Mierzy krogulca spojrzeniem i szybko ocenia, że to nie jest przeciwnik, na którego jest gotowy, mimo chęci. Po krótkim zastanowieniu postanawia jednak powrócić do obozu, a choć żmija i tchórz nie były dużymi drapieżnikami… to wciąż czuje satysfakcję i zadowolenie z siebie, a także motywację, by częściej wychodzić samemu na patrole, za nic mając postęp treningu i inne ograniczenia narzucane przez Plemię.

zt

Tym razem łapy poniosły go w przeciwnym kierunku niż poprzednio. Zamiast wyruszyć w odwiedziny do Klanu Gromu, Szerszeniowy Rój postanowił ponownie zapuścić się w okolice granic Plemienia z... bliżej nieokreślonego powodu. Wciąż miał z tyłu głowy tego dymnego kocura, który w niezbyt przyjazny sposób go potraktował (i miał ku temu powody), ale wcale go to nie zniechęciło. Parł przed siebie by zabić narastająca nudę i frustrację, a gdy zostawił za sobą Orlą Przełęcz i znalazł się bliżej jakiegoś sosnowego lasu, zwolnił i zaczął kręcić się spory kawałek od granic. Chyba jednak nie chciał, aby ten sam kocur z wcześniej wyleciał na niego z pazurami.

/Błotko

Błotko, jak na strażnika przystało, kręciło się w pobliżu granic troche pracując i trochę ciesząc się spacerem. Ostatnimi czasy życie szło jenu zaskakująco dobrze i bez żadnych oporów. Było więc w nadzwyczaj dobrym humorze pomimo tego, że nie mogło już spędzać każdego popołudnia śpiąc. Bliżej granicy podeszło ze zwykłej ciekawości. Oficjalna wymówka była taka, że musi sprawdzić, czy nikt się tam nie kręci. Taknaprawdę jednak liczyło na jakiegoś kota. Lubiło poznawać nowe osoby, a jak dotąd nie poznało jeszcze niemiłych osob spoza plemienia. Tak też, kiedy dostrzegło niewyraźną sylwetkę kogoś po drugiej stronie, nie omieszkało się przywitać.
- O jejku, cześć! - wydarła się bez żadnych oporów Zrobiła kilka dużych kroków aż do momentu, gdzie niewiele brakowało, aby weszła na nieswoje terytorium. Nie chciała przekraczać granicy, ale też pozostanie w miejscu było ciężkie z powodu ekscytacji. Dlatego też kręciła się niespokojnie, przeskakując z łapy na łapę i świdrując nieznajomego spojrzeniem.

Kocur wydawał się trochę niepewny, ale nie próbował jej zjeść i to jej wystarczyło. Naprawdę zaczynała zastanawiać się, skąd wzięło się takie negatywne nastawienie jej współplemieńców do reszty świata. Jak dotąd i samotnicy i koty klanowe, które poznała, były niezwykle sympatyczne. Przekrzywiła delikatnie łeb w zdziwieniu na ifnormację o kimś z plemienia, kto wykazał się okropnym wychowaniem.
- Wolno, nie wolno, to wszystko detale - miauknęła z rozbawieniem - W każdej grupie kotów znajdzie się jakiś gbur, miałeś niefarta, że akurat się na takowego natknąłeś. Aczkolwiek jestem zmuszona poinformować cię, że przekroczenie granic będzie skutkowało atakiem - pomimo ostrzeżenia roziadła się wygodnie. Nie chciało jej się wierzyć, że kocur zrobiłby coś głupiego. Poza tym, jeśli ona pokaże, że jest przyjazna, to na pewno on odpowie tym samym.
- A wam wolno gadać z innymi, nie? Bo jak na was wpadałam, to zawsze było miło - trochę zazdrościła takiej kultury. Lubiła poznawać nowe osoby. Chciałaby, aby plemię było bardziej otwarte. Żeby nie wyklinano kotów o "brudnej" krwi, żeby otworzyli się trochę na świat. Ale to tylko marzenia.