Barłóg

Słuchała dalej, przez ten cały czas albo wpatrując się intensywnie w Pyła albo w ziemię, bo... W taki sposób było jej się łatwiej skupić, po prostu. Pewnie nawet nie zdawała sobie sprawy z faktu, że dla wojownika taki ciągły kontakt wzrokowy może być niezbyt komfortowy. Oczywiście gdyby ją o tym powiadomił, pewnie odwróciła by wzrok, ale tylko po to, aby mówił je więcej i więcej, a nie dlatego, że miałaby świadomość, że dymek czuje się z tym źle. No bo co ją to obchodzi? Nie od dziś wiadomo, że zazwyczaj dba tylko o własny komfort i korzyści. To przecież najbardziej opłacalne wyjście.
- Ciekawe... - Mruknęła cicho, pod nosem, nawet nie starając się ukryć zaciekawienie, które teraz czuła. Początkowo myślała, że te koty to zwykła banda samotników, która nie ma żadnych zasad i... Po prostu żyje wspólnie, bo tak jest łatwiej. Cóż, tu się okazuje, że to ma jakieś głębsze dno i... Chyba będzie musiała to odkryć. Koniecznie! Bo jeśli nie ona, to kto? A później będzie się chwalić jaka to jest odważna i nieustraszona, bo zdecydowała się na taką... Tajną misje. - Coś jeszcze wiesz? Coś istotnego, o czym powinnam wiedzieć? Jak traktują koty, które napatoczą się na ich granice? - Zapytała jeszcze, bo... To dość istotne pytanie. Jeśli by się okazało, że tamte koty nie traktują przybyszów zbyt przyjaźnie to Sarenka musiałaby się jakoś przygotować. Czy to wszystko jest warte poświęcenia? Cóż, lepiej nie pytać. Chociaż można się domyślić, że aby dopiąć swego, Koteczka jest w stanie zrobić bardzo dużo.

Czy coś jeszcze wie? Cóż, powiedział kotce większość rzeczy w dość dużym skrócie i nie widział potrzeby nad rozpowiadaniem się nad nimi. Pamiętał jeszcze jakiś zwyczaj o kamiennych kręgach i zwierzynach, że niby dobre łowy będą, ale chyba najmniej mu to zapadło w pamięć. Nadal jednak pamięta sarnią gonitwę. Pewnie będzie się odbywać za jakiś czas...
- Pamiętam jeszcze kilka tradycji, wbrew pozorom wcale się od nas tak bardzo nie różnią - odpowiedział na pytanie odnośnie wiedzy, po czym... zamilkł, przez chwilę wpatrując się w kotkę. Powoli zmarszczył brwi i odwrócił wzrok, by chwilę wszystko przeanalizować. Cóż, po co Sarnie taka informacja? Jednak odsuńmy to na dalszy plan. Nie miał pojęcia jak odpowiedzieć. Księżyc wydawała się dostępna, jednak z resztą plemienia tak być nie musi. Poza tym wątpił by grupa która do tej pory żyła sama, ucieszyła się z faktu iż jakieś koty sobie wbijają bez pozwolenia na ich teren.
- Chyba... chyba zareagowaliby jak każdy normalny klanowicz, aczkolwiek... to chyba zależy na kogo trafisz? - przekręcił nieco głowę, jakby miało to pomóc w myśleniu. Jak to było? ,,Jak dogadasz się z Wieszczem". No, to powodzenia, jak im wbijesz do obozu nie wzniecając alarmu i zdołasz na spokojnie porozmawiać z ich przywódcą, który wpierw nie zacznie na cię syczeć i zwoływać resztę kotów, to może awansujesz na rangę bóstwa czy czegoś.

