Końcówka jej ogona delikatnie podrygiwała, gdy wsłuchiwała się w słowa Wieszcza, a następnie przydział nowicjuszy. Ku swojemu delikatnemu zaskoczeniu, została wymieniona przy młodym Melodii z którym nie miała okazji dłużej porozmawiać, bo jak się na niego natknęła, niebieskawy kocurek szybko odszedł. Cóż, teraz na treningu na pewno będą mieli na to znacznie więcej czasu, tego była pewna. Nim podniosła się by podejść do nowego nowicjusza, z lekkim zaskoczeniem odnotowała wybór przyszłego Wieszcza, którym okazał się... Róg. Zerknęła w kierunku syna Pajęczyny i posłała mu łagodny uśmiech w ramach gratulacji, chociaż nie mogła pozbyć się lekkiego niedowierzania. Z jednej strony wiedziała, że kiedyś to nastąpi, a z drugiej... Wieszcz zdawał się niechętny do wyboru następcy, a może raczej nie widział na to zbyt dobrych kandydatów? Ciekawiło ją, czy ostatnie, hm, nieprzyjemności w plemieniu jakoś zmotywowały kocura do podjęcia takiego, a nie innego kroku.
Szybko jednak się otrząsnęła, gdy młody Melodia podszedł do niej nim ona sama zdążyła to zrobić. — Witaj Melodia, nie traćmy czasu i chodźmy — brakowało jej treningów i chociaż pogoda ich nie rozpieszczała, naprawdę nie chciała marnować czasu. Podniosła się i dała znać skinieniem łba by kocur ruszył za nią, a sama skierowała się w stronę wyjścia.

/zt

Nie spodziewałem się, że ktoś do mnie podejdzie. Z Taflą przywitałem się kiwnięciem głową i uśmiechem, odprowadzając siostrę wzrokiem do jej towarzystwa, ponownie zwracając się w kierunku Wieszcza. Ale tu nagle usłyszałem czyiś głos, jak się okazało, należał on do młodego kocurka, który do mnie pierwszy zagadał. Wewnętrznie trochę mnie to zdziwiło, bo w ogóle się nie znaliśmy, ale w gruncie rzeczy... Było to miłe.
- Dzień dobry, byłem dzisiaj na patrolu, za niedługo pewno ruszę na kolejny. Widzę, że to twoja ceremonia, jak się czujesz przed zostaniem nowicjuszem? - powiedziałem, troszkę opowiadając o swoim dniu, ale skupiając się bardziej na uczuciach kocurka. Cóż, na pewno była to dla niego ważna chwila. Melodia... Tak? Chyba tak, ruszył przed siebie, gdy Wieszcz go wywołał, a ja jedynie pozostałem na miejscu z uśmiechem. Przybralem poważny wyraz, zwracając uwagę na nowych nowicjuszy, prezentujących Lśniące Ślady. Potem skupiłem się na słowach lidera i okazało się, że przydzielił mi pod opiekę nowicjusza. Żwir. To był chyba ten, który przyszedł jako ostatni, siadając na uboczu. Tak mi się wydawało. I... Został wybrany następca Wieszcza. Nadstawilem uszu, zwracając łeb w stronę Roga, na którego patrzyło prawdopodobnie całe plemię. I kocurek się zgodził. I... Częściowo to był najwyższy czas, by wybrać kolejnego przewodnika plemienia, ale czułem, że... Robię się coraz starszy. Ciekaw byłem, jak przebiegnie trening przyszłego wieszcza, ale na razie musiałem zająć się swoim podopiecznym. Podniosłem się, ruszając w kierunku nowicjusza... Swojego nowicjusza. Słysząc pociągnięcie nosem, nadstawilem uszu. Czyżby był chory?
- Dzień dobry. Jestem Renifer Pędzący przez Śnieżne Zaspy. Czy jesteś gotowy na rozpoczęcie treningu?

Dąb z początku nie zwracał zbytnio uwagi na przybywających kotów. Dopiero później w końcu zdecydował się rozejrzeć po zebranych, żeby zobaczyć, kto może zostać potencjalnym mistrzem. Żywica, Szczyt, Tafla... Zauważył też, że brakowało Echa. Nie bardzo mu się to podobało i uważał to za wstyd, ale postanowił nie męczyć swojej głowy cudzymi problemami. Następnie ponownie powrócił ślepiami w stronę Wieszcza, akurat tuż przed rozpoczęciem jego przemowy.
Słuchał uważnie tego, co mówił uzdrowiciel i na jego polecenie wstąpił do przodu, wypinając dumnie pierś. Czekał na te magiczne słowa, na to, aż wreszcie wymieni jego imię. Oczywiście, zwracał przy tym uwagę na swoje rodzeństwo. Był ciekaw, kto kim zostanie. W szczególności Blask i Róg. Pierwsze, co padło z tego spisku, to Blask - ona została strażniczką pod skrzydłem Żywicy. No cóż, trochę mu było jej żal, bo nie za bardzo przepadał za niepoważnymi kotami, ale cieszył się, że będzie tym, kim chciała. Następne było jego imię - miał być łowcą. Szczerze, nie obchodziło go to, czy ma być łowcą czy strażnikiem - dla niego istniała tylko jedna, najwyższa ścieżka. Wiedział jednak, że zostanie następcą samego Wieszcza nie będzie tak łatwe, dlatego był przygotowany na parę trudności. To, że został wybrany na jakiegoś prostego łowcę nie bardzo go obchodziło, bo nie planował siedzieć na tym szczeblu długo. No i na koniec - Róg. Od niego również się spodziewał albo łowcy albo strażnika, jednak niespodziewanie okazało się, że... Wieszcz wybrał go na swojego następcę. Dąb uniósł nieznacznie brwi, ale zaraz się uspokoił, po czym spojrzał neutralnie na swojego brata, trochę się obawiając jego odpowiedzi. No tak... Oczywiście, że się zgodzi. Jednak wyglądał przy tym dziwnie. Jakby był niepewny i zestresowany.
Czuł się trochę zawiedziony tą ceremonią, bo teraz miał dodatkowo utrudnione zadanie, bo musiał nie tylko udowodnić, że sam nadaje się na Wieszcza, ale też że jest lepszy od obecnego następcy. Ugh... No cóż, będzie musiał o tym porozmawiać z uzdrowicielem.
Gdy ceremonia dobiegła końca, przyjął się za poszukiwania swego mistrza. Nie musiał go długo szukać. Właściwie to mentor sam do niego podszedł. Dąb skinał łbem na powitanie i przyglądał się kocicy z powagą, czekając, aż ustalą termin pierwszego treningu. Całe szczęście, miał się on rozpocząć dopiero jutro, a więc miał czas na porozmawianie z Wieszczem, zanim ten rozpocznie trening z Rogiem.
– Dobrze – odpowiedział jej z szacunkiem. Szczerze, mało go obchodził ten trening, ani ta cała Jaszczurka. Miał ważniejsze sprawy na głowie.
Zanim wszyscy się rozeszli, pogratulował Blask i poszedł jeszcze do Roga.
– Gratuluję. – powiedział spokojnie i z lekkim uśmiechem. Jego wygląd i głos nie były chłodne i złośliwe, ani też zbytnio entuzjastyczne czy dumne. Bo sam nie był. Ot, neutralny środek. Jeśli nikt go nie zatrzymał, to udałby się do Omszonych Stopni, żeby tam się rozluźnić i pobyć trochę samemu.

