Miał już w nosie to poszukiwanie ziół, gdy znów trafił nie na to co trzeba. Warknął pod nosem i wrócił się po medykamenty, by wrócić z nimi do obozu. Co za szczawiowy dzień.
//Zt

Ryk znów wybrał się na zioła w okolicach Żmijowiska. Ostatnio nie przyniosło ono mu dużo szczęścia, ale co zaszkodzi znów spróbować. Wszedł w tereny łąk i zaczął swoje poszukiwania. Na dobry początek by mu się przydała mięta.
//mg

No i jak zawsze nie może łatwo dostać tego co chce. Eh niech będzie ta sroka. Ustawił się pod wiatr, ugiął łapy, a ogon i łeb zrównał z kręgosłupem. Zakradał się w stronę ptaka kryjąc się w otoczeniu i idąc po skosie. Chciał podejść jak najbliżej, a potem wyskoczyć w celu zabicia sroki.

Dziś Ryk umówił się na zioła z Brzaskiem. Dawno nie wychodzili razem, a kocur miał ochotę wybrać się na poszukiwanie medykamentów, więc była to dobra okazja do spędzenia razem czasu. No i co ważniejsze, bardziej owocnych zbiorów ziół. Przynajmniej taką nadzieję miał Ryczący Niedźwiedź, który w ostatnim czasie trochę rozgoryczony jest swoimi wyjściami po zioła. Szło mu po prostu... źle.
- Dobra, poszwędamy się po Żmijowisku. Wolałbym żebyś mnie wolał jeśli znajdziesz jakieś zioło, bo się jeszcze czymś strujesz, jasne? - zwrócił się do kocura i zatrzymał się na chwilę.
Ryk zawsze się bał, że Duch się przez przypadek zatruje jakimś ziołem. A nie ufał mu chyba jeszcze na tyle by mu powiedzieć, które rośliny są trujące. Nie umiał żadnego kota obdarzyć takim zaufaniem. Ale kiedyś będzie musiał.
Ruszył na tereny obejmujące pola i łąki w Żmijowisku i zaczął się rozglądać za jakimiś interesującymi roślinami. Największą uwagę zwracał na zapach, bo zależało mu na mięcie.

Radość Ducha była nie do opisania, kiedy tylko Ryk zaproponował mu wspólne wyjście po zioła. Oczywiście, nie wahał się nawet sekundy przed powiedzeniem stanowczego "tak" - nie dość w końcu, że spędzi czas z przyjacielem, przy okazji zajmie się czymś co go interesuje.
- Masz moje słowo, Ryczący Niedźwiedziu, przyrzekam! Jeślibym znalazł także coś dziwnego i nienaturalnego, również dam ci znać - jak ostatnim razem, gdy znalazł czaszkę. Dla Wojownika naturalnym było nie dotykać NICZEGO co było możliwie niebezpieczne czy sprowadzić na nich kłopoty jakiegokolwiek rodzaju. Pal licho zatrucie - owszem, byłby to problem. Gdyby jednak wyskoczył na nich lis? Mogliby umrzeć, w niemałym cierpieniu... czego był bardziej niż świadom. - Powodzenia! Miłych poszukiwań, Ryczący Niedźwiedziu!
Zamruczał w jego stronę, samemu również zaraz oddalając się niewielki kawałek, szukając czegoś interesującego. Docelowo - zioła. W praktyce, czegokolwiek.

No i udało mu się szybko znaleźć miętę. Wyśmienicie. Od razu podszedł do rośliny i delikatnie począł zbierać liście. Potem zebrał liść z jakiegoś losowego drzewa i zwinął w niego zebraną miętę, a potem schował pakunek w dołku.

Och... nie, nie wiedział co to. Ale nie wyglądało jak listek z drzewa czy krzew, ani też jak trawa albo dziwny patyk. Rozejrzał się w prawo, potem w lewo, aż w końcu, uwidział medyka.
- Ryczący Niedźwiedziu! Znalazłem... coś. Mógłbyś zobaczyć, czy jest to warte uwagi? - powiedział do kolorowego, posyłając mu delikatny uśmiech, przepraszający za nagły hałas... chociaż w sumie kazał mu mówić na wypadek, kiedy coś znajdzie. Lepsze to, niż jakby miał się zatruć!