Kilka tradycji? To... Na pewno było coś ciekawego, o czym chciałaby się dowiedzieć, jednak... Po chwili zastanowienia doszła do wniosku, że nie będzie Iskrzącego o to pytać. Te wszystkie tradycje rzekomo są podobne do tych klanowych. Z resztą, trochę męczył ją fakt, że na siłę musi się wszystkiego dopytywać, bo rozmówca nie jest w stanie powiedzieć jej wystarczająco dużo. Eh. Znajdzie sobie innego kota, który udzieli jej informacji, a jeśli żaden wichrzak nie będzie skłonny tego zrobić to... Będzie szukać za górami. Prędzej czy później i tak się tam przejdzie, bo ciekawość nie pozwoli jej ciągle siedzieć w obozie.
- Ta, pewnie tak. - Mruknęła w odpowiedzi, posyłając kocurowi dość surowe spojrzenie. Przez dłuższą chwilę badawczo mu się przyglądała, ale w końcu podniosła się i przeciągnęła szybko. - Dzięki. - Rzuciła, jakby od niechcenia. Zaraz po tym odwróciła się i po prostu odeszła w swoją stronę. I nawet, jeśli Pył próbował ją zatrzymać, nie uległa i w końcu opuściła tereny Barłogu.

/zt

No, kotka się uspokoiła, przynajmniej tyle. Czy Iskrzącemu jednak podobało się spojrzenie którym został obdarowany? Cóż, to już inna sprawa, jednak nie miał zamiaru na to jakoś zareagować, bo skąd miał wiedzieć o co chodzi. Zrobił coś źle? Pewnie chujowo tłumaczy, ale żeby patrzeć na niego jak na kociaka który nie słuchał rodziców i coś zepsuł? Ah, nie dogadamy się.
- Ta, spoko - Odparł, kiedy to Sarna postanowiła już sobie iść. Cóż, czuł się trochę olany, ale tegoż właśnie chciał, prawda? Żeby kotka sobie poszła i mieć święty spokój. Westchnął, przymykając oczy, po czym jednak ruszył dalej, by wbić do obozu i się położyć w jakimś kącie.

[zt]

Truflowa Łapa na szczęście powoli zaczynała wracać do zdrowia, a Motyli Blask potrzebował uzupełnić nieco swój zasób medykamentów. Z tej okazji umówił się z Orzeszkiem na wspólne wyjście na polowanie i po medykamenty. Tym razem chciał iść w konkretne miejsce: niedawno patrole doniosły, że na terenach Barłogu pojawił się dziewięćsił, który był medykamentem dość rzadko spotykanym, bo rósł w niewielu miejscach... i tak się składało, że był on jedynym ziołem na zaparcia.
Co prawda nigdy jeszcze nie zgłosił się do niego żaden kot, który potrzebowałby pomocy z tym konkretnym problemem, ale przezorny był zawsze ubezpieczony: Motyli Blask chciał mieć medykamenty na każdą dolegliwość. Kiedy jednak już dotarli na brzeg Barłogu, zdecydował, że zanim zabierze się za ten dziewięćsił, poszuka pajęczyny. Chciał mieć co najmniej z dziesięć motków w składziku, żeby nie musieć się martwić, że nie starczy mu na opatrzenie kogoś, a leczenie Truflowej Łapy znacznie uszczupliło mu jej zapas. Zaczął więc rozglądać się za sieciami pająków gdzieś wśród traw i na okolicznych krzewach, licząc na to, że wkrótce uda mu się jakieś dostrzec.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Orzech zaczynał lubić tę rutynę, czyli coraz częstsze wypady z Motylem na wspólne polowanie… no, w jego przypadku było to polowanie, a medyk robił takie tam, jakieś, medykowe rzeczy. Nie, tak naprawdę złocisty wiedział, że jego brat po prostu zbiera medykamenty i inne przydatne rzeczy, po prostu czasem w myślach tak to nazywał, bo w końcu to była taka sekretna i tajemna i trudna sztuka, czy coś tam. No, ale… kiwnął lekko łbem, nim się rozdzielił z kocurem, po czym zaczął iść pod wiatr w poszukiwaniu zwierzyny.

Motyli Blask zaczął dzisiejsze poszukiwanie medykamentów naprawdę dobrze, bowiem… od razu ujrzał misterną sieć pajęczyny, utkaną pomiędzy kępą traw, a bujnym krzewem, który rósł blisko niej. Jak na zawołanie!

