Sucha Ściółka

Jak to na norę w środku lasu przystało, do Gniazda od czasu do czasu wpadają pojedyncze gałązki, suche liście i inne elementy leśnej ściółki. O ile część jest czyszczona i wynoszona, żeby w kociarni nie panował zbyt wielki bałagan, pozostała część takich liści i patyków zostaje w głębi Głównego Korytarza, gdzie może służyć kociętom jako rekwizyt przy zabawach.

Połysk odkryła Suchą Ściółkę podczas jednej ze swoich pierwszych eskapad poza Prawą Komorę i od tego czasu lubi do niej co jakiś czas wracać. Kiedy świeżo wyrzynające się zęby trochę ją świerzbią, lubi podgryzać patyki; kiedy ma ochotę się czymś pobawić, zawsze znajdą się tam jakieś suche listki, które nie dość, że stanowią odmianę od mchu i piórek, to jeszcze przyjemnie trzeszczą pod łapami.
Tego dnia leży wśród nagromadzonych w tym miejscu rzeczy i powoli rozpracowuje jeden z liści, rozdrabniając go na małe kawałeczki i delektując się cichymi trzaskami, które z siebie wydaje, gdy się kruszy. Sama nie wie, co dokładnie podoba jej się w tym dźwięku, ale jest jakoś tak... przyjemnie satysfakcjonujący. Lepiej byłoby tylko wtedy, gdyby miała kogoś do towarzystwa!

/brzask :>

_________________

I GUESS TO YOU NOW I'M JUST A FACE IN THE CROWD
confront all the pain like a gift under the t r e e
oh please, I can't be who you need me to be
I grind in the sunshine, grind in the rain
SO REAL THAT I FEEL FAKE

last night i dreamt i still knew you

Towarzystwa, które faktycznie nagle się zjawiło. Brzask co prawda mniej chętnie odkrywał kociarnię i wystarczyło, aby mama go nie widziała, a on już był niepewny swoich przygód. Nie chciał przecież kłopotów, ani tym bardziej martwić mamy! Stąd też fakt, że w ogóle przytoczył się tutaj za siostrą, był dla niego jak pokonanie największych szczytów.
- Ceść - szepnął w jej kierunku, kiedy z każdą chwilą był coraz bliżej niej. Niszczyła coś - on starał się tego nie robić. Nie wiedział, czy w ten sposób nie zniszczy jej zabawy. Poza tym, on... w sumie nie potrzebował tego robić. Znajdzie sobie szeleszczące coś kiedy indziej, jeśliby nie dała mu teraz się tym bawić. - Co robis?
Rzucił jeszcze po chwili, kiedy siadł obok niej. Proste pytania, póki co.
- I jak znalazłaś to miejsce! Ja bym w zyciu go nie znalazł, gdybym za tobą nie posedł - co było... niestety kłamstwem, bo na pewno by je znalazł. Ale na pewno nie tak szybko, nie póki by nie poprosił o zgodę Iskry na eskapady.

_________________
Sucha Ściółka Podpisnowy

Nie od razu dostrzega brata, bo jest skupiona na swojej robocie, ale kiedy słyszy jego głos gdzieś obok siebie, unosi głowę i uśmiecha się lekko w jego stronę. O, chyba go jeszcze w tych częściach Gniazda nie widziała, a w ogóle to dzięki temu może mu pokazać swoje naprawdę super znaleziska! Mruczy pod nosem z ukontentowania.
– Ceśść! Niscę liść. Na takie kawałki małe, o. – Przesuwa rozdrobniony listek trochę bliżej Brzasku, jakby chcąc mu dokładniej pokazać swoje arcydzieło. – 'obi taki fajny dźfięk. Sseleśści – tłumaczy po chwili i demonstruje, rozdrabniając delikatnie kolejne kawałki liścia z satysfakcją, po czym patrzy na brata, jakby oczekując za to jakiejś pochwały.
– Hehe, ja znam wsystkie fajne miejsca! Bo duzo chocę! No, tutaj – mówi i zerka w stronę tego krańca głównego korytarza, który kończy się wyjściem Na Zewnątrz. Przez chwilę patrzy w jego stronę z iskierkami w oczach, a potem odwraca się do brata. – Niedłuugo tes tam! – dodaje z pewnością siebie. Nie wie, co dokładnie tam jest, poza tym, że obóz, że inne koty, że klan Rzeki, ani co to wszystko dla niej oznacza, ale wie, że kończą jej się miejsca do zwiedzania w Gnieździe, a wtedy będzie musiała wyjść. Jeszcze nie teraz, ale za jakiś czas. Mama po prostu musi ją samą puścić, no! Potrzebuje trochę przygód!

