Otoczaki

Kotka uśmiechnęła się na pochwałę Pająk.
- Dzięki! Ale Dzięciole Serce też brzmi fajnie. I to ty je wymyśliłeś, więc widzisz, też umiesz- zapewniła go pocieszającym głosem. - Dzięciole Serce... Na prawdę musiałabym się postarać, żeby zasłużyć na takie imię. Kiedy ktoś ma "serce" w imieniu, wydaje mi się... kimś takim delikatnym, kochającym, dobrym dla innych...- powiedziała, rozmyślając. W sumie, ona sama nie chciała się przechwalać, ale to były cechy dość podobne do niej. Kotka również starała się być dobra i sprawiedliwa dla wszystkich.
Jednak kto wie, co przyniesie przyszłość i jakie imię będzie wtedy miała? Nigdy nie wiadomo.
Koteczka ponownie wzięła kamień i pacnęła go łapą, jednak tym razem delikatnie aby nie rozprysnąć dookoła więcej wody. Powoli zaczynało się robić chłodno.
Rozejrzała się dookoła, nie będąc pewna, co robić dalej. Jej wzrok zatrzymał się na kociarni i uznała, że może najwyższa pora tam wrócić i się przespać. No i umyć oczywiście, bo niektóre fragmenty jej rudego futerka wciąż były mokre.
Spojrzała więc na Pająk z uśmiechem.
- Myślę, że już pójdę, wiesz? Trochę się umyję. Do zobaczenia następnym razem!- powiedziała i szybko liznęła kuzyna po głowie po czym ruszyła w stronę kociarni.

//zt

_________________

Posłał Dzięcioł uśmiech, kiedy usłyszał, że jednak na coś się ten jego móżdżek przydał i podobało się jej imię, na które wpadł. Sam nie przykładał do tego za dużo uwagi, powiedział coś, co wydawało mu się mieć sens. Dzięciole serce chyba po prostu bardzo szybko biło, takie przynajmniej miał wrażenie, w końcu był to dość mały ptak. O ile to miało jakikolwiek sens.
- Jasne, do zobaczenia - w końcu żyją w jednym obozie, nie wątpił w to, że się jeszcze zobaczą. Pająk przyglądał się jeszcze wodzie i swojemu odbiciu w nim, jednak nie został długo. Poszedł porozmawiać ze swoimi rodzicami, jak zaplanował sobie w głowie wcześniej.

z/t

_________________

more than just a boy trying to stay alive,
reaching for the sky,
when they ask about the story of my life

TELL THEM

go figure go figure
i grew up to be gravedigger
my own gravedigger
go figure go figure

Kotka nie czuła się zbyt.. dobrze. Śmierć matki zdecydowanie nie wpłynęła na jeż zbyt.. pozytywnie. Bo w końcu, na kogo by wpłynęło? Kotka siedziała na małych kamieniach, Otoczaki, skrobiąc pazurami pomiędzy nimi i odgarniając z nich mech. Nie miała ochoty jeść, czy rozmawiać z kimkolwiek.. Konwaliowym Snem czy nawet Rozżarzoną Gwiazdą, ojcem. Rodzeństwo też już nie umiało sprawić, że kotka mogłaby choć na chwilę przestać myśleć o martwej matce. O tym, jak mogła poczuć ostatni raz jej zapach, czy zobaczyć jej pyszczek, dotknąć, wsadzić pysk w kryzę.. tak rozmyślając, zatracona w swoim umyśle i nieprawdziwych przekonaniach, do powiedzeniach, parę łez poleciało po poliku niebieskiej koteczki, jednak szybko przetarte zostały przez lape kotki.
'Głupia, głupia! Zbeształa się, wracając do grzebania w małych kamyczkach by odciąć się od nieprzyjemnych wspomnień.

