Chabrowa Łapa próbowała na początku unikać, co było dobre na początku. Właściwie potrafić unikać było najważniejszym podczas walki. Uderzenie przeciwnika było satysfakcjonujące, ale lepiej cenić swoje zdrowie niż odnieść sukces bitewny. Za pierwszym razem terminatorce niestety nie wyszło. Ruszyła o parę chwil zbyt późno, bądź Zawilec była po prostu zbyt szybka dla czarno-białej. Chimera złapała swoją podopieczną za ogon i pociągnęła nim, niezbyt mocno. Puściła go, bo nie widziała sensu w tym by dokuczać Chaber nader bardzo podczas trenowania walki. Zamiast tego przeszła od razu do kolejnego ataku. Chciała uderzyć terminatorkę w łapy, żeby ją możliwie przewrócić, bądź chociażby zachwiać jej równowagę.

Niestety nie udało jej się uniknąć ataku Zawilcowej Łąki, która chwyciła ogon terminatorki, a ta mruknęła niezadowolona pod nosem. Na szczęście nie zajęło to długo, by mistrzyni go puściła. Tym razem chimera celowała w łapy Chabrowej Łapy, jednak ta nie zmieniała swojej taktyki. Od razu, gdy zauważyła ruch ze strony wojowniczki, odskoczyła w bok, mając nadzieję, że zrobi to idealnie w czas, by nie spaść na ziemię czy cokolwiek.

Szczęście nie było ponownie po stronie Chaber. A może była to kwestia tego, że brała udział w sparingu z o wiele bardziej doświadczonym kotem? Co miało większy wpływ na to jaki był przebieg walki, nie ma znaczenia, istotne za to jest to, że znowu nie udało się jej uniknąć ataku. Chimera trafiła Chabrową Łapę w łapy, co poskutkowało tym, że czarno-biała upadła na bok zamiast uniknąć. Było to szansą na to by przetestowała coś innego niż uników. Zawilcowa Łąka bowiem skoczyła w stronę wywalonej terminatorki chcąc znaleźć się nad nią. Na ten ruch wojowniczki można było odpowiedzieć czymś nieco innym niż potoczeniem się w bok by uniknąć. Zobaczymy jednak co wymyśli Chaber.

Zirytowana westchnęła pod nosem, gdy kolejna obrona nie wyszła. Upadła na bok, a zaraz potem zamierzała z tego skorzystać Zawilcowa Łąka, skacząc w stronę terminatorki. Szybko do umysłu Chabrowej Łapy wkradł się pomysł, jednak zmartwiła się, że on nie wypali. Nie było jednak czasu na długie myślenie. Czarno-biała pozwoliła na to, by mentorka znalazła się nad nią, a po tym spróbowała odrobinę... mocniej? (nie za mocno, bała się skrzywdzić wojowniczki!) kopnąć kocicę w brzuch. To mogłoby pomóc w powrocie na proste cztery łapy. No, oby.

Chimera znalazła się nad Chaber bez większych problemów. Nieco zmarszczyła pysk, bo spodziewała się jakiejś reakcji ze strony terminatorki. Ta jednak poczyniła swój ruch, ale dopiero, gdy chimera była bezpośrednio nad nią. Córka Łaniej Skórki bowiem zafundowała mistrzyni kopniaka w brzuch wręcz natychmiastowo. Zawilec nie zdążyła nawet spróbować uniknąć ciosu. Był to dosyć mocny cios, przez co Chabrowej Łapie udało się zrzucić z siebie chimerę. Zawilcowa Łąka jednak nie ustępowała. Nie zamierzała już kończyć. Swojego rodzaju kontratak miały za sobą, jak i wiele uników Chaber. Ale zostało jeszcze coś. Nie zaprzesta ataków, póki terminatorka nie zrobi jednej rzeczy, o której wcześniej mówiła. Otwarła pysk szeroko chcąc schylić się i złapać Chabrową Łapę za tylną nogę.

