- Tak, ci którzy ukończyli trening, czyli nauczyli się wszystkich umiejętności i zgłębili Kodeks Wojownika, zostają mianowani przez przywódcę, który wola do Gwiezdnych, by spojrzeli na danego kota i docenili jego wkład w trening i pracę na rzecz klanu - odpowiedział z lekkim uśmiechem na pierwsze pytanie, chociaż miał wrażenie, że zaczął zupełnie nie od tej strony. Zaczął od szczegółów, a powinien właśnie od ogółów!
- Tak się wierzy. Jeszcze nie spotkałem żadnego z Gwiezdnych, ale można się z nimi spotkać w snach. Zsyłają także kotom żyjącym w klanie przepowiednie, które ostrzegają przed zagrożeniem w przyszłości. Być może w przyszłości któreś z nich odwiedzi cię w śnie - powiedział z ciepłym uśmiechem, bo wcale to nie było niemożliwe. Ciekaw był, jak wygląda taki sen z udziałem Gwiezdnych albo jak wyglądają przepowiednie. Ciekawe to wszystko było! Ale niestety nie miał nawet możliwości się przekonać.
- Klan jest podzielony na rangi, każda z nich ma inne swoje prawa i obowiązki. Jest przywódca, zastępca, medyk, wojownicy, terminatorzy, terminatorzy medyka, matki, starsi i kocięta. Od samych narodzin do ukończenia szóstego księżyca życia, dany kot jest kociakiem i nie ma zbyt dużo obowiązków. Nie może tylko wychodzić z obozu. Podczas ceremonii jest mianowany na terminatora, zmienia przy tym imię na imię z drugim członem "Łapa" i zaczyna trening pod okiem wojownika. Jednocześnie uczestniczy w patrolach granic, polowaniach i dba o czystość w obozie. Po opanowaniu wszystkich umiejętności, takich jak polowanie, walka, wspinaczka, a także pojmie kodeks Wojownika i pozna wszystkie granice, jest mianowany przez przywódcę na wojownika, a podczas ceremonii przysięga przed Gwiezdnymi lojalność Klanowi i to, że będzie bronić go nawet kosztem życia. Po przysiędze, zmienia się jego imię, a drugi człon "Łapa" jest zastępowany innym - opowiedział o takich podstawowych podstawach, mówiąc o toku życia takiego standardowego kota, który dorasta w klanie.

Gdy duszka usłyszała więcej na temat gwiezdnego klanu i jej członków, o tym jak odwiedzają koty w śnie i przepowiadają im przyszłość, jej serce biło jak szalone a źrenice stały się rozszerzone.
Nie potrafiła powstrzymać się od wyobrażenia sobie snu, w którym odwiedza ją gwiezdny, co mógłby jej przekazać? Czy dzięki takiemu snu byłaby w stanie kogoś uratować? Czy gdyby jej przodkowie również mieszkali na srebrnej skórce, czy ostrzegli by ją przed chorobą jej matki i brata? Kto wie... Jedyne czego kotka była pewna to gdyby udało jej się kiedyś do nich dołączyć, zrobiłaby wszystko aby pomóc swoim bliskim.

Gdy Szepcząca Noc zaczął tłumaczyc jej życie w klanie, można by powiedzieć że jej oczy zaczęły się kręcić, z trudem próbowała zapamiętać wszystkie najmniejsze szczegóły, było to dla niej ciekawe wyzwanie,
nigdy wczesniej nie miała okazji dowiedzieć się tylu rzeczy na raz, miała nadzieję że kiedyś będzie mogła odwdzięczyć się swojemu nowemu członkowi rodziny.

-jeju!! Łapa brzmi przeuroczo!!-
Wyobraziła sobię siebie samą, jako młodego ucznia klanu, jak brzmiało by jej imię? Duchowa łapa? Duszna łapa?? Brzmi głupiutko

-Czy uczeń musi zachować swoje imię? Chciałabym mieć w moim imieniu "łapa"!! Ale duszka chyba by nie pasowała... Hmm-
Młoda kotka wzięła swoje wyobrażenia zbyt do serca, tak jakby miała zaraz zostać uczniem! Jednak do tego została jej jeszcze długa droga, tym bardziej gdyż plan na przywrócenie klanu, o którym wspominał Szepcząca Noc, jest nadal tylko planem, nie mają nawet jeszcze terytorium. Do momentu przywrócenia starego klanu, jest szansa że nie zostałaby nawet uczniem, a pełnym wojownikiem!
Ah... Imię wojownika. Zanim Duszka znowu zdążyła się rozmażyć, do głowy wpadło jej bardzo ważne pytanie.

