Trening Wilczej Łapy

Wierzbowy Puch już oczekiwała na Wilczą Łapę, więc gdy ten zawitał do Rysiego Gąszczu, przywitał go ciepły uśmiech jego mistrzyni. Jak tylko podszedł, podniosła się i skinieniem głowy dała znać, że ruszają dalej. Na dzisiaj zaplanowała przechadzkę wzdłuż granicy z Okiem Gór aż do Ciepłych Skałek, przy okazji pochylając się nad kolejną porcją teorii, tym razem; nieco trudniejszej niż ta od polowania.
— Na dzisiaj zaplanowałam Kodeks Wojownika, a dokładnie jego część — odparła po niedługiej chwili marszu, a gdy wysunęli się spomiędzy drzew i biały kocurek mógł dostrzec brzeg sporego jeziora, Wierzbowy Puch trzepnęła wilgotnym ogonem. — I spacer wzdłuż nowej granicy, tym razem z Ziemiami Niczyimi. Po drugiej stronie rozciągają się tereny Klanu Gromu, a tam — wskazała łbem w kierunku Zimnej Toni. — Byliśmy niedawno. Pamiętasz z kim była tamta granica?

_________________

Kodeks był chyba jedną z najważniejszych rzeczy, którą musiał znać by móc w Klanie w ogóle funkcjonować. Bez znajomości zasad trudnym było mu wiedzieć co i jak w wielu aspektach, bo jak niektóre były logiczne - jak nie przekraczaj granic czy nie zabijaj, tak pozostałe... niekoniecznie.
- Wczoraj byliśmy na granicy z Klanem Rzeki - oznajmił spoglądając na parę sekund w tę samą stronę co mentorka. - Czemu dziś będziemy mówić tylko o części kodeksu? Jest tak dużo zasad że nie zdążymy przerobić wszystkich?

Z gardła kotki wydobyło się krótkie "ehe" będące aprobatą co do odpowiedzi terminatora, a gdy ten dopytał o szczegóły jej dzisiejszego planu, uśmiechnęła się łagodnie. — Kodeks Wojownika jest dość długi, a niektóre punkty wymagają jakiegoś rozwinięcia czy bardziej szczegółowego wyjaśnienia. Poza tym, lepiej dawkować ilość informacji, bo prędzej wybuchnie ci głowa niż cokolwiek zapamiętasz i zrozumiesz! Wiesz o co mi chodzi, nie? — już na poprzednim treningu zbombardowała kocura ilością teorii i widziała, że mu się mieszało; zapominał i motał to co mu przekazała, a w Kodeksie nie było miejsca na tego typu wpadki. Dlatego też postanowiła podzielić go na dwa, może trzy spotkania, aby upewnić się, że Wilcza Łapa go rozumie. Na ten moment wydawało jej się to dobrym pomysłem! Tym bardziej, że Wilcza Łapa nie urodził się w klanie i była to jakaś forma bezpośredniego wprowadzenia go w klanowe zwyczaje. Nie wszystko mogła mu przekazać Zamglony Brzeg, nie?
— Zasad ogólnie jest szesnaście, a do tego dochodzi pięć takich dodatkowych reguł, które jakby nie są bezpośrednio częścią Kodeksu, ale są równie ważne — zaczęła w ramach prawdziwego wstępu, a gdy upewniła się, że Wilk ją słucha, kontynuowała: — Pierwsza, najważniejsza zasada brzmi: Broń swojego Klanu, nawet kosztem swojego życia. Możesz zawierać przyjaźnie z kotami spoza Klanu, ale musisz pozostać lojalny wobec swojego Klanu, gdy spotkasz się w bitwie z przyjacielem

_________________

- Może trochę... - bo nie całkiem. Wilk chciał się uczyć jak najwięcej, jak najszybciej. Przejaw tego był już na pierwszym treningu, gdzie chciał by ta mówiła mu o teorii, w czasie gdy on pokazywał pozycję łowiecką... czy coś z tych rzeczy. W innych wypadkach też chciał więcej, co niekoniecznie musiało być dla niego w jakikolwiek sposób dobre.
- Ta jest jasna, nie trzeba jej wyjaśniać chyba... Po prostu mam pozostać lojalny Wichrowi, ale to z kim się koleguję nie jest niczyim interesem. Tak? - przechylił głowę na bok. - Co gdyby doszło do kłótni między Klanami. Czy musiałbym wtedy znielubić mojego znajomego dla wierności Klanu, czy mógłbym sam decydować o tym kogo lubię, a kogo nie?...

