Mysz nie dała wieszczowi długo czekać, dość szybko bowiem pojawiła się w miejscu, które wyznaczył. Nie miała mu też za złe opóźnienia, sama przecież dość często chorowała za kociaka, chociaż cieszyła się, że ostatnio choroby nie łapały jej tak często. Nie chciała tego zapeszać, więc nawet nie wspominała nikomu o swoim dobrym zdrowiu.
- Witaj Wieszczu - powitała swojego nowego mistrza i czekała na instrukcje.

Usiadła i zaczęła słuchać wieszcza. Starając się zapamiętać wszystko, co mówił tak dokładnie, jak tylko potrafiła. Co jakiś czas parafrazowała i powtarzała jego słowa, by wiedział, że Mysz rozumie to, co mówi. Wiedza, którą się z nią dzielił, była nowa, o ile o polowaniu, świętach i znakach wiedziała nieco od rodziców, to o medycynie i leczeniu nie wiedziała nic. Dotąd.
Rany powstają głównie przez kły i pazury, rzadziej od nadziania na coś lub otarcia. Mogą być płytkie, ale też mogą mieć formę oderwanych kończyn lub płatów skóry. Rany mogą być zakażone, przez szczury lub nieostrożność, wtedy mogą zostać zainfekowane brudem. Rany wtedy są obrzęknięte i bardziej bolą, w ranie zbiera się ropa.
Musiała zapamiętać jak najwięcej, na to właśnie czekała, to był jej moment i nie mogła sobie pozwolić na rozmyślanie o czymś innym, w końcu wieszcz mówił o bardzo ważnych i istotnych rzeczach.
Przyglądała się motkowi z pajęczyną przez chwilę, po czym przeniosła spojrzenie na kocura, by skupić się na tym, co mówi.
Wykrwawienia prowadzą do śmierci - trzeba zatamować jak najszybciej, do czego najlepsza jest pajęczyna, w razie braku - użyć mchu, który może nie jest tak precyzyjny i skuteczny, ale się nada. Pajęczyna jest delikatna, nawija się ją na patyczki.
Po zatamowaniu czyścimy ranę językiem, rozpoznajemy i wybieramy medykamenty. Zakażone - bluszczyk, języczki polne, lilia złotogłów, nagietek i skrzyp. Niezakażone - albo te same, albo bodziszkiem, niecierpkiem, piołunem lub sosną limbą. Zaraz, zaraz, ale jak wyglądały te zioła? O ile niektóre mogła już poznać, to te nazwy same w sobie nie mówiły jej nic konkretnego. Na jej pysku było widać przez chwilę skołowanie. Wieszcz jednak po chwili powiedział, że później opowie o roślinach, więc przytaknęła.
- Czy będę mogła je wszystkie zobaczyć, dotknąć, powąchać? - dopytała na wszelki wypadek, chciała mieć pewność.
Medykamenty mielimy w pyszczku na maść i nakładamy na ranę, opatrunek robimy zawijając ranę pajęczyną i zmieniamy je w zależności od powagi rany - częściej lub rzadziej.
Mówili o wykrwawieniu i co do tego nie miała żadnych pytań, w myślach i nieco na głos powtarzała słowa wieszcza, ale w myślach zastanawiała się, jak poradzić sobie z poważniejszymi ranami.
- Jeśli by się tak stało, że kość kota byłaby na zewnątrz... co w takim wypadku? -

Gdy usłyszała odpowiedź wieszcza, tylko przytaknęła. Nie miała więcej żadnych pytań, choć odpowiedź mistrza była niepokojąca, jednak miała nadzieję, że nic takiego się nie wydarzy.
Znów zamieniła się w słuch i dokładnie notowała w myślach każdą ważną rzecz, jaką mogła tylko zapamiętać. Wiedziała, że dzięki Dębowi będzie jej później łatwiej, gdy już zostaną wieszczami, ale nie może być niekompetentna. Co jakiś czas parafrazowała do wieszcza to, co przed chwilą jej przekazał, w ten sposób, by i on wiedział, że zrozumiała co miał jej do przekazania.
Skrzyp rośnie nisko, ma zieloną łodygę, drobne listki i jest używany do leczenia zakażonych ran. Zbieramy z niego listki, rośnie na polach, łąkach, w pobliżu dróg i ścieżek, ale też w wilgotnych miejscach. Bluszczyk ziemny jest niski, ma sercowato-okrągławe liście i kwitnie późną Porą Kwitnących Drzew do wczesnej Pory Ciepłych Wichrów, również stosowany jest do leczenia ran. Rośnie na przydrożach, łąkach i polach. Języczki polne mają lancetowate liście i kwitną od połowy Pory Kwitnących Drzew do początku Pory Złotych Liści, używane są do leczenia skręceń, zwichnięć, obić i ukąszeń owadów. Można je znaleźć na pastwiskach, przydrożach, polach i zboczach.
Lilia złotogłów ma cebulę i sztywną zieloną łodygę, kwitnie z końcem Pory Kwitnących Drzew i przekwita po połowie Pory Ciepłych Wichrów, a używana jest do leczenia zakażonych ran, działając także uspokajająco, uśmierzająco poparzenia i przeciwbólowo. Lilia rośnie w rzadkich lasach i na obrzeżach, w zaroślach i trawiastych miejscach położonych wśród skał. Nagietek ma rozgałęzioną łodygę z miękkimi włoskami, kwiaty żółte do pomarańczowych i jest używany do leczenia ran, oparzeń, odmrożeń, problemów skórnych, bóli zębów i innych dolegliwości. Kwitnie od drugiej połowy Pory Kwitnących Drzew aż do połowy Pory Złotych Liści. Owoc - maleńka niełupka sierpowato wygięta, która dojrzewa w połowie Pory Ciepłych Wichrów. Zbieramy kwiaty. Rośnie wzdłuż ścieżek, na łąkach i polach.
Wyryła sobie w pamięci większość informacji, jednak czego nie pomyślała, to odpowiedziała wieszczowi, tak, by wiedział, że zrozumiała. Każdą roślinę, którą jej pokazał, powąchała i dokładnie obejrzała, żeby i jej obraz wyrył się w pamięci kotki. Gdy już wszystko przyswoiła, usiadła znów przed wieszczem i czekała na kolejną część wiedzy.

