Przejrzysta Woda! Klanie Gwiazdy, to idealne imie. Tego własnie chciała, zaskoczona była jak wuj je dobrał. W dodatku tak jak swoja siostra od razu dostała terminatora! Podeszła do Kryształowej Łapy i zetknęła się z nim noskami.
- Trening zaczniemy jutro o świcie, spotkajmy się przy wyjściu z obozu - poinformowała swojego podopiecznego, ruszyła do legowiska wojowników by zająć swe nowe posłanie.

Łagodnie obrócił głowę w stronę przybyłego Tańczącej Łapy.
– Cześć – zamruczał. Był całkiem zadowolony z tego, że najwyraźniej ten chciał sam z siebie koło niego siadać… chociaż, hm, chwila, czy szylkretowa kotka obok nie była przypadkiem jego mistrzynią? To by wyjaśniało sytuację, choć, heh, rzecz jasna chciał wierzyć, że nie tylko to wchodziło w czynniki doprowadzające do niego białofutrego. – Gdybym nie został, to chyba miałbym kilka skarg w stosunku do Sowiej Gwiazdy – odparł żartobliwie.
Patrzył uważnie, jak jego ojcowie wychodzą, by zostać terminatorami. Była tam też trzecia kotka… ale nie znał jej, więc w sumie zupełnie go ona jeszcze nie obchodziła. Chciał wchłonąć cały przebieg ceremonii swoimi oczami i uszami; wysłuchał treści przysięgi z uwagą, myśląc o tym, że kiedyś to on będzie ją zapewne składał. Chociaż… hm, zależy jak wyjdzie mu pewna sprawa.

Astrowa Polana i Lwi Pomruk! Skandował, nie omijając w tym Przejrzystej Wody, ale jej imię powiedział jedynie raz. Było nieco ciekawe - dlaczego Bławatek, kwiat, został nagle niezwiązaną z nim Przejrzystą Wodą? Może coś za tym stało. Jego zaciekawienie zostało lekko musnięte.
Krysztale, wystąp.
Tak też zrobił. Jego kroki w przód nie były nadmiernie zdeterminowane czy energiczne, ale nie były też nieśmiałe. Kroczył równie pewnie, co lekko i z gracją, jak gdyby nawet na ziemi jego kończyny sunęły przez wodę.

Kryształowa Łapa i… och, a to ci przypadek. Kocica o interesującej zmianie imienia została mianowana jego mistrzynią. Nie znał jej przed dniem dzisiejszym, ale najwyraźniej los chciał, by nieco się w nią zagłębił. Ruszył w jej stronę i styknął się z jej nosem, zauważając różnobarwność jej oczu.
– W porządku – odpowiedział na termin.

Ale rzecz jasna został, by wysłuchać Sowiej Gwiazdy. Gang żartownisiów… Kryształowa Łapa miał ochotę cicho parsknął pod nosem, ale jednocześnie wiedział, że to prawdziwy problem, przez który ucierpiały koty - czy to przez rany, czy mniejszy stos zwierzyny. Sowia Gwiazda wydawał się sam nie być pewien, co zrobić z takim fantem - tak przypominawszy sobie poprzednie ogłoszenie na temat samotników. Cóż, nic dziwnego; jeśli Kryształ dobrze kojarzył zasłyszane fakty, Sowia Gwiazda nie był doświadczonym, wiekowym przywódcą. Kryształowi pozostało po prostu trenować, huh?
Pożegnawszy się z Tańcząca Łapą, Kozim Klifem i rodzicami, a także kotom, które chciały mu pogratulować, poszedł zająć jakieś z miejsc w legowisku terminatorów.

Słuchała odpowiedzi siostry, jednak nim zdążyła odpowiedzieć, to Sowia Gwiazda już wywołał terminatorów do przysięgi. W tym jej siostry. Uśmiechała się cały czas, była dumna z kotki i tego, że podobnie do niej będzie wojownikiem. Czego się jednak nie spodziewała, to imienia Bła... Przejrzystej Wody. Kompletnie nie spodziewała się aż takiej zmiany, chociaż sama kotka się zmieniła. Skandowała jej imię najgłośniej, jak potrafiła. Owszem, rywalizowała z rodzeństwem, chciała być zawsze pierwsza i najlepsza... ale! Kochała swoje rodzeństwo nad życie i zawsze cieszyła się ich sukcesami i martwiła, kiedy chorowali. Tak jak teraz Księżyc. Drugą niespodziewaną rzeczą, było to, że dostała kolejnego terminatora... Modraszek trochę się rozchorował, to prawda ale nie spodziewała się, że dostanie kolejnego. Zwłaszcza ich jeszcze-nie medyka. Sama jakoś jeszcze nie wylądowała u Jałowcowej Łapy, ale leczyła Księżycową Łapę, więc ufała, że mimo ciągnącego się szkolenia wie, co robi.
Odnalazła Jałowcową Łapę w tłumie kotów i dotknęła się z nią nosami.
- Co powiesz na ruszenie na trening po ceremonii? Po drodze będziesz mogła opowiedzieć mi co już przerobiłaś - zaproponowała, a kiedy kotka jej odpowiedziała, to wróciła do słuchania wuja. Po wysłuchaniu tego wszystkiego, Pnąca nie była pewna co czuć z tym wszystkim. Na chwilę obecną więc skupiła swoją uwagę na nowej, starszej od siebie terminatorce.
- idziemy? - jeśli kotka nie protestowała, to Pnący Bluszcz ruszyła w stronę małych grzbietów.