Motyli Blask: P: 4 | S: 10 | Zr: 28 | Sz: 30 | O: 20 | HP: 160 | W: 100 | MP: 6
• Cichy krok, Psi węch, Ciamajda, Wątłe zdrowie, Wrażliwa skóra
• Skradanie się: poziom 2; Tropienie: poziom 2; Wspinaczka: poziom 2; Zielarstwo: poziom 3
• Szukanie konkretnych medykamentów: 2/3 dostępne
• Zdobyte PD:
• Zebrane zioła:

_________________

Najwyraźniej dopisało mu szczęście: ledwo zaczął się rozglądać, a już znalazł dokładnie to, czego szukał. Świetnie. Teraz tylko oby udało mu się tej pajęczyny zebrać na tyle dużo, żeby na jakiś czas uzupełnić ten składzik i nie musieć się martwić, że zabraknie mu na opatrzenie jakiegoś rannego.
Znalazł w okolicy jakiś patyk, a następnie zaczął ostrożnie nawijać na niego srebrzyste niteczki, uważając, żeby ich nie zniszczyć. Skoro już niszczył dzieło jakiegoś pająka, to miał chociaż nadzieję, że nie na darmo.

Niestety póki co Orzechowy Cień nie miał aż takiego szczęścia, jak Motyli Blask, bo chwilowo nie mógł nic znaleźć. Nie było jednak chyba co się zniechęcać – w końcu dopiero zaczął się rozglądać, prawda?

Orzeszek: P: 5 | S: 42 | Z: 20 | Sz: 15 | O: 27 | HP: 155 | W: 125
» Cechy: twarda skóra; sokoli wzrok
» Umiejętności: wspinaczka: 2; skradanie się: 2; tropienie: 2

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Hm, nic. No cóż, bywa i tak; początki każdego polowania były problematyczne ze względu na hałas, jakiego się narobiło, idąc na miejsce, a także z uwagi na skupienie, które jeszcze nie było tak bezbłędne, jak powinno być. Wojownik więc szedł dalej, oddychając głęboko – ale cicho – i węsząc uważnie. Pozostałe jego zmysły także pracowały w poszukiwaniu zwierzyny.

Pajęczyna była jednym z najważniejszych medycznych surowców i na szczęście Motyli Blask zebrał teraz 11 jej motków, które miały potencjał uratować nawet kilka żyć. A kto wie, może dalej znajdzie się więcej?

Motyli Blask: P: 4 | S: 10 | Zr: 28 | Sz: 30 | O: 20 | HP: 160 | W: 100 | MP: 6
• Cichy krok, Psi węch, Ciamajda, Wątłe zdrowie, Wrażliwa skóra
• Skradanie się: poziom 2; Tropienie: poziom 2; Wspinaczka: poziom 2; Zielarstwo: poziom 3
• Szukanie konkretnych medykamentów: 2/3 dostępne
• Zdobyte PD: +10 MPD (pajęczyna)
• Zebrane zioła: 11 motków pajęczyny

_________________

Jedenaście motków, hm? To był całkiem dobry wynik, łącznie z pozostałościami w składziku miał ich już dwanaście, ale... coś go tchnęło, żeby poszukać jej jeszcze więcej. Prawdopodobnie fakt, jak mało jej zostało po leczeniu Trufli. Gdyby tamowanie krwawienia potrwało dłużej, to nie miałby czym jej opatrzyć ran, a taka sytuacja nie mogła wchodzić w grę. Musiał być zawsze przygotowany na sytuację, w której ktoś wpadnie do lecznicy i będzie potrzebował pilnej, natychmiastowej pomocy. Nie mógł mieć braków.
Zostawił więc zebrane motki w jakimś bezpiecznym i charakterystycznym miejscu, a potem zaczął się rozglądać za większą ilością pajęczyny gdzieś w okolicy. Skoro znalazł jej już tyle, to bardzo prawdopodobne, że nieopodal było jej więcej. Pająków było jak mrówków.

Po chwilowym niepowodzeniu przyszedł czas na powodzenie: wiatr przywiał prosto do nosa Orzechowego Cienia świeży zapach cietrzewia, który, jak się okazało, znajdował się jakieś dwie czy trzy długości drzewa dalej i zupełnie nie widział jeszcze kocura.

