Jak Skwar usłyszał komplement od Wróbelek to o mały włos nie zadławił się swoją własną śliną. Od razu zrobiło mu się goręcej pod futrem. Jeszcze nikt nie skomplementował jego wyglądu. No bo słusznie? Był… typowy. Chudy patyczak nic poza tym. Dlatego nie rozumiał co było wyjątkowego w jego krótkim ogonku. Fakt nie wszyscy go mieli no ale nie był wcale okazały! Dodatkowo Skacząca Łapa jeszcze powiedziała to takim głębszym pomrukiem! Musiał na chwilę oderwać od niej wzrok i spojrzeć w bok by się uspokoić. Nie był przyzwyczajony do takich komplementów i to jeszcze od kogoś, kto był sto razy ładniejszy.
– D-zięki… Ale naprawdę we mnie nie ma nić wyjątkowego… – mruknął nieśmiało po czym szybko dodał. – Ale bardzo dziękuje za komplement! – uśmiechnął się nieśmiało w stronę pointki.
Na pytanie, Skwar od razu pokiwał głową na zgodę. – Oczywiście! Chętnie Ci pokaże te magiczne miejsca. – uśmiechnął się tym razem szerzej i bardziej pewny siebie. Rozmowa o terenach zdecydowanie była bardziej mniej pesząca.
– Oj tak! Dlatego ja nigdy bym się nie nadawał na medyka. Przecież wyleciałoby mi to wszystko z głowy! Jeszcze bym komuś bardziej zaszkodził niż pomógł. Dlatego bardzo podziwiam Jałowcową Łapę. – no bo kto by jej nie podziwiał! Była taka mądra i spokojna. Idealna z jej medyczka.

Gdyby Skwar nie miał futra to pewnie byłby teraz cały czerwony. Nie był przyzwyczajony do komplementów i gdy został tak zaatakowany znienacka to nie wiedział co robić. Pomachał kilka razy łapą góra dół gdy wróblica znów rzuciła kilka słówek. – Aj już nie mówmy o tym! – powiedział zawstydzony. – Takie słowa są zbyt przytłaczające, zwłaszcza od kogoś tak urokliwego jak ty. – postanowił też trochę skomplementować pointkę. Tylko Skwarowi zdecydowanie mniej pewnie wyszło to z pyska.
Uśmiechnął się ciepło gdy ich temat rozmowy powrócił do pięknych widoczków. – Ależ z przyjemnością! Spacer po terenach będzie zdecydowanie lepszy w dobrym towarzystwie. No i oczywiście doskonale rozumiem sytuację. Sam staram się unikać długich spacerów teraz. Jednak jak tylko się ociepli to wspólnie pochodzimy po terenach naszego klanu. – machnął radośnie ogonkiem na ten cały pomysł.