Biję się z myślami, patrząc na swoją, niezbyt imponującą, ale jednak, kolekcję medykamentów.
To niedużo, ale nigdy nie wiadomo, czy mi się nie przyda. Rycząca Łapa być może już co nieco podreperowała stan składziku, ale… po śmierci Łoś ciężko mi udawać, że nie uwiera mnie fakt ukrywania tych ziół. Sama nie wiem, czemu. Mam dość tego klanu, tych kotów, niczego nie jestem im winna; a jednak… wzdycham ciężko. Rozkopuję swoje legowisko i wyjmuję z niego medykamenty, po czym delikatnie owijam je w duży liść i udaję się z pakunkiem do lecznicy.
– Rycząca Łapo – odzywam się płaskim tonem, stanąwszy w lecznicy i upuściwszy delikatnie wszystko na podłoże.

miodunka – 3 liście
nagietek – 5 kwiatów
niecierpek – 6 liści
pajęczyna – 3 motki
tojeść – 5 liści
wierzba – 9 fragmentów kory
zimoziół – 5 części pędu

Szylkretowa nie spodziewała się wizytacji kota jakim była Migocząca Iskra. Jasne, dogadywała się z jej synem, ale sama kocica miała raczej o niej złe zdanie. Ale kto wie. Rycząca Łapa nie czyta w głowie orientalnej kocicy. A córka Suchego Nosa już na pewno nie sądziła, że odbierze dostawę ziół od wojowniczki. Przyszła na jej zawołanie i spojrzała się na orientalkę.
- Mogę coś dla ciebie zrobić Migocząca Iskro?
Chwilę później jednak wyczuła woń medykamentów i ujrzała je u łap kocicy. Szok. Ale czy powinno ją to tak szokować? Migocząca Iskra umiała zbierać zioła, w końcu szukała te parę księżycy temu lekarstwa na gorączkę dla córki. Jedyną zastanawiającą rzeczą był raczej fakt, że dała je Ryczącej Łapie. W końcu jej nie ufała. Ale może doszła do wniosku, że jednak z takim składzikiem warto wesprzeć terminatorkę. A co Ryk na widok ziela? Z początku milczała i przyglądała się co pointka przyniosła.
- O Gwiezdni pajęczyna, jak dobrze. Dzięki. Na pewno się przydadzą zioła od ciebie Migocząca Iskro.
Widok motków pajęczej sieci bardzo ją uciszył, więc nie mogła powstrzymać się od komentarza. Aczkolwiek jej ton pozostawał spokojny.

Migocząca Iskra zdaje się być nieco inna niż zazwyczaj. Albo wręcz, diametralnie odmienna. Jakoś jest bardziej łagodna i no mało Iskrowa. Chyba wiadomo o co chodzi. Takie odczucie miała Ryk. Zadrżała ogonem na słowa, poniekąd, chwalące ją. Albo raczej wywalenie Porannej Zorzy.
- Trudno się nie zgodzić, że bez Porannej Zorzy jest lepiej. Prowadziła mój trening strasznie wolno i rezultatu było prawie brak, bo musiałam cały czas ją ciągać do rzeczy banalnych jak choroby kocięce. Umiałam zioła, których nie nauczyła mnie nawet zbierać i nie mówiła mi, że powinnam je zbierać, bo ona tego nie robi.
Oblizała wargę nerwowo, bo dalej nie leżało jej krytykowanie mistrzyni w taki sposób przed kimś innym niż na przykład jej brat. Nie chciała przesądzić.
- Jak sobie radzę... długo by mówić. Ale jak mam trening z Motylim Blaskiem to jest lepiej. Pomógł mi ze składzikiem, bo na Zgromadzeniu już się pytałam o ewentualną pomoc. Na treningu z nim wyszło, że mam jeszcze mniej przydatnych rzeczy niż myślałam. Tragedia. Ale w końcu mój trening ruszył bardzo do przodu i może niedługo uda mi się go zakończyć.
Wspominała tylko o formalnych aspektach jak sobie radzi. Bo co Migoczącą Iskrę obchodzi jej stan mentalny. Zresztą Ryk nie zamierzała nikomu mówić o problemach z nadmiernym zmęczeniem i przeciążeniem. Przecież już się wszystko polepszyło, w końcu jej przejdzie. Będzie samodzielną medyczką, z pełnym składzikiem. Nie ważne, że strach przed utratą kolejnego kota nie zostanie do końca zniwelowany. Na pewno zniknie! A Świergotek przestanie mieć cały czas paciorek bólów głowy, gardła i kaszlu.