_________________

Nadal nie docierało do mnie co się stało. Tęczowa Chmura była... i jej nie ma. Ot tak. To wszystko zadziało się tak szybko że nadal w to nie mogę uwierzyć. Chodziłem przybity a tata pozwolił na nietrenowanie przez chociaż kilka dni po pogrzebie. Jedyne co robiłem to chodziłem od stosu do legowiska nawet nie patrząc przed siebie. W sumie to jadłem też mniej, brzuch jakby zapomniał o informowaniu mnie kiedy jestem głodny.
Jeszcze są moje siostry, z którymi wcześniej się wygłupiałem i wyzywałem na przeróżne zawody. Chyba pierwszy raz czułem coś w stylu... chęci obrony ich? Wsparcia ich. Dlatego gdy zobaczyłem Zjeżoną Łapę to podszedłem do niej przygarbiony szturchając ją lekko nosem w bok.
- Cześć. - mruknąłem cicho. - Co lobisz...? - spytałem po chwili nie chcąc poruszać sprawy mamy.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Nawet nie zauważyła, kiedy wilk, jej drogi brat podszedl do niej, a dopiero szturchniecie wybudzilo ją z zamyślenia. Nie odpowiedziała nawet na przywitanie, a spojrzała jedynie zeszklonymi oczami na wilczaka.
-. . .-
Głucha cisza panowała między dwoma kotami, nim kotka w koncu nie westchnela obojetnie.
-Siedze. Co innego moge robic? Trening, jedzenie, sen.. trening, jedzenie, sen. . . trening, jedze-..- Tak mowiac w kolko, kotka znowu uroniła łzy. Pomiędzy tą monotonnością, kotka nie umiała przestać myśleć o Tęczy. O tym, ze jej nie ma, a pysk wilka dodatkowo sprawiał, ze jeż puszczały emocje. Kotka z trudem odwróciła pysk, próbując ukryć łzy i żal przed bratem.. akurat on nie mógł jej zobaczyć w takim stanie. Nie chciała, by zobaczył.
-A ty co, po treningu? Czy dopiero idziesz..?- Burknęła przez zęby chcąc całkowicie zamaskować poprzednie emocje, a jej wzrok pokrótce spoczął na wilczej łapie.

_________________

Kiwnąłem głową.
- Umówiłem się z tatą na pserwę dzień czy dwa... ale potem wlacamy ze zdwojoną siłą. Mówił że siedzenie i nic nie lobienie nie pomaga w powlocie do nolmalności. - odpowiedziałem cichszym tonem niż robiłem to zazwyczaj. Nie miałem ochoty na bycie głośnym jak wcześniej. W sensie nie robiłem tego specjalnie, po prostu taki byłem.
- Może chciałabyś pójść na wspólne polowanie jakiegoś dnia... wiesz poćwiczymy i w ogóle. No i jak jest golsza pogoda to zasilenie stosu zawsze się psyda... - zaproponowałem jakąkolwiek aktywność.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Spojrzała, może trochę spod byka na Wilczą Łapę. Bez słowa pomyślała o treningu z Konwaliowym Snem. A może i on się na to zgodzi? Nie, nie. Nie mogła spoczywać na laurach. Konwalia to nie ich ojciec. To nie Rozżarzona Gwiazda, on się z pewnością nie zgodzi, a zwłaszcza jeż nie chciała pytać.
Cichy ton brata niezmiernie ją zdziwił, jednak nie chciała tego kwestionować.
Propozycja brata była kusząca. Jej uszy nawet drgnęły ciekawskie, jednak czy mogła? Choć jak raz wyjdzie z obozu i to z bratem, nic się w końcu nie stanie, prawda? Prędzej czy później, któregoś dnia i tak by się to stało.
Niebieska terminatorka po krótce kiwnęła głową.
-Jasne, z chęcią Wilku- Odpowiedziała z cichym westchnieniem. Podeszła bliżej do brata, przysiadając na wprost. Jeszcze raz otarła łapą oczy, jednak teraz te były weselsze. Takie, które ten mógł zapamiętać przed pogrzebem.
-No, ten.. opowiadaj. Czego nauczyłeś się od taty? Jak idą treningi z Dzięcioł? Radzi sobie?- Zapytała. No, jeż, dobre posunięcie, czas wyjść z dołka!

_________________

Spojrzałem w ziemię czując wzrok siostry. Chyba nie była w humorze... w sensie ja też w sumie nie do końca byłem, ale starałem się robić dobrą minę do złej gry. Czułem że muszę próbować wrócić do normalności jak najszybciej. Mama by nie chciała żebyśmy byli smutni... znaczy nie chce. Chyba. Czy jej naprawdę nie ma już? To było dziwne.
Wyprostowałem się gdy niebieska odpowiedziała, bez złości, a na pewno tak to brzmiało. Uśmiechnąłem się nieco na siłę spoglądając w bok.
- Ja polowałem, walczyłem z jakimś tam gawlonem czy klukiem... ale blizny jeszcze nie mam. - dotknąłem się łapą na czole próbując wyczuć czy na pewno nic nie pozostało z tamtej walki. - A Dzięcioł z tego co mi mówiła pselabiała glanice i kodeks, nudy... ale w sumie możemy się wymienić wiedzą, zawsze będziemy tlochę do psodu. A ty? Konwaliowy Sen jest tak samo powasny na tleningach jak na co dzień?