_________________

I GUESS TO YOU NOW I'M JUST A FACE IN THE CROWD
confront all the pain like a gift under the t r e e
oh please, I can't be who you need me to be
I grind in the sunshine, grind in the rain
SO REAL THAT I FEEL FAKE

last night i dreamt i still knew you

Jego wzrok powędrował za listkiem, który się zbliżył do jego łapek. Drobne cząstki liścia, które po jednym, delikatnym przydepnięciu mogłyby się jeszcze bardziej pokruszyć i być jeszcze drobniejsze, niż jak teraz. Zrobił to - dotknął, przycisnął łapę. Nie usłyszał szelestu, ale jak się spodziewał, liść był jeszcze bardziej zmasakrowany, niż jak przedtem.
- Mój chyba był jus popsuty, bo nie zrobił selestu - mruknął cicho, uszy odchylił do tyłu. Oczywiście, jak bardzo nie chciał się przejmować, tak z drugiej strony - było mu przykro, że jego zabawka nie działała! Nie umiał, nie chciał narzekać. Po prostu wykrzywił pyszczek w smutną minę i odepchnął od siebie skrawki zniszczonego liścia. - Znas jesce inne miejsca? Ja byłem tylko przy korzeniach i...
Pociągnął wzrokiem tam, gdzie ona spojrzała.
- I tam tes - machnął głową. Nie poza Gniazdem, ale na jego wyjściu. A to już bardzo, bardzo daleko! Nie uważał tego za nie wiadomo co w każdym razie, zwykłe siedzenie gdzie poznał innego kota. Obca była chyba największą atrakcją tego miejsca. - Wies, jak mama się zgodzi, to moze razem wyjdziemy tam gdzieś? Wtedy będzie nam weselej i... I więcej będzie do roboty?
Bo w dwóch zawsze raźniej.
- Tam koty nie mają nosów jak my, wies?

_________________
Sucha Ściółka Podpisnowy

Mlaszcze lekko, trochę jak matka strofująca niesforne kocię, kiedy Brzask mówi, że jego liść był popsuty. No oczywiście, że był! Bo to był jej liść i go popsuła, ona sama, osobiście, ot co! Rozgląda się dookoła za innym listkiem, a kiedy go znajduje, przesuwa go w stronę brata z lekkim uśmiechem.
– Ten, splóbuj ten! – zachęca. Liść, który mu znalazła, jest duży, brązowy i kompletnie uschnięty, a jego brzegi pozwijane są do środka, przez co na brzegach prawie że ma dwie warstwy! Połysk rozpracowała już tyle listków, że wie, że powinien zrobić satysfakcjonujący dźwięk, taki, który przyjemnie drapał ją w uszy. Dużo dźwięków ją irytowało i nawet sprawiało, że lekko bolała ją głowa; nie lubiła, kiedy koty za dużo krzyczały albo piszczały, chociażby, nawet jeśli sama do niedawna nie potrafiła z siebie wydawać wiele więcej odgłosów niż piski, heh. Szelesty różnego rodzaju były jednak fajne, tak samo jak szum liści krzewów na zewnątrz, trzaskanie gałązek, które się łamały i w ogóle...
– Tak! Tam jest mech, fajny – mówi, łebkiem wskazując w stronę Przechowalni Mchu i już myśli nad kolejnymi fajnymi miejscówkami, które mogłaby wymienić Brzaskowi, kiedy to ten oznajmia, że był "tam". Oczy Połysk robią się szerokie jak spodki i otwiera lekko pyszczek w zdziwieniu.
– Wysedłeś? – pyta. Sama kręciła się trochę przy wyjściu, swego czasu, ale jednak wolała nie wychodzić, póki mama nie powie, że może, bo to jednak było zupełnie co innego niż Gniazdo i nie chciała robić jej kłopotu. Czy Brzask już tam był? I ją wyprzedził? I do tej pory jej nie powiedział?! Byłaby się obraziła, gdyby nie propozycja brata, na którą z zadowoleniem strzyże uszami.
– Dobla, lazem! Księzic i Śfiatełko tes? – Jak już gdzieś iść, to na całego, więc mogliby wziąć ze sobą i resztę rodzeństwa, bo czemu by nie?
– A. Inne koty tutaj tes. Mają takie jak one? – Inni mieszkańcy kociarni, których co jakiś czas widuje, mają inne nosy... i w ogóle inne pyski, inne uszy i wszystko! Nie widziała jeszcze na tyle dużo innych kotów, żeby ocenić, które pyski są bardziej popularne, ale jeśli faktycznie wszyscy wyglądają jak ci, no, inni, to znaczy, że oni są wyjątkowi! A to brzmiało jakoś fajnie.

