Wydeptana Ziemia

– O, a to nie dogadujecie się, czy w ogóle nie macie kontaktu poza, no wiesz, jakimiś patrolami i w ogóle? – podłapuje szybko temat, zainteresowana tym, jak Skowronek postrzega Pliszkowy Dziób. W końcu sama dobrze wie, że kiedyś miała o niej… no, neutralne, ewentualnie lekko negatywne zdanie, i trochę nawet się jej obawiała, w sumie bez większych podstaw, heh. – Oj! Jakie plotkować od razu, no… – jęczy z dramatyczną nutką, jednak zaraz chichocze i dokańcza szybko posiłek, po czym tupta na ploty na zewnątrz obozu, a co jej szkodzi.

zt

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

Nie chciał, żeby jego relacje z rodzeństwem uległy jakiemukolwiek pogorszeniu (albo zmianie) tylko przez to, że wszyscy rozpoczęli swoje treningi. Rodzina była dla niego wszystkim, była najważniejsza i naprawdę bardzo ich kochał; z tą myślą wparował do Zielonych Zarośli, rozglądając się za którąś z sióstr lub braci. Z początku uśmiech na jego pyszczku przygasł, kiedy nie namierzył nikogo z nich... przynajmniej do czasu, aż jego ślepka wyłapały kremową, długowłosą sylwetkę w mchu.
Zachichotał pod noskiem, w podskokach dolatując do siostry. Nie było jeszcze nocy, właściwie nie było jeszcze ciemno, ale powoli zapadał zmrok. Może Straszka chciała spać? Cóż, najchętniej sam też by pospał, ale przedtem wolał spędzić trochę czasu z siostrą.
— Hej, śpioszku! — zaświergotał do jej ucha, szczerząc się i bezczelnie wpakowując się na jej mech - bardzo świadomy tego, że będą się gnieść. Swoją drogą, to chyba on był większym śpiochem, niż ona. — Co tam?

/straszka

Starlight