-Właśnie! Szepcząca Noco! Czy mogę poznać resztę two- mojej- pomyślała z dumą -rodziny? Jacy oni są? Gdzie teraz mieszkają?-
W sercu Duszki zrobiło się ciepło, cała gromada nowych kotów, których może nazwać "rodziną", jeżeli wszyscy są tacy mili jak Szepcząca Noc, to kotka dobrze trafiła, możnaby powiedzieć że sam gwiezdny klan ją do nich zaprowadził!
Ciekawe czy teraz ich obserwują, w końcu powoli już się robi ciemno...

- To prawda! Żyjąc w klanie, w twoim wieku najpewniej byś była już terminatorką. Ciekaw jestem, jakie byś imię miała... Podoba ci się Duszna Łapa? A potem takie imiona wojownicze, jak Duszny Dzień. Albo iść w inną stronę... Srebrna Łapa, a potem Srebrny Duch? - zaproponował, ale sam wiedział, że nie był dobry w wymyślaniu imion. Jakby, to nie była jego rola. Jego rolą jest doprowadzić do odrodzenia Klanu Cienia, nie to, żeby być przywódcą. Do tego się niezbyt nadawał.
- Z tego, co słyszałem, to nie musi! Możesz mieć dowolne imię, jakie przywódca wymyśli, ale zwykle trzyma się kocięcego imienia, bo kot jest do niego przywiązany. A co, jakieś imię ci chodzi po głowie? - powiedział z uśmiechem, jednocześnie chcąc poznać trochę preferencji koteczki. Rzeczywiście, Duszna Łapa brzmiała trochę dziwne, ale jako część wojowniczego imienia - jego zdaniem, brzmiało to dobrze.
- Jasne! W rodzinie jest mój tata, Jerzyk. Jest dość małomówny, ale lubił się ze mną i z moim rodzeństwem bawić i pokazywać nowe, różne rzeczy. Tytoń, bardzo wojownicza i dość uparta kotka, która jest dość impulsywna, ale za rodziną skoczy w ogień. Jest Szadź, która... Nie wierzyła w opowieści o Klanie Cienia i Gwiezdnym Klanie, w pewnym momencie od nas odeszła po kłótni z matką, ale ponownie nasze drogi się skrzyżowały. I jest Łasica, który się od nas odłączył, był raczej małomówny i nie lubił się wtrącać w żadne kłótnie - opowiedział, zarysowując charakter i mniej więcej relacje w rodzinie.
- Teraz nie mieszkamy nigdzie tak naprawdę. Tata poszedł spotkać się ze swoją rodziną z Plemienia Niedźwiedzich Kłów, Szadź i Tytoń kręcą się przy Międzyrzeczu, a ja... Poszedłem poznać klany. Znaczy koty z klanów

Minął obieg pór od kiedy zostałem terminatorem medyka. Wiedziałem jak leczyć zaparcia, opatrzyć rany...a no i spotkałem się raz z gwiezdnymi. Kodeks medyka? Jaki kodeks medyka.
Irytował mnie ten zastój, irytowało mnie wszystko. Klan Gromu z księżyca na księżyc jest coraz to dziwniejszym miejscem.
Dlatego postanowiłem obrać ścieżkę samotnika, na razie może bez Skwarnej Łapy... ale chłopak przyjdzie na gotowe, czy coś. Tereny na których się znajdowałem totalnie mi nie świtały. Może cokolwiek z dzieciństwa mi się przypomni gdy natrafię na legowiska dwunogów? Na razie priorytetem było rozeznanie się po tych wściekłych i krwiożerczych samotnikach.

/ktokolwiek

Może nie był wściekłym i krwiożerczym samotnikiem... Ba, w ogóle nie był samotnikiem. Ciężko pracował przez ostatnie wschody słońca, doprowadzając obóz i tereny jego klanu do użytku, a gdy już zobaczył, że w miarę wszystko się stabilizuje, postanowił ruszyć w stronę klanów, by przekazać nowiny o nowym klanie. Na chwilę obecną zobaczył kocura, który nosił na sobie zapach ziół i Klanu Gromu. Co on robił tak daleko od domu? Zdecydował się podejść, z rozluźnionymi mięśniami i opuszczonymi uszami, delikatnie uśmiechając się.
- Dzień dobry. Wyruszyłeś po nowe zioła? - zagadał lekkim, ciepłym głosem, przekrzywiając delikatnie głowę. Wiedział, że raczej nie powinien się obawiać klanowego kota, szczególnie jak wykaże się łagodnością.

