---

Kiedy Echo przyszedł do niego z raną po ugryzieniu węża, której nie dało się pomylić z niczym innym, Wieszcz lekko spanikował, jednak szybki wywiad z Nowicjuszem potwierdził, że najwyraźniej żmija nie wstrzyknęła mu jadu, gdyż oprócz lekkiego bólu kocur nie doświadczał żadnych innych typowych dla zatrucia objawów. Nie widział nawet obrzęku wokół rany. Choć niechętnie i z oporem, to Echo w końcu powiedział mu także, że poza wężem zabił jeszcze tchórza, ale na jego ciele nie było widać innych ran, więc szylkret po oszczędnym w słowa kazaniu, by kocur bardzo na siebie uważał na samotnych patrolach, wziął się za leczenie. Po oczyszczeniu rany przygotował liść z bodziszka poprzez dokładne przemielenie go w mordce, nałożył ją dokładnie na oba otwory po zębach żmii, po czym całość zabezpieczył pajęczyną, owijając nią łapę Nowicjusza na wysokości rany. Dorzucił standardowe zalecenia i odprowadził kocura do legowiska rannych.

zt

Nienawidził prosić o pomoc. To było takie... Żenujące. Szczególnie prosić o pomoc ojca - który sam był w niezbyt dobrym stanie.


Jednak to, co się działo z ciałem, było nie do zniesienia dla Niedźwiedzia.
Chciał się swojego ciała pozbyć, w niektórych momentach. Odejść, jak najdalej.
Jednak, cóż, miał warty, które musiał wykonać, a na które nie pozwalało zdrowie.
Nie wiedział co się dzieje na początku - zwykły ucisk w barkach, niby nic wielkiego.
Z drugiej strony owe bóle, nacisk się nasilił, że aż czuł to w kościach.

Znalazł się więc tu, szukając ojca, a opierając o skały, by rozmasować dziwny ucisk w ciele. Może coś naciągnął w barach? Nie wiedział.
Za to ojciec mógł.
-Wieszczu? - Miauknął spokojnie. Na język parło mu się tato, lecz...Słabość, której nie chciał pokazać, się ujawniła. Po za tym, czy ojciec dalej widział w sepii swe kocie? -Mam problem, podejrzewam mięśnie. Czegobym nie zrobiła, tak uciska mnie ból. Nagle, ale intensywnie w barkach. Ostatnio musiałam się zamienić na patrolu. - Miauknęła sepia, szukając za ojcem łbem, lecz stojąc przy skale, nie chcąc już dalej ruszać łapami - a co za tym idzie, barami.

---

Wieszcz po przywitaniu – równie zdystansowanym, co to ze strony Niedźwiedź – wysłuchał objawów i udał się po odpowiednie zioła, w tym przypadku: dwa listki mięty, które polecił dokładnie przeżuć. Poinstruował także Strażnika, że ma się oszczędzać i jest zwolniony z obowiązków, a jeżeli coś się pogorszy, to ponownie będzie trzeba wziąć zioła.

zt

Jak Łabędź sięgał pamięcią, to jeszcze nigdy nie musiał iść na leczenie do Wieszcza. To znaczy, racja, bywało, że źle się czuł, ale nigdy nie na tyle, by musieć prosić o medykamenty. Tym razem jednak było inaczej. Od poprzedniego dnia czuł się okropnie. Bolał go brzuch i chciało mu się wymiotowac. Myślał, że potem mu przejdzie, bo może się czymś zatruł, ale nie. Rano obudził się z tymi samym objawami a na dodatek dostał gorączki. W końcu Jeż doradziła mu, a raczej rozkazała, by poszedł do któregoś z wieszczów. Kocur nie miał ochoty żreć żadnych gorzkich chwastów, ale chyba nie miał wyboru.
Tak oto znalazł się w lecznicy.
- Jest ktoś? - zapytał, rozglądając się za Myszą albo Dębem. - Wieczni Łowcy, zaraz zrzucę... - wymamrotał pod nosem do siebie, czując jak znów okropnie go mdli.

//wieszcz (1)

Pointowi odbiło się nieprzyjemnie żółcią w wyniku czego nieco komicznie wystawił język. Na szczęście nie musiał długo czekać i szybko zobaczył pojawiającego się przed nim byłego mistrza.
- Niedobrze mi. Brzuch mnie boli od wczoraj, rzygać to nie rzygałem ale ciągle mnie mdli, a dziś rano chyba dostałem gorączki - wyjaśnił od razu, chcąc jak najszybciej dostać medykamenty i poczuć się lepiej. - Chyba się czymś strułem czy coś...

Łabędź spojrzał nieco krytycznie na przyniesiony mu liść. Właśnie do niego dotarło, że to był chyba pierwszy raz w życiu, gdy musiał zjeść takie zielsko i nie wiedział, czego się spodziewać. No jak zając to na pewno nie smakowało, ale skoro już tu przyszedł. Chyba jednak wolał szybko zjeść liścia niż męczyć się cały dzień albo dłużej.
Jak pomyślał, tak zrobił i szybko wciągnął liść mniszka, przełykając go niemalże w całości, by nie czuć jego smaku. Po tym zdecydował się zostać na trochę w lecznicy, by odpocząć i zminimalizować szansę na obrzyganie jakiejś publicznej części obozu.

//zt