Orzeszek: P: 5 | S: 42 | Z: 20 | Sz: 15 | O: 27 | HP: 155 | W: 125
» Cechy: twarda skóra; sokoli wzrok
» Umiejętności: wspinaczka: 2; skradanie się: 2; tropienie: 2

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Cietrzew, o proszę. Kocur od razu podążył wzrokiem w stronę, z której dobiegał zapach pysznej zwierzyny, i okazało się, że ptak był kawałek dalej. Kocur ustawił się na ugiętych łapach i ruszył pod wiatr, pamiętając o tym, żeby nie szurać brzuchem o ziemię, ogon zrównać z grzbietem, a do tego patrzeć pod łapy i omijać wszystko, co może hałasować. Uważał jednak na wzrok ptaka – chował się, gdzie mógł, ewentualnie zastygał w bezruchu, żeby podejść jak najbliżej. Gdyby udało mu się podejść, wybiłby się z tylnych łap, żeby przednimi przygnieść ptaka do ziemi, co umożliwiłoby mu pozbawienie go życia.

I… faktycznie, było więcej pajęczyny. Tym razem misterne nitki pająka były rozwieszone pomiędzy dwoma dużymi zielonymi krzewami.

Motyli Blask: P: 4 | S: 10 | Zr: 28 | Sz: 30 | O: 20 | HP: 160 | W: 100 | MP: 6
• Cichy krok, Psi węch, Ciamajda, Wątłe zdrowie, Wrażliwa skóra
• Skradanie się: poziom 2; Tropienie: poziom 2; Wspinaczka: poziom 2; Zielarstwo: poziom 3
• Szukanie konkretnych medykamentów: 1/3 dostępne
• Zdobyte PD: +10 MPD (pajęczyna)
• Zebrane zioła: 11 motków pajęczyny

_________________

Intuicja go nie zawiodła – faktycznie w okolicy było więcej pajęczyny! Zadowolony ze swojego znaleziska, znowu znalazł jakiś patyk, którym mógł pozbierać pajęcze sieci i ostrożnie je na nie zawinąć, starając się ich nie poniszczyć. A to, mimo wprawy, było pewnym wyzwaniem, bo pajęczyny były szczególnie delikatne i zbierało się je inaczej niż większość roślin, z których wystarczyło po prostu zerwać odpowiednią część. Miał nadzieję, że i tym razem mimo wszystko uda mu się pozyskać ich całkiem sporo.

Nie było się do czego przyczepić: Orzeszek poczuł do tego cietrzewia z taką wprawą, że ptak nawet nie miał szans zorientować się o zagrożeniu, zanim zrobiło się za późno. Wojownik przybił go łapami do ziemi i prędko, z zaskoczenia pozbawił życia. To się dopiero nazywa udany początek!

Orzeszek: P: 5 | S: 42 | Z: 20 | Sz: 15 | O: 27 | HP: 155 | W: 125-6=119/125
» Cechy: twarda skóra; sokoli wzrok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 2; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: skradanie się +2; tropienie +1
» Zdobyte PD: +20 PD

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Kocur uśmiechnął się lekko sam do siebie, zatapiając zęby w szyi ptaka. Gwiezdny Klan mu sprzyjał, to pewne. Podniósł się na równe łapy i zaczął szukać w okolicy dogodnego, w miarę rozpoznawalnego na później miejsca, gdzie mógłby zakopać truchło, po czym tym właśnie się zajął. Następnie oczyścił się z krwi i wyruszył dalej.

Motylowi szło coraz lepiej; nie tylko znalazł już drugą pajęczą nić, ale i tym razem zbiory były jeszcze bardziej obfite. W ten sposób kocur zebrał 13 motków pajęczyny.

Motyli Blask: P: 4 | S: 10 | Zr: 28 | Sz: 30 | O: 20 | HP: 160 | W: 100 | MP: 6
• Cichy krok, Psi węch, Ciamajda, Wątłe zdrowie, Wrażliwa skóra
• Skradanie się: poziom 2; Tropienie: poziom 2; Wspinaczka: poziom 2; Zielarstwo: poziom 3
• Szukanie konkretnych medykamentów: 1/3 dostępne
• Zdobyte PD: +20 MPD (pajęczyna x2)
• Zebrane zioła: 24 motki pajęczyny