— Wiesz, chciałabym, abyś coś wyniósł z naszych spotkań, a nie je jedynie odbębnił! No... dlatego pomyślałam, że dobrze będzie podzielić materiał — wyjaśniła, posyłając kocurowi lekki uśmieszek, po chwili dodając z nieco nerwową nutką. — No i jesteś moim pierwszym terminatorem, trochę eksperymentuje! Nie gniewaj się. Mów jeżeli cokolwiek będzie ci nie pasować, jasne? Ale od razu mówię, nie wyrecytuje ci całego kodeksu na raz, to nawet nie wchodzi w grę — sprostowała szybko, puszczając białemu zaczepnie oczko i płynnie przeszła do tematu pierwszego punktu kodeksu. Wciąż szli wzdłuż granicy z Okiem Gór, a przyjemnie chłodny wiaterek idący właśnie od strony jeziora, mierzwił im futra i mógł przyprawiać o ciarki.
— Eee, no mniej więcej — mruknęła, wysłuchując kocura do końca. — Zawsze możesz decydować kogo lubisz, a kogo nie, ale twoja wierność ma pozostać przy Wichrze. Czasem... chociaż to bardzo trudne, trzeba wybrać. Przyjaciel dalej pozostanie przyjacielem, bo to nie konflikt między wami, a klanami. Można być skłóconym na tym polu, a dalej mieć przyjaciela, nie? Przynajmniej ja to tak widzę. Teraz drugi i trzeci punkt! Drugi jest krótki i też dość prosty, a brzmi: Nie poluj i nie wkraczaj na tereny innego Klanu. Trzeci, już dłuższy: Starszyzna, kocięta, chorzy i ranni muszą zostać nakarmieni przed terminatorami i wojownikami. Terminatorzy nie mogą jeść bez pozwolenia, dopóki nie zapolują, by nakarmić starszyznę.

_________________

Teatralnie pokręcił oczami, ale zaraz grymas zastąpił uśmiechem - żeby wiedziała, że ma tego nie brać na poważnie. Szczególnie po jej słowach, że był tym pierwszym. Huh, no to... to nie zmieniało chyba nic, do niego, ale rozumiał swego rodzaju stres. Stąd też lekko klepnął barkiem o puszysty bok.
- Idzie ci bardzo dobrze, Wierzbowy Puchu - zamruczał. Może powinien z niej odrobinę zejść? Ciutkę, minimalnie? Być bardziej wyrozumiałym? Jeśli będzie chciał, i tak dowie się więcej rzeczy. Po prostu, miał być wolniejszy z tym wszystkim.
- Ten drugi był domyślny - odparł, przyswajając za równo te punkty, jak i wnioski z pierwszego. - Ten trzeci jednak; czy każdy nie powinien jeść by mieć siły? Co jeśli jakiś terminator nie umie polować?... Wtedy umrze z głodu!

Czując klepnięcie i słysząc słowa Wilczej Łapy, mimowolnie się uśmiechnęła. Oczywiście nie rozwiało to jej wszystkich wątpliwości i całego stresu związanego z prowadzeniem treningu, ale... I tak ją to nieco uspokoiło. Orzech miał trochę racji w tym, że w końcu trenowania też trzeba się nauczyć i nie mogła wymagać od siebie nieomylności w tej kwestii. Teraz tylko doprowadzić trening do końca i później trenować bez tych wszystkich męczących myśli z tyłu głowy. Drobnostka, heh.
— Ta zasada się tyczy tych terminatorów, którzy potrafią już polować, więc ci którzy jeszcze nie potrafią, nie są zobowiązani do polowania przed posiłkiem. Ty jesteś, bo co nie co umiesz — wyjaśniła. — Dalej mamy czwarty i piąty punkt. Czwarty brzmi: Zwierzyna jest zabijana tylko po to, by się nią pożywić. Podziękuj Gwiezdnemu Klanowi za jej życie., a piąty: Kocię musi mieć co najmniej sześć księżyców, by mogło zostać terminatorem.

_________________

Wilk z czystej kultury odmawiałby sobie i tak posiłków, gdyby chociażby widział, że jedzenia jest mniej. Wtedy jadłby po prostu z kimś na pół, żeby nie umierać z głodu, ale też nie poszerzać możliwej głodówki na cały Klan. Machnął więc jedynie głową w porozumieniu co do tego podpunktu.
- Gwiezdnemu Klanowi. Nie słyszałem o nich jeszcze zbyt wiele, jedynie to że koty stają się częścią nich po śmierci. Co jeśli im nie podziękuję za pokarm? Zapomnę, lub po prostu uznam, że tego dnia nie chcę? - uniósł badawczo brew do góry. Co wtedy? Jedzenie zniknie mu sprzed nosa?

