Wystające Skały

Wieszcz Szepczących Kamieni

Kocurowi ulżyło, że Róg nie zachorował na coś zaraźliwego albo bardzo poważnego – to znaczy, ból gardła też był poważny i wymagał leczenia, ale w ostatecznym rozrachunku lepsze to, niż zielony kaszel, dajmy na to, prawda? Zaraz poszedł po zioła i położył przed Nowicjuszem listek mięty.
– To ból gardła. Twoja siostra, Blask, też jest obecnie w Zacisznych Głazach. Możesz też tam zostać, albo przynajmniej po prostu w obozie – ból gardła nie jest zaraźliwy, ale musisz przebywać do wyleczenia w suchym, ciepłym miejscu. Trening będziemy na razie i tak kontynuować w moim legowisku, bo chcę zająć się podstawowymi ziołami – dodał po chwili.

Róg pochwycił posłusznie liść mięty w swój pysk i go po woli zaczął jeść. Wyglądało na to, że Wieszcz proponował mu wspólne chorowanie z Blask w lecznicy... no i tak właściwie to nie miał nic przeciwko. Niezbyt był w kontaktach z siostrą i nie wiedział czy ona za nim przepada, ani czy on za nią, ale to nic nie szkodzi. Po prostu poleżą trochę razem. Kiwnął głową na informacje jak powinien o siebie dbać w trakcie leczenia się i drugą o tym co kocur planuje z nim przerabiać w najbliższym czasie na treningu. Brzmiało w porządku. Ruszył więc, nie dodając niczego od siebie, w stronę legowisk chorych, by tam przysiąść na jednym z legowisk niedaleko siostry.
//zt

_________________

Można by rzec, że Słonecznik jest stałym gościem lecznicy przez te ostatnie kilkadziesiąt księżyców. Za każdym razem czuje sie winna, gdy kolejna choroba ją dopada. Czuje sie w pewnym sensie odpowiedzialna za swój stan, może mogłaby dbać o siebie lepiej, zamiast wykorzystywania plemiennych medykamentów, więc kolejny gorszy stan chciała spisać jako spowodowany jej złym samopoczuciem. Miewała ból brzucha, zdawało się że może nawet gorączkę, ale myślała, że jej przejdzie. Zaalarmowały ją dopiero wymioty, stąd znowu ponuro zaczłapała do lecznicy, w poszukiwaniu Wieszcza.
– Wieszczu? – mruknęła słabo, przysiadając z boku lecznicy.
Gdy tylko kocur poświęcił jej uwagę, opowiedziała o swoich objawach - bolał ją brzuch, czuła nudności i wymiotowała. Na domiar złego, chyba miała gorączkę!

Wieszcz Szepczących Kamieni

Kocur po przywitaniu się z kocicą i wysłuchaniu jej objawów, podał jej dzięgiel, a konkretniej jego liść. Zalecił jej także odpoczywanie i picie dużej ilości wody.

zt

Nowicjuszka przywitała się z Wieszczem, posłusznie przyjmując podany przez niego medykament. Po otrzymaniu od niego dalszych instrukcji, pożegnała się grzecznie, udając się do swojego legowiska, by odpocząć, dać lekarstwu moment, by zaczęło działać.

***

Niestety, kocica nie czuła się lepiej. Jej objawy nie ustępowały, choć nie nasiliły się w żadnym stopniu - informację o tym przekazała Wieszczowi. Tym razem nie chciała się wahać, jeśli chodziło o proszenie o pomoc. Chodziło tu wszak o jej zdrowie!

Nie od razu zrozumiała, że coś jest nie tak. Dopiero podczas czyszczenia futra natknęła się językiem na pewną, cóż, wypukłość, której nie powinno być. Pierwotnie to zignorowała, jednak gdy nagle zaczęła odczuwać dziwny dyskomfort w okolicy owej wypukłości, ale i innych, postanowiła przyjrzeć się jej jeszcze raz. Okazało się, że naliczyła aż 4 kleszcze, a to ją zaniepokoiło. Jak tylko się o tym zorientowała, udała się prosto do Zacisznych Głazów by poprosić Wieszcza o pomoc. Nie bardzo orientowała się czy taka ilość pasożytów mogła jej realnie zagrozić, ale wolała mieć to z głowy. Poza tym... trochę bała się je wyciągać.
— Wieszcz- o, cześć Dąb — miauknęła, od razu się poprawiając, gdy zamiast Wieszcza przy Wystających Skałach natknęła się właśnie na Dęba. Możliwe, że miał dzisiaj trening i tak się złożyło, że akurat jego zastała w lecznicy. Ciekawe, czy była w niej również Mysz... — Mam drobny problem z kleszczami, jesteś już w stanie coś na to poradzić?

_________________

W tym momencie Wieszcz był zajęty, a Dąb w tym czasie zajmował się podstawową opieką nad chorymi, jak na przykład przynoszenie im zwierzyny czy śledzenie za ich samopoczuciem. Nic nadzwyczajnego i nie wymagało od niego sporo wiedzy medycznej.
– Dzień dobry, Lilio. Co się stało? – rzekł i podszedł do niej, zamieniając się w słuch. Domyślał się po jej wołaniu Wieszcza, że miała jakąś sprawę, prawdopodobnie chorobę. I cóż, miał rację. Kotka skarżyła się na obecność kleszczy w jej futrze, paskudztwach, które akurat zdążył niedawno przerobić z Wieszczem. Skoro wiedział, jak z nimi walczyć, a jeśli tych będzie niewiele, to w sumie mógłby spróbować ją wyleczyć. Skinął więc łbem i zaprosił ją do zajęcia gdzieś miejsca.
– Pozwól mi, że cię obejrzę. – powiedział. Gdyby nowicjuszka nie miała nic przeciwko, to przeprowadziłby krótkie oględziny jej futra w celu znalezienia wszystkich tych drobnych pasożytów. Raz, dwa, trzy... Cztery kleszcze. – Czy odczuwasz coś jeszcze? Senność, gorączkę, brak apetytu...? – spytał. Niby kleszczy nie było dużo, więc nie powinny one sprawiać dodatkowych dolegliwości, ale na wszelki wypadek wolał się upewnić, zanim uda się do składzika. Było to jego pierwsze leczenie, nie miał sporo doświadczenia, dlatego musiał szczególnie uważać na to, co robi.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Starlight