Kłujące Źdźbła

Ignis spojrzał na nią nieco skwaszony, nie rozumiejąc jej powodów do obrazy. Dlaczego ona mu nie wierzyła? Z drugiej strony... może miała rację. Może faktycznie bardziej mu zależało na klanie, niż powrocie do Hanki, a więc... już jej nie kochał. Już ją zapominał. Czy naprawdę robił dobrze? Kocurek cofnął lekko uszy i przycisnął ogon do siebie od tego natłoku myśli i zwątpienia. W końcu jednak wziął głęboki wdech. Nie, nie będzie pokazywać Tygrysicy, że miała rację.
– Dobra, zdrowiej. Jeszcze muszę wymienić mech pozostałym chorym. – rzekł, po czym poszedł robić to, co powiedział. Obrzydliwe zajęcie, ale co poradzić. Nie chciał przecież dostać po głowie od swojego mistrza czy coś. A Tygrysica... Chyba potrzebowała chwili odpoczynku od tej rozmowy. Pewnie choroba trochę jej poprzewracała w głowie, skoro gadała takie głupoty.

//zt

_________________

Kotka tylko wymownie pociąga nosem, udając, że nie słyszy słów Ognistej Łapy – w końcu się na niego obraziła. Niech się dobrze bawi jako dobry żołnierzyk Klanu Gromu… pewnie tak naprawdę lubi wymieniać ten mech i robić wszystkie głupie rzeczy, które każą mu robić, pff. W końcu nawet jeśli udaje, że nie, to jednak jakoś to robi. Ciekawe tylko, kto mu kazał opowiadać jakieś pierdoły o ich dawnej opiekunce, której zawdzięczają wszystko!

zt

Od rozmowy ze Skwarną Łapą (moim przyjacielem) minęło już trochę czasu. Tak jak się umówił policzyłem wszystkich członków klanu... nie licząc tych nowo narodzonych, nie chciałem przeszkadzać matkom w matkowaniu, więc poczekam czy coś.
Poza liczeniem miałem jeszcze jedno nurtujące mnie pytanie. Czy po konwalii się śpi. A do kogo z takim pytaniem? Oczywiście że do Owczego Runa, kotka na pewno się znała na każdej roślinie... a jeśli nikt nigdy nie próbował zjeść konwalii to będę musiał potestować to z Ignisem lub Listkiem.
- Pani Owcze Runo? - spytałem wchodząc do przedsionka znajdującego się przed lecznicą i kącikiem starszyzny.

_________________

Słysząc swoje imię, Owca niezwłocznie skierowała się do przedsionka, w którym to czekał na nią Wysoka Łapa. Kojarzyła terminatora głównie ze nalezienia go w składziku, gdy pod jej nieuwagę udało mu się przesmyknąć do ściśle tajnego miejsca w lecznicy, do którego dostęp powinna mieć tylko ona.
— Witaj, Wysoka Łapo. Co się stało? — zapytała, lekko przekrzywiając głowę, a końcówka jej ogona zgięła się z zaintrygowania. Terminator bowiem nie wyglądał na chorego, dlatego spodziewała się, że przyszedł do niej z jakąś sprawą.

_________________

And there's a place that I've dreamed of
Where I can free my mind
I hear the sounds of the season
And lose all, sense of time

- O dzień dobry, ja przyszedłem z zapytaniem. - zacząłem rozglądając się po pomieszczeniu - Rozmawiałem jakiś czas temu ze Skwarną Łapą, to jest terminator z Klanu Rzeki i ogólnie mój przyjaciel - fajnie co? Ale wracając, gadaliśmy o dziwnych imionach i padło na naszego zastępcę Konwaliowego Snu.. Sena? Sna? Tak, wie Pani na pewno o kogo chodzi. To w sumie pomyślałem że skoro ma takie imię to albo jest ono faktycznie bezsensu albo... po konwalii się śpi. I na pewno Pani się na tym zna, a jak nie to będę musiał sprawdzić... bo pewnie wszystkich roślin na świecie nie próbowaliśmy jeszcze. - wyjaśniłem a swój wzrok skierowałem na kotkę. Z uśmiechem oczekiwałem na wyczerpującą odpowiedź.

_________________

***

W ostatnich księżycach spędził dużo czasu w lecznicy. Starał się by nie być podopiecznym problematycznym, dopilnował jednakże by okres rekonwalescencji nie wpływał na wypełnianie przez niego większości obowiązków. W lecznicy prowadził część teoretyczną treningów swych terminatorów oraz przydzielał klanowe patrole. Dodatkowa czujność związana z tym faktem musiała być dla medyczni kwestią problematyczną.
Postanowił przynieść medyczce dorodnego królika którego upolował. Zatrzymał się przed legowiskiem kotki oczekując na jej pojawienie się. Uznał, że biorąc pod uwagę wydarzenia z ceremonii którą opuścił chwilę wcześniej medyczne nie zaszkodzi odżywienie się.

[Owcze Runo]

_________________

Elegant maniac.

Była, rzecz jasna w swoim legowisku, więc musicie sobie wyobrazić jak wielkie miłe niespodziewanie wykwitło na licu dymnej medyczki, gdy dostrzegła w wejściu kruczoczarnego zastępcę i to z smakowicie pachnącym królikiem, który zdawał się być niedawno co upolowany. Lekko rozdziawiła mordkę nie wiedząc co właściwie powiedzieć i z jakiego powodu kocur przybył do jej legowiska, więc po chwili zdecydowała się zadać to pytanie na głos. Kłapnęła głucho zamykaną mordką i spojrzała na kocura, łapiąc z nim krótki kontakt wzrokowy.
— Oh, co cię sprowadza d-do mnie Konwaliowy Śnie? — zapytała cicho, może zbyt cicho, ale chyba nadal była zbyt zaskoczona tym spotkaniem.

_________________

And there's a place that I've dreamed of
Where I can free my mind
I hear the sounds of the season
And lose all, sense of time

Zdziwienie malujące się na twarzy klanowej medyczki nie było czymś, czego spodziewał się Konwaliowy Sen. Milczał przez dwa uderzenia serca by następnie złożyć truchło pomiędzy nimi i cofnąć się o krok.
- Upolowałem go i uznałem za stosowne przyniesienie go tobie w ramach podziękowania - wyjaśnił zachowując kamienny wyraz pyska. - Żywię nadzieję że nie spozywalas jeszcze posiłku i że gustujesz w tym typie zwierzyny.

_________________

Elegant maniac.

Starlight