z/t

Przyglądałam się zbierającym się kotom, i gdy Sowia Gwiazda postanowił w końcu przystąpić do oficjalnej części ceremonii ucieszyłam się słysząc nowe imiona - jak zwykle nie było tego po mnie widać ale w środku napawała mnie duma. Miejmy nadzieje że w czasie przyszłego obiegu pór mi również będzie dane przysięgać wierność Klanowi Rzeki... gdyby tylko moja siostra chciała przejść dalej z treningiem.
"Żartownisie" oraz "gang" - to znaczy że nawet te bliskie wyprawy poza obóz są jeszcze niebezpieczniejsze.
Pogratulowałam nowym wojownikom i wróciłam do swoich spraw.

/zt

Nim Sowia Gwiazda zaczął mianowanie, prawdopodobnie tylko wojownicze, chyba że o czymś nie wiedział, podeszła do niego Nakrapiana Łapa, której widok najpierw zdziwił Trzcinę, a później nieco rozweselił; znaczyło to, że kotka czuła się już o wiele, wiele lepiej i mogli zacząć trening. I nie cieszyła go sama perspektywa zaczęcia treningu, ale fakt, że ta czuła się już dobrze, bo niedługo po ceremonii nie trzymała się najlepiej.
- Dzień dobry, Nakrapiana Łapo - przywitał się, acz z cieniem uśmiechu, bo rozbawiło go, że najpierw podeszła, zaczęła od sprawy, jaką do niego miała, a dopiero później zdecydowała się z nim przywitać. Nie miał nic do tego, absolutnie. - Nie widzę problemu, powiedz, może chcesz iść jutro rano na ten trening? - zagadnął. Było już popołudnie, więc słońce niedługo miało zajść, więc nieszczególnie dużo by przerobili, ale jutro od rana mieliby na to dużo czasu, a kotka pewnie chciała dość szybko przejść materiał, by nadgonić rodzeństwo.
Jeśli Kropka nie miała nic do dodania już, to skupił się bardziej na ceremonii. No tak, mignęło mu, że ojciec coś wspominał o tym, że prawdopodobnie niedługo nie zostanie mu nic, tylko przejść do starszyzny, co było zrozumiałe ze względu na jego wiek. Rzucił też szybkie spojrzenie matce, która chyba nie wybierała się tam tak szybko, ze względu na swoją rangę. Następnie zaś mianowani byli wojownicy, tak jak myślał. Nie wyskandował głośno ich imion, ale powtórzył je parokrotnie na głos. Miło było widzieć klan Rzeki, który rośnie w siłę - i wojowników. Naprawdę miło. On nie będzie musiał trenować wszystkich, a na to na pewno by się nie zdobył!
I, a jednak, trafił się jeden terminator, a raczej można powiedzieć dwóch; jeden zapewne chory, a drugi po prostu do przejęcia, ze względu na starszyźniane życie jego ojca. W porządku. Na szczęście żaden nie trafił się jemu... i informacje o samotnikach, na które nieco skulił uszy. Od początku nie podobała mu się ta sytuacja, a teraz, gdy mogli chcieć się zemścić za śmierć jednego ze swoich? Zdecydowanie będzie musiał przyswoić swoim terminatorom szybko naukę walki! Kto wie, kiedy zaatakują, może ta cisza, która jest teraz, to cisza przed burzą?
Gdy tylko przywódca wypowiedział ostatnie słowa Trzcina szybko się ulotnił, by przemyśleć sobie dokładnie wszystko, co zostało tu powiedziane i wymyślić plan na trening Nakrapianej Łapy.