Na widok nieznajomego orientala skinąłem głową na powitanie. Jednak pytanie o cel mojej podróży wydawało mi się podejrzane... pachniałem Klanem Gromu a to mogło sprowadzić na mnie niebezpieczeństwo. Zupełnie o tym zapomniałem.
- Witaj... powiedzmy. - odparłem szczątkowo, jeszcze okaże się że kocur chce się upewnić czy na pewno jestem z klanów czy coś. - Mam na imię Wysoki... i chodzę po okolicznych terenach rozmawiając z samotnikami o wierze. - tak, to było najbezpieczniejszym stwierdzeniem. Bez klanowego imienia, jakaś tam religia... może samotnicy nie wiedzą o tym że Klan Gwiazd wywodzi się od klanów? Ten fakt lepiej ukrywać.

- Och? W co takiego wierzysz? - zadał pytanie, delikatnie przekrzywiając z zaciekawieniem głowę. Pierwszy raz spotykał się z takim wysłannikiem. Ciekawe, czy chodzi o wiarę w Gwiezdny Klan, czy też może o coś zupełnie innego? Miło by było wymienić poglądy.
- Jesteś samotnikiem? - kolejne pytanie, tym razem był nieco zdziwiony. Pachniał w końcu Klanem Gromu, a przedstawiał się imieniem, które przypominało kocięce lub samotnicze.

Kilka uderzeń serca biłem się z myślami. Czy na pewno powinienem mówić o Gwiezdnym Klanie? W sumie po to wyniosłem się z klanu... a Konwaliowa Gwiazda pewnie mnie zabije jak się dowie że wyściubiłem nos za gromowe terytoria.
- Życie po śmierci... i wiem że może brzmieć to abstrakcyjnie, ale widziałem na własne oczy dusze zmarłych kotów...- i gdy wypowiedziałem to na głos uświadomiłem sobie że brzmię jak nawiedzony. To nie był chyba dobry sposób na zachęcanie do siebie kotów. - Jest kilka zasad które należy przestrzegać za życia, i faktycznie wierzyć w to życie po śmierci a ono będzie czekać - Gwiezdni są nad naszymi głowami i czuwają. - bo powiedzenie słowa KLAN mijało się z celem. Gwiezdni... to to samo co Gwiezdny Klan więc jest okej.
Wpatrywałem się w kocura nie odpowiadając na jego pytanie. Mówił za mało o sobie, a chciał wiedzieć o mnie wszystko.

Och? Widział dusze zmarłych? Ciekawe, czy jego religia to była po prostu wiara w Gwiezdny Klan, czy może coś... Innego? Jednak gdy kocur wypowiedział nazwę Gwiezdnych, może nie w dosłownym tego słowa znaczeniu, ale już wiedział, o co chodzi. Skierował głowę w kierunku nieba, zawieszając wzrok na stopniowo ciemniejszym niebie.
- Ja również wierzę w życie po śmieci. Że nasi przodkowie żyją gdzieś na Srebrnej Skórce i dobrze się mają - powiedział powoli, przymykając przy tym oczy. Miał przed ślepiami obraz, który ujrzał w miejscu spotkań z Gwiezdnymi. Samotność i ciemność, która otaczała koty zapomniane.
- Sam również widziałem zmarłych na własne oczy. Przekazali mi wtedy bardzo istotną wiedzę - powiedział, po czym skierował poważny wzrok dwukolorowych ślepi na drugiego kocura.
- Że jak się o nich zapomni, to znikają. Tak samo, jak brak wiary w nieistniejący już klan może zniszczyć ich miejsce na Srebrnej Skórce, przykrywając gwieździstą polane warstwą dymu i popiołu - opowiedział dalej, biorąc głębszy oddech w płuca. Sam teraz wyglądał na nawiedzonego. I gdyby nie fakt, że sam tego doświadczył, to by nie uwierzył.

Nie wyśmiał mnie - i jak się okazało sam stwierdził że również wierzy w Gwiezdny Klan. Wspomniał o Srebrnej Skórce a to wskazuje na to że owa terminologia nie jest mu obca. Nie pachniał żadnym z klanów. Czy to znaczy że samotnicy wiedzieli? Czy była to jakaś intryga dzięki której miałem szybciej zaufać kocurowi?
- Gdzie ich widziałeś? - dopytałem sprawdzając wiedze liliowego. O teorii znikania dusz po ich zapomnieniu nigdy nie słyszałem... ale miałem świadomość że Owcze Runo nie powiedziała mi prawie niczego o tym. Może dowiem się więcej od nieznajomego? Tylko będę musiał się upewnić że wszystko co mówi nie jest kłamstwem..