No i elegancko. Podobało mu się to, że tak łatwo znalazł miętę i jeszcze tak dużo jej zebrał. Tak, więc gdy już schował swoje zbiory to musiał się zająć Brzaskiem. Kocur znalazł jakąś roślinę, więc szylkret pokiwał mu głową, żeby go zaprowadził w miejsce, gdzie ona rosła.

Ryk podszedł, na szczęście, a Duszek powitał go wdzięcznym uśmiechem.
- Spójrz, Ryczący Niedźwiedziu - zamruczał, wskazując na znalezisko. Drobne białe kwiatki, zebrane w gęsty kłos o kulistym kształcie, z kłączami nad ziemią, a liśćmi długimi, wąskimi, lancetowymi... Czyli właściwie coś, co wyglądało zbyt dziwnie, by było byle chwastem - chyba. Wolał się upewnić, że to nie jest śmieć, niż olać coś, co mogłoby komuś uratować życie. - Przyda się nam?

Ryk polazł za Bladym Duchem i okazało się, że się opłacało. Wojownik znalazł coś przydatnego. Języczki polne.
- Przyda. To języczki polne, zbiera się ich liście, te długie, wąskie i lancelowate. Łapiesz delikatnie pyskiem liść i wyrywasz przy ziemi. Zbierz, jak potem jeszcze się na nie natkniesz to możesz brać. Potem zawiń w jakiś liść z drzewa i schowaj w krzakach, żebyś mógł po liście wrócić - machnął odruchowo ogonem i spojrzał na kocura.
Jeśli później kocur jeszcze znajdzie języczki polne to tak będzie szybciej. Trudno było szylkretowi dzielić się wiedzą jaką ma, co jest dosyć samolubne, ale taki był. Ale stwierdził, że znajomość u Bladego Ducha jak się nazywa listek, nie zrobi nikomu krzywdy. I tak nie wiedział by co z nim robić. A języczki polne nie były trujące ani nic w ten deseń.
Odszedł zostawiając języczki polne w łapach Bladego Ducha. Wrócił do rozglądania się za medykamentami. Jakimikolwiek.[/b]

Och... och, on mógł to zebrać?! W pierwszej chwili otworzył szerzej oczy, w szczerym szoku, a moment później zgodnie z jej instrukcjami - złapał liść pyskiem najostrożniej jak mógł, wyrywając go tuż przy ziemi. Spojrzał się później na Ryk, jakby z pytaniem czy tak jest okej, a później - to co miał - zawinął w liść leżący nieopodal i schował w krzaku.

Póki co nic nie mógł znaleźć. No nic, szukał dalej. Dopiero ich zbiór ziół się rozpoczął, trochę się namęczy i wybudzi ewentualnie. Ale składzik trzeba było napchać po brzegi. Przynajmniej taki miał cel na ten moment, bo egoista nie umiał jeszcze wybrać terminatora i to było jedyne co mógł robić w ciągu dnia, co byłoby pożyteczne. Szuka dalej ziół.

Po spełnionym dobrze zadaniu, Duch uśmiechnął się do samego siebie i... ruszył dalej. Może znajdzie więcej ciekawych cosiów, może nie... na pewno miał zamiar chociaż próbować dać z siebie wszystko. Rozglądał się na boki, a uszy dał wysoko do góry, starając się wsłuchać w śpiewy okolicznych ptaków. Śliczny dzień, wesoły.

Wrzos. Nie pogardzi tym medykamentem od momentu, gdy kiedyś kompletnie go zabrakło w lecznicy, gdy był potrzebny. Podszedł do krzewinki i zaczął zbierać liście i kwiaty. Delikatnie do tego podszedł, a gdy skończył to zawinął pakunek, schował w krzakach i szukał dalej ziół.