Uniosła brewki, gdy Wierzbowa Łapa zaczęła mówić o kleszczach. Ach, coś ostatnio liliowa nie miała szczęścia.
— Jasne, zaraz wrócę — rzekła i ruszyła w stronę składziku, by wziąć mysią żółć. Padło na dwie uncje. Wróciła do koleżanki, by następnie zabrać się do pracy... Próbowała jednocześnie ignorować nieprzyjemny zapach. Poprosiła Puch, by ta przez chwilę się nie ruszała, żeby pozbyć się tych cholernych kleszczy. Po kolei przyciskała mech do pajęczaków, dopóki te nie odpadły.

Trzymała się stricte legowiska chorych, ale szybko okazało się, że leczenie nie przynosi efektów. Kozak. Tupta więc do lecznicy, kaszląc i kichając cicho. Przed wejściem do składziku, wydmuchuje nos w kulkę mchu, po czym bierze kolejny liść mniszka i przeżuwa go. Oby tym razem podziałało… po tym wraca do legowiska chorych. Chyba wszystko dobrze robi, ale jak coś, to następnym razem poprosi Motyla o pomoc, bo ech, no, nie chce chorować! Stęka lekko od bolących mięśni, kiedy się kładzie na mchu.

zt

Za namową Maliny niechętnie co prawda, ale pokuśtykał do lecznicy. Dlaczego ten ból w łapce musiał zaatakować akurat teraz? Ech... Jeśli będzie musiał tutaj zostać, to zakuśtyka się pod Zarośnięty Głaz, choćby i tę łapę miał stracić!
Ale no... W końcu na Skalnych Półkach. Znał już to miejsce, medyczkę tak samo - w końcu zajrzał raz do niej, kiedy bolało go gardło. Wydawała się miła... Oby tak samo było i tym razem.
- Wieczorna Roso? - spytał podnosząc głos tak, by medyczka go usłyszała. Przy okazji obejrzał się, czy Malina przyszła za nim. Ech... Wcale mu się to nie podobało. Ale może Słodka Gwiazda też będzie spokojniejsza...? Ostatnio sama się o niego zmartwiła...

/Malina + MG

Widocznie niezadowolona Malina wkroczyła do lecznicy zaraz za swoim bratem. Zamachała ogonem parę razy. Niepokoił ją stan jego brata, nie chciała by jego łapa okazała się ciężko chora. Jak on by miał z taką nogą polować i robić wszystko inne? Martwiła się. Była też jednak zdenerwowana. Chwilę temu musiała się dochodzić z Siwkiem, żeby tutaj przyszedł, a ten też mówił o tym, że nie będzie chciał być w lecznicy. Uparty osioł! Takie podejście nic mu nie da! Ale czy Malina nie robiła dokładnie tego samego? Wciąż udawała, że z jej słuchem było wszystko w porządku, a niektórzy zauważali, że coś jest nie tak. Ale ona nie chciała się do tego przyznawać. Uciekała przed tym. A teraz sama zaciągnęła brata do lecznicy, gdy coś było mu w łapę. Hipokrytka. Nie mówiła póki co nic, czekała na przybycie medyczki, którą zawołał Siwek. Chyba zawołał, bo przecież nie wołałby kogoś mówiąc za cicho.

Czyli przyszła za nim. Nie wywinie się. Ech... Ale kiedy Wieczorna Rosa do nich przyszła, kocurek się lekko uśmiechnął. Wyglądała na zmartwioną... Wolałby jej dodatkowych zmartwień nie dokładać.
- Um... Dzień dobry... - przywitał się skinięciem łebka - Em... Łapka mnie boli... Zaczęła tak sama z siebie, już drugi raz... - popatrzył na swoją tylną prawą łapkę - Sama się wtedy podkula i bardzo boli, puszcza po chwili, ale jeszcze przez jakiś czas boli... A-ale potem już jest dobrze! - dodał szybko - Chyba... Robi tak jak się czymś zestresuję... - nie wiedział, czy powinien dodawać coś jeszcze, więc po prostu patrzył na medyczkę jak ten zbity kociak - ...nie muszę zostawać w lecznicy, prawda...?

Na wiadomość o tym, że nie będzie musiał zostawać w lecznicy, odetchnął z ulgą. Przynajmniej tyle dobrego...
Cóż... Gorzej z tym, że Wieczorna Rosa nic za bardzo nie mogła na to poradzić. Cóż... Będzie bolało i tyle. Chyba po prostu będzie musiał nauczyć się być odważniejszym, wtedy będzie się mniej stresował, więc rzadziej będzie bolało! Prawda?
- Dobrze... Dziękuję. - skinął z wdzięcznością łebkiem - Ach, n-nie, nie! Mogę ją nawet postawić i w ogóle... Po prostu nie mogę na nią przenosić ciężaru, bo trochę boli... - wyjaśnił i zerknął na tę łapkę - Ale poza tym jest w porządku! Do zachodu słońca powinna przestać boleć... Tak myślę.

Malina przyglądała się z boku całej rozmowie Siwka i Wieczornej Rosy. Było to dziwne uczucie słuchać o dolegliwościach swojego brata i dowiedzieć się, że nic się z tym nie da zrobić. Siwka będzie boleć łapa podczas stresu cały czas i żadne zioła nie pomogą. Bezsensu! Co za przykra sprawa bez wyjścia. I z takimi przypadkami trzeba się liczyć będąc medykiem? Że nic nie da się zrobić? Ona rozumiała, że z brakiem widzenia w oczach... lub gorszym słuchem... pewnie nic a nic się nie wskóra, ale z chorą łapą? Głupie! Było to dla niej trochę trudne do zaakceptowania. Ale musi się przyzwyczaić jeśli na prawdę zastanawia się nad tym czy nie być medyczką. Było jej po prostu bardzo szkoda brata. Nie chciała, żeby łapa mu szwankowała. A to wszystko przez jakiś głupi stres!
- To ja już pójdę Siwek - chciała szepnąć w stronę brata, ale wyszło jej jak zwykle o dwa tony za głośno - do widzenia Wieczorna Roso, nie będę wam przeszkadzać! - pożegnała się jeszcze głośnej z medyczką.
Jeśli jeszcze chcieli porozmawiać, to nie chciała wchodzić w drogę. Nie powiedziała też o całym zdarzeniu mamie, tak jak chciał tego Siwek, ale liczyła na to, że brat lub medyczka i tak powiedzą ich rodzicom.
//zt