Ugh. Nie poszło to po mojej myśli, ale nie było tragedii. Trafiłem w kocura na tyle, że powinien to odczuć - bo ja to odczułem. Zacisnąłem zęby i korzystając z tego, że byłem dość blisko Orzechowej Gwiazdy, postanowiłem spróbować podciąć mu łapy i nim zachwiać. Skoro szarża nie podziałała, musiałem zrobić cokolwiek by go powalić!

Jak tylko dostrzegłem, że Orzechowa Gwiazda zaczął tracić równowagę, przymrużyłem ślepia i właściwie instynktownie rzuciłem się na niego wykorzystując w tym ataku całą moją masę, chcąc go powalić i przygnieść do ziemi. W najgorszym wypadku po prostu się od niego odbije, albo dostane w pysk - nie mogłem jednak przepuścić takiej okazji, bo szczerze wątpiłem w to, że wyprowadzę jeszcze jakikolwiek celny cios. Zaczynało mi brakować powietrza w płucach, ugh!

I tyle z mojego szczęścia. Nie dość, że Orzechowa Gwiazda zdołał odzyskać równowagę to jeszcze chwycił mnie za skórę na szyi, a to oznaczało, że żeby mu się wyrwać musiałbym się nieźle szamotać, a na to nie miałem już siły. Wydałem z siebie cichy bulgot i ze świstem wciągnąłem powietrze w płuca. Nie. Nie mogę poddać się tylko dlatego, że czuje zmęczenie. W prawdziwej walce przeciwnik nie będzie mnie oszczędzać. Cóż, w akcie desperacji spróbowałem się jak najbardziej wykręcić i kopnąć tylną łapą w pierś Orzechowej Gwiazdy, tym samym zmuszając go do puszczenia mnie.

Po kopniaku i wyswobodzeniu się z chwytu kocura, walka między nami trwała jeszcze chwile, a gdy dobiegła końca, próbowałem uspokoić oddech. Czułem, że zaczyna kręcić mi się w głowie, przez co przez dłuższy moment wpatrywałem się we własne łapy. Dopiero po chwili doszło do mnie, że Orzech zadał mi jakieś pytanie.
— Odkąd... pamiętam... — sapnąłem, powoli się prostując i zerkając w kierunku przywódcy. Przełknąłem ślinę i wykrzywiłem pysk w wyrazie bliskim zniesmaczenia, jednak nie na kocura, na na mój ogólny stan. Płuca mnie piekły, mięśnie bolały, a jeszcze musieliśmy wrócić do obozu, ba! Powtórzyć walkę bym miał jakiekolwiek szansę w starciu z prawdziwym przeciwnikiem. — Ale, uh, myślę, że to nie jest... wina mojej wagi czy słabej kondycji. Nawet jak przez dłuższy czas regularnie ćwiczyłem, efekt jest wciąż ten sam.

W pierwszej kolejności chciałem odpowiedzieć "tak, oczywiście" na pytanie odnośnie obowiązków, jednak im dłużej słuchałem wypowiedzi kocura, tym więcej wątpliwości napływało mi do głowy. Oczywiście, mógłbym zgrywać wielce niewzruszonego tymi "drobnymi" niedogodnościami, ale na cholerę?
— Wiesz, nie będę oszukiwał, to całe męczenie jest irytujące i nie chciałbym robić za ciężar przy patrolu jakbym nagle miał go opóźniać z powodu przemęczenia — mruknąłem, biorąc głębszy wdech. — Więc tak, zmniejszenie mi obciążenia pracą powinno wystarczyć bym swobodnie wykonywał podstawowe obowiązki. Mimo wszystko chce być przydatny klanowi. Za długo byłem, hm, darmozjadem.

— Dzięki — mruknąłem, doprowadzając swój oddech do w miarę akceptowalnego stanu. Nie chciałem być kulą u łap dla Klanu, nawet jak niewiele mnie w nim trzymało z perspektywy osoby trzeciej. Nie miałem przyjaciół, mojego rodzeństwa praktycznie nie było, a przez głupstwa z młodości nie miałem najlepszej opinii. Cóż, poza klanem tez nie miałem czego szukać, a o wiele łatwiejszym wydawało się odbudowanie reputacji tu niż zaczynać od zera w nieznanym miejscu. Chłodna kalkulacja. Na słowa kocura co do pytań, pokręciłem przecząco łbem, chociaż... — Hm, może mam. Co robić w przypadku jak zostanie się powalonym na plecy? Wiesz, by chronić brzuch czy gardło.