- Spienione Wodogrzmoty, jaskinia pod wodospadem - odpowiedział na pytanie kocurowi, chwilę jeszcze obserwując niebo. Spalona ziemia, zniszczony obóz i tylko jeden jedyny kot w całej tej pustce. Który potem rozświetlił się blaskiem gwiazd. Niesamowite przeżycie.
- A właśnie, przepraszam, nie przedstawiłem się. Jestem Szepcząca Gwiazda, przywódca Klanu Cienia - powiedział z delikatnym, ciepłym uśmiechem w kierunku drugiego kocura. Uważał, że nie będzie ukrywać tego, kim jest. Był dumny z pochodzenia oraz ciężkiej pracy wszystkich członków jego rodziny. Zarówno tej z krwi, jak i przyszywanej.

Imię kocura wszystko wyjaśniało. Wiedza o Gwiezdnych wynikała z jego przynależności do Klanu... o którym słyszałem chyba kiedyś na treningu. Kolejny Klan? Gdzie się wszyscy pomieszczą wokół Oka Gór... samotnicy na pewno nie będą zadowoleni z takiego obrotu spraw. Kolejne zajęte tereny....
- Szepcząca Gwiazda... przywódca Klanu Cienia. - powtórzyłem po nim powoli. - Słyszałem że ten wyginął, kiedyś... nie wyglądasz na starca. - może miał białą mordkę, ale widać było że był ode mnie młodszy... przerażające! Przecież dopiero co byłem mianowany na terminatora, z resztą przyjętych do Klanu Gromu.

- Tak, większość klanowych kotów zginęła w płomieniach pożaru, który objął całe poprzednie tereny. Jednak nie wszyscy - odpowiedział na wątpliwości kocura. Cóż... No, nie wyglądał zdecydowanie na starucha. Chociaż można było się pomylić przez białe włoski w losowych miejscach na jego pysku, łapach czy ogonie.
- Całą wiedzę przekazała mi moja matka, Brzoskwiniowy Puch, dawna wojowniczka Klanu Cienia. Gdy żyła... Nie udało jej się odbudować klanu, chociaż bardzo tego pragnęła. Dlatego teraz ja tu jestem, razem z moją rodziną - dodał, wyjaśniając przy tym, skąd u niego tak doskonała wiedza na temat klanów. Nie był w końcu zwykłym samotnikiem. Żaden członek jego rodziny nie był. Nawet Szadź, która nie chciała słyszeć o klanach.

- Wybacz za moją wścibskość, ale samotnicy nie są w dobrych relacjach z klanami... a zapomniałem o moim charakterystycznym zapachu. - uśmiechnąłem się już nieco pewniej. Mógłbym dopytywać go dalej o kodeksy i jakieś inne zasady klanowych kotów ale jego historia brzmiała sensownie. Poza tym umiem się bronić.
- Wysoka Łapa, terminator z Klanu Gromu... były terminator. Dlatego mnie spotkałeś dość daleko od naszych terytoriów. - kocur pewnie się domyślał tego i owego ale wolałem sam rozwiać jego wątpliwości.

- Samotnicy... Też nie są w dobrych relacjach sami ze sobą. Potrafią się zabić za kawałek terenu, który uważają za dom. Chociaż część jest podobna do klanowych kotów - odpowiedział z cichym westchnieniem. Spotkanie Zmierzch uświadomiło mu, jak dużo klany wyrządziły krzywdy samotnikom. I nie dziwił się, czemu są wobec nich wrogo nastawieni. A Szept... Miał nadzieję, że uda mu się ocieplić wizerunek. Przynajmniej dla Klanu Cienia. Nie chciał z nikim walczyć.
- Były...? Teraz ja przeproszę za swoją wścibskość, ale... Czemu zdecydowałeś się odejść? - zapytał się, bo to trochę mu rozjaśni pogląd, czemu koty nie chcą należeć do klanu. Sam za bardzo tego nie rozumiał. Najbardziej wolny i szczęśliwy czuł się właśnie w Klanie Cienia, ale wiedział, że koty mają różne poglądy. Więc... Co skłania do opuszczenia swojej rodziny i przyjaciół? Wolność? Brak zasad?