_________________

I GUESS TO YOU NOW I'M JUST A FACE IN THE CROWD
confront all the pain like a gift under the t r e e
oh please, I can't be who you need me to be
I grind in the sunshine, grind in the rain
SO REAL THAT I FEEL FAKE

last night i dreamt i still knew you

Nowy przydzielony mu liść zdecydowanie nie był zepsutym, jak ten pierwszy. Kiedy to usłyszał satysfakcjonujące chrupnięcie, uśmiechnął się w zadowoleniu, posłał wdzięczne spojrzenie siostrze. Później znów przerzucił wzrok na liść, teraz przesuwając na boki jego kawałki. Nie umiał układać kształtów, ale uważał, że i tak to co tworzył było już... ładne. Może to dlatego, że był kociakiem i zachwycić się nie było mu trudno.
- No... tak jakby! Wies, siedziałem w psejściu. Nie mogę wyjść, mama byłaby na mnie zła - a tego nie chciał. I nie wstydził się tego przyznawać, przynajmniej nie przed rodzeństwem. Brzask nie chciał przecież być jakiś problematyczny dla Iskry, a przynajmniej... teraz jeszcze nie miał poczucia, by robić takie rzeczy. Najchętniej zawsze byłby blisko i mówił jej jak bardzo ją kocha, i jak bardzo nie chce jej nigdy stracić. - Nawet nie wiem. Wydaje mi się, ze jesce troskę krótsy. Moze tylko to tak wyglądało?...
Chociaż dałby sobie łapę odgryźć, że starsza znajoma z Przejścia faktycznie, miała troszkę krótszy nos nawet od innych kotów w kociarni. A może to jego pamięć płatała mu figle? Nie mógł być pewien.
- Weźmiemy ich, jak będą chcieli! Ale jak nie, to na pewno pójdę s tobą. Ty będzies sukać fajnych miejscówek, a ja... będę je oglądał. Lubię oglądać rózne zecy. Zauwazyłaś kiedyś, jak zaden liść nie jest nigdy taki sam? Albo, ze kazdy ma inny głos? Albo... ze nikt nie ma takich samych ocu! Mamy są bardziej skośne, nis te twoje - uśmiechnął się delikatnie. Patrzenie zdecydowanie było jego pasją, podziwianie piękna świata i wszystkiego innego, co było mniej... wow. Może kiedyś się mu to zmieni, póki co, nie zapowiadało się na to. - Ciekawe w sumie, co jest tam, na zewnąts. Bo słysałem tam duzo głosów i... i w ogóle, wsystko tam jest chyba inne!