Mysz słuchała Wieszcza tak uważnie, jak tylko potrafiła. Skupiała się na słowach wieszcza i jak zwykle próbowała powtórzyć zapamiętane informacje czy to do siebie, czy też do wieszcza, by w razie potrzeby ją poprawił. Wieszcz opowiadał o medykamentach dla ran niezakażonych. I dokładnie tak jak mówił, kotka nie musiała zbliżać się za bardzo, by poczuć nieprzyjemny zapach bodziszka, mimo wszystko, tak samo, jak resztę - obejrzała bardzo dokładnie i powąchała... Miała wrażenie, że długo nie zapomni tego zapachu. Niecierpek, kolejny ciekawy kwiat, o którym starała zapamiętać się jak najwięcej, ciekawe było to, że zostaje zielony również podczas Pory Białych Zasp, wydała z siebie ciche "oo", gdy to usłyszała, odnotowując informację w pamięci. Piołun podobnie do bodziszka pomagał przy wrzodach, ale też zabijał pasożyty skórne. Na końcu było drzewo, którego nasiona leczyły biały i zielony kaszel, a korę zbierało się na rany.... Limba. Dość prosta nazwa do zapamiętania, takie miała wrażenie.

W końcu i te rośliny mieli za sobą, Mysz dla pewności powtórzyła jeszcze raz najważniejsze informacje, następnie zaczęła słuchać o uszkodzeniach skóry. Przytakiwała Wieszczowi co jakiś czas na znak, że zrozumiała przekazywaną informację. Stłuczenia i obicia, często wynikające z uderzeń łapą lub upadków, mogą prowadzić do bolesnych doświadczeń. Mysz dowiedziała się, że nieleczone obicie może skutkować trwałym kalectwem. W leczeniu tych obrażeń Wieszcz zalecał nałożenie maści z ziół takich jak języczki polne, niecierpek czy pomornik na dotknięte miejsce. Przy tym należy unikać opatrywania miejsca pajęczyną, a kota należy ostrzec, aby oszczędzał dotknięte mięśnie do czasu całkowitego zagojenia ran. W zasadzie było to dość oczywiste, chociaż pewnie, gdyby Wieszcz o tym nie powiedział, to sama nie wpadłaby na to od razu.
Mysz także poznała tajniki radzenia sobie z poparzeniami. Poparzenia mogą powodować utratę sierści i pozostawiać trwałe blizny. W celu złagodzenia bólu związanego z poparzeniami Wieszcz zalecił stosowanie chłodnej wody i okładów z ziół, takich jak lilie złotogłów, nagietek, pomornik, szałwia czy żywokost. Mysz szczególnie zainteresowała się właściwościami szałwii, półkrzewu o fioletowoniebieskich kwiatach, które łagodzą oparzenia, odmrożenia i ukąszenia owadów, a także pomagają w leczeniu zapaleń i bólu gardła. Reszta wiedzy również była ważna i odnotowała w pamięci wszystkie najważniejsze informacje, a było ich dużo.
Na koniec przytaknęła, na znak, że wszystko zrozumiała i Wieszcz mógł kontynuować.

Teraz Wieszcz opowiadał o odmrożeniach i tak jak się Myszy wydawało - dobrym sposobem jest ogrzanie kota, ale kocur zaskoczył ją następnymi informacjami. Dobrze byłoby to zapamiętać, a przede wszystkim nie wystawiać się na długi czas na bardzo niską temperaturę, zwłaszcza gdy wieje silny wiatr albo było przemokniętym! Oczywiście zanotowała w myślach też informację o tym, że stosuje się na odmrożenia okłady z nagietka i szałwii.
Opuszki łap okazały się cięższym przypadkiem, niż zakładała, chociaż dużo szło się "domyślić", zwłaszcza tego, że kot powinien się nie ruszać z legowiska najlepiej i oszczędzać łapy. W chłodniejsze księżyce zdecydowanie trzeba było bardziej uważać. Na popękania Wieszcz powiedział, że trzeba nałożyć bluszczyk, języczki polne czy lilię złotogłów, nagietka lub skrzyp i owinąć je pajęczyną, co wydawało się czymś naturalnym, w końcu po nałożeniu, gdyby się nie zawinęło, to wszystko zaczęłoby się babrać. Musiała zapamiętać również, że nieleczona infekcja może doprowadzić do gangreny.
Na koniec lekcji