- Jak jest się samemu to zacieklej walczy się o to co się ma... polegasz tylko na sobie. A klany które jeszcze zwiększają swoje tereny i przeganiając z nich samotników nie pomagają. - żyjąc w klanie można idealizować życie według kodeksu, bez codziennej przemocy i z medykiem za plecami. Zawsze ktoś ci pomoże.
- Hm.. - od czego tu zacząć? Nagadać na Owcze Runo? Konwaliową Gwiazdę czy resztę wojowników którzy skakali sobie do gardeł i robili ciągłe dramy? - Klan Gromu jest pie*dolnięty. - odparłem rozbawiony po chwili namysłu. Po co się rozdrabniać skoro można ich wszystkich określić jednym słowem?

- To prawda... Spotkałem samotniczkę, która została przegoniona z terenów, które zagarnął klan podczas rozrastania się. Pomimo że jest w podobnym wieku do mojego, ma całe ciało w bliznach po walkach, jakie musiała stoczyć, by znaleźć swoje miejsce i obronić je - odpowiedział, uchylając rąbka tajemnicy, jak samotnicy sobie radzą po tym, jak klany odebrały im dom. Sam tego nie rozumiał. Jak można pozbawiać kogoś domu? W imię czego? W imię dobra klanu? Po tym, jak klany miały i tak bardzo rozległe tereny w dolinie?
Nadstawił uszu, gdy usłyszał, że Klan Gromu nie jest do końca w porządku. Spojrzał ciepłym, współczującym wzrokiem na drugiego kocura, który był w dodatku nieco smutny.
- Przykro mi to słyszeć. Czy jakoś mogę ci pomóc, żeby było ci jakoś łatwiej? - zadał pytanie, delikatnie przekrzywiając przy tym głowę. Wiedział, że terminatorzy mogą być na różnym poziomie wyszkolenia, a nawet ci starsi mogą nie potrafić polować. A to kluczowa umiejętność przy samotniczym życiu.

Pokiwałem głową a moja mina spoważniała. Te blizny raczej nie były zadane tylko przez klanowe koty lub tylko przez samotników. Obydwie grupy potrafiły być bezwzględne w swoich działaniach... i widziałem to nawet zbyt dobrze siedząc w lecznicy. Ciągłe zatrucia, rany, i zebrania na których gromiacy krzyczeli o rozlewie krwi... na szczęście nie wszyscy.
- Hm... najbardziej interesuje mnie wiedza medyczna. Pewnie jako przywódca nie znasz wielu ziół, ale żyjąc jako samotnik warto znać chociaż podstawy... - machnąłem ogonem zirytowany. Nic nie umiałem, nie mogłem pochwalić się wiedzą, wymieniać się nią, nie miałem nic sobą do zaoferowania... a terminatorem medyka byłem już obieg pór. Frustrowało mnie to.

- Niestety, ja wiedzy medycznej nie posiadam... Za to moja siostra co nieco wie. Nie mamy również medyka, niestety - odpowiedział z cichym westchnieniem. Brak medyka to chyba największy problem, z jakim musi się zmierzyć jako przywódca. Musi jak najszybciej zażegnać ten problem, bo inaczej... Może być ciężko. Bardzo.
- Szukamy w klanie kotów, które by chciały zostać medykiem. Ale sam zdaje sobie z tego sprawę, że to nie jest łatwa ścieżka. Szczególnie z brakiem mistrza i koniecznością dochodzenia do klanów na trening spory kawałek - odpowiedział, dzieląc się problemami z kocurem. Mieszkanie w Międzyrzeczu miało dużo swoich plusów, ale też parę minusów - mieli daleko do reszty klanów.

- Oh... to z chęcią bym z nią porozmawiał, w zamian mogę pozbierać wam jakieś zioła czy coś... bo sam wiele nie umiem niestety. Moja mistrzyni nie paliła się do przekazywania wiedzy. - na samą wspominkę o lenistwie Owczego Runa futro na moim grzbiecie nieco się zjeżyło. Łaknąłem wiedzy, uwielbiałem się uczyć, poznawać, eksperymentować...
- To życzę powodzenia. Będę przechadzał się po okolicznych terenach rozmawiając z samotnikami o Gwiezdnym Klanie i może się czegoś od nich dowiem o konkretnych ziołach... ziarnko do ziarnka aż zbierze się miarka. - niestety mozolna praca ale i tak bardziej efektywna od siedzenia w lecznicy i sprzątania wymiocin. - Na pewno na siebie natrafimy jeszcze nie raz... a w którą stronę należy iść by dotrzeć do was? Nie znam nazw tutejszych miejsc bo większość życia jednak spędziłem w klanie... a tak to chociaż będe miał z tyłu głowy że jesteście. - uśmiechnąłem się ciepło w stronę przywódcy.