- Nie mam pojęcia. Raczej kwestia zadufania w sobie, bo nie żeby ona się do mnie cokolwiek odezwała nawet w momencie, gdy wywalono ją z lecznicy. Ale najlepiej pewnie wie ona sama, nie żebym zamierzała z nią rozmawiać.
Wzruszyła ramionami i westchnęła. Nie rozumiała Porannej Zorzy. Sama miała wybujałe ego, ale bez przesady.
Co do kolejnych słów Migoczącej Iskry... to sama do tego doszła jakiś czas temu. Jej łeb był zajęty całą dobę różnymi myślami, nie przegapiła i tej.
- Wiem, myślałam o tym. Nie sądzę bym była od razu po mianowaniu dobrym materiałem na mentorkę. Chciałabym najpierw bardziej poznać kogoś dużo młodszego ode mnie. I to nie jakoś powierzchownie, tylko tak bardziej, żeby być pewnym wyboru. Poranna Zorza nie rozmawiała ze mną ani razu oprócz leczenia mojej gorączki i nie było to dobre przygotowanie do wyboru mnie jako terminatorki.
Bo taka była prawda. Ryk była żywym przykładem kota, który nie nadaje się na rangę medyka. Została nim tylko z własnego głodu wiedzy, zawziętości i przywiązania do Klanu. Skąd miała mieć pojęcie, że szylkretka nie otruje całego Klanu, oprócz tego warunku, że w składziku nie było nawet maku?

Kwituję wypowiedź Ryczącej Łapy krótkim kiwnięciem głową; nie dziwię się. Zresztą… o czym miałyby teraz ze sobą rozmawiać? Poranna Zorza w żadnym momencie nie wykazała skruchy, poczucia winy czy jakiegokolwiek zrozumienia perspektywy innych kotów, więc nie ma sensu do niej wyciągać łapy.
Miłym zaskoczeniem jest dla mnie fakt, że terminatorka sama o tym myślała.
– No proszę… przyznam szczerze, że myślałam, że byłyście bliżej, skoro Wrzeszczącej Łapie Poranna Zorza sama wypomniała, że nie wykazała żadnego zainteresowania rangą medyka – stwierdzam z lekkim rozbawieniem głosie. – W każdym razie, powodzenia z resztą treningu, Rycząca Łapo. Mam nadzieję, że teraz nastaną… spokojniejsze czasy, przynajmniej pod tym jednym względem – mówię po chwili i żegnam się z kocicą, zostawiając ją z przyniesionymi przeze mnie ziołami.

zt

No Migocząca Iskra nie wiedziała wszystkiego o Porannej Zorzy, o czym miała pojęcie Rycz. Wybór terminatorów w wykonaniu srebrnej ex-medyczki był absolutnie widowiskowy. Bo nie miał sensu. Może poza Psem. Córka Suchego Nosa nie miała pojęcia co łączyło jej brata i Zorzę przed mianowaniem na terminatora. Ale na pewno z charakteru był lepszym wyborem. Ryk to był jeden wielki błąd. Ale teraz trzeba było żyć z tym błędem. A źle jakoś bardzo nie było. Koty tylko umierały jeden po drugim.
- Gdzie tam - zaprzeczyła by była kiedykolwiek blisko z Poranną Zorzą - też mam taką nadzieję. Do zobaczenia Migocząca Iskro.
Macham ogonem na pożegnanie kocicy i zbieram zioła, żeby przenieść je do składziku.
//Zt

Ryk chodził raczej w niemrawym humorku. Z dnia na dzień był coraz mniej zadowolony ze swoich obowiązków i tego co się z nimi wiązało. A był to kontakt z kotami, nie do wytrzymania. Niespełne rozumu Ptaki, Świergotki panikujące, bo się odkryło ich kłamstwo. Norma w Klanie Rzeki. Wizytę przywódcy w jej legowisku przyjęła raczej pozytywnie. Machnęła w jego stronę ogonem i odwróciła się by od niego podejść.
- O tak zdecydowanie możesz. Ja też muszę z tobą porozmawiać.
I to nie o jednym zagadnieniu musiała porozmawiać z Krzywą Gwiazdą. Niektórych rzeczy nie była już też tak pewna jak wcześniej, więc będzie musiała obgadać je z gwiazdeczką.

Krzywa Gwiazda dał mu pierwszeństwo. Przyjęła to z lekkim niezadowoleniem, bo wolałaby, żeby to przywódca zaczął. Ale już trudno. Ughh to co on ma w sumie do przekazania... z 3 rzeczy.
- Dobra to zacznę może od tego, że Świergocząca Łapa, nie wiem przez jak długo, ale symulowała choroby. Wszelakie. Zaczęła panikować, gdy zaczęłam ją wyganiać z lecznicy, ale mi się to w końcu udało. Ma zakaz przebywania w Zielonych Krzewach, nie życzę sobie jej w lecznicy. Musi zacząć funkcjonować jak reszta dorosłych kotów. Możesz ją w każdym bądź razie brać na treningi, nie ważne co powie, jest zdrowa. A jeśli będzie się zarzekać, że jest inaczej, to daj mi znać, przyjdę ją obejrzeć. Poza lecznicą. Może też wymiotować, gdy zacznie się stresować. Nie wynika to z żadnej jej choroby. A ciebie prosiłabym o to, żebyś przekazał innym kotom, że jeśli widzą Świergoczącą Łapę wchodzącą do lecznicy, albo będącą w niej, mają ją z tamtąd odciągać, jeśli mnie nie ma. Nie wiem co ona jeszcze wymyśli. Ani dlaczego aż tak bardzo chciała siedzieć w lecznicy. Nie chciała mi powiedzieć NIC. Panicznie tylko krzyczała i zarzekała się, że nie kłamie, co było kłamstwem. Nie jest chora już od dawna. Wyjadała mi tylko medykamenty.

