Trening Szerszeniowej Łapy

Zdziwiłby się, gdyby Szerszeniowa Łapa znał dokładne brzmienie punktów Kodeksu. Już na początku treningu zorientował się, że, mimo iż nie jest on świeżo mianowanym terminatorem, to umie niewiele, a już na pewno nie nauczył się czegoś, co wymagałoby kontaktu i rozmowy z innymi, więc… tak, to zdecydowanie by mu do tego nie pasowało. Zresztą, Orzech nawet nie oczekuje, że koty będą znać Kodeks kropka w kropkę; jak komuś łatwiej było go spamiętać swoimi słowami, to nie ma problemu.
– Mm. Właściwie to w Kodeksie jest zasada, która brzmi: każdy Klan ma prawo być dumnym i niezależnym, ale w ciężkich czasach klany muszą zapomnieć o granicach i walczyć ramię w ramię, aby chronić siebie nawzajem. Każdy klan musi pomagać innym, aby żaden z nich nie upadł, więc to, o czym mówisz, poniekąd się w niej zawiera. Ale, zaczynając od początku, bo to jest dokładnie szesnasta, ostatnia zasada Kodeksu… pierwsza to: broń swojego Klanu, nawet kosztem swojego życia. Możesz zawierać przyjaźnie z kotami spoza Klanu, ale musisz pozostać lojalny wobec swojego Klanu, gdy spotkasz się w bitwie z przyjacielem. Druga: nie poluj i nie wkraczaj na tereny innego Klanu. Dwie kolejne dotyczą polowania. Czyli: starszyzna, kocięta, chorzy i ranni muszą zostać nakarmieni przed terminatorami i wojownikami. Terminatorzy nie mogą jeść bez pozwolenia, dopóki nie zapolują, by nakarmić starszyznę. Następna: zwierzyna jest zabijana tylko po to, by się nią pożywić. Podziękuj Gwiezdnemu Klanowi za jej życie – rzuca na dobry początek, po czym milknie, czekając na ewentualne pytania czy wątpliwości. Nie chce zawalać terminatora całym Kodeksem Wojownika, bo wtedy zapewne mniej przyswoi, a ewentualne pytania, jakie mogłyby się pojawić przy pojedynczych punktach, mogłyby być przez niego zapomniane, kiedy Orzech skończyłby mówić.

_________________

Trening Szerszeniowej Łapy - Page 3 Cz7MEFY

Trening Szerszeniowej Łapy - Page 3 MevtoU0

Wysłuchałem Orzechowej Gwiazdy w ciszy, co jakiś czas mu przytakując, bo to co mówił... było po prostu logiczne. Obrona klanu, bezgraniczna lojalność, dbanie o słabszych i klan sam w sobie. Jedyne co mógłbym podważyć to zasada z dziękowaniem Gwiezdnym za zwierzynę, ale było to na tyle indywidualne, że nie chciało mi się tego wywlekać i marnować czas na bezsensowną wymianę zdań. Wierzyłem w Gwiezdny Klan na tyle, by nie negować ich istnienia; ale nie uważałem, że wszystko wokół, każda mysz czy liść, żyją dzięki nim i należy się za to jakiekolwiek "dziękuje". W końcu to nie żadne duchy na niebie upolowały mysz czy ją znalazły. Tyle. Musiałem jednak przyznać, że chwile mi zajęło przyswojenie wszystkich słów kocura; na całe szczęście poruszane punkty były tak proste, że nie musiałem długo ich analizować. Zresztą, cześć sam wymieniłem.
— Wszystko jest dość jasne i klarowne, możemy przejść do dalszych punktów — mruknąłem, biorąc nieco głębszy wdech. Powoli czułem, że zaczynam się... męczyć.

_________________

Trening Szerszeniowej Łapy - Page 3 DXkhvGK

in a silly goofy mood

Szerszeniowa Łapa wydaje się faktycznie go słuchać, ale pytań i wątpliwości nie ma, więc można iść dalej. Kodeks to może i dużo słów, a także parę niuansów, które trzeba zapamiętać, ale w większości jest prosty i intuicyjny dla każdego, kto urodził się w klanie, więc tak czy siak nie spodziewał się za wielu pytań.
– Kolejne zasady dotyczą klanowych rang i pierwszą z nich również wspomniałeś: kocię musi mieć co najmniej sześć księżyców, by mogło zostać terminatorem. Następne brzmią: nowo mianowany wojownik musi odbyć milczące czuwanie przez jedną noc po otrzymaniu swojego imienia wojownika. Wojownik nie może zostać zastępcą, dopóki nie wytrenował choć jednego terminatora. Zastępca zostaje przywódcą Klanu, gdy ten umiera lub rezygnuje z rangi. Po śmierci lub rezygnacji zastępcy, nowy zastępca musi zostać wybrany przed górowaniem księżyca – wymienia kolejny blok Kodeksu.

