Zupełnie nie spodziewał się tego, że zostanie zaatakowany tak zupełnie znienacka. Nie wiedząc, co robić, zdał się na swój instynkt, a ten kazał mu w pierwszej kolejności uniknąć zranienia - dlatego też odruchowo szarpnął głową w tył, wciskając ją w ramiona jak żółw chowający się do swojej skorupy, a zaraz za głową w tył szarpnęła się reszta jego cielska, próbując zrobić krok w tył i przy okazji nie potknąć się o własne łapy.

Atak Lilii: udany!
Unik Chabra: udany!
Finalny atak Lilii: nieudany

Chaber zareagował odpowiednio szybko by uniknąć nagłego ataku ze strony mistrzyni, jednak jej łapa musnęła powietrze tuż nad jego uszami, nim udało mu się odskoczyć w tył. Kocur nie mógł się długo cieszyć spokojem, bo czarno-biała strażniczka praktycznie od razu ruszyła do kolejnego ataku, tym razem celując w inne miejsce. Wybiła się z tylnych łap i skoczyła w jego kierunku by uderzyć przednimi łapami prosto w jego pierś i zachwiać.

Stanął pewnie, w lekkim rozkroku, jednak widać było, że jego mistrzyni nie zamierzała dać mu chwili na zebranie myśli. Była szybka, nie było szans na to, że mógłby dorównać prędkości, z jaką wyprowadzała kolejne ciosy; jedyne co więc mógł zrobić to zaprzeć się i liczyć z tym, że będzie musiał przyjąć na siebie część uderzenia - jednak nie zamierzał pozostać biernym. Nieznacznie się odwrócił, by nie uderzyła w jego pierś, a bark gotowy do przyjęcia ciosu - po czym sam zaszarżował w przód, zamierzając wykorzystać jej własny impet do tego, by ją od siebie odepchnąć, a najlepiej: zbić z łap.

Atak Lilii: krytyczny!
Atak Chabra: udany!

Szybkość i fakt, że Lilia atakowała jako pierwsza, pozwoliły na to, że kocica bez większego problemu doskoczyła do Chabra i dosięgnęła pierwotnego celu. Jednak kontratak ze strony nowicjusza, dokładniej szarża, nieco pokrzyżowała jej plany. Nie było wątpliwości, trafiła go i to całkiem odczuwalnie, ale z tej dwójki to Chaber górował siłowo, więc i Lilii się oberwało. Atak strażniczki na pewno zostawi po sobie siniaka kawałek przy barku Chabra, ale sama Lilia również została odepchnięta, co zmusiło ją do małego skoku w tył. Niestety, zachowała równowagę, ale nie było tego złego! Kocur się obronił, a Lilia uśmiechnęła i ugięła na łapach.
— Bardzo ładnie — pochwaliła. — Podczas walki musisz wyczuć słabe i mocne strony przeciwnika, ale i własne, a następnie wykorzystać to przeciwko niemu — miauknęła, po czym mocno szarpnęła się do tyłu, chcąc zwiększyć dystans między nimi.

Syknął przez zaciśnięte szczęki, bo cios okazał się być dużo mocniejszy, niż się spodziewał - jednak i jego szarża okazała się być bardziej skuteczna, niż sądził. Jego serce biło szybciej, szumiało mu w uszach; trudno było się skupić na myśleniu, gdy wiedział, że jest zbyt wolny, by nadążyć za Lilią. W tym momencie nawet jej słowa zdawały się być o wiele szybsze niż jego zdolność do analizy słów i faktów. Znał doskonale swoje słabe strony. Znał mocne strony Lilii. Jak mógł to wykorzystać?
Nie zamierzał pozwolić jej na zwiększenie dystansu. Zrobił dwa i pół kroku w przód, nie skakał, nie robił gwałtownych ruchów; sprawiał wrażenie kota, który doskonale wie, co robi i chce swoim doświadczeniem przestraszyć przeciwnika, nawet jeżeli kompletnie nie wiedział, jaki powinien być jego kolejny ruch. Zaszarżował więc znów, chcąc wpaść nią i powalić na ziemię, jako że poprzednio ruch ten wydawał się być całkiem sensowny, choć tym razem obrał nieco inną strategię i, będąc tuż obok niej, uniósł się na tylnych łapach, by móc objąć łapami jej szyję i pomóc sobie swoją masą ciała.

