Otoczaki

Zmarszczyła brwi lekko. Od małego? No tak, małe koty seplenią… ale on jest duży.
– Czemu nie? To nie jest trudne – Jeżyna niekoniecznie pojmowała koncept tego, że Wilk po prostu nie mógł, że miał taką wadę wymowy i nauczenie się tego byłoby trudne ze względu na jego ciało, po prostu. W jej głowie wyglądało to tak, że mu się po prostu nie chciało tego uczyć, gdy powinien, gdzieś w wieku kocięcym.

_________________

no more emotions to show
nobody has to know
it's just a natural disaster
that you've left behind
for the cuts of cake

for the steak and wine

- No dobla, to mnie naucz może, hm? - zaproponowałem. Spodziewałem się że kotka się prędzej wkurzy lub zawiedzie tym że na pewno to nie wyjdzie... ale skoro mi nie wierzy to niech ma za swoje! Ja po prostu jestem wyjątkowy. Poza mną w klanie nikt nie sepleni, a poza klanem też nikogo takiego nie spotkałem.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Poważnie ważyła tą opcję. Z tym, że… uczenie poprawnej wymowy — czegoś, co powinno się umieć w wieku czterech księżyców, kogoś, kto miał ich dwadzieścia i juz dawno powinien to umieć, było bynajmniej atrakcyjne. I co będzie z tego miała? Wilczy Kieł najwyraźniej nie uważał tego za ważną część swojej prezencji.
– Musisz przesunąć językiem po górze podniebienia, gdy wymawiasz R – jeśli to mu nie pomoże, nie zamierzała marnować więcej czasu.

_________________

no more emotions to show
nobody has to know
it's just a natural disaster
that you've left behind
for the cuts of cake

for the steak and wine

- Dobla. - kiwnąłem głową i zacząłem swoją głośną próbę mówienia jak inni - L. LLLLLLLYYYYY. LY. LYLY LELE LALA LOOOOOO EOOOOOO AAAAAAAAAOOOO LALO. - wydzierałem się coraz głośniej próbując zachować poważną minę. Może Jeżynowa Łapa zacznie śpiewać ze mną, co? Albo chociaż się UŚMIECHNIE.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Nie dość, że prosta instrukcja od Jeżyny nie pomogła mu w wypowiadaniu literki, tak w pewnym momencie jego wygłupów ta zwyczajnie zrozumiała, że robi sobie z niej żarty i nie bierze dykcji na poważnie. Niekoniecznie imponujące. Skoro zamierzał dalej tak mówić, Jeżyna nie mogła na niego wpłynąć — ale mogła unikać jego obecności, która była w tym momencie raczej irytująca.
– Najwyraźniej masz za krótki język – stwierdziła, marszcząc nieco nos, po czym wstała i poszła sobie od kocura, który, według niej, nie miał wystarczająco dojrzałości na swoją rangę.

zt

_________________

no more emotions to show
nobody has to know
it's just a natural disaster
that you've left behind
for the cuts of cake

for the steak and wine

Ostatnio, od kiedy rozpoczęła trening, Poranna Łapa była coraz bardziej chorowita. Albo było to związane z Porą Nagich Drzew? Raczej sądziła, że to było to, że pogoda nie sprzyjała, a ona po prostu miała wątłe zdrowie. Koniec końców to, co teraz było ważne, to że znowu była zdrowa i wyszła z legowiska chorych. Tak więc, na poprawienie humorku, długowłosa terminatorka poszła w kierunku stosu, z którego wybrała królika i poszła w obojętne miejsce w obozie, gotowa, aby kogoś zaczepić i zachęcić do wspólnego posiłku.

// Roska

_________________

she was fixing her face in a compact there was a terrible crash between her and the badge she spilled her purse and her bag

Czas pozozmawiać z kimś nie zamieszanym w te wszystkie dramy... Ślepia orientalki dostrzegły Poranną Łapę, o proszę. Obydwie miały troche wspólnego, niebieskie oczy, szylkret.. point.. i bycie terminatorem, no, nawet imiona.. lekko pasowały. Z uśmiechem podeszła do młodszej kotki.
-Hej Poranna Łapo jak się dziś czujesz!- zawołała.
W głębi serca jednak była zagubiona, odkąd pożegnała się z Wilczym Kłem minął z dzień, a ta dalej go nie widziała, powinna zacząć się martwić?