//zt?

Szylkret wypowiada słowa w stronę Plemienia Wiecznych Łowów, a koty patrzą się na Roga. Przychylnie, bądź nie. Wyłapuje uśmiech Tafli, który trochę przywołuje go do pionu. Czuł się bardzo roztargniony wszystkimi emocjami, które w sobie trzymał. Chętnie coś by z nimi zrobił, ale nie ma jak i nawet nie ma pojęcia w jaki sposób by to mógł zrobić. Chociaż mógłby zrobić sobie nowe legowisko. Gdzieś na pewno będzie dostępny mech, z którego sobie jakieś poczyni. Zanim to jednak nastąpi, to podszedł do niego Wieszcz, gdy już zszedł ze skały. Chciał się mówić na trening wieczorem tego samego dnia. Brzmiało w porządku. Ale czuł się bardzo zakłopotany teraz przy kocurze, nie da się ukryć. Jego wzrok na chwilę uciekł, zanim odpowiedział swoim spokojnym głosem.
- W porządku - uniósł wzrok w stronę Wieszcza i się z nim pożegnał, gdy ten odchodził.
Jeśli pójdzie dobrze to uspokoi się do czasu ich pierwszego treningu. Chciałby wypaść dobrze i mieć świeży umysł na to spotkanie. W końcu pierwszy trening wydawał mu się kluczowy.
Podszedł do niego jeszcze Dąb, na którego widok trochę drgnęły mu wąsy. Z ust brata jednak wypadły miłe słowa. Więc wszystko... było okej? Między nimi? No chyba tak. To w porządku.
- Dzięki - odpowiedział prosto, nie silił się jednak na uśmiech.
Siedział jeszcze chwilkę przyglądając się kotom, które wymieniają między sobą słowa, a potem poszedł zająć się swoim nowym legowiskiem.
//Zt

Zostałam Łowczynią! Jak niesamowicie!
Rozpierała mnie duma i ekscytacja. Ja, Noc niezliczonych gwiazd będę teraz stąpać dumnie za mym mentorem, by zostać jedną z najlepszych łowczyń w historii!
Interesował mnie tylko fakt, czemu Róg ma zostać wieszczem, przecież jedyne co ma niezwykłego to brak zdolności rozmowy z innymi. Ale cóż, niech już będzie tym wieszczem. Ciekawe ile wytrzyma.
Po chwili podszedł do mnie mój nowy mentor i przywitał się ze mną.
- Dzień dobry! Bardzo miło, że zostajesz moim mistrzem- uśmiechnęłam się do niego, i na jego pytanie od razu odpowiedziałam pozytywnie - Oczywiście! Nie mogę się doczekać!- wręcz skakałabym teraz ze szczęścia

Siedziałam na ceremonii do samego jej końca. Dużo nowych łowców rozpoczęło wraz z dzisiejszym dniem swe szkolenie. Znalazło się i paru młodych strażników, w tym Blask, którą miałam już okazję poznać. Muszę później do niej podejść i pogratulować. Przykro mi się jednak zrobiło, gdy Wieszcz nie dostrzegł potencjału Dęba jako swego następcy i wybrał zamiast niego jakiegoś Roga. Phi, pewnie jeszcze pożałuje swej decyzji! Było mi żal młodszego kolegi. Miał takie wielkie i wspaniałe marzenia. Cóż, może jeszcze uda mu się przekonać Wieszcza do zmiany zdania i pokaże mu, że to on najlepiej zasługuje na ten zaszczyt? A jak nie, to ja sobie pogadam z tym staruszkiem! Z drugiej jednak strony Dąb będzie się szkolił na łowcę, tak jak ja! Będziemy mogli się wymienić doświadczeniem i razem chodzić na łowy! Jest to jakiś plus całej tej sytuacji. Z nim też muszę porozmawiać i podnieść go jakoś na duchu. Tymczasem jednak udam się do siebie, nie chcąc dłużej znajdować się w tłumie gratulującym nowym terminatorom.

//zt