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Gdy brat opowiadał o swoich dokonaniach, koteczka mimowolnie się uśmiechnęła. Lubiła słuchać o bracie i o tym, co takiego robi. Wcześniej sądziła, że to opieszale czy zuchwale zachowanie, jednak teraz? Sama chciała się tego dowiedzieć.
-To dobrze, Wilku. Cieszę się, że tata uczy was czegoś innego. W sumie, to będziecie mogli więcej rozmawiać, no nie?- Zauważyła, gdy zwrocila wzrok na brata.
-Cóż.. wiesz, dla mnie, nie jest taki sam, jak zawsze- zaczęła. Wydawało jej się, że gdy się dłużej z nim porozmawia, umie być inny. Nawet jeżeli tego nie widziała, nawet jeżeli ten może być cały czas taki oschły podczas treningów.
-Wiesz.. twardy orzech do zgryzienia! Ale co to dla mnie? Co to dla Jeż! A nawet jeśli by wciąż był taki poważny i pasywnie agresywny, to zobaczy potęgę wielkiej córki przywódcy!- zasmiala sie, posypakac bratu dziarski uśmieszek, zrywając sie na proste łapy. Odważny wzrok obdarzył Wilczą Łapę, w momencie, gdy Jeż znowu pokazywała cząstkę hardej siebie. No jeż, byleby się już nie dąsać.

_________________

***

Usiadł w pobliżu Wzburzonej Wody obserwując jak ta łagodnie obmywa okrągłe, wygładzone przez toń kamienie. Ciekaw był, czy pierwszym kotem, którego dostrzeże, będzie jedna z jego córek czy też może inny chcący porozmawiać z nim osobnik. Rozpoczął mycie swych pazurów jednocześnie kontynuując obserwację.

[ktokolwiek]

_________________

Elegant maniac.

Mój trening z Owczym Runem zaczynał się popołudniu dlatego miałem sporo wolnego czasu, terminatorów było sporo a mój trening z Zamglonym Jeziorem wielkimi krokami zbliżał się ku końcowi.
- Witaj Konwaliowy Śnie. - podszedłem kiwając głową na przywitanie i siadając niedaleko czarnego. Czekałem aż zapyta mnie o treningi i wybranie ścieżki medyka - bo o czym innym mogła być ta rozmowa?

_________________

- Wysoka Łapo - odparł posyłając skinienie głową swemu rozmówcy. To na nim skoncentrował teraz swoją uwagę zaprzestając mycia pazurów, pamiętał jednakże by obserwować również obóz zwłaszcza pod kątem własnych, mogących powodować rwetes córek. - Jakie kwestie cię do mnie sprowadzają?
Zazwyczaj podchodzące do niego koty nie czyniły tego całkowicie bezinteresownie; on sam również preferował rozmowy posiadające określone cele.

_________________

Elegant maniac.

***

Jeżyna, o ile lubiła drzemki i odpoczynek, wolała swój czas poza tym spędzać poza kociarnią. Spędziła tam wystarczająco długo jak na swój gust, a do niedawna było tam dosyć tłoczno. W sumie to znowu jest, bo ciągle kręci się tam jej ciotka i jej kocur. Jeżyna czuła się z tym trochę obco. Uważała kociarnię za swoje własne miejsce, gdzie dane koty były w określonych miejscach, ale zniknęli ci od Ślimaczego Śladu, jak i ich rodzice.
Więc zamiast tego siedziała w centrum obozu i patrzyła się na koty. Co robią, co przynoszą na stos. Podobno mieli mieć niedługo za mało zwierzyny? Gdyby tylko mogła polować dla samej siebie. Nie musiałaby się przejmować, czy ktoś jej przyniesie, tch.