— Cóż, dopiero niedawno dołączyłeś do klanu! Nie wszystko da się opowiedzieć w parę wschodów słońca — mruknęła rozbawiona. Wilcza Łapa zdawał się naprawdę żądny wiedzy, a to była naprawdę dobra cecha. Chociaż czasem... aż za bardzo chciał wszystko przyswajać, ale na razie nie stanowiło to większego problemu. — Gwiezdny Klan to miejsce do którego się dołącza po śmierci. Żyje na Srebrnej Skórce, którą można zobaczyć w każdą noc, gdy niebo jest bezchmurne. Trafiają tam koty, które w niego wierzyły i które kierowały się Kodeksem za życia. No, ogólnie były dobre i nie popełniały żadnych okropnych rzeczy! I mówię tu o naprawdę złych rzeczach, Wilcza Łapo — mruknęła poważnie, przyglądając się chwile kocurkowi. Za brak modlitwy czy przepychankę słowną, a nawet to, że się kogoś nie lubiło za życia, nie trafiało się do Ciemnego Lasu! O właśnie... Prawie by o tym zapomniała, heh.
— Przeciwieństwem Gwiezdnego Klanu jest Ciemny Las, do którego trafiają ci, którzy wybrali... cóż, wspomniane okrucieństwo, zamiast Kodeksu Wojownika. Poza tym, Gwiezdny Klan czuwa nad żyjącymi, a także może wysyłać przepowiednie i znaki, najczęściej medykom i przywódcom

_________________

- I ja też będę przez nich brany pod uwagę, jeśli w nich będę wierzyć, tak? A co z kotami, które żyją... poza granicami Klanów? One... znikną? - uniósł brew do góry. Samego siebie sądzić nie mógł - takie osądy nigdy nie są dobre. Można przesadzić, można ocenić się zbyt dobrze, lub zbyt źle. Niemniej kwestia tego co dzieje się z innymi, którzy o Gwiezdnych nie wiedzą?...
- Można mówić dalej - dodał po chwili, jeśli poprzednia sprawa była wyjaśniona.

— Tak. Teraz jesteś członkiem Klanu, a jeżeli będziesz w nich wierzyć, na pewno tam trafisz — zapewniła z uśmiechem i kontynuowała spokojny marsz zaraz przy Szarotkowej Łące o której na szybko wspomniała Wilczej Łapie, nim przeszła do dalszych wyjaśnień jego pytania. — Siłą rzeczy, ci, który nie znają, bądź nie wierzą w Gwiezdny Klan, nie mogą do niego dołączyć po swojej śmierci, więc można tak powiedzieć, że znikają. Trafiają do Pustki — dodała w ramach rozjaśnienia nurtujących kocura kwestii, a gdy dał znać, że mogą przejść dalej, skinęła mu łebkiem i przedstawiła mu następne punkty.
— Szósty: Nowo mianowany wojownik musi odbyć milczące czuwanie przez jedną noc po otrzymaniu swojego imienia wojownika i siódmy: Wojownik nie może zostać zastępcą, dopóki nie wytrenował choć jednego terminatora

Och, a to niesprawiedliwe. Może nieco źle ułożył sobie w głowie Gwiezdnych, ale bardziej myślał o nich jako o kotach, które przede wszystkim chcą dobra dla każdego, kto na nie zasłużył. Nawet do tych, które o nich nie wiedzą, po śmierci by przecież wiedzieli! Nie na tym polegało przysłowiowe niebo? Zbawienie od tego co najgorsze?...
- Po co się milczy? - bo kolejne było dość jasne.

— Jako dowód dojrzałości — odparła dość szybko bez większego zastanowienia. — Nocne czuwanie w ciszy to też dobry moment na przemyślenie sobie planów na przyszłość i obowiązków nowej rangi. To mimo wszystko bardzo ważna tradycja — cóż, nadal pamiętała własne czuwanie, gdyż było ono naprawdę niedawno! Siedziała wtedy z Błyszczącym Żukiem i nie wydobyła z siebie żadnego słowa aż do pierwszych promieni wschodzącego słońca, kiedy też udała się na szybką drzemkę. Zaczepił ją w drodze Gęsi Tupot i szturchnął zaczepnie, umawiając się na wspólne polowanie i piszczki w ramach uczczenia jej nowej rangi.
— Został nam ostatni punkt kodeksu na dzisiaj, czyli ósmy, który brzmi następująco: Zastępca zostaje przywódcą Klanu, gdy ten umiera lub rezygnuje z rangi. Dość logiczny, prawda? — mruknęła z uśmiechem. Chwile po wyrecytowaniu ostatniego na dziś punktu, przed ich nosami pojawiły się Ciepłe Skałki, do których planowała dzisiaj dojść i wrócić, ale... — Jesteśmy przy Ciepłych Skałkach, a niedaleko jak spojrzysz o tam...! — tu machnęła głową w kierunku zarysowanych niedaleko innych sporych głazów przy Oku Gór. — Są Gadzie Łuski, miejsce zgromadzeń o których opowiem ci później! Teraz mi powiedz, czy czujesz się na siłach aby spróbować zapolować w okolicy, czy chcesz już wracać?