[zt]

- Ta, jasne, PEWNIE - zgodziłam się szybko, nagle czując przyrost ekscytacji. Nie sądziłam, że zgodzi się TAK O (w sumie, to czemu nie?) i że od razu zaproponuje start. Ale to dobrze, tak, tak właśnie miało być. Wracam na dobre tory, tak jak chciałam. Wszystko było idealnie. Podziękowałam jeszcze szybko Trzcinowemu Brzegowi i się pożegnałam, rzucając tylko 'do jutra'.
Oddaliłam się tylko na chwilę, bo wtem Sowia Gwiazda zaczął ceremonię, a przecież nie chciałam przeszkadzać, absolutnie! Zastygłam więc w bezruchu gdzieś po środku drogi od mistrza do Białej Łapy, z którą chciałam jeszcze pogadać. Nie zdążyłam, trudno. Złapię ją po ceremonii.
Dzielnie skandowałam każde imię, choć te od brata zdecydowanie najgłośniej. A niech ma, to jego dzień w końcu! No i git, zaraz potem zniknęłam znowu u siebie. Wyszło idealnie, Trzcina się okazał chyba spoko gościem, nie ma się co zamartwiać.

zt

Uważnie słuchał Sowiej Gwiazdy. Cieszył się, że Kryształ w końcu mógł zostać terminatorem. Wystarczająco przykrym było, że było to opóźnione przez niefortunną chorobę. Gdyby przywódca uznał, że Kryształ jeszcze przez to nie gotowy, to byłaby to katastrofa dla kociaka. Na szczęście żaden z najgorszych scenariuszy piętrzących się w głowie teraz już Kryształowej Łapy nie doszły do skutku.
Zadymiona Łapa przekręcił lekko łeb na ogłoszenie o samotnikach. Nie zdawał sobie sprawy z problemu z jakim musiał zmagać się ich klan. Kotów bez klanu było tak dużo? Dlaczego? Nie lepiej było do jakiegoś dołączyć? Ciężkie było dbanie o wszystko na raz samemu. Zamyślił się. Teraz nie będzie mógł tak bezpiecznie spacerować po terenach klanu rzeki. Westchnął. Teraz każdy kot, którego spotka będzie potencjalnie niebezpieczny. Sprawa była jeszcze bardziej problematyczna ze świadomością, że Zadymiona Łapa nie miał pamięci do pysków.
Po zakończeniu ceremonii wstał i spojrzał na Kryształową Łapę. Kiwnął mu tylko głową na znak gratulacji i poszedł w stronę legowisk. Jeszcze się złapią kiedyś na rozmowę.

//zt

Nie spodziewała się, że przy jej boku pojawi się osobnik, który ma być mianowany na terminatora! Który praktycznie na nią wpadł, przez co wyrwana została z zamyślenia i jej wzrok padł właśnie na Kryształa. Podzieliła się ciepłym uśmiechem, przesuwając ogon tak, by miejsce przy jej boku było wolne.
- Hej! No pewno, że tak! - odpowiedziała z entuzjazmem, już mając zacząć gadać, ale zjawił się też Tańcząca Łapa, którego powitała również uśmiechem.
- Hej! - przywitała się, ale nie było już czasu na pogaduszki, bo Sowa rozpoczął ceremonię. I Klan Rzeki zdobył aż trójkę nowych wojowników! Z entuzjazmem skandowała ich imiona, a potem patrzyła, jak Kryształ podchodzi do skały i zostaje mianowany. I jego mistrzem miała być Bławatek, ale super! A raczej Gładka Tafla. A potem doszły również inne ogłoszenia. Spięła nieco mięśnie, obserwując przywódcę i poważniejąc. Zacisnęła zęby, gdy Sowa wypowiedział jej imię, a potem zawiesił wzrok właśnie na niej. Powoli kiwnęła głową, jakby na potwierdzenie, że może mówić to, co mu przekazała. I potem zakończenie. Widać było, że dla dymnego nie było to zbyt przyjemne ogłaszać takie rzeczy. Ale... Miała nadzieję, że to już koniec ich głupich żartów. Że się wycofają. Że nie będzie więcej ofiar. Pożegnała się ze wszystkimi i ruszyła poza obóz, by chwilę odpocząć i przemyśleć wszystko.


//zt

Spóźniłem się na dzisiejszą ceremonię. Gdy wreszcie dotarłem pod Omszoną Skałę, odpowiadając tym samym na wezwanie Sowiej Gwiazdy, wszyscy zaczęli się już rozchodzić, dlatego nie mogłem usłyszeć już jego ostatnich słów. Kurczę, co za pech! Mój mentor i przywódca raczej nie będzie zadowolony z faktu, że zaspałem na zebranie Klanu Rzeki, choć starałem się być jego lojalnym i sumiennym członkiem. Głupie to słońce, skoro nie obudziło mnie w porę, bym zdążył się stawić na obozowej polanie o czasie! Nic to, trudno, wracam do swych obowiązków, skoro nikogo już tu nie ma...

[zt]