Unik Lilii: udany!
Atak Chabra: krytyczny! -> ostateczny atak -> słaby!

Chociaż pomysł Chabra był dobry, Lilia była szybsza. Jednak tym razem nie na tyle szybka, by uniknąć wszystkiego w stu procentach. Szarża kocura udała się i zmniejszyła powstały między nimi dystans, ale nie na tyle by w pełni objąć kocicę w karku i powalić. Gdy uniósł się na tylnych łapach, delikatnie się poślizgnął, przez co uderzył Lilię w barki i zachwiał, jednak trwało to jedynie chwilę, a Strażniczka natychmiast odpowiedziała wypychając się z własnych łap, łbem celując prosto w dolną szczękę nowicjusza, chcąc go ogłuszyć i odepchnąć.

Poślizgnął się, niech to szlag.
Nie miał pojęcia, co innego mógł zrobić. Widząc, że za chwilę oberwie w żuchwę i zadzwonią mu wszystkie zęby jedyne, co mógł zrobić, to spróbować uskoczyć w tył, by uniknąć jej ataku, i mieć nadzieję, że chociaż tym razem nie będzie szybsza od niego. Bo co innego mógł zrobić? Przyjąć to na klatę i spróbować ją przycisnąć do ziemi? Wolał sobie odpuścić, zwiększyć dystans, dać sobie dodatkowe uderzenie serca na analizę sytuacji i może wówczas uda mu się wymyślić coś lepszego.

Atak Lilii: słaby!
Unik Chabra: krytyczny!
Ostateczny atak Lilii: nieudany!

Tym razem Lilia miała pecha. Chociaż cios Chabra nie był niesamowicie mocny, Lilia nieco straciła na szybkości i równowadze, przez co wybiła się za słabo, a kocur zdążył szarpnąć się i odskoczyć, unikając i tak nieudanego ciosu w zęby. Uśmiechnęła się pod nosem i poprawiła na łapach, zaczynając obchodzić go po łuku gotowa na możliwy unik, bo jak tylko kocur skoczyłby w jej stronę, spróbowałaby odskoczyć w tył. Chciała go zmęczyć, a później powalić.

Udało mu się - w dodatku z całkiem sporym marginesem. Zrobił jeszcze dwa kroki w tył i potrząsnął głową. Zmrużył oczy, patrząc na Lilię, która obchodziła go po łuku; nie wyglądała jednak, jakby miała zamiar go zaatakować. Mógł próbować do niej doskoczyć, mógł dalej próbować wyprowadzać ataki, jednak póki co irytowało go to, że ewidentnie próbowała go podpuścić i gotowała się do tego, by zrobić unik, gdy tylko zrobi krok w jej stronę.
- Co, boisz się mnie? - rzucił, unosząc głowę i obnażając zęby w zaczepnym uśmiechu. Gdyby zaczepka zadziałała, zrobiłby skok w tył, rzucając piachem w jej pysk; jeżeli jednak utrzymywała dystans, również i on pozostał nieruchomy, jedynie wodząc za nią wzrokiem.

Lilia, słysząc oczywistą zaczepkę ze strony Chabra, uśmiechnęła się pod nosem i cicho parsknęła.
— A jeże latają! — miauknęła rozbawiona, nie przerywając krążenia, aż w pewnym momencie szarpnęła się w przód z zamiarem ataku. Planowała uderzyć kocura w głowę, ale...

Próba oślepienia Lilii piaskiem: parzyste - tak, nieparzyste - nie
wypada 10 - oślepienie udane!

Atak Lilii: udany!
Unik Chabra: krytyczny!
Ostateczny atak Lilii: nieudany!

...nie wyszło. Chaber perfekcyjnie odskoczył chwile po tym, jak Lilia wybiła się z łap i już miała się zamachnąć, gdy kocur szarpnął się do tyłu, a w dodatku posłał w jej stronę garść piachu, który niefortunnie trafił ją prosto w pysk. Nie zdążyła zamknąć oczu, przez co poczuła nieprzyjemne pieczenie, a dodatkowo splunęła na bok, gdy piasek zazgrzytał jej także między zębami. Pomimo oślepienia, Lilia napięła mięśnie i zamachnęła się łapą tam, gdzie chwile wcześniej widziała pysk swojego nowicjusza.

