Ceremonia Dęba i Myszy na Wieszczów

Ależ się działo! Z zapartym tchem oglądał ceremonie, aż nie usłyszał swojego imienia! Tak! To on był Jeleniem! Szybciutko poderwał się na łapy i stanął przed wszystkimi, podskakując z ekscytacji. Nie potrafił niestety tego zatrzymać. Całe jego ciało się w końcu radowało, że oto stanie się taki jak starsza siostrzyczka!
— Przysięgam!

Widząc, jak Jeleń nie może powstrzymać emocji, sama uśmiechnęła się wesoło. Może i powinna trzymać powagę, ale to był jej brat i była to jego chwila.
- Więc w imię Plemienia Wiecznych Łowów nadaję Ci rangę Łowcy. Jeleniu Przedzierający się przez Las, od dzisiaj wstępujesz między swoich jako pełnoprawny Łowca. Niech Plemię Wiecznych Łowów oświetla twój umysł oraz ścieżki, byś służył Plemieniu całymi swoimi umiejętnościami. - dokończyła i zachęcając resztę Plemienia, zaczęła skandować imię swojego brata.

_________________

Gorzka wódka, gorzka wódka
Niech mnie ktoś zabije
Gorzka wódka, gorzka wódka
Chyba już n i e ż y j ę

Niech mnie ktoś pochowa
W białej sukni sobie z b l e d n ę
Panną młodą nie zostanę

N I G D Y NIĄ NIE BĘDĘ

Byłam jedną z pierwszych, jeśli nie pierwszą, która zaczęła wykrzykiwać imię Jelenia, gdy tylko ten oficjalnie wkroczył w szeregi łowców. Byłam dumna zarówno z niego, jak i z siebie, że prawie równocześnie wytrenowałam i jego, i Mysz, przekazując im całą swą łowiecką wiedzę. Duma rozpierała mnie też ze względu na duży awans mej siostry i ukochanego Dęba, od dziś znanych jako Wieszcz Blasku Księżyca i Wieszcz Promieni Słońca...Przypadek? Nie sądzę... Każdemu z nich wolałam pogratulować już na osobności, żeby również przy okazji porozmawiać z nimi w cztery oczy, z dala od świadków. Dlatego odeszłam od Strzelistych Skał, dając nieco więcej przestrzeni gwiazdom dzisiejszego dnia oraz tym, którzy podeszli do nich na szybkie gratulacje. W oddali cierpliwie czekałam, aż któreś z nich będzie już zwolnione od wysłuchiwania pochwał na swoją cześć tak, aby swobodnie zamienić ze mną parę słów.

[zt?]

_________________

walking on sunshine
walking on sunshine

xxxi feel alive, i feel a love
-ˏˋ i feel a love that's really real ˊˎ-
i'm walking on sunshine, whoa-oh-oh
and don't it feel

good?

Nowi Wieszczowie zostali Wieszczami. Mysz... Wieszcz Blasku Księżyca kontynuowała ceremonię: pierwszy raz widział mianowanie, do tej pory wszystkie święta, które działy się w plemieniu, przesypał albo przechorował, dlatego pierwszy raz widział, jak to wszystko wyglądało na żywo. Powoli stres schodził z niego jak powietrze z balonika, a zastępowała go ciekawość - gdy Jeleń został mianowany na łowcę i plemię zaczęło skandować jego imię, Chaber rozejrzał się po kotach, po czym sam dołączył do nich, wykrzykując wraz z nimi imię Jelenia Przedzierającego się przez Las. To było ekscytujące!
Gdy jednak okrzyki ucichły, wyglądało na to, że ceremonia się skończyła. I... co teraz? Spojrzał w stronę Promyka; kotka zdążyła już odejść z ceremonii, więc uznał, że i on mógł już się ulotnić, dlatego też czmychnął gdzieś w głąb jaskini.

zt

_________________

Oh my, just look at those eyes
pretty like a girl, oh boy!