_________________

Kolejne trzynaście motków pajęczyny przyjął z poczuciem głębokiej satysfakcji. Pajęczyna była jednym z medykamentów, których nie mógł mieć za dużo. Przydawała się do ran po walkach, do popękanych opuszek, do tamowania krwawienia i zawsze dobrze było mieć jej zapas w razie nagłych wypadków. Dwadzieścia cztery motki powinny starczyć na całkiem długi czas, a właściwie dwadzieścia pięć łącznie z tym, który miał już w składziku. O to mógł już być spokojny.
Odłożył pajęczynę tam, gdzie... cóż, poprzednią dawkę pajęczyny, a potem zaczął się rozglądać za medykamentem, dla którego przyszedł do Barłogu: dziewięćsiłem. Nigdy go jeszcze nie zbierał, a więc nie widział go na oczy, ale dobrze pamiętał jego opis, więc miał nadzieję, że bez problemu będzie w stanie go rozpoznać.

Już wkrótce po zakopaniu cietrzewia znalazł kolejną zwierzynę, choć tym razem znacznie mniejszą... i na drzewie! Po jednej z niższych gałęzi pobliskiego drzewa przebiegła koszatka, wystraszona, jakby coś przed chwilą ją goniło, ale tego czegoś na szczęście Orzeszek już nie widział. Gryzoń był sam i zatrzymał się na tej gałęzi, żeby odpocząć, dając mu szansę na podjęcie próby polowania.

Orzeszek: P: 5 | S: 42 | Z: 20 | Sz: 15 | O: 27 | HP: 155 | W: 119/125
» Cechy: twarda skóra; sokoli wzrok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 2; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: skradanie się +2; tropienie +1
» Zdobyte PD: +20 PD (cietrzew)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

No proszę… koszatka. Tyle tylko, że na drzewie, a Orzechowy Cień pomimo tego, iż wspinać się umiał, to jednak nie czuł się specjalnie dobrze, jeśli chodzi o polowanie na drzewach. W końcu nawet niska gałąź drzewa wciąż była… nad ziemią, a kiedy zwierzyna mu ucieknie, to z dużym prawdopodobieństwem zrobi to na inne drzewo, więc zmęczyłby się trzy razy bardziej, niż zwykle. Po lekkim zawahaniu postanowił więc darować jej życie i po prostu iść dalej, żeby znaleźć coś innego.

Dziewięćsiłu widać nie było… i chwilowo żadnego innego medykamentu też nie. W czoło Motylego Blasku uderzyła zaś… szyszka, spadająca z jednego z drzew, a może zrzucona przez jakąś wiewiórkę czy ptaka, kto wie.

Motyli Blask: P: 4 | S: 10 | Zr: 28 | Sz: 30 | O: 20 | HP: 160 | W: 100 | MP: 6
• Cichy krok, Psi węch, Ciamajda, Wątłe zdrowie, Wrażliwa skóra
• Skradanie się: poziom 2; Tropienie: poziom 2; Wspinaczka: poziom 2; Zielarstwo: poziom 3
• Szukanie konkretnych medykamentów: 1/3 dostępne
• Zdobyte PD: +20 MPD (pajęczyna x2)
• Zebrane zioła: 24 motki pajęczyny

_________________

Rozglądał się za tym dziewięćsiłem i rozglądał, ale póki co nie mógł go znaleźć. Hmm, no tak, czyli najwyraźniej nawet jeśli już rósł na ich terenach, to nie był taki łatwy do znalezienia, huh? No trudno, Motyli Blask nie zamierzał się poddawać. Skoro patrol go widział, to on też prędzej czy później zobaczy. Z tą myślą kontynuował szukanie medykamentu, niezrażony... i wtedy w czoło uderzyło go coś twardego. Zmarszczył pyszczek i przymknął oczy odruchowo, a kiedy je otworzył, u jego łap leżała szyszka. Ałć. Miało to sens, ale czemu akurat na niego? Pokręcił głową w niezadowoleniu, ale jednak nic poważnego od szyszki mu się przecież nie stało, więc nie zamierzał tam teraz stać i się tym przejmować; po prostu ruszył dalej rozglądać się za medykamentem, po który tam przyszedł.

Orzechowy Cień darował życie koszatce, ale na szczęście dla siebie wkrótce znalazł kolejną potencjalną zdobycz, tym razem znacznie bardziej dostępną, bo na ziemi: mowa o norniku, którego zapach przywiał mu prosto pod nos wiatr. Gryzoń znajdował się zaledwie z niecałe dwie długości drzewa od niego wśród wystających nad ziemie korzeni jednego z drzew.

