Siedziała do niego tyłem. Dobrze. Wciąż utrzymując właściwą pozycję, tzn. ugięte łapy, głowa i ogon nisko, cichy krok i poruszanie się pod wiatr, ruszył naprzód, decydując się na to, by zatoczyć lekki łuk i podejść ją od strony jej wykrzywionego ucha. Bardzo mocno spłycił oddech, gdy był zaledwie kilka kroków od niej, po czym...
- Hej - odezwał się, klepiąc ją łapą w plecy.

Akurat zaczęła się zastanawiać nad tym co sama ma zamiar powiedzieć Chabrowi odnośnie Znaków Przodków, gdy... pac! Zaraz po krótkim pacnięciu i "hej", nastroszyła się i delikatnie podskoczyła, odwracając się pyskiem do Chabra. Zamrugała i zerknęła na niego, po chwili wyłapując to, co zrobił. W jej zielonych ślepiach błysnął szczery zachwyt.
— No proszę — uśmiechnęła się, a jej wąsy zadrżały wesoło, gdy delikatnie przymrużyła ślepia. — Podkradłeś się od strony na którą gorzej słyszę, doskonale! Mam nadzieję, że równie dobrze przemyślałeś temat Znaków? — przejechała językiem po karku, wygładzając tym nastroszone futro i ponownie przysiadła, dając znać skinięciem głowy, by kocur zrobił podobnie.

Uśmiech wpełzł na jego pysk, gdy kotka podskoczyła i zjeżyła się; dobrze. Tym razem na pewno go nie widziała ani nie usłyszała, bo potrzebowała chwili na to, by połączyć kropki i stwierdzić, co się tak właściwie stało.
- Są cztery znaki, jak cztery pory. Sarna Porą Kwitnących Drzew, Niedźwiedź Porą Ciepłych Wichrów, Lis Porą Złotych Liści i Mysz Porą Białych Zasp; znaki przodków wpływają na charakter kota - odpowiedział, siadając, bo nie było tu za wiele do myślenia. Na tym etapie trudno byłoby nie wiedzieć, czym są znaki przodków. - Sarny są głupie, niedźwiedzie mają kij w dupie, lisy kłamią a myszy to tchórze - dodał, a jego pysk wykrzywił rozbawiony, brzydki uśmiech.