_________________

Znów, nic nowego. Punkty, które wymienił Orzech były mi znane, może nie kropka w kropkę jak w Kodeksie, ale były. Do tego były łatwe do wychwycenia w zwykłym funkcjonowaniu w klanie, dlatego ponownie skinąłem łbem w ramach potwierdzenia, że zrozumiałem. Jedynie punkt o wybraniu zastępcy w tym specyficznym odstępie czasu wydawał mi się "inny", ale był tez dość logiczny. Nie można było dopuścić do zachwiania stabilności klanowej poprzez zbytnie zwlekanie z wyborem zastępcy. Ale... im dłużej o tym myślałem, tym nasunęło mi się pewne pytanie.
— A co w sytuacji, gdy po śmierci zastępcy nie ma nikogo, kto wytrenowałby terminatora? Czy jest możliwość by został powołany zastępca nawet jak nie spełnia wymogów?

_________________

in a silly goofy mood

– Gdyby w klanie była tak krytyczna sytuacja – tak, wydaje mi się, że tak, a przynajmniej ja bym wolał kogoś wybrać. Lepsze to, niż całkowity brak Zastępcy i ewentualny chaos, gdyby Przywódca zmarł – odpowiada niemal bez zastanowienia. Lepszy Zastępca bez doświadczenia, niż całkowity jego brak. Zresztą… w świetle Kodeksu niewybranie przez długi czas Zastępcy w ogóle, bo nikt nie spełnia wymogów, a wybranie kogoś mimo tego, to właściwie to samo, a to drugie jest mniejszą szkodą dla klanu. – Kolejny punkt mówi o tym, że Zgromadzenie wszystkich Klanów odbywa się w czasie pełni księżyca co 6 księżyców i w jego noc trwa rozejm. W tym czasie klany nie mogą ze sobą walczyć. Być może już słyszałeś, że Zgromadzenia odbywają się na gadzich Łuskach, w środku Pory Nagich Drzew i Pory Zielonych Liści. Dalej mamy: granice klanu muszą być sprawdzane i oznaczane każdego dnia. Przegoń każdego przekraczającego je kota. Kolejny: wojownik nie może opuścić kocięcia w bólu lub niebezpieczeństwie, nawet jeśli jest to kocię z innego Klanu.

_________________

— Taa, zgadzam się — mruknąłem, delikatnie kiwając przy tym łbem. — Nieodpowiedzialnym byłoby, no, zostawienie klanu na potencjalny brak kogokolwiek — a obowiązki zastępcy nie wydają się aż tak skomplikowane - chciałem dodać, ale uznałem, że zostawię to dla siebie. Poza dzieleniem patroli i kontrolą treningów, nic nowego nie czeka na randze zastępcy. Oczywiście, może też zajmować się jakimiś konfliktami czy innymi tego typu rzeczami, ale głównie to nic skomplikowanego. Większość i tak leży w łapach przywódcy, więc.
Następne punkty wysłuchałem w ciszy, przytakując na zdanie o zgromadzeniu. Gdy byłem młodszy liczyłem na to, że zostanę wybrany na jakieś zgromadzenie, ale, że nie należałem do najlepszych terminatorów w klanie to nie było dobrej okazji. — Okej, wszystko jasne.

_________________

in a silly goofy mood

Miał nadzieję, że nigdy nie będzie musiał stanąć przed takim wyborem. O ile zmiana Zastępcy któregoś dnia wciąż jest jego planem, to jednak… ma nadzieję, że do tej pory będzie w klanie wystarczająco dużo wojowników z doświadczeniem w trenowaniu terminatorów, że będzie jeszcze miał w czym wybierać.
– Słowo przywódcy jest prawem – to kolejny punkt. Trzy ostatnie brzmią: Honorowy wojownik nie musi zabijać innych, by wygrać swoje bitwy, chyba że jest to konieczne dla obrony własnej lub jeśli są to koty wyjęte spod Kodeksu Wojownika. Wojownik odrzuca wygodne życie pieszczoszka. Każdy Klan ma prawo być dumnym i niezależnym, ale w ciężkich czasach klany muszą zapomnieć o granicach i walczyć ramię w ramię, aby chronić siebie nawzajem. Każdy klan musi pomagać innym, aby żaden z nich nie upadł. Masz do tego jakieś pytania, czy możemy przejść do polowania?