so cute and polite… better keep him humble, 'cuz he might wanna learn to bite

Gdy Wieszcz wywołał Mysz i Dęba, wzrok Lilii przeniósł się prosto na ich sylwetki, a serce zabiło szybciej z dumy. Zupełnie jakby to ona wychodziła teraz przed całe Plemię i czekało ją mianowanie na nowego Wieszcza. Mimowolnie szerzej się uśmiechnęła i przymrużyła ślepia, gdy przyglądała się siostrze i jej Lśniącym Śladom, które sama częściowo namalowała. Widziała ich krzywiznę, ale nie obchodziło jej to. Sam fakt, że siostra poprosiła ją o coś takiego wystarczył by zielonooka siedziała dumnie wyprostowana i w skowronkach. W skupieniu przeniosła spojrzenie na Wieszcza i wysłuchała jego przemówienia od początku do końca. Wtedy stopniowo cała jej radość zaczęła z niej uchodzić; Mysz wyrzekła się swojego imienia i została Wieszczem Blasku Księżyca. Przez grzbiet Lilii przeszedł nieprzyjemny dreszcz, a z jej pyska wydarło się ciche westchnienie. Wiedziała, że cały jej trening prowadzi właśnie do tego, a jednak... i tak czuła się z tym dziwnie. Nawet fakty tego, że Wieszcz na powrót stał się Wiatrem Gwiżdżącym Pośród Skał, a nowe imię Dęba śmiesznie łączyło się z tym Promyk, przeszły u niej bez echa, a były to równie wielkie zmianą co pozbawienie jej Myszy. Zacisnęła delikatnie zęby, ale siedziała na miejscu posyłając siostrze najszczerszy uśmiech na jaki mogła się teraz zdobyć. Naprawdę się cieszyła i coś czuła, że nie tylko ją bolał fakt tej zmiany.
Po przysiędze Jelenie również skandowała jego imię, jednak zdecydowanie ciszej niż reszta Plemienia. Pogratulowała mu jeszcze raz, posyłając również nieme gratulacje w stronę starszej siostry, pod postacią skinienia łbem. Następnie podniosła się i skierowała prosto do Wie-... Myszy. Jej Myszy. Jak tylko podeszła, przytuliła się do siostry i stuknęła z nią czołem, a z jej gardła wydobyło się ciepłe mruczenie. — Gratuluje — mruknęła cicho. Odsunęła się i patrząc kotce prosto w oczy z uśmiechem dodała:
— Zasłużyłaś — dopiero po dłuższej chwili przeprosiła ją, pogratulowała również Wieszczowi Promieni Słońca i odeszła, opuszczając jaskinię. Chyba potrzebowała to wszystko przemyśleć.

/zt

_________________

Ceremonia Dęba i Myszy na Wieszczów - Page 2 1kfeiox

Łabędź skrzywił się. Ostatnio rzadko rozmawiał z bratem, ale najwyraźniej nic się tu nie zmieniło. Jeleń nadal był głupi jak osioł. Może powinni mu zmienić imię na Osioł? Dobrze, że Wieszcz już zaczął ceremonię, bo nie miał ochoty odpowiadać na głupoty brata. Skupił więc uwagę na przemówieniu uzdrowiciela.
Dwaj wieszcze. No to ciekawe. Jak się nad tym zastanowić, to nawet miał szczęście, że żył akurat w tym czasie. To pewnie było wielkie wydarzenie w historii plemienia. Dużo kotów urodziło się w czasie władania Wieszcza, a miało ich dożyło tej chwili. Mimo tych przemyśleń, łowca nie poczuł jakiś wielkich fajerwerków. Kilka słów i już po chwili Mysz i Dąb byli Wieszczem Blasku Księżyca i Wieszczem Promieni Słońca, a Wieszcz był znów Wiatrem. Aha no i Jeleń został łowcą. No i tyle. Podniósł się więc, i gdy wszyscy zaczęli się rozchodzić, podszedł do nowych Wieszczów.
- Gratulacje dla was obu - powiedział, gdy tylko udało mu się dotrzeć do dwójki. Po tym po prostu odszedł w swoją stronę, no bo co więcej miał tu robić?
Jego siostra Wieszczem, nieźle.