Skinął głową na odpowiedź Krzywej Gwiazdy. Jeśli chodzi przekazanie treningu komuś innemu było raczej dobrym pomysłem. Przywódca był już... stary. W dodatku Świergot może dobrze zrobić zmiana mistrza, bo nie będzie się czuć głupio, że wcześniej nie przychodziła na trening.
- Dobra, jak wyznaczysz nowego mistrza to ja mam mu przekazać pomniejsze informacje związane z jej zachowaniem czy ty to zrobisz?
Chodziło jej oczywiście o te wymioty i działania jakie należy podjąć, gdyby kocica zarzekała się, że jest chora.
- Jeszcze kwestia tego, że na tym dawnym Zebraniu kazałeś Porannej Zorzy dopilnować, żebym wybrała sobie terminatora jak najszybciej. To dalej obowiązuje? Bo szczerze to wolałabym raczej przemyśleć taką decyzję, niż podejmować ją najszybciej jak się da. Z doświadczenia wiemy jak to się kończy. Poranna Zorza nie rozmawiała ze mną ani razu przed wyborem mnie na swojej terminatorki co było fatalnym zachowaniem. Kandydata na terminatora medyka trzeba poznać bardzo dobrze przed powołaniem go do tej roli. Wolałabym mieć więcej czasu. Ale możesz być pewny, że sobie następcę wybiorę prędzej czy później - bo nie chce być wieczność tym zasranym medykiem.
No i jeszcze została kwestia Ptak. Ale to już może za chwilę.

Przywódca nie miał problemu z tym, że chciał mieć jeszcze czas na wybór następcy. Czyli wszystko szło dobrze. Kiwnął zadowolony głową, ale wyraz pyska pozostawał tak samo ponury i spokojny.
- To już ci nie zawracam dłużej głowy. Dam ci tylko znać, że Ptak, gdy matka zaciągnęła ją do lecznicy odmawiała mi leczenia, wykonałam je na siłę. Generalnie zachowywała się cały czas skandalicznie i obrażała swoją starą. Ale to nic nowego, więc żebyś tylko wiedział.
Machnął ogonem od niechcenia i czekał na to czy Krzywa Gwiazda pozwoli mu odejść do swoich zajęć, a może chce rozwinąć temat Ptak. A nie chwila. Przywódca jeszcze coś do niego miał no tak.
- A dobra, bo jeszcze ten. Co tam miałeś mi do powiedzenia?
Nastawił powykrzywiane wąsy czekając na odpowiedź.

No i dobrze Krzywus mówił. O ile Ryk nie uważał go nigdy za silnego przywódcy to umiał dopasować się do dosyć nieciekawej sytuacji z Ptak. Szylkret był jak najbardziej za ,,podjęciem mocniejszych kroków'', jak to ujął bury kocur. Jak to kocie dalej będzie się zachowywać tak skandalicznie to nie ma co się z nim patyczkować. Tak więc Medyk skinął głową przyjmując wiadomość Krzywej Gwiazdy.
Zaraz potem okazało się, że przywódca potrzebuje więcej medykamentów niż tylko na rany. Klan Rzeki mu siadł na psyche, no i w sumie nic dziwnego. Tak się składało, że miał trochę wierzby w składziku i ona powinna pomóc i na uspokojenie i na ból łba. Ruszył więc do składzika i po chwili wrócił z korą w pysku.
- Zjedz, wypluj twarde resztki co zostaną. Powinno ci pomóc, ale może ci się chcieć spać. Jesteś zdecydowanie przemęczony skoro aż musisz brać zioła. Wiek w połączeniu ze stresującą rangą daje się we znaki, co? - rzucił w stronę kocura, kładąc przed nim medykament.

Szylkret nie wątpił, że Krzywa Gwiazda zostając przywódcą był świadom, że się nastresuje w życiu. Ale wtedy był młodszy. Teraz był starym gościem. Jego stare kości powinny odpoczywać w lecznicy.
- Uważaj, na siebie, bo na razie się nie rozpadasz. Kto wie co będzie za parę wschodów słońca? - odpowiedział suchym, pustym głosem - no nic, odpoczywaj, ja spadam zakopać śmieci i do swojego legowiska.
Machnął ogonem na pożegnanie, gdy wstawał i ruszył poza lecznice, żeby wyrzucić resztki kory.
//Zt