_________________
Sucha Ściółka Podpisnowy

Aaa, w przejściu. No, to dużo zmienia! Już myślała, że Brzask poszedł sobie na jakieś epickie przygody bez niej, a tak? To mu można wybaczyć, hm. W końcu sama też nie jeden raz próbowała kręcić się przy wylocie z gniazda!
– Aha. Ma sens – odpowiada więc tylko, niby to tak, jakby nie była to dla niej wielka sprawa, choć tak naprawdę w duchu cieszy się, że Brzask nie ma jakiegoś specjalnego pozwolenia i to nie on jest pierwszym z rodzeństwa, który wyszedł na zewnątrz. Lubi robić rzeczy pierwsza. Może ma to we krwi, odkąd pierwsza się urodziła.
– Hm. Dzifne – komentuje jego odkrycie. Czasem przygląda się kotom, które przychodzą wymieniać mech albo gadać z innymi kotami w kociarni, ale nigdy nie zwracała szczególnej uwagi akurat na długość ich pyszczków, więc odkrycie Cienia jet czymś do rozważenia i zaobserwowania samemu, ot co!
– Nooo! A tam zecy są pewnie. Baldziej lózne! – stwierdza, znów spoglądając w stronę wyjścia z Gniazda z rozmarzeniem. Czasem zerka na nie z daleka, ale nigdy nie może się im przyjrzeć z bliska, choć przecież tak świerzbią ją do tego łapy. Żeby na pewno sprawdzić rzeczy, musiałaby się im przyjrzeć dokładniej niż z wejścia!
– Co nie?? I są lośliny! Inne nis paploć i kozenie! I duzo kotów! Jak ktoś psychodzi z mchem, to zawse ktoś inny. Więc baldzo duzo! – mówi poważnie. Często zastanawia się, jakie są te koty na zewnątrz, ale nie tyle z wyglądu, co z charakteru. Do tej pory zna właściwie tylko swoje rodzeństwo i mamę, a chciałaby znać kogoś więcej, zobaczyć, czy są podobni, czy inni i w ogóle! Tylko więcej powodów, żeby już wyjść, za moment, za chwilę, jak najszybciej!

_________________

I GUESS TO YOU NOW I'M JUST A FACE IN THE CROWD
confront all the pain like a gift under the t r e e
oh please, I can't be who you need me to be
I grind in the sunshine, grind in the rain
SO REAL THAT I FEEL FAKE

last night i dreamt i still knew you

Nie musiał być pierwszy. W niczym. Nawet jeśli miał jakieś tam ambicje, nie potrzebował się ścigać z nikim o to, żeby być najlepszy czy cokolwiek bo... po co? Być może pozostałe rodzeństwo takie było on - zdecydowanie nie. I być może to lepiej, bo parę szczurów kłócących się o to, że chcą być lepsi od innych byłoby horrorem dla każdego, kto musiałby ich słuchać.
- Myślis, ze moze jest tam... Więcej mchu? Albo w ogóle, są tam kamienie, ale nie takie małe jak u nas, tylko takie... duze! Jak mama? - nie wiedział, szczerze, czego mógłby się tam spodziewać. Widział jakieś zarysy wszystkiego, ale większości rzeczy nie znał nawet nazw. Jak chociażby drzew, krzewów czy... innych takich. - Wies, mozes zawse spytać mamy i moze da nam wyjść? Mogę ja spytać! Jak ładnie poprosę, to najpewniej się zgodzi. Znajdziemy jej taki fajny selescący ten, i jak sobie go zdepnie, to się w ogóle zgodzi. Bo tak się będzie ciesyć, ze na pewno nie będzie nawet myśleć, ze gdzieś idziemy. Mozemy znaleźć jej nawet parę! Wtedy to w ogóle będzie zajęta i nie będzie zła, jak sobie spojzymy co jest tam za kociarnią!

_________________
Sucha Ściółka Podpisnowy

Więcej mchu – to na pewno, bo w końcu cały mech, który mają w środku, bierze się z zewnątrz, przynoszą go często jakieś koty, ale kamienie? Wie, że jakieś są na pewno, ale czy takie duże jak mama? To dopiero pytanie! A może nawet większe? Próbuje sobie wyobrazić taki kamień i otwiera lekko pyszczek z zachwytem na obraz stworzony w swojej głowie.
– Łaa... Jakieś są, ale takie duse... ale byłoby fajnie! Spytajmy! – mówi z podekscytowaniem, gotowa w razie czego już, teraz, zaraz, natychmiast iść prosto do Migoczącej Iskry, żeby zapytać, jak duże mogą być kamienie na zewnątrz, ale powstrzymuje ją plan Brzasku, który brzmi doskonale! W końcu mamie na pewno spodobałyby się takie fajne, szeleszczące listki, kto by nie lubił takich dźwięków? No i jakby do tego ładnie poprosili, to może faktycznie by się zgodziła? Może nie wie, jak bardzo już chcą wyjść i czują się na to w pełni, stuprocentowo gotowi? Nagle czuje, jak na nowo świerzbią ją łapki i już jest gotowa entuzjastycznie się zgodzić... kiedy to uderza ją pewna myśl.
– Ej, a mama to nie chciałaby iść z nami? – pyta. No bo w sumie nie miałaby nic przeciwko, żeby iść z mamą i nie musieć jej zostawiać samej w Gnieździe, ale z drugiej strony chce zaznać trochę tej, no, indywidualności... Achh, sama już nie wie, jak będzie najlepiej!! Patrzy na Brzask pytająco, ciekawa, co on myśli na ten temat, żeby może się jakoś, hmm, zainspirować.