Wiedział, że zaczepka była głupia, że Lilia wiedziała doskonale, co próbował zrobić, ale postanowiła jednak grać w jego grę i dała się sprowokować do ataku, a o to mu chodziło. Nie dałby rady jej złapać, gdyby musiał ją gonić, więc to ona musiała przyjść do niego. Udało mu się uskoczyć, a rzucony w jej pysk piach i kamyczki sięgnęły celu. Poczuł się trochę źle z tym, że to zrobił, ale to chyba była część treningu; nie dało się nauczyć walki bez kilku siniaków, wyrwanych kłaków i piachu gryzącego w oczy. Powstrzymał się więc od jakiegokolwiek komentarza, chociaż na moment stulił uszy, skruszony.
Nie zamierzał się zatrzymywać. Skoro była blisko, zamierzał po prostu uderzyć w nią frontalnie, łapami chwytając ją za barki, by móc ją przewrócić na grzbiet.

Atak Lilii: nieudany!
Atak Chabra: krytyczny!

Oślepienie się sprawdziło - Lilia chybiła, a ten... Cóż, praktycznie ją staranował i bez większego problemu powalił, przewracając na grzbiet. Strażniczka zareagowała zaskoczonym sapnięciem, ale tak szybko jak znalazła się na ziemi, tak też podwinęła łapy i zaczęła kopać, heh, na oślep.

Spiął mięśnie brzucha, przygotowując się na nadciągające kopniaki, które z całą pewnością prędzej czy później trafią w jego miękki brzuch - zamierzał więc wytrzymać jak najdłużej był w stanie, jednak, prawdę mówiąc, miał zamiar zakończyć walkę tu i teraz, tak, jak zakończyłby ją w prawdziwej sytuacji, gdy chodziło o śmierć drapieżnika i jego życie. Chciał chwycić zębami bok jej szyi, bo na gardło nie liczył, i przytrzymać ją za luźną skórę tamże. Teraz nie zamierzał zrobić jej krzywdy, to oczywiste, jednak nie zamierzał też szczególnie się certolić. Nawet jeżeli brakowało mu umiejętności i sprawności fizycznej, nie można było zarzucić mu braku rozumu w kwestii walki.

Atak Lilii: udany!
Atak Chabra: udany!

Mimo przygotowania się na kopniaki, Lilia wyprowadziła dwa solidne kopnięcia, które nowicjusz mógł bez problemu odczuć, ale... nie dała rady go z siebie zrzucić. Samemu kocurowi również udało się dosięgnąć luźnej skóry za bok szyi Strażniczki - walka skończona.

— Świetna robota! — miauknęła z nieco krzywym uśmiechem, głównie przez fakt, że bycie trzymaną za skórę... cóż, nie należało do najprzyjemniejszych. Przegrała, ale nie czuła z tego powodu wstydu czy złości. Była zadowolona, że Chaber sobie poradził - umyślnie mu się podłożyła, a on to wyśmienicie wykorzystał. Zamrugała z nadzieją, że piach w końcu przestał drażnić jej oczy, ale... chyba jeszcze chwile pocierpi. — Chwila odpoczynku, ja pozbędę się piachu z oczu i spróbujemy jeszcze raz — zarządziła, gdy już kocur z niej zlazł, puścił ją, a sama stanęła na własnych łapach, na szybko przecierając pysk. Po drugiej turze sparingu w której Chaber zmuszony był walczyć już w stu procentach na zasadach Lilii, wrócili do obozu i umówili się na następny trening.

/możesz zacząć nowy dzień, chyba, że Chaber będzie chciał coś jeszcze poruszyć

Puścił ją natychmiast i zrobił krok w tył, by mogła wstać. Odkaszlnął cicho, błądząc wzrokiem gdzieś po swoich łapach.
- Przepraszam. Za ten piach - mruknął cicho, unosząc w końcu wzrok i uśmiechając się krótko, przepraszająco. - Bardzo boli? - spytał jeszcze, a na jego czole pojawiła się płytka zmarszczka pełna zakłopotania. Wiedział, że to była konieczna część sparingu, jednak i tak czuł się z nią źle. Lilia nie zasługiwała na to, by cokolwiek ją bolało. Zasługiwała tylko na dobre rzeczy.
Odpoczęli. Nabrali sił. Znów się zmierzyli, tym razem jednak Lilia dała mu odczuć, że jest w pełni wyszkolonym, doświadczonym strażnikiem. Wrócił do obozu z nieźle poobijanymi gnatami, jednak stały, tępy ból o dość niskim nasileniu był dobrym uczuciem. Wypełniał pustkę.


