Jeszcze dochodziła do siebie po przebytej chorobie, kiedy Tafla umówiła się z nią na trening. I mówiąc szczerze, tym razem Wiatr nie mogłaby być szczęśliwsza słysząc to słowo. Ostatnio zdecydowanie działo się u niej za dużo i wrócenie do rutyny, jakakolwiek by ona nie była, pozwalało jej czuć się chociaż trochę lepiej. Tak też niemal od razu po zjedzonym śniadaniu skierowała się w stronę Ślimaczych Drzew.
Zawsze starała się być punktualnie, albo nawet chwilę wcześniej, dlatego była przyzwyczajona do zawsze bycia wszędzie jako pierwsza, jednak najwyraźniej Tafla i Królik mieli dokładnie taki sam zwyczaj. I mówiąc szczerze Wiatr niezwykle ich za to szanowała.
- Dzień dobry. - przywitała się, mając w głowie swój błąd z poprzedniego treningu. Z resztą teraz w ogóle była jakaś taka... bardziej ogarnięta? Może to przez fakt, że mniej się stresowała, a może po prostu wiedziała, że gorzej niż ostatnio być nie może. Chociaż też nie lubiła wspominać ostatniego treningu jako coś koniecznie "złego i okropnego". Jasne, dość mocno nią wstrząsnął, jednakże finalnie wyszedł jej na dobre. Co prawda przez chorobę i pogrzeb Płatka nie zdążyła zrobić tego co obiecała mentorom, aczkolwiek wiedziała, że pewnie tylko wróci do obozu i od razu podejdzie do któregoś z rodzeństwa. Z Wieszczem chciała porozmawiać na końcu, gdyż nie sądziła aby jeszcze była na to w pełni gotowa.
Nie do końca wiedząc co ze sobą zrobić, usiadła przed mentorami, starając się posłać im lekki uśmiech. Chciała pokazać, że od ostatniego ich spotkania jakkolwiek się zmieniła, jednak bez dowodów, że rzeczywiście cokolwiek w tym kierunku zrobiła było to nie możliwe. Bo przecież nie wypluje przed nimi wszystkich swoich myśli. Nie znowu.

Musiała przyznać, że słowa Tafli dość mocno ją zaskoczyły. Zakończenie treningu wydawać by się mogło czymś całkowicie zrozumiałym, szczególnie, że Wiatr nie była już najmłodsza, jednak jakoś do liliowej nie do końca to dochodziło. Mimo, że było to spełnienie jej kocięcych marzeń, dziwnie się czuła z faktem, że coś co wypełniało tak dużą część życia, nagle miało się skończyć. Aczkolwiek nie narzekała. W końcu i tak czekała na to dość długo. Mimo tak ekscytującej wiadomości, Wiatr nie pominęła jednak również dalszej części i niejakiego pytania ze strony mentorki.
- Pszes chorobę nie udało mi się srobić sbyt fiele. Rosmafiałam jusz s Szyficą i Niedźfiedź, jednak s tatą... Postaram się go jak najszybciej złapać. - oznajmiła tylko krótko. W końcu, chyba najważniejsze było to, że rzeczywiście cokolwiek robiła. A kiedyś podejdzie na rozmowę z ojcem. Kiedyś.
Odpowiedź na kolejne pytanie zajęła jej jednak nieco dłużej. Liliowa dość starannie bowiem starała się przejść przez wszystko co omawiała na treningu i zobaczyć czy z czegokolwiek potrzebuje powtórki. Wspinaczka? Nawet gdyby szła jej wyjątkowo słabo, Wiatr nie zamierzała za żadne skarby świata jej powtarzać. Polowanie? Mimo, że nie uznawała siebie za najlepszą, polowanie szło jej dość dobrze, przecież już chodziła na nie tyle razy. Tradycje? Mimo, że omawiała je raczej krótko, sepia już od kociaka specjalnie uczyła się ich na pamięć, tak też raczej nie było potrzebne ich powtarzanie.
- Nie, raczej nie. - oznajmiła w końcu starając się brzmieć tak pewnie jak mogła.

Słysząc odpowiedź kocicy, Tafla powoli skinęła łbem i zerknęła porozumiewawczo w stronę partnera. Lepsze to niż nic, prawda? Zawsze mogli usłyszeć, że Wiatr nie poczyniła niczego w kierunku naprawy tak naprawdę, czegokolwiek. Wierząc jej na słowo, że wszystkich został tylko Wieszcz, a to było już coś.
— Zatem. — mruknęła, powoli się podnosząc. — Dziś zamkniemy granicę. Króliku, chcesz prowadzić? — uniosła lekko brew, oddając kocurowi pałeczkę. Jako strażnik znał granicę jak własną kieszeń, dlatego... Mógł się teraz ładnie wykazać.

Nie umiała ukryć lekkiego podekscytowania, kiedy usłyszała, że to obejście granic miało być finałowym etapem jej treningu. Szczególnie, że ze względu na swój wiek tereny Plemienia znała już jako-tako. W końcu nie była już świeżo-upieczonym nowicjuszem, który jeszcze bał wyściubić nosa poza obóz. Czy żałowała, że kończyła trening tak późno? Jakaś jej część na pewno, jednakże wiedziała, że gdyby nie to co przeżyła nie byłaby tym kim w tym momencie była. A kto wie, może szybsze zakończenie treningu nawet wyszłoby jej na gorsze?
Mimo wszystkich kumulujących się w sepii emocji, słuchała uważnie słów Królika, odpowiadała na pytanie, na które znała odpowiedź, a jeśli czegoś nie wiedziała, słuchała jeszcze dokładniej. I mimo ile im to wszystko zajęło, kotka nie czuła aż takiego zmęczenia. Przynajmniej mentalnego, gdyż łapy, pomimo odpoczynku w trakcie zwiedzania, zaczynały coraz bardziej przypominać o swojej egzystencji. Psychicznie jednak czuła się nieco lepiej, kiedy w końcu miała wszystko z głowy.
- Myślę sze fszystko fiem. A pszynajmniej fszystko to co pofinnam fiedzieć s treningu. - poprawiła się, zdając sobie sprawę, że nie miała szans na posiadanie wiedzy o absolutnie wszystkim. Na pewno nie miała ani w kawałku tak ogromnego doświadczenia, które posiadali Tafla czy Królik, aczkolwiek nie sądziła aby jej poziom wiedzy był jakiś najgorszy.