Widząc drozda zatrzymał się na chwilę, rozważając. Ptak nadal był wysoko, aby go złapać musiałby się wspiąć. Nie czuł się na tyle pewny w swoich umiejętnościach wspinaczki, aby stwierdzić, że dotrze do zwierzyny, nim ta odleci. Koniec końców stwierdził poszukać innej ofiary. Ruszył dalej.

Śpiew drozda podążał za nim przez pewien czas, ale nie zawrócił. Znajdzie coś lepszego, co uda mu się złapać bez łażenia po drzewach niczym wiewiórka. Po pewnym czasie udało mu się dostrzec kreta. Szybko przypadł do pozycji łowieckiej, nisko na łapach i z zrównanym z grzbietem ogonem. Uważając, aby podkradać się pod wiatr, nie nastąpić na żadne patyki czy inne głośne przedmioty i pamietając o przeniesieniu ciężaru ciała na tylne łapy, zaczął się skradać. Kiedy znalazł się dostatecznie blisko wyskoczył na kreta celując tak, aby tak samo jak przy króliku, wgryźć się w jego kark.

Przeklnął pod nosem, kiedy kret zaczał uciekać. Przyrzekłby, że nie dał o sobie znać, ale nie miał czasu na szukanie swojego błędu w tym momencie. Rzucil się w pogoń.

Trzea przynzać, że polowanie tego dnia szło mu niezwykle dobrze. Ponownie odmówił podziękowanie dla Gwiezdnych nad teraz martwym kretem. Zastanowił się chwilę. Kret i królik to całkiem duża zwierzyna i chciałby je jak naszybciej zanieść do obozu. Może trochę po to, żeby móc się pochwalić niespotykanym pożywieniem, ale też aby przyniesiona zwierzyna była jak najświeższa. Biorąc więc ze sobą upolowane zwierzęta wrócił do obozu.

//zt