Orzeszek: P: 5 | S: 42 | Z: 20 | Sz: 15 | O: 27 | HP: 155 | W: 119/125
» Cechy: twarda skóra; sokoli wzrok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 2; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: skradanie się +2; tropienie +2
» Zdobyte PD: +20 PD (cietrzew)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

No, i elegancko – na to właśnie liczył Orzech. Gwiezdny Klan się od niego nie odwrócił po tym, jak darował życie jednej zwierzynie, i dostał kolejną próbę, a tym razem było to coś na ziemi, znajdujące się kawałek od niego. Zapach świadczył, że to gryzoń, więc kocur od razu ustawił się adekwatnie do gatunku, na który miał polować. łapy ugięte, zad nieco obniżony, aby łatwiej było przenieść ciężar ciała na tylne łapy, ogon zrównany z grzbietem i idziemy – pod wiatr, spokojnie, omijając wszystkie przeszkody na ziemi. Gdyby udało mu się podejść odpowiednio blisko, wystarczyło wybić się z tylnych łap, przednimi przygnieść gryzonia do ziemi, po czym pozbawić go życia.

Po chwili Motyli Blask ujrzał wśród nieco suchych traw dość charakterystyczną roślinę, pozbawioną łodygi. Tworzyły ją liście rozpostarte tuż przy ziemi, tworzące rozety, w środku których znajdowały się duże, srebrzystobiałe koszyczki z rozgałęzionymi kolcami przy brzegach. W koszyczkach znajdowały się rurkowate kwiaty.

Motyli Blask: P: 4 | S: 10 | Zr: 28 | Sz: 30 | O: 20 | HP: 160 | W: 100 | MP: 6
• Cichy krok, Psi węch, Ciamajda, Wątłe zdrowie, Wrażliwa skóra
• Skradanie się: poziom 2; Tropienie: poziom 2; Wspinaczka: poziom 2; Zielarstwo: poziom 3
• Szukanie konkretnych medykamentów: 1/3 dostępne
• Zdobyte PD: +20 MPD (pajęczyna x2)
• Zebrane zioła: 24 motki pajęczyny

_________________

W końcu wypatrzył dość charakterystyczną roślinkę i uśmiechnął się lekko do siebie – to musiał być dziewięćsił! Nigdy wcześniej nie widział go na oczy, ale zgadzał się z opisem, który dostał w trakcie treningu od Pliszkowego Dziobu, a także z tym otrzymanym od patrolu, lokalizacja także była dobra; nie było innej opcji.
Pamiętając, że częścią leczniczą dziewięćsiłu był korzeń, zaczął ostrożnie rozkopywać ziemię dookoła roślinki, ostrożnie, żeby nie pokuć sobie łap o kolce. Następnie spróbował go wyciągnąć z ziemi, trzymając za kwiat, aby się przypadkiem nie poranić i mieć łatwiejszy dostęp do korzeni, a jeśli to się udało – to zaczął je delikatnie zbierać.

Niby nie odwrócił, ale czy aby na pewno? Pech bowiem chciał, że kiedy zbliżył się już trochę do nornika, zwierzątko akurat rozglądało się dookoła i niefortunnie wylądowało spojrzeniem na Orzeszku... a że nie było niczego, co mogłoby go zasłonić, gryzoń go dostrzegł i pospiesznie uciekł do swojej nory w okolicy. Tyle by z niego było.

Orzeszek: P: 5 | S: 42 | Z: 20 | Sz: 15 | O: 27 | HP: 155 | W: 119-2=117/125
» Cechy: twarda skóra; sokoli wzrok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 2; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: skradanie się +4; tropienie +3
» Zdobyte PD: +20 PD (cietrzew)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Hm, no tak, w grę wchodził jeszcze czynnik losowy, tak jak teraz – Orzechowy Cień był pewien, że wszystko zrobił perfekcyjnie, po prostu gryzoń miał ślepe szczęście i akurat spojrzał prosto na niego w odpowiednim momencie, rujnując cały jakże sprytny plan. Ale mówi się trudno i idzie się dalej, i dokładnie to zrobił złocisty wojownik; skupił się na poszukiwaniach kolejnej zwierzyny.