//zt

_________________

Father, father, unforgiveable
This is my house, you made it personal
It's always trouble when they go too far
Nobody mess with my familia

Został mianowany! To niesamowite! Był teraz jak siostrzyczka!
— Dziękuje, dziękuję, dziękuję! — podziękował nowemu wieszczowi, zaraz szybko dodając. — I gratulacje nowej pozycji! Fajnie wyglądasz jako Wieszcz!
No bo... rzeczywiście taki jakiś ważny się stał, gdy nim został! I on zapewne też świetnie prezentował się w nowej roli. Ha! Teraz będzie mógł od rana do nocy polować! Oczywistym było to, że będzie tęsknił za swoją siostrzyczką, która mu w tym towarzyszyła, ale hej! Zawsze mógł ją zgarnąć do towarzystwa! Już w jego głowie snuły się pomysły na wyścigi kto pierwszy złapie ile zwierzyny. To mogła być świetna zabawa!
Gdy każdy zaczął się zbierać do powrotu, udał się do Ostoi Wiecznych Łowców, aby wykonać dalszą część jaką było czuwanie przez całą noc. Będzie tam sam... Ohoho, ale będzie zabawa! Pohuka jak sowa! O! Może z jakąś się zaprzyjaźni? Liczył na to!

//zt

Póki byli mianowani, o uszy Dęba obił się głos Szakal, kolejnego z głośniejszych kociąt, jednak kocur nie zwracał na to uwagi, by nie zakłócić przebiegu ceremonii. Jako nowy uzdrowiciel musiał prezentować się dobrze, więc pozwolił, by wszystko toczyło się swoim tempem.
Wkrótce obecny Wieszcz ponownie się odezwał i po chwili przemienili się w nowe osoby. Ot, tak po prostu, bez większych rytuałów. W ten skromny sposób umarli Dąb i Mysz, a narodzili się nowi Wieszczowie. Było to dziwne uczucie. Pamiętał, jak bardzo wyczekiwał tego momentu i jak od kocięcia pragnął przewodzić Plemieniem. Lecz kiedy tylko on nastał, nie poczuł żadnej różnicy. Zdawało mu się, że nadal był zwykłym Łowcą, ale formalnie stał się już Wieszczem. Czuł się nawet trochę rozczarowany, że wewnątrz nie doświadczył niczego więcej. Będzie potrzebował trochę czasu, żeby się przyzwyczaić do nowego miana i pewnie nie tylko on...
Tymczasem sam Wieszcz Szepczących Kamieni zrzekł się swojej dotychczasowej rangi, a następnie zwrócił się do nich obojga z prośbą o przejście do Starszyzny. Tu zerknął na Mysz, teraz już Wieszcza Blasku Księżyca i skinął subtelnie łbem, dając jej do zrozumienia, żeby przejęła inicjatywę. Chciał, żeby dzisiaj to ona zabłysła bardziej na Strzelistych Skałach, przeprowadzając pierwsze w ich kadencji mianowanie.
Wieszcz Promieni Słońca siedział w milczeniu u boku swojej współwładczyni, obserwując mianowanego Jelenia i resztę zebranych z lekką dumą na pysku. Cieszył się, że minęło zaledwie kilka uderzeń serca, jak już odbyło się pierwsza ceremonia prowadzona przez dwóch Wieszczów. Skandował imię nowego Łowcy, a kiedy okrzyki ucichły, wraz z Wieszczynią zeskoczył ze skały i przyjął pochwały od tych, kto chciał mu pogratulować na osobności. Potem... Właśnie, co teraz? Świeżo upieczony Wieszcz nie wiedział, za co się zabrać, lecz ostatecznie uznał, że powinien zacząć od przygotowania swojego nowego lęgowiska, które będzie teraz dzielić z Wieszczem Blasku Księżyca. Przez pierwszy czas będzie czuć się trochę niezręcznie u boku Wieszczyni zamiast swojej partnerki.

//zt

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Starlight