_________________

I GUESS TO YOU NOW I'M JUST A FACE IN THE CROWD
confront all the pain like a gift under the t r e e
oh please, I can't be who you need me to be
I grind in the sunshine, grind in the rain
SO REAL THAT I FEEL FAKE

last night i dreamt i still knew you

- Mogłaby chcieć w sumie! Wies, a psy okazji to na pewno byłaby spokojniejsa, bo widziałaby co robimy, co nie? No... ale listek i tak mozemy jej dać. Zeby było jej miło - uśmiechnął się półpyskiem, łapą przyciągając do siebie kolejną szeleszczącą zabawkę, żeby zaraz znów ją zgnieść pod łapami. Później przechylił głowę na bok i wziął krótki oddech. - Ciekawe, cy my jesteśmy sami w sumie, cy poza nami i liściami i kamykami jest coś innego. Cy świat to tylko koty, kamienie i liście. Słysałaś coś o innych zecach?
W sensie, tych żywych. Brzask nie miał szansy jeszcze o to dopytać matki, ani tym bardziej męczyć o to innych - być może Połysk miała już tę przyjemność i będzie mogła podzielić się tą wiedzą? Jeśli nie, to przecież nie szkodzi.
- Bo mi się wydaje, ze musi coś być poza nami. Inacej byłoby super nudno, ze są tylko koty i wsystko inne, co w sumie nie rusa się i nie zyje nawet. Ale jesce nie widziałem nicego innego - dodał po chwili. Zimą trudno o owady czy inne tego typu rzeczy. - Ale słysałem. Rano casem słysę, jak coś śpiewa gdzieś daleko. Tak gwizdze. Moze to tylko ja, a moze to gwizdzący kot, ale... moze nie? Moze to właśnie coś innego co zyje?

_________________
Sucha Ściółka Podpisnowy

Hmm... No dobra, jak Brzask ujmuje to w ten sposób, to w sumie taka wycieczka z Migoczącą Iskrą podoba jej się coraz bardziej. A pomysł, żeby dać jej liść tak po prostu, żeby zwyczajnie się ucieszyła, też jej się podoba! Kiwa więc głową.
– Dobla! To pójdziemy do niej później. Tylko tseba znaleźć taki ładny – mówi, po czym mruży lekko oczy i przygląda się liściom dookoła, próbując podjąć jakąś decyzję. Zaraz jednak rozprasza ją to, co mówi Brzask. O, tu się może trochę popisać, ha! – Jest... no... To, co mama mówiła, ze moze nas zjeść?? Za obozem, nie? Te... dapiezniki. I zwiezyna! Inne zwiezątka. I fojownicy je łapią, i dolosłe koty je jedzą! Mama dała mi splóbować jakiegoś... nolonika! Dzifny był. Ale niezły – komentuje, przekrzywiając lekko głowę, po czym nagle sobie jakby o czymś przypomina. – I mówiła o lybach, i glyzoniach, i klólikach, i ptakach... i ze jej ulubione to są wiólki! – wylicza, a na koniec uśmiecha się lekko. Hmm, a może mogliby załatwić mamie jakąś wiewiórkę? – Ej, a jeden z tych kotów, co psynosi mech... myślis, ze dałby nam wiólkę? Jak poprosimy... Zeby zanieść mamie! – proponuje. Mogli to dołożyć jako dodatkowy prezent do tego liścia!
– To gwizdzące... Tes słysałam, wies?!? – mówi. Faktycznie, zza Gniazda słychać czasem różne dźwięki, takie... nie-kocie! Ale co to było? Sama nie jest pewna. – Mozemy spytać mamy. Psy okazji – dodaje zaraz. Skoro i tak będą jej zanosić listek i może wiewiórkę, to przy okazji mogli spytać, co wydajegwiżdżące dźwięki, ha! Ale to sobie doskonale obmyśliła!