Nie dała Zawilcowej Łące czasu na reakcję, a dzięki temu zrzuciła z siebie mistrzynię. No ale to nie koniec! Chabrowa Łapa szybciutko wstała, obserwując uważnie wojowniczkę, która schyliła się do tylnej nogi terminatorki. Oho.
Zerknęła na grunt i zamierzała z niej skorzystać. Jej łapa chwyciła za jakiś piasek i ziemię, po czym zamachnęła się i rzuciła w pysk chimery. Do jej głowy dostała się myśl, czy mogłaby zrobić krzywdę kotce w takim ruchu. Miała jedno oko, na pewno nie chciała jej rozwalić drugiego! No ale cóż, walka się działa, przeszłości nie zmienisz. Co teraz?

Zawilec oberwała piachem w oko, co dało jej znak, żeby zaprzestać ataku. Śmiało mogła jeszcze złapać terminatorkę za kończynę, ale nie było takiej potrzeby. Skoro Chaber pamięta o unikach, kontrataku i wykorzystywaniu otoczenia to było to wystarczające.
- Koniec - oznajmiła i cofnęła się do tyłu żeby usiąść i zająć się tym, żeby piasek wyleciał jej z oka.
- Starczy nam na dzisiaj. Dobrze ci szło. Będziemy jeszcze ćwiczyć walkę, ale teraz wracamy do obozu. Możesz na mnie poczekać, albo iść przodem. Zjedz coś w obozie.
Poczekała aż jej wizja będzie w miarę wyraźna i ruszyła w kierunku obozu.
//Dawaj nowy dzień

Koniec.
Pamiętała o wszystkim. Nie można powiedzieć, że była jakoś bardzo zadowolona, ale jak na pierwszy raz nie było źle. Pochwała Zawilcowej Łąki sprawiła, że Chaber niekontrolowanie uniosła delikatnie kąciki pyszczka. Stwierdziła, że poczeka na kocicę, tak więc zrobiła i stała obok niej, cierpliwie się rozglądając. Gdy chimera była gotowa, obie wróciły do obozu, a czarno-biała coś jeszcze przekąsiła.


Umówiły się na następny trening, a Chabrowa Łapa znalazła się punktualnie na miejscu. Westchnęła cicho. Ciekawe, co dzisiaj porobią! Ważne, że miały już polowanie i walkę za sobą. Przynajmniej te pierwsze kroki. Od razu, gdy zobaczyła mistrzynię, powiedziała;
— Dzień dobry, Zawilcowa Łąko — i nastawiła uszy na sztorc, czekając na informacje dotyczące dzisiejszego treningu.

- Dzień dobry Chaber - przywitałam się z terminatorką, gdy spotkałyśmy się w Rysim Gąszczu.
Dzisiaj zaplanowany miałam dosyć wymagający trening dla czarno-białej. Ale kiedyś trzeba omówić trening i poznać resztę granic.
- Chodź, pokaże ci resztę naszych granic. Powiedz mi też czy znasz jakieś punkty kodeksu wojownika.
Ruszyłam dając znak ogonem terminatorce, by za mną podążała. Kierowałam się w stronę Bujnych Pałek, gdzie ostatnio skończyłyśmy obchód po granicach.

Reszta granic. No dobrze! Pasowało jej to. Następnie spytano ją o znajomość jakichś punktów kodeksu... hm. Znała parę, czasami część przewijała się w rozmowach wokół lub słyszała od rodziców.
— Nie poluj i nie wkraczaj na tereny innego Klanu — to było dość oczywiste, więc też łatwe do zapamiętania. — Starszyzna, kocięta, koty chory lub uh.. zranione mają pierwszeństwo w jedzeniu. Terminatorzy i wojownicy jedzą później, a ci pierwsi nie mogą jeść bez pozwolenia, dopóki nie zapolują, by nakarmić starszyznę — zastanowiła się. Niektóre zasady już jej dotyczyły, na przykład... — Kocię musi mieć sześć księżyców, by mogło zostać terminatorem. Hm... słowo przywódcy jest prawem. I tyle pamiętam — dokończyła, zerkając na Zawilcową Łąkę. Była świadoma, że tych zasad było więcej, ale po to jest na treningu, nie? Żeby się nauczyć! Szła obok wojowniczki i czekała na jej odpowiedź.