Oczywiście, że był logiczny... nawet bardzo! Zresztą jak wspominka o świadectwie dojrzałości przy czuwaniu. W Klanach wszystko zdawało się mieć sens, kodeks był całkiem ułożony tak, aby nawet najbardziej wycofany kot umiał go pojąć na bazowym poziomie. Może to i lepiej.
- Wiem trochę o zgromadzeniach! - oświadczył dumnie, aż ogon dał wysoko do góry. Ha! Wyprzedził ją, bo Szałwia mu trochę o nich zagadała! - Dam radę, tak sądzę.

Na informację, że kocur co nie co wie o zgromadzeniach, poruszyła z zaskoczeniem uchem, a po chwili zmarszczyła nieznacznie grzbiet nosa i... przypomniała sobie, że przecież mu o nich powierzchownie wspominała! Mysi móżdżek z niej, no naprawdę. Chyba stres nie służył jej na pamięć, heh. — No, to skoro coś wiesz, to mi opowiedz, a jak skończysz tooo... Proponuje, abyś zapolował na dwie piszczki i będziemy wracać do obozu. No, ale teraz zgromadzenia

_________________

- No, to! - ale dużo łatwiej się mówiło o rzeczach, o których ogólnie się coś wie. - Na Zgromadzeniu zbierają się wszystkie trzy Klany. Zabierają przywódcę, zastępcę oraz medyków, paru wojowników i terminatorów. Przywódcy tam mówią o najważniejszych dla Klanu sprawach, a wszyscy inni rozmawiają o czym chcą! Plotkują.
Jak to mu wyjaśniła Szałwiowe Życzenie. Teraz spojrzał na nią, oczekując polecenia czy ma dalej mówić, czy ruszyć polować.

— Ehe, nie ma w tym większej filozofii w sumie — mruknęła z lekkim uśmiechem. Wciąż pamiętała swoje ogromne podekscytowanie na uczestnictwo w tym wydarzeniu. Nadawała mu ogromną, wręcz sakralną, wagę. Owszem, było ważne, ale i przy tym niesamowicie nudne. Gdyby miała tam tylko siedzieć i słuchać co przywódcy mieli do powiedzenia, chyba zmieniłaby się tam w prawdziwą wierzbę i zapuściła korzenie! — Dobra, idź zapolować i wracamy! — poleciła, dając kocurowi jeszcze ostatnie wskazówki i pozwoliła się oddalić, obserwując go z bezpiecznej odległości.

Sam Wilcza Łapa nie musiał długo szukać, gdyż po chwili marszu mógł usłyszeć ciche popiskiwanie z kępki trawy niedaleko niego. Była to ryjówka, która akurat czyściła sobie ryjek i czujnie rozglądała się na boki. Na razie jednak nie dostrzegła białego kocurka, co ten mógł wykorzystać na własną korzyść.

_________________

Wziął krótki oddech, gdy usłyszał drobny dźwięk. Piszczek, więc... naturalnie - wyrównał ogon i głowę z grzbietem, ugiął łapy i ciężar przerzucił na te tylne. Zbliżając się, pilnował by ciągle iść pod wiatr, oraz by brzuchem czasem nie szurać po ziemi - wciągnął go asekuracyjnie, bo chociaż długiego futra nie miał, lepiej nie ryzykować. Pamiętał też, by patrzeć pod łapy. Pamiętał więc chyba o wszystkim... taką miał nadzieję! Gdy był dostatecznie blisko, wyskoczył na zwierzę, z zamiarem ukręcenia mu karku.

No i proszę! Bezbłędne zapamiętanie wszystkich zasad poskutkowało tym, że kocur bez większego problemu podszedł, a następnie upolował, ryjówkę.

_________________

Powinien ją zakopać i oznaczyć, pamiętał o tym... ale chyba było to bezsensu, skoro nie mówiła mu ile ma polować? W domyśle do głowy mu przyszło, że jeden piszczek wystarczy, więc zaraz odwrócił się pyskiem w miejsce, gdzie ostatnio widział Wierzbę i uniósł brew do góry, jakoby chciał spytać czy jeszcze coś musi robić.

Starlight