_________________

Spostrzegła idącą w jej kierunku Zroszoną Łapę, na której skupiła swoją uwagę. Ucieszyło ją to, że się do niej zbliżała, bo oznaczało to, że nie będzie musiała za bardzo zaczepiać kogoś do towarzystwa. Obdarowała ją lekkim uśmiechem i poruszyła radośnie wąsami.
- Cześć Zroszona Łapo! - Powitała ją lekkim pomrukiem i kiwnięciem łba. - Jest całkiem dobrze. Wyzdrowiałam, ponownie, ale nieco mnie niepokoi to, że tyle choruję... Przez to ostatnio zaniedbałam trening i wszystko... - westchnęła, jednak po kilku odbić serca mina jej się rozchmurzyła. - Zechcesz podzielić się posiłkiem? Ja nie wiem, czy dam radę z całym królikiem!

_________________

she was fixing her face in a compact there was a terrible crash between her and the badge she spilled her purse and her bag

-A zastanawiało mnie czemu tak mało widuję cię w obozie- powiedziała szczerze i przysiadla się obok.
-Wiesz, co nieco potrafię więc jakbyś chciała iść i coś poćwiczyć daj znać- puściła jej oczko po czym spojrzała się na krolika. Hmm.
-Kusząca propozycja, ale czy powinnam go jeść? Napewno przyda się jakiejś karmicielce, czy coś.- znów niepewność do posiłków zwyciężyły

_________________

Kwnęła lekko łbem w stronę kotki.
- No, niestety, jakoś mam wątłe zdrowie - zaśmiała się marnie, po czym poruszyła lekko ogonem. Kiwnęła lekko głową na sugestię kotki, chętnie by skorzystała i by ją poprosiła o pomoc. Ona pewno była blisko zakończenia treningu, widziała w nią zdolną kotkę, więc może i by nie pogardziła informacją!
- Oj, no wiesz, możemy zjeść i później najwyżej nauczysz mnie jak polować, to przy okazji upoluję trochę w zamian za królika, co? - Mruknęła, pół żartem, pół serio.

_________________

she was fixing her face in a compact there was a terrible crash between her and the badge she spilled her purse and her bag

-No to musisz na siebie uważać- rzuciła troskliwym tonem, cóż, do tej pory Zroszona Łapa zdrowiem trzymała się całkiem dobrze, nawet wychudzona jako samotniczka nie chorowała, a to coś. Na słowa Porannej Łapy kiwnęła głową, hm, wydaje się fair.
-No dobra! Umiesz coś z polowania?- zapytała po czym wzięła kęs królika.

_________________

Kiwnęła lekko łbem.
— No... Podejrzewam, że to przez ten śnieg, wiesz? Może mnie parę razy zawiało na patrolu i przez to złapałam katar — mruknęła spokojnie. — Teraz to już się robi ciepło, więc sądzę, że nie powinno być większych problemów z tym, ot będzie cieplej — dodała, z uśmiechem od ucha do ucha. Na pytanie, poruszyła lekko łbem.
— No... Coś to mi się obiło o uszy, że mysz wyczuje, królik usłyszy i ptak zobaczy, a potem to, że trzeba iść pod wiatr, jak się ktoś skrada na ugiętych łapach — mruknęła. Tyle to sama potrafiła wywnioskować.

_________________

she was fixing her face in a compact there was a terrible crash between her and the badge she spilled her purse and her bag

Przytaknęła na teorię kotki, w sumie sensowne. Zamrugała pare razy na słowa Porannej Łapy, coś się jej obiło o uszy?
-A.. nigdy nie polowałaś na treningu?- powiedziała trochę nie dowierzając, kotka nie była już młoda, Zroszi w tym wieku umiała już.. praktycznie wszystko.

_________________

Poruszyła lekko łbem na boki, bo... Co miała niby robić? Skłamać jej w pysk?
— No... Ta właściwie, to między chorobą a tym, że tępo mi szło podczas walki, to nieco utknęłam, wiesz? Sama próbowałam coś zapolować, ale nigdy nikt mnie jako tak nie nauczył — wytłumaczyła starszej kotce. Fajnie było móc trochę tego wszystkiego nadrobić z kimś, też przyjemnie było się do tego przyznać, że jej źle idzie przez dwa motywy - walka nie była jej mocną stroną i na dodatek, chorowała przez prawie cztery księżyce. Nie, żeby się jej spieszyło do bycia wojownikiem, ale nieco ją martwiło, że była aż tak zacofana.

