Puch naprawdę liczyła na to, że kocur w końcu przestanie zgrywać ważniaka i da wciągnąć się w jakąś rozmowę, ale ten... Nie ułatwiał jej roboty. Ostatecznie się poddała i z westchnięciem podniosła łeb, przyglądając się kocurowi w wymownej ciszy.
— Gwiezdni mi świadkami, że próbowałam — mruknęła wzruszając ramionami, podniosła się i sprawnie zsunęła się po pniaku, a kiedy wszystkimi łapami znalazła się na ściółce, trzepnęła jedynie ogonem i ruszyła w drogę powrotną. — Możesz wrócić do patrolu, młody! — rzuciła na odchodne, odwróciła się i wyszczerzyła w jego kierunku, po czym truchtem zniknęła mu z oczu. Cóż, trafił jej się niezwykle oziębły przypadek! Nic tu po niej... Pozostaje poznawać się z innymi kotami z klanów, a plamię zostawić w spokoju; tak jak wcześniej robiła.

/zt

Parska z pogardą i irytacją na niepotrzebny komentarz kocicy. Ile razy musiał dać jej do zrozumienia, że nie jest tu mile widziana i nie chce z nią rozmawiać… a ona dalej brnęła w swoje, a teraz jeszcze wyjeżdża z takim tekstem? I nagle okazuje się, że jednak można zejść z drzewa i sobie stąd pójść. Jakby nie mogła tego zrobić parę chwil temu, oszczędzając sobie tego wszystkiego i sobie, i jemu… świetne świadectwo wystawiła tym swoim śmierdzącym klanom. Echo obserwuje odchodzącą kocicę przez chwilę, po czym odwraca się na pięcie.

zt

brzeg lasu

Kocur zapewne nie spodziewał się, że szukając żwawo drapieżników, powinien patrzeć nieco niżej, na ściółkę. Tak się akurat zdarzyło, że do uszu Echa dobiegł szelest akurat ulokowany na poziomie mysiego wzroku. Dwie długości drzew od dymnego można było dostrzec ruch wśród trawy i przebłyski długiego ciała pokrytego zygzakami.

Echo:
P: 2 | S: 23 | Z: 5 | Sz: 5 | O: 23 | HP: 120 | W: 100
- ostre zęby, twarda skóra, ciężki krok, stępiony węch
- wspinaczka 2 poziom