- Mówisz dobrze. Co do tego, że terminatorzy nie mogą jeść bez pozwolenia póki nie wykarmią starszyzny, to jest średnio na czasie aktualnie, bo nie ma nikogo w starszyźnie, ale no. Powiedz mi za to jak rozumiesz to, że słowo przywódcy jest prawem., bo to nie jest takie... proste, że tak to ujmę.
Doszłyśmy po jakimś czasie do Bujnych Pałek i oznajmiłam, że idziemy teraz do Barłogu, bo tak zaczyna się granica z terenami niczyimi. Trochę nam zajmie obchód, ale mamy dzięki temu dużo czasu na analizę kodeksu.

Słowo przywódcy jest prawem... chimera miała rację, po zastanowieniu ta zasada nie mogła być taka oczywista. Ściągnęła brwi w skupieniu, lecz po zastanowieniu przyjęła swój zwykły wyraz mordki.
— Przywódca ma ostateczny głos w decydowaniu o losach klanu. Uh... — zawiesiła się na chwilę, nie rozumiejąc już, co miała powiedzieć. Znaczy, wiedziała. Ale nie miała pojęcia jak to ująć w ładne, konkretne zdanie. — Trzeba słuchać przywódcy, oczywiście, jednak należy też zachować swój rozum. Wiesz, moralność. Uh. Chyba — ostatnie słowo wręcz wymamrotała. Czuła się niepewnie, lubiła analizować, jednak wiedziała, że była szansa, że jej wnioski są błędne i będzie jej wstyd. Bardzo wstyd i głupio. Miała nadzieję, że dość... normalnie wyjaśniła to, co uważała. Końcówka delikatnie poruszającego się ogona Chaber drgnęła.

Pokiwałam rytmicznie głową, gdy Chaber skończyła swój wywód. Powiedziała mało, ale zwięźle. A już przede wszystkim, właściwie. O to mi chodziło. Nie chciałam by kotka działała bezmyślnie, a wiedziała, że trzeba mieć swój mózg, nawet gdy kodeks mówił jasno, że trzeba słuchać. Wątpiłam by Golec bądź Szałwia w przyszłości rozkazywały brutalnych rzeczy, ale kto wie z kim kiedyś skończymy jako Przywódcą.
- Dokładnie. Trzeba być świadomym, że przywódca nie jest nad kodeksem, nie powinno się go słuchać, gdy rozkazuje rzeczy łamiące kodeks. Nasze wyczucie moralności jest istotne.
Przeszłyśmy przez Barłóg o czym powiadomiłam terminatorkę. Teraz trzeba było iść w stronę obozu, ale przejdziemy sobie z Chaber obok. Trochę mnie to dziwiło jak blisko granicy jest obóz, ale z drugiej strony góry zdawały się być i tak dobrym zabezpieczeniem.
- Dobrze to zanim przejdziemy do kolejnych punktów, to powiem ci jak oznacza się granice. Mianowicie na granicy czuć zawsze zapach. Moczu głównie, nie ma co się oszukiwać. W taki sposób się je znakuje, ewentualnie ocierając się ciałem o drzewa, krzewy. Wiąże się to z jednym z punktów kodeksu: ,,Granice klanu muszą być sprawdzane i oznaczane każdego dnia. Przegoń każdego przekraczającego je kota." Jak rozumiesz drugą część tego punktu?