Motyli Blask odnalazł to, czego szukał, i zabrał się za wykopywanie. Udało mu się przy okazji nie pokłuć kolcami, a łącznie wykopał 13 fragmentów korzenia. Niezły zbiór jak na pierwszy raz, prawda?

Motyli Blask: P: 4 | S: 10 | Zr: 28 | Sz: 30 | O: 20 | HP: 160 | W: 100 | MP: 6
• Cichy krok, Psi węch, Ciamajda, Wątłe zdrowie, Wrażliwa skóra
• Skradanie się: poziom 2; Tropienie: poziom 2; Wspinaczka: poziom 2; Zielarstwo: poziom 3
• Szukanie konkretnych medykamentów: brak dostępnych
• Zdobyte PD: +20 MPD (pajęczyna x2)
• Zebrane zioła: 24 motki pajęczyny, 13 fragmentów korzenia dziesięćsiłu

_________________

Trzynaście fragmentów korzenia to było dużo, szczególnie że jak na razie nie musiał jeszcze nigdy leczyć zaparć. Powinno to starczyć na dłuższy czas. Zadowolony z siebie, zapakował dziewięćsił w jakiś większy liść i ostrożnie wziął cały pakunek, chcąc go odłożyć tam, gdzie wcześniej pajęczynę, a potem ruszyć dalej na poszukiwanie medykamentów... ale pech chciał, że wtedy niespodziewanie nastąpiło nagłe gwałtowne oberwanie chmury, które to czasem się zdarzały w porę Zielonych Liści. Huh, jak wychodzili, to na niebie było trochę chmur, ale żeby od razu taka ulewa? Cóż, przynajmniej zebrał to, co chciał... Motyli Blask znalazł szybko Orzeszka i wspólnie udali się do obozu.

***

Jakiś czas później on i Orzechowy Cień postanowili wznowić swoją wyprawę zielarsko-łowiecką w okolicach Barłogu, którą ostatniego razu niefortunnie przerwał im deszcz. Motylowi dobrze było zbierać zioła z wojownikiem w pobliżu, a że nie był to byle wojownik, tylko jego brat, to tym lepiej; może i się rozdzielali, ale to też był jakiś sposób wspólnego spędzania czasu, prawda?
Gdy dotarli na miejsce, Motyl życzył Orzeszkowi powodzenia, a potem zaczął rozglądać się za jakimiś medykamentami póki co na brzegu lasu. Nie szukał tym razem niczego konkretnego, przynajmniej na razie. Zamierzał brać to, co mu los rzuci pod łapy.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Kocur cofnął uszy, kiedy zaczął czuć pierwsze uderzenia kropel deszczu na swoim futrze. Próbował polować dalej, ale… absolutnie się nie dało – tak się rozpadało, że nie był w stanie dalej polować, a Motyl zapewne szukać swoich śmiesznych roślinek. Wrócili więc obozu.

---

Kolejny dzień i kolejna próba wspólnej wycieczki na zioła i polowanie z Motylim Blaskiem – zaczynało mu to wchodzić w rutynę. Kocur nie zwlekał, tylko od razu oddalił się od swojego brata w poszukiwaniu zwierzyny.

Motyli Blask co prawda nie w tym samym miejscu, co ostatnio, ale jednak znalazł znowu roślinę, którą już na poprzedniej wycieczce zauważył w okolicy. Była ona pozbawiona łodygi, a tworzyły ją liście rozpostarte tuż przy ziemi, tworzące rozety, w środku których znajdowały się duże, srebrzystobiałe koszyczki z rozgałęzionymi kolcami przy brzegach. W koszyczkach znajdowały się rurkowate kwiaty.

Motyli Blask: P: 4 | S: 10 | Zr: 28 | Sz: 30 | O: 20 | HP: 160 | W: 100 | MP: 6
• Cichy krok, Psi węch, Ciamajda, Wątłe zdrowie, Wrażliwa skóra
• Skradanie się: poziom 2; Tropienie: poziom 2; Wspinaczka: poziom 2; Zielarstwo: poziom 3
• Szukanie konkretnych medykamentów: 3/3 dostępne
• Zdobyte PD:
• Zebrane zioła:

_________________

Starlight