Mysz tylko przytaknęła głową na odpowiedź na swoje pytanie. Ucieszyła się, że wieszcz doprecyzował, ale nieco się przestraszyła, w końcu dwa treningi naraz? Choć z drugiej strony, jeśli przeżyje, to będzie miała o wiele więcej obowiązków na głowie niż uczęszczanie na treningi i wykonywanie zadań nowicjusza.
Dalej słuchała wieszcza uważnie i znów tylko przytakiwała, mają dużą swobodę, jeśli chodzi o wybory, za co była w jakiś sposób wdzięczna. Plus Dąb wydawał się dysponować większym doświadczeniem od niej i na pewno będzie mogła się od niego wiele nauczyć, ale też nie wątpiła, że w razie potrzeby będzie się mogła do niego zwrócić o pomoc. W tym momencie był już na nią skazany czy to mu się podobało, czy nie.
Sama nie miała więcej pytań, tak naprawdę, jeśli coś przyjdzie jej do głowy, to będzie mogła zapytać na treningu lub później. Miała nadzieję, że w razie potrzeby wieszcz posłuży radą mimo tego, że już nim nie będzie. Również, jak Dąb, podziękowałaby za rozmowę i pożegnała z wieszczem, jeśli ten nie miał im nic więcej do przekazania. Oddaliła się z Łowcą zamieniając kilka słów i poszła dalej spełniać swoje obowiązki nowicjusza.


z/t

---

Pożegnał się z Myszą i Dębem, po czym sam opuścił na jakiś czas obóz, żeby się zastanowić nad tym wszystkim i mentalnie przygotować na dalsze kroki. Teraz… mógł tylko liczyć na to, że uda mu się wytrenować ich na tyle szybko, by móc pozbyć się ciążącego stanowiska, a także: by nikt więcej nie poniósł konsekwencji jego niekompetencji. Chociaż sam nie wiedział, czy to na pewno niekompetencja; miał wprawę w leczeniu, a także wiedzę… ale chyba po prostu nie miał szczęścia. Może Dąb i Mysz będą mieć go więcej. Musiał w to wierzyć.

zt