Myślała dobrze. Przynajmniej Zawilcowa Łąka się z tym zgodziła, po czym kontynuowała rozmowę o kodeksie, tym razem o drugiej zasadzie. Spytała Chaber o swoje zdanie. Czarno-biała zastanowiła się chwilę, idąc przy chimerze.
— Nie możemy pozwalać kotom nie-z-naszego-klanu korzystać z terenów Wichru. Każdy ma swój teren, więc niech z niego korzysta, a nie z innych. Zresztą, tak jak kodeks mówi, nie można wkraczać i polować na obszarze innego klanu — odrzekła, trochę pewniej niż wcześniej. Czasami miała tak, że coś rozumiała, ale nie potrafiła tego wyjaśnić.
Strzepnęła uchem w bok, rozglądając się wokół, lecz finalnie wzrok Chaber powędrował na pysk wojowniczki i na nim, na ten moment, pozostał.

Nie chodziło mi o to co mówiła Chaber, ale to co powiedziała nie było błędne. Miałam na myśli sam fakt, przeganiania nieproszonych gości.
- Mhm. Chciałabym jednak porozmawiać z tobą o tej części, gdzie mowa jest o przeganianiu kotów z terytorium. Nie trzeba bowiem robić tego agresywnie i siłą. Koty spoza Klanów, bądź młodzi terminatorzy mogą nie zdawać sobie sprawy, że wchodzą na czyjeś tereny. Generalnie należy najpierw spróbować porozmawiać. Ale jeśli ktoś będzie uparty, niemiły, może nawet agresywny, wyrzucić go z naszych terenów siłą.
Przeszłyśmy przez Podnóże Gór i znajdowałyśmy się w Połoninach, o czym oczywiście powiedziałam terminatorce. Mniej więcej połowa drogi już za nami.
- Jak już o walce mowa, powiem ci parę innych punktów kodeksu. ,,Honorowy wojownik nie musi zabijać innych, by wygrać swoje bitwy, chyba że jest to konieczne dla obrony własnej lub jeśli są to koty wyjęte spod Kodeksu Wojownika." Nie sądzę jednak by mordowanie każdego kota spoza Klanu było czymś moralnie prawidłowym. Jak generalnie każde morderstwo. Ale zostawiając ten punkt w spokoju. ,,Wojownik nie może opuścić kocięcia w bólu lub niebezpieczeństwie, nawet jeśli jest to kocię z innego Klanu." I kolejny: ,,Broń swojego Klanu, nawet kosztem swojego życia. Możesz zawierać przyjaźnie z kotami spoza Klanu, ale musisz pozostać lojalny wobec swojego Klanu, gdy spotkasz się w bitwie z przyjacielem."
Doszłyśmy do Cienistych Koron i szłyśmy dalej.

No tak, niektórzy robią to z niewiedzy. Jednak koty uparte i świadome trzeba, tak jak Zawilcowa Łąka powiedziała, wyrzucić siłą. Chabrowa Łapa miała nadzieję, że nie spotka kogoś... trudniejszego do przegonienia. W ogóle nie chciała nikogo spotkać, kto przekraczał granicę.
Chaber, po informacji wojowniczki, że znalazły się w Połoninach, rozejrzała się automatycznie, by zaznajomić się z terenami. Chimera obok zaczęła mówić o kolejnych zasadach, a terminatorka słuchała z wielkim skupieniem. Tak, mordowanie każdego kota spoza Klanu rzeczywiście nie wydawało się być moralnie prawidłowym, dlatego czarno-biała kiwnęła głową, nic nie mówiąc. Milczała, przyswajając nowe punkty kodeksu i dalej szła obok kocicy. Hm, ciekawe ile jeszcze będzie tych zasad. Nie powinno to im zająć długo.