Widać było, że śmierć Szakal uderzyła w całą rodzinę. Nawet jeżeli główna emocja, którą było widać, to gniew i złość. Na tę zmarłą kretynkę, na tego, kto ją zabił, na siebie nawzajem, na siebie, na świat, na wszystko. Trudno było w tym wszystkim zachować pozory stoickiego spokoju. Marazmu. Mamtowdupizmu. Bo przecież nawet jeżeli czuł, że zgnił od środka i nie było tam już niczego od wielu księżyców, to do tej pory była to pustka, którą zapychał doczesnymi przyjemnościami: jedzeniem, snem, od niedawna również treningiem walki, nawet jeżeli głównym celem walk była możliwość ciągłego dotykania siniaków, które wykwitły pod jego złotym futrem. Teraz jednak zamiast tej pustki siedział w nim gniew, choć sam nie wiedział już, czy skierowany wobec Szakal, czy na samego siebie, bo rzygał już z frustracji tym, że czuł się uwięziony, choć nie wiedział dlaczego (wiedział doskonale dlaczego, po prostu nie chciał tego przyznać).
- Hej - przywitał się z Lilią, gdy zatrzymał się kawałek przed nią. - Będziemy walczyć? - spytał. Ostatnio sporo czasu poświęcili właśnie walce i stała się ona całkiem przyjemną częścią jego dnia. Nawet zaczął jej oczekiwać. A później stało się, co się stało, mieli krótką przerwę, choć nie był pewien, czy jej chciał i potrzebował, ale stała się. I mogli znów wrócić do klepania się po pyskach.
Lubił walczyć. Lubił czuć ból. Lubił, gdy fizyczny dyskomfort zagłuszał wszystko, o czym nie chciał myśleć.

- Nie, nie trzeba - pokręcił głową. Nie chciał krótkiego sparingu. Nie chciał byle czego. Ochłapów. Łaski. Głupi. Lilia była ostatnim kotem, który zasługiwał na to, by myśleć o nim źle. By doszukiwać się drugiego dna. Sam nie wiedział, czego chciał. Najpewniej śmierci, by w końcu być wolnym od swojego pustego serca, które tak bardzo go drażniło, i głowy pełnej myśli, których nie chciał mieć. Jak Lilia to robiła, że zdawała się być jego odwrotnością? Był na nią wściekły. Zazdrościł jej. Czuł się jak gówno, bo na to nie zasługiwała i to on był problemem.
- Nie próbowałem się jeszcze wspinać - mruknął, gdy zorientował się, że nieświadomie wywiercił łapą dołek w ziemi, a wzrokiem dodatkowo go pogłębiał. Uniósł pysk i zawiesił wzrok na Lilii, chociaż zaraz znów uciekł nim w bok. - Pewnie niewiele gałęzi mnie utrzyma - zaśmiał się, chociaż brakowało w jego głosie i ekspresji faktycznej wesołości.

- Hm? - mruknął, unosząc znów wzrok na białą mordkę Lilii. - Nic. Siostra mi umarła - odpowiedział bez zastanowienia, prezentując jej najwygodniejsza, najbardziej oczywistą wymówkę. Jakiś samotnik zabił Szakal. Wszyscy czuli się jakoś dziwnie. Trudno przechodziło się nad tym, gdy kot umierał zabity przez drugiego kota. Prawdę mówiąc, sam jednak nie był pewien, czy śmierć burej w ogóle cokolwiek zmieniła poza tym, że była wygodna. Im dłużej nie słyszał jej skrzeczenia gdzieś w tle, tym bardziej uświadamiał sobie, że czuł ulgę, co chyba nie świadczyło o nim zbyt dobrze... Ale przecież i tak nie było w nim nic. Działał jak automat, zaprogramowany jedynie w celu zadowalania ambicji swoich rodziców: ułożony, posłuszny, idealny materiał na strażnika - które teraz okazywały się być niewiele warte, gdy ojciec i matka się do siebie nie odzywali.