_________________

no more emotions to show
nobody has to know
it's just a natural disaster
that you've left behind
for the cuts of cake

for the steak and wine

Wrzuciłem kilka piszczek na stos i rozejrzałem się po obozie. Niektórzy się krzątali zajęci drobnymi sprawami... Poza kociętami. Nad wodą siedziała córka zastępcy, nie trudno było się domyśleć kto jest jej rodzicem bo wyglądała jak mała kopia Konwaliowego Snu. Przeskoczyłem zgrabnieprzez wzburzoną wodę i usiadlem obok młodej.
- Siemka, co tam w kocięcym świecie? - spytałem pochylając się nad kotką przekrzywiając głowę.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Ktoś koło niej usiadł. Nie spojrzała się w jego kierunku, ale zapach sugerował tego wojownika, który został mianowany na ostatniej ceremonii. To chyba jej kuzyn? Syn Gwiazdy? Niekoniecznie widziała dużą wartość w tak dalekich więzach krwi, ale warto wiedzieć, kogo miała w rodowodzie.
— Nie wiem. Co to kocięcy świat? — spytała szczerze, bo nie wiedziała, co kryje się za tą nazwą. Jakieś miejsce w kociarni? …A może kociarnia sama w sobie? Ale co, nie mógł sobie pójść i zobaczyć na własne oczy, co tam się dzieje?

_________________

no more emotions to show
nobody has to know
it's just a natural disaster
that you've left behind
for the cuts of cake

for the steak and wine

Zaśmiałem się na odpowiedź kotki. Te kocięta naprawdę są takie głupiutkie? Też taki byłem? Niemożliwe... ja byłem tym mądrym, hehe.
- No co tam u ciebie w żyćku się dzieje! Niedługo zostaniesz telminatolem chyba, nie? Może dostaniesz mnie na mentola? - Nie wiem czy chciałbym akurat ją ale od kiedy mam Zroszona Łapę pod opieką już niespecjalnie zależy mi na drugim podopiecznym.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Zaśmiał się. Niekoniecznie rozumiała, dlaczego - ona osobiście miała na twarzy w dalszym ciągu kamień, nieco śmieszny wyraz dla kocięcia. Co się dzieje u niej w życiu? A co to ma do tego całego… kocięcego świata? Czy dzieci Rozżarzonej Gwiazdy wszystkie były takie pokręcone i gadające bez sensu?
— Owszem. Może — potwierdziła tylko jego słowa, no bo sam sobie odpowiedział tymi bezcelowymi pytaniami. Tak, będzie niedługo terminatorem, tak, jest szansa, że go dostanie, ale nie była pewna, czy by tego chciała. To nie tak, że by tego nie chciała, ale po prostu o tym nie myślała. — Dlaczego tak dziwnie mówisz?

_________________

no more emotions to show
nobody has to know
it's just a natural disaster
that you've left behind
for the cuts of cake

for the steak and wine

- Może. - odpowiedziałem równie poważnie przybierając ten sam wyraz pyszczka co mała. Ważniak junior pełną gębą! Udawała teraz że nigdy nie gdyba i nie marzy... a każdy to robi! A kocięta szczególnie! Ja jak byłem mały to chciałem zostać wilkiem więc...
- Dziwnie? Że nie tak poważnie jak twój ojciec? - nieco rozbawiło mnie że dla kotki było standardem mówienie w takim poważnym stylu. Przecież Pszczeli Pył tak nie gadała, a z nią spędzała nawet więcej czasu!

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Niekoniecznie rozumiała, dlaczego kocur powtórzył jej słowa jeszcze raz.
Była też nieco zaskoczona, gdy ten nawet nie wiedział, o co takiego jej chodzi. Owe zdziwienie nie pokazywało się na jej pysku poza najdelikatniejszym uniesieniem brwi i powiek, ale po chwili ciszy doprecyzowała, o co jej chodziło.
— Nie chodzi mi o twój dobór słów, a wymowę. Seplenisz — stwierdziła, przechylając łeb. Zastanawiała się, czy próbował tak dopasować się wiekiem do rozmówczyni. Jeśli tak, było to zwyczajnie głupie i umniejszało Jeżynie.

_________________

no more emotions to show
nobody has to know
it's just a natural disaster
that you've left behind
for the cuts of cake

for the steak and wine

- Aaaaaaaa! - wcześniej chyba nikt mi nie wypomniał tego faktu, dlatego też zapominam że to robię. - Ano, mam tak od małego, nie umiem mówić l, labalbal na psykład. - zaśmiałem się, gdyby wypomniała mi to na przykład Skaczący Wróbelek to pewnie bym się przejął, ale kuzynka która udaję dorosłą? No błagam! Toć to jest takie puci puci mały pierdek, nie ma co się przejmować tym co mówi.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Starlight