Faktycznie, wystarczyło tylko troszkę poczekać a rybencja ponownie jak gdyby wcześniej niemalże nie straciła życia, powróciła w dokładnie to samo miejsce, skubiąc łapkę rudo-białej wojowniczki. Uśmiechnęła się pod nosem i jak poprzednio odczekała kilka uderzeń serca, aż w końcu uznała, że to ten moment. Wtedy z opuszków jej palcy wysunęły się pazury, które wcelowane były w bok ryby, aby wbić się w niego. A zahaczając je o łuski chciała wyrzucić ją jak najdalej od brzegu.

Udało się! Tak, wreszcie! Popłaciła jej się cierpliwość. Pazury zahaczyły się u łuski i srebrzysta niewielka rybeczka wypadła na brzeg, ale hola, hola nie tak prędko! To nie był koniec tej zaciekłej walki! Wnet Słodki Nektar spostrzegła się, że jej ofiara próbuje z powrotem uciec do wody! Oj nie, nie rybeczko. Nie dam ci drugi raz szansy na ucieczkę. I po tych słowach rudo-biała wstała ze swojego miejsca i prędko doskoczyła do wijącej się uklei chcąc łapką przetrącać ją jak najdalej od brzegu. Ewentualnie wysunięte pazury starała się wbić w bok ryby by ją unieruchomić.

Ah, dlaczego ta rybka nie chciała po prostu...umrzeć? Tylko aby się męczyła! A może robiła coś źle? Może po prostu zamiast uderzać w nią łapą wystarczyło ją zabić? Ugh. Gdyby ktoś teraz patrzył na tą scenę z boku to chyba by pękł ze śmiechu! Ale jak pomyślała, tak też zrobiła. Nie chcąc jej więcej utrzymywać przy życiu, po prostu podeszła bliżej i ją zabiła.

Troszkę...pomęczyła biedną rybeczkę, a przecież nie taki był jej zamiar, ale, ale no cóż. Mhm, wydarzyło się co się wydarzyło. Odłożyła ją obok, kiedy miała już pewność że jest martwa i powróciła do łowienia. Kontrolując czy cień nie pada na gładką taflę Zimnej Toni, zanurzyła delikatnie łapkę w wodzie i w milczeniu oczekiwała kolejnej potencjalnej ofiary.

Tym razem rybka pojawiła się znacznie szybciej! Ucieszył ją ten fakt, kiedy katem oka wychwyciła ruch przy tafli wody. Dobra, Słodka skup się, teraz musisz bardzo uważać! Poczekała, aż poczuje charakterystyczne skubanie. Gdy natomiast się pojawiło wysunęła szybko pazury i postarała się zahaczyć je o jej łuski i wyrzucić na brzeg, aby w miarę możliwości prędko ją dobić.

Kolejna rybka wylądowała na jej koncie i tym razem była...znacznie większa niż poprzednia! Rozpromieniła się jeszcze bardziej i prawdopodobnie kontynuowałaby swoje połowy, gdyby nie deszcz, który zbliżał się do niej wielkimi krokami. Było go czuć w powietrzu i widać po przyciemnionym niebie deszczowymi chmurami. A chyba...wolała nie zmoknąć w drodze powrotnej, dlatego zebrała obie rybki i ruszyła do obozu nim pojawiły się pierwsze krople.

Kiedy przeszła obok Zimnej Toni, przypomniało jej się, że nie potrafiła łowić ryb. Co za udręka. I na dodatek nie do końca wiedziała, od kogo się tego nauczyć, bo przecież na pewno nie od Grada gbura. Może jakby popytała jakichś starszych wojowników, to w końcu by się dowiedziała. To nie było trudne.
Wcześniej polowała, więc uznała, że zasługuje na chwilę odpoczynku. Przysiadła przy brzegu jeszcze niezamarzniętego jeziorka i wpatrywała się w taflę wody.
Czuła, że odkąd została wojowniczką, to w zasadzie... Prawie nic się nie zmieniło. Poza tym, że nie musiała już uczęszczać na trening. Nadal polowała, patrolowała... I czuła, że to było za mało. Liczyła, że niedługo dostanie jakiegoś terminatora do trenowania od Golec, albo będzie miała okazję powalczyć z czymś silnym, aby zdobyć więcej doświadczenia. Ciągle było jej mało, jednak sama nie wiedziała w zasadzie, czego chciała i oczekiwała.