_________________

I GUESS TO YOU NOW I'M JUST A FACE IN THE CROWD
confront all the pain like a gift under the t r e e
oh please, I can't be who you need me to be
I grind in the sunshine, grind in the rain
SO REAL THAT I FEEL FAKE

last night i dreamt i still knew you

Sam także zaczął się rozglądać i w odróżnieniu od siostry, jego rozmowa przy tym nie rozpraszała. Gdy wymieniała mu wszystko, co tylko jest poza obozem, w głowie ilustrował sobie niesamowite kształty, które nawet nie przypominały wspomnianych zwierząt. Nie widział ich. A nawet gdyby widział, nie potrafiłby połączyć jednej zdobyczy z drugą, co znaczyło mniej więcej tyle, że ryba mogła stać się królikiem, a ptak gryzoniem.
- Mozemy spytać! Wies, nie sądzę, zeby nam ktoś odmówił. Psecies w sumie to chyba nic takiego, jakby nam tu psynieśli? Jak nie, to sami mozemy spróbować jakąś wiórkę znaleźć. O... ile wies jak wygląda - tu na nią na moment spojrzał. Samo wyjście, na parę sekund, nie zabije ich. O tym wiedział. Iskra nawet by nie zauważyła, gdyby wymsknęli się przed kociarnię i zaciągnęli wiewióra do niej. Później znów wrócił do szukania odpowiedniego liścia, aż w końcu - znalazł.
Okaz wielkości blisko jego pyska, niemal zupełnie cały, nie połamany. Jedynie kawałek górnej części liścia był lekko ułamany, ale... to nic. Drobne uszczerbki dodają uroku. Przysunął go bliżej nich, niewerbalnie dając znak że ten powinien być w porządku.
- Moze to te wiórki tak gwizdzą? - przechylił łeb na bok. Potem skinął łeb. - Spytamy jej!!

_________________
Sucha Ściółka Podpisnowy

Oooooch, że tak wyjść potajemnie i poszukać wiewiórki? No, to dopiero odważna propozycja! Połysk wydaje z siebie zamyślony pomruk i spogląda w stronę wyjścia z Gniazda, zachęcona słowami Brzasku... ale zanim w ogóle może się ruszyć w tamtą stronę, zdaje sobie sprawę z tego, że ten plan się nie uda.
– No właśnie nie fiem... Ale cekaj! Zalas pewnie ktoś psyjdzie! – W końcu dzisiaj nikt im jeszcze tego mchu nie wymieniał, więc wkrótce powinien się zjawić, prawda? Z tą myślą zostawia brata z poważnym zadaniem poszukiwania liści, a sama kieruje się w stronę wyjścia z Gniazda... i bingo! Widzi, jak w jego stronę zbliża się Śliwkowa Łapa (którą kojarzy, bo często przychodzi do Zakwitającej Łapy) z mchem w pyszczku. Kiedy tylko podchodzi, Połysk zaczepia ją kulturalnie, przedstawia się i prosi, żeby przyniosła im wiewiórkę, bo chcą ją dać mamie w prezencie, a w ogóle to jej ulubiona zwierzyna! Jak się okazuje, Śliwkowej Łapy nie trzeba długo przekonywać i zgadza się, żeby załatwić im jedną wiewiórkę, jeśli akurat będzie na stosie zwierzyny, no i kiedy zajmie się już tym mchem. Sukces! Dziękuje jej więc wesoło i po chwili wraca do brata, który, jak się okazuje, znalazł w tym czasie odpowiedni liść. Uśmiecha się do niego i kiwa mu energicznie głową.
– Jest supel! A Śliwkofa Łapa psyniesie nam wiólkę! – mówi, tak na wypadek, jakby nie słyszał, o czym przed chwilą rozmawiała. Na jego następne słowa zastanawia się chwilę. – Ty, no, mooze. Spytamy, jak dostaniemy wiólkę! – postanawia i wlepia wyczekujące spojrzenie w wejście do Gniazda.