_________________

she was fixing her face in a compact there was a terrible crash between her and the badge she spilled her purse and her bag

-Oh... Wybacz, że zapytałam. Po prostu ja w.. twoim wieku już dawno umiałam polować, walczyć i takie inne, więc troche mnie zdziwiło że... klanowe koty są tak.. hm.. nie spieszno im do dorosłości, o.- wytłumaczyła trochę i uśmiechnęła się, przecież nie chciała być niemiła. Jako samotnik musiała jak najszybciej nauczyć się wszystkiego co potrzebne w przetrwaniu, nie miała czasu na nic innego. Wzięła kolejny kęs królika i podsunęła go młodszej, też powinna coś zjeść.
-I jasne, nauczę cię co i jak jesli chcesz- dodała zapewniając.

_________________

Przechyliła lekko głowę.
— No... Śpieszno mi jest, nie lubię tego uczucia, że jestem w tyle, wiesz? — Mruknęła, czując się nieco nieswojo. — A skoro na treningu nie było okazji, aby przerobić polowania to, hm, trochę trudno się tak faktycznie nauczyć na własną łapę. Byłam kiedyś na polowaniu, tak sama, ale tylko znalazłam jakiegoś samotnika i postanowiłam nie kontynuować — przyznała się, szeptem. — No i mnie to nieco zniechęciło — powiedziała, nieco wymuszonym uśmiechem.
— Chętnie, od czego zaczynamy w takim razie? — Spytała, bo ona już zaprezentowała, co umiała.

// wygaszon

_________________

she was fixing her face in a compact there was a terrible crash between her and the badge she spilled her purse and her bag

***

W KOŃCU wypuszczono mnie z lecznicy. Trwało to W I E K I. Jeszcze tylko odbębnić ten patrol z ciotką i jej gówniarami i będzie można wrócić do normalności. Może któraś wpadnie w tarapaty, ja uratuje jej życie i Konwaliowa Gwiazda będzie mi przyklaskiwał i da mi spokój? Trochę nudy bez terminatora... a przecież jestem wierny klanowi! No i tata nie umarł przeze mnie... przecież... tak - będę musiał wybić to z głowy kruczoczarnego.
Korzystając z ładnej pogody przysiadłem nad strumieniem relaksując się przy dźwięku wody i ptaków. Życie dalej trwa... jedni umierają a drudzy się rodzą.

/barwinka

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Za namową swojego ojca szylkretka zdecydowała się wyjść z legowiska. Nie za bardzo kwapiła się do zwiedzania. W obozie było bardzo dużo różnych dźwięków i zapachów, co ją przytłaczało. Postanowiła więc usiąść przy strumieniu, gdzie zdawało się być nieco ciszej. Z wręcz zachwytem wsłuchiwała się w spokojny szum wody. Dźwięk ten trochę ją wyciszył.
Po chwili rozejrzała się dookoła i spostrzegła siedzącego obok niej kocura. Przyjrzała się mu z zaciekawieniem. Wow, wyglądał na takiego dużego i silnego.. czy ona też kiedyś będzie tak wyglądała??
Odwróciła wzrok. Nie miała ochoty zaczynać z nim rozmowy.. ale z drugiej strony, czy musiała to robić? Chyba nie. Chociaż nie była pewna. Miała nadzieję, że nie zostanie wzięta za niemiłą.

Spojrzałem w kierunku małej puchatej kulki - nie przepadałem za zbyt małymi kociętami bo były strasznie delikatne. Jeden powiew wiatru i już mogą być na drugim końcu doliny! Masakra.
- Hej młoda, jak tam żyćko? - zagaiłem delikatnie klepiąc kotkę ogonem. - Uważaj by nie wpaść do wody. - gdy ja byłem mały, starsi straszyli mnie o możliwości porwania przez prąd. W sumie tyle księżyców jestem już na świecie a nadal nie prześledziłem gdzie strumień się kończy...

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Starlight