Imię: Wodorost
Płeć: Kocur
Wiek: 25 księżyców

Grupa: Samotnicy


Wygląd:
Kiedy usłyszy się imię Wodorost, większość pomyśli o nędznym kocie ze zwisającym i mokrym futrem, prawda? Jest to prawidłowe, bo tak właśnie wygląda nasz Wodorost. Jest to kocur szczupły, kościsty o budowie orientalnej, jednak ma na sobie długie futro które ,,spływa" po nim niczym glony. Wygląda, jak gdyby był mokry, jednak tak nie jest. Chociaż, kiedy już jest mokry, nie różni się tak bardzo...
Zwisające z niego futro, głównie z ogona, klatki piersiowej, boków łap czy pędzelków na uszach lekko zawija się, tworząc tym samym spirale podobne do wodorostów- to właśnie im zawdzięcza swoje imię.
Jego sierść mimo częstych wyobrażeń nie jest aż tak zaniedbana- jest biała oraz brązowe podpalenia o nieco zielonkawym, mdłym odcieniu  na pysku, ogonie, uszach i łapach. Wodorost jest czekoladowym colourpointem pręgowanym.
Co prawda, zdarza się, że kocur ma gdzieniegdzie posklejane fragmenty sierści lub wplecione w nią błoto, jednak stara się o siebie dbać.
Ma również charakterystyczne dla orientali wielkie uszy, są one na tyle duże, że opadają na boki lub do tyłu. Na ich końcówkach również jest ,,mokre" futro, co sprawia wrażenie, że to właśnie ono przyciąga uszy w dół.
Jego ślepia są czystej, miętowej barwy.





Charakter:
Wodorost jest typową niezdarną postacią z kreskówki. Co chwila gdzieś wpada, gdzieś się potyka, jest trochę ślamazarny i nieudolny. Ponownie pojawia się tu nawiązanie do jego imienia- czasem wydaje się, że kocur jest bezwładny niczym mokry wodorost - nie zawsze jest w stanie opanować to co dzieje się dookoła. Czasem woli po prostu dać się ponieść i zobaczyć co z tego wyjdzie.
Jednak mimo bycia niezdarnym ma bardzo wielkie serce i jest kotem bardzo kochającym. Pragnie opiekować się swoimi bliskimi i dostarczać im tyle miłości, ile tylko  może. Bywa także zabawny, choć często nie robi tego specjalnie- wystarczy, że poplączą mu się łapy i już wygląda to dosyć komicznie - jeśli jednak kogokolwiek to śmieszy, nie jest on urażony, ciesząc się, że może dodać otuchy i radości innym.
Jest więc kocurem bardzo kochającym i opiekuńczym, będącym w stanie poświęcić wiele ze swojego życia aby pomóc innym.

Oprócz tego drobną cechą jego charakteru jest to, że - ironicznie- nienawidzi wody i pływania. Nie lubi być mokry i ociekać wodą, która zazwyczaj długo trzyma się na jego futrze. A jednak ma na imię Wodorost. Ironiczne, prawda?

Historia:

Dziadkiem Wodorosta jest Żyto, jednak młody o tym nie wie.

Kocur urodził się w dziurze pod starym i zniszczonym budynkiem w pobliżu siedlisk dwunogów. On i kilkoro jego rodzeństwa byli dziećmi kotki imieniem Gałązka oraz kocura o imieniu Szron. Młody Wodorost kochał swoją matkę i ojca pomimo, że ci bardzo rzadko z nim przebywali- ojciec pojawiał się tylko raz na jakiś czas, matka za to pełniła rolę karmicielki. Przynosiła zwierzynę po czym często znikała na kilka dni. Kocurek początkowo nie przejmował się tym jednak, gdyż miał przy sobie jeszcze grupę rodzeństwa które z dziury pod budynkiem nie wychodziło.

Gdy tylko kociaki osiągnęły wiek około siedmiu księżyców i były w stanie same polować, matka przestała całkowicie się nimi zajmować. Reszta rodzeństwa Wodorosta pewna siebie zaczęła opuszczać domowe gniazdko i poznawać świat, jednak Wodorost był przerażony takową wizją. Bał się, nie chciał poznawać nowego i narażać się. Dlatego na polowania wybierał się blisko swojego domu, który był teraz opustoszały, bo jedynie Wodorost w nim mieszkał. Czasem zdarzało się również, że podbierał żywność lub jej resztki od dwunogów, jeśli tylko nadarzała się taka okazja.

Prowadził takie życie do momentu, w którym dwunodzy postanowili wyburzyć zamieszkany przez Wodorosta budynek. Było to kiedy kocur miał około piętnastu księżyców. Pewnego ranka kocura obudziły hałasy i ludzkie głosy i ten przerażony musiał uciec. Młody point nie miał pojęcia gdzie idzie, gdzie się znajdzie i co dalej ze sobą zrobi, dlatego sporo swojego czasu spędzał na włóczeniu się po lasach z nadzieją, że nic go tam nie pożre. Włóczył się tam przez około trzy księżyce. Wielokrotnie próbował się osiedlać w jakimś miejscu, jednak za każdym razem kończyło się to głodem lub poczuciem, że nie poradzi sobie w tym miejscu. Wyruszał więc dalej.

Pewnego dnia na swojej drodze napotkał niebieską, jednooką kotkę imieniem Bratek, z którą zapoznał się. Z początku bał się nawet cokolwiek mówić, jednak przekonał się do niej i na około trzy następne księżyce osiadł w tym miejscu, co ona. Kotka nauczyła go wielu rzeczy związanych z podstawami przetrwania na własną łapę- jak polować na tutejszą zwierzynę, jak się wspiąć na drzewo lub jak opatrzeć jakieś lekkie rany, typu zadrapania. Opowiedziała mu też o tajemniczych klanach zamieszkujących dolinę nieopodal. Oprócz tej wiedzy dała mu również nadzieję na to, że może gdzieś odnajdzie swoje miejsce. Uświadomiła mu, że znacznie lepiej żyje mu się w towarzystwie innych kotów aniżeli samemu.

Wyruszył więc dalej, lecz tym razem mając cel- znaleźć sobie jakieś towarzystwo, już na stałe, osiedlić się i być może nawet założyć rodzinę.
Tułaczka może i nie trwała dużo czasu, bo 4 księżyce, lecz dłużyła się kocurowi niezmiernie. Po tym jak poznał czym jest towarzystwo drugiego kota, ciężko było mu wrócić do samotności. Podróż ta jednak opłaciła się- Wodorost w końcu dotarł do miejsca, gdzie mógł poznać wiele kotów. Dotarł na tereny Oka Gór.

Statystyki:
S: 18 | Z: 22 | Sz: 19 | O: 13
HP: 130 | W: 110
P: 3 | PD: 0/150


Cechy:
- Króliczy słuch
- ciamajda
- ostre kły

Umiejętności:
Skradanie się - 2P
tropienie  - 2P
Wspinaczka - 1P

[b] Wiedza medyczna: [b/]
Wodorost potrafi zatamować drobną ranę mchem lub pajęczyną oraz wie, jak ją oczyścić, nałożyć maść z języczków polnych oraz znów owinąć pajęczyną.

Wie, jak pachną i wyglądają języczki polne więc potrafi je znaleźć, oraz wie, do czego służą- do leczenia ran zwykłych i zakażonych, do ukąszeń owadów czy stłuczeń.



Sesje i odpisy:
-Sesja z Barankiem (aktywne)
-Sesja z Żytem  (aktywne)
-Sesja z Błotem (aktywne)
-Sesja z Rutą (aktywne)