_________________

I GUESS TO YOU NOW I'M JUST A FACE IN THE CROWD
confront all the pain like a gift under the t r e e
oh please, I can't be who you need me to be
I grind in the sunshine, grind in the rain
SO REAL THAT I FEEL FAKE

last night i dreamt i still knew you

A i owszem - nie słyszał całej ich rozmowy, stąd też gdy tylko podeszła z wieścią o dobroci Śliwkowej Łapy, uśmiechnął się wdzięcznie. I w tym wypadku należytym byłoby przygotować jakiś prezent w podzięce, ale to nie teraz - mimo wszystko nie wartym byłoby marnować czas na szukanie kolejnych liści. Jej poszukają choćby o, kamienia z mchem. Skoro im go przynosi, może będzie się jej miło kojarzył z potomstwem Iskry...?
- Cudownie! Ty to mas gadane, ze tak sybko udało ci się ją psekonać! Teras tylko cekać... chces zanieść mamie liść cy wiórkę? Mi jest wsystko jedno, ale moze tobie zalezy na cymś bardziej - i nawet gdyby mu jedno nie było, byłby w stanie odpuścić coś dla siostry. Tak, żeby nie było jej przykro. Jaką radość on miałby z tego, że ktoś przez niego jest smutny? Zresztą, oba prezenty byłyby na równi dobre.

_________________
Sucha Ściółka Podpisnowy

Uśmiecha się wesoło na komplement brata. Och, no jasne, że ma, nie, żeby się chwaliła! No, a część z tego to po prostu fakt, że Śliwkowa Łapa jest bardzo miła i pomocna, więc nawet nie trzeba jej długo przekonywać do takich drobnych rzeczy... ale Połysk nie zna jej przecież aż tak dobrze, a poza tym tylko głupi nie przyjąłby miłych słów, hehe.
– Hm... Mogę wziąć wiólkę – mówi po chwili zastanowienia. W końcu z wiewiórką to był jej pomysł, a z liściem – jego, w dodatku to on znalazł liść, a ona załatwiła wiewiórkę. – Ciekawe jak duza jest wiólka... – dodaje zaraz, nie do końca pewna, na co właśnie się pisze. Ale przecież nie jest słaba i jakoś sobie da radę, prawda?
No, nie do końca. Niebawem Śliwkowa Łapa wraca z wiewiórką, a ta okazuje się większa, niż Połysk się spodziewała! Takiego nornika to jeszcze może dałaby radę do Iskry dopchać, ale to? Uch-och. Jej oczy rozszerzają się lekko, ale na szczęście zanim może się tym jakoś mocno przejąć, Śliwkowa Łapa sama proponuje, że pomoże im tę wiewiórkę przetransportować do mamy. Połysk dziękuje jej więc po raz kolejny i wkrótce w trójkę – ona, Brzask i Śliwkowa Łapa – udają się prosto do Migoczącej Iskry, żeby wręczyć jej podarunki i poprosić, żeby pozwoliła im wyjść z Gniazda. A to, że ich próby ostatecznie spełzną na niczym, bo i tak po raz pierwszy wyjdą dopiero za parę dni, to już inna kwestia.

/zt x2 Sucha Ściółka 2483500703

_________________

I GUESS TO YOU NOW I'M JUST A FACE IN THE CROWD
confront all the pain like a gift under the t r e e
oh please, I can't be who you need me to be
I grind in the sunshine, grind in the rain
SO REAL THAT I FEEL FAKE

last night i dreamt i still knew you

Jednym z obowiązków terminatora było wymienianie mchu - i tym właśnie młodzik się teraz zajmował. Nie było to niczym, co go męczyło, czy sprawiało, że nie chciał się tym zajmować... po prostu robił to, co musiał. Wykonywanie obowiązków zresztą nieco mu pomagało. Chociaż nadal czuł się ogólnie źle po wszystkim, co się niedawno stało, powoli zaczynał wracać do codzienności i... żyć. Po prostu, żyć. Cieszyć się tym, że może oddychać, rozmawiać z innymi, jeść, bawić się, myśleć. Bo gdyby nie Raniuszek, nie mógłby żadnej z tych rzeczy robić. Można więc powiedzieć, że z ogromnego żalu, robił się ogromnie wdzięczny, skupiał się na tym co się działo teraz, a nie tym co się stało kiedyś... lub co mogłoby się kiedyś stać.
I to, zdawało się, pomagać najbardziej jak się da.