_________________

Okazało się, że omówienie całego Kodeksu poszło nam wyjątkowo sprawnie, a na informacje o "ostatnim" punkcie, delikatnie poruszyłem wąsami. Nie żeby mnie szczególnie nudził, po prostu... Czułem, że coraz ciężej było mi się skupić, a skoro mieliśmy to już za sobą, było mi jakoś lżej. — Myślę, że możemy przejść do polowania — mruknąłem po krótkiej chwili namysłu, chociaż... Moje myśli nie kręciły się wokół wspominanych punktów kodeksu, a samego polowania. Znałem teorię i dalej pamiętałem poszczególne zasady i techniki, ale... Bardziej martwił mnie mój brak kondycji, a raczej; fakt, że mimo wszystko wciąż jej nie miałem. Trzepnąłem delikatnie końcówką ogona i nieznacznie zmarszczyłem brwi. Nie mogę tego przeskoczyć, a miganie się od tego też nie wchodzi w gre.

_________________

in a silly goofy mood

– Chciałbym, byś złapał dzisiaj trzy sztuki zwierzyny – mówi więc. Zauważywszy krótką przerwę przed odpowiedzią i zawahanie kocura, postanawia zadać mu jeszcze jedno pytanie. – Pamiętasz zasady? – upewnia się jeszcze, a jeżeli odpowiedź jest twierdząca, a ten nie wyraża innych wątpliwości, to kiwa lekko głową na znak, że Szerszeniowa Łapa może zaczynać. Jeśli nie, cóż, przypomni terminatorowi, z czym się to je.

_________________

— Spoko, pamiętam zasady — zapewniłem, zerkając na kocura. Huh, najwyraźniej odczytał moją chwilową ciszę jako wahanie spowodowane niepewnością zasad. W sumie to była... jedna z bardziej oczywistych i pierwszych opcji do wyboru. Cóż, po wyprowadzeniu go z błędu po postu skinąłem mu łbem i oddaliłem się w swoją stronę. Trzy sztuki zwierzyny... no dobrze. Przyjąłem pozycję łowiecką; ugiąłem się na łapach, ustawiłem pod wiatr i zrównałem ogon z linią grzbietu by w ciszy i skupieniu ruszyć na poszukiwanie czegoś interesującego.

_________________

in a silly goofy mood

No dobrze; skoro pamięta, to pamięta, a jeśli kłamie, to wyjdzie to w praktyce, więc po prostu przyjmuje tę odpowiedź. Orzech zostaje na razie z tyłu i zamierza dopiero po jakimś czasie ruszyć za swoim terminatorem, by obserwować jego poczynania i kontrolować jego bezpieczeństwo. A cóż takiego na niego czeka? Na początku, co jest raczej oczywiste, nic. W końcu jednak Szerszeniowa Łapa łapie świeży zapach gryzonia, a że ten prowadzi akurat tak, jak szedł do tej pory, to szybko również zauważa… mysz. Zupełnie jak podczas pierwszej próby polowania, tylko czy tym razem wyjdzie lepiej?

_________________

Czując mysz, od razu skupiłem się na jej odszukaniu, a gdy dostrzegłem charakterystyczne ciałko; zastygłem na moment by przemyśleć co powinienem zrobić. Odpowiedź była prosta i szybko upewniłem się, że stoję pod wiatr i z ogonem na linii grzbietu by bez dłuższego wahania ruszyć w kierunku gryzonia. Pamiętając o zachowaniu ciszy, utrzymaniu ugiętych łap i brzucha w miarę nie szurającego o podłoże, zacząłem co jakiś czas zerkać pod łapy i przeniosłem ich ciężar na tylne, by kroczyć jak najciszej. Nie czułem się komfortowo w tej pozycji, ale... przynajmniej o niczym nie zapomniałem czy nie ruszyłem na mysz jak szarżujący jeleń. Gdy tylko znalazłem się odpowiednio blisko, wybiłem się z tylnych łap i runąłem na mysz by najpierw ją przygnieść do podłoża, a następnie ukręcić kark jednym szybkim ruchem.