- Hm? Dobrze. Właśnie się zastanawiałam, kogo by tu zapytać o łowienie ryb. Chciałabym się nauczyć, a skoro mamy jeziora... Dobrze byłoby to wykorzystać - rzuciła. A nuż Chaber będzie wiedziała, kto mógłby nauczyć tego Jastrząb. Oczywiście i tak zamierzała popytać jeszcze innych wojowników, ale warto spróbować.
- W sumie to podoba mi się, ale... Jakoś niewiele się zmieniło. Jestem wojownikiem, ale nadal robię to samo, tylko jako wojownik. Może to się zmieni jak będę miała okazję kogoś trenować, ale na razie czuję, że czegoś jakby brakuje. Tylko nie wiem czego. Zawsze dążyłam do tej rangi, a kiedy już udało się ją osiągnąć... To nie czuję żadnej ekscytacji. Nie wiem, czemu i o co chodzi - odpowiedziała, po chwili zdając sobie sprawę, że tak po prostu podzieliła się swoimi ostatnimi rozterkami. Cóż, w zasadzie to jeśli nie z rodzeństwem, to z kim miałaby na ten temat pogadać? Zerknęła niemrawo w stronę Chaber, licząc na to, że siostra nie pomyśli sobie czegoś dziwnego przez jej słowa, jakby nie doceniała swojej rangi, czy coś.

Kogo by tu zapytać... Nie miała pojęcia. Domyślała się, że Skowron mógłby coś wiedzieć o pływaniu, ponieważ ten również spotkał się z Krzywą Gwiazdą (z czym się przywódca podzielił!), jednak nie była pewna. Wzruszyła więc jedynie barkami.
Wysłuchała spokojnie dłuższej wypowiedzi Jastrząb, po czym zmarszczyła brewki w zastanowieniu.  
— Może to jednak dlatego, że twoje obowiązki się aż tak nie zmieniły? Jedyne co, to imię, i że jesteś bardziej samodzielna — wiedziała, że siostra była dość ambitna od kocięcia. Nie wiedziała jednak, co powiedzieć. — Nie każdy czuje ekscytację z tego powodu. Obyś dostała jakiegoś terminatora, może wtedy coś się zmieni? — mruknęła troszkę dalej zagubiona w myślach. Posiadanie podopiecznego na pewno wpływa na rutynę, która potrafi nie być aż tak... nudząca. Patrol, polowanie, cokolwiek prawie codziennie. Tak to przekazuje się co jakiś określony czas wiedzę młodszemu kotu. Hm.

- Wcześniej też byłam samodzielna - wtrąciła. Nie czuła, żeby pod względem jej charakteru cokolwiek się zmieniło. Radziła sobie dobrze i nadal radzi, nieważne na jakiej randze. Chociaż, faktycznie - teraz jest mniejsza szansa, że ktoś się do niej przyczepi. W końcu już była wojowniczką, była samodzielna, wytrenowana... Pozornie.
- Nie wiem. A ty tak nie czułaś? Czujesz ekscytację... W lecznicy? - zagadała. Może gdyby poznała perspektywę siostry w tej sprawie, to zapaliłaby jej się jakaś lampka w głowie. Tak to... Pustka. Nie mogła stwierdzić, czy jej odczucia się zmienią, jak dostanie terminatora. Mogła jedynie zgadywać i liczyć na to, że Golec zwróci na nią uwagę na najbliższej ceremonii.

Od treningu to nigdy nie łowiłem ryb. Nigdy nie chciałem, ale... może by się teraz przydało? W końcu jak się nie ćwiczy, to się prędzej czy później zapomni. Dlatego udałem się nad Zimną Toń, aby przysiąść niedaleko brzegu. Podziwiałem przez chwilę budzący się do życia las, po czym zanurzyłem łapę w wodzie, czekając na cokolwiek ciekawszego.

Ryba stosunkowo dość szybko podpłynęła do mojej łapy. Od razu jeszcze bardziej spiąłem mięśnie, aby zachować absolutny bezruch. Poczekałem moment, aby sobie przypomnieć wszystkie zasady i spojrzałem, czy aby mój cień nie rzuca się na taflę wody. Nie rzucał się, także próbowałem szybko wybić rybę z wody, tak, aby trafiła na brzeg, aby następnie dobić ją na brzegu.