[Jaśmin]

_________________
Sucha Ściółka Podpisnowy

Kotka można powiedzieć, grała sama. Siedzenie bez rodzeństwa po czasie robiło się przytłaczające i nudne, nawet, jeśli w stodole często modliła się do... w sumie do czegokolwiek, o chociaż odrobinę prywatności. Na razie jednak starała się o tym za bardzo nie myśleć, bo było uciążliwe i powodowało przeciekanie oczu. Głupia umiejętność. Niepotrzebna. Tak czy inaczej z mchu i piórek stworzyła linię, gdzieś na wysokość połowy jej położonej na posadzce głowy. Za linią wbiła patyczek i to właśnie był jej cel i wróg ostateczny! Miała zamiar się przed nim bronić i atakować w razie potrzeby. I to było też świetne doświadczenie. Co prawda może nie naukowe, ale zdobywanie wiedzy na temat systemu obrony patyków.
Niestety, w zakresie pola rażenia morderczego kijka znalazł się jakiś obcy kot. Co prawda starszy od tego, którego spotkała ostatnio, do tego jakiś taki dziwny śmieszny, ale przecież nie mógł zostać zraniony przez nadchodzące ataki. Trzeba się więc wykazać łaską i nieszczęśnikowi pomóc.
- Hej, psss - miauknęła szeptem do nadchodzącego nieświadomego kota - Padnij na ziemię, bo cię zauważy! - Kontynuowała, przycupnięta w cieniu, czekając na dobry moment do ataku na kawałek drewna.

Najpewniej cała wymiana mchu przeszłaby szybko i bez problemu, po niej wyniósłby się do starszyzny... ale wtem, do jego uszu dotarł czyjś szept. Jedno z nich drgnęło, tuż po tym odsunął pysk na bok, by móc spojrzeć na kotkę. Malutka, niewysoka... nie kojarzył z czyjego miotu mogłaby być.
- Kto zauważy? - odpowiedział szeptem, na moment odkładając mech na bok. Oby w ten moment żadne kocię nie uznało, że może się nim pobawić!... Zaraz jednak grzecznie kucnął, zbliżając się bliżej młodej. Nie wiedział o co może chodzić. Kryła się przed mamą?

_________________
Sucha Ściółka Podpisnowy

I młodzieniec w pełni mógł nie kojarzyć miotu, bowiem Jaśka z żadnego rzecznego nie pochodziła! A szkoda, bo teraz nudno. Tak czy inaczej kocur się usłuchał i schylił głowę, bardzo dobrze. Teraz można było pokazać z czym mają do czynienia. Kotka utkwiła wzrok w sterczącym patyku, którego wskazała łapą.
- Zdrajca nieprzyjaciel - Miauknęła cicho, tłumacząc co się właśnie dzieje w jej małej główce
- Został wcześniej wygnany za zdradę stanu i teraz powrócił by ukraść wszystkim kotom wiedzę, byśmy byli głupi i łatwi do zmanipulowania! To jego plan na przejęcie władzy w wiosce, więc trzeba go załatwić strategicznie tak, by się nie zorientował. Ale nie może cię zobaczyć, bo wtedy nie będziesz się mógł ruszać już na zawsze. To jego umiejętność. Dlatego trzeba go zajść od tyłu i wepchnąć w ten mech obok, by nic nie mógł zobaczyć i wtedy go pokonać! - Wyjaśniła plan działania, ze świecącymi patrzałkami. To, gdzie chudy, suchy patyczek miał przód a gdzie tył, pozostawało niewyjaśnione, do własnej interpretacji czy coś. To w sumie nawet wygodniej, zawsze można się potem kłócić w którą stronę akurat patrzył.

Starlight