_________________

in a silly goofy mood

I… istotnie idzie lepiej. Wystarczy zachować podstawowe zasady, żeby polowanie się powiodło – kto by pomyślał! Mysz kończy martwa, a Szerszeniowa Łapa – nieco zmachany po skradaniu się i skoku, ale pierwszy cel na dzisiaj jest osiągnięty.

_________________

Zaraz po ubiciu myszy, wziąłem głębszy wdech i uświadomiłem sobie, że nawet tak minimalny wysiłek sprawił, że zacząłem odczuwać... zmęczenie? Na pewno byłem nieco zmachany, a to tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że to nieco "dziwne" niż sam brak kondycji. Podczas ukrywania myszy skupiłem się na lekkim uspokojeniu oddechu, a gdy było nieco lepiej, ruszyłem dalej; w końcu musiałem upolować jeszcze dwie piszczki, a wątpiłem by Orzech siedział i grzecznie czekał aż przylezę, a czynnie mnie obserwował czy przypadkiem się nie obijam.

_________________

in a silly goofy mood

Faktycznie, złocisty, po cichu i ukrywając się tam, gdzie mógł, nadzoruje działania Szerszenia – i trzeba przyznać, że jest zadowolony z terminatora, który najwyraźniej faktycznie pamięta zasady polowania i tym razem nawet wdraża je w życie, zamiast ślepo szarżować na zwierzynę jak za pierwszym razem. Mija jakiś czas, a jakąś długość drzewa przed Szerszeniową Łapą ląduje wróbelek.

_________________

Tym razem padło na wróbla; podobnie jak przy myszy, przed pełnoprawnym skradaniem upewniłem się co do pozycji łowieckiej i kierunku wiatru, a gdy wszystko było w normie, ruszyłem w kierunku wróbla. Łapy ugięte, brzuch nad ziemią, ogon na linii grzbietu, cisza i pod wiatr? Było. Zerkanie pod łapy w ramach pilnowania trasy? Było. Dodatkowo, jak w przypadku ptaków, postanowiłem co jakiś czas zastygać w bezruchu i spróbowałem podejść do wróbla od boku, a gdy znalazłem się wystarczająco blisko; skoczyłem na niego by zablokować mu skrzydła i ukręcić kark. Chociaż już teraz byłem w pełni świadom, że ptaki nie będą moim ulubionym typem zwierzyny; samo podejście kosztowało mnie ogrom energii!

_________________

in a silly goofy mood

Co prawda wróbel w ostatnim momencie zauważył kątem oka, jak terminator ku niemu skacze, ale było już za późno; i on skończył martwy.

_________________

Kolejna zdobycz za mną, została ostatnia. Zakopałem wróbla i... ponownie dałem sobie chwilę na odpoczynek, czując nieco większą zadyszkę niż przy myszy. To zastyganie w bezruchu wymagało ode mnie większych pokładów skupienia niż przypuszczałem, a do tego testowało moje utrzymywanie cichego oddechu, co było trudne, gdy pod sam koniec zaczęły palić mnie płuca. Może z tego powodu pod koniec wróbel prawie mnie dostrzegł? Niewykluczone. Po tym jak odzyskałem równy oddech, ruszyłem na poszukiwanie ostatniej zwierzyny.

_________________

in a silly goofy mood

Na sam koniec Szerszeniowa Łapa znajduje zwierzynę, która z pewnością przetestuje, czy jest on w stanie zachować odpowiednio cichy oddech. Jest to szukający pożywienia wśród zarośli zając bielak; terminatora dzieli od niego jakieś półtorej długości drzewa.

_________________

Tej zwierzyny obawiałem się najbardziej. Jednak nie mogłem teraz zrezygnować i chociaż szczerze wątpiłem w powodzenie możliwej pogoni, musiałem zaryzykować. Upewniłem się co do pozycji łowieckiej i kierunku wiatru, a gdy wszystko było w normie, ruszyłem. Łapy miałem ugięte, brzuch nad ziemią, a ogon na linii grzbietu. Zerkałem pod łapy w ramach pilnowania trasy, a dodatkowo postarałem się jak najbardziej ściszyć oddech co... było sporym wyzwaniem, ale nie przerywałem. Dopiero bliżej zająca nie wytrzymałem, odetchnąłem i od razu rzuciłem się na uszaka, chcąc go unieruchomić i zabić.

_________________

in a silly goofy mood

Starlight