Chaber nie miała póki co żadnych pytań. Na to przynajmniej wskazywałoby skinięcie łbem i absolutna cisza. Spojrzałam na nią krótko, po czym wróciłam do przedstawienia punktów kodeksu.
- ,,Zwierzyna jest zabijana tylko po to, by się nią pożywić. Podziękuj Gwiezdnemu Klanowi za jej życie." A inny punkt to: ,,Nowo mianowany wojownik musi odbyć milczące czuwanie przez jedną noc po otrzymaniu swojego imienia wojownika." Są też punkty związane z mianowaniem zastępcy: ,,Wojownik nie może zostać zastępcą, dopóki nie wytrenował choć jednego terminatora", ,,Zastępca zostaje przywódcą Klanu, gdy ten umiera lub rezygnuje z rangi" oraz ,,Po śmierci lub rezygnacji zastępcy, nowy zastępca musi zostać wybrany przed górowaniem księżyca".
Wymieniając wszystkie punkty przeszłyśmy już przez całe Cieniste Korony oraz Skraj Lasu, zbliżałyśmy się do Ciepłych Skałek. Obchód granicy miałyśmy już prawie za sobą. Kodeks też po woli się kończył.

Chabrowa Łapa faktycznie żadnych pytań nie miała, również po usłyszeniu następnych punktów kodeksu. Zawsze szanowała to, że była w stanie złapać jakąś zwierzynę, że nadano jej taką szansę. Te o zastępcach niezbyt jej dotyczyły, była terminatorką i absolutnie nie zamierzała wybierać się na jakiś ważniejszy stołek. Ale to nieważne, teraz skupiała się na treningu.
Wszystko szło sprawnie i bez większych przeszkód, co uspokajało młodą kotkę. Rozglądała się po terenach, co jakiś czas zerkając na mistrzynię.

Punkty o zastępcy też były ważne. Nawet jeśli miało się wrażenie, że nas nie dotyczą. Taka była nasza tradycja w wybieraniu następcy przywódcy. Należało znać kodeks. Przeszłyśmy przez Ciepłe Skałki i zbliżałyśmy się do Szarotkowej Łączki.
- ,,Zgromadzenie wszystkich Klanów odbywa się w czasie pełni księżyca co 6 księżyców i w jego noc trwa rozejm. W tym czasie klany nie mogą ze sobą walczyć". Dwa ostatnie punkty kodeksu to ,,Wojownik odrzuca wygodne życie pieszczoszka" oraz ,,Każdy Klan ma prawo być dumnym i niezależnym, ale w ciężkich czasach klany muszą zapomnieć o granicach i walczyć ramię w ramię, aby chronić siebie nawzajem. Każdy klan musi pomagać innym, aby żaden z nich nie upadł". Nie wiem czy wiesz kogo nazywa się pieszczoszkiem, więc jak coś to mów.
Po to omawiany był kodeks, żeby Chaber go rozumiała prawda. W każdym bądź razie doszłyśmy do końca punktów, doszłyśmy też z powrotem do Rysiego Gąszczu.
- No i to by były wszystkie granice, mamy dosyć spore tereny. Nie będę się już dłużej męczyć i jutro jeszcze omówimy wspinaczkę. Ale póki co jak masz jakieś pytania to śmiało, a jak nie to wracamy do obozu.

— Słyszałam to określenie, ale możesz mi powiedzieć kogo — rzekła, ponieważ nie była pewna, czy dobrze pamiętała, a zawsze dobrze powtórzyć wiadomości. — Kodeks zrozumiany — dodała, zapewniając, że wszystko dla niej było jasne.
Wszystko obeszły, i nawet się nie zorientowała, a już stały w obszarze Rysiego Gąszczu. Faktycznie spore tereny, teraz zaczęło do niej dochodzić zmęczenie i umysłu, i łap. No, ten spacer był o wiele dłuższy niż jej przejścia od kąta do kąta obozu. Heh.
Jutro wspinaczka. No dobrze.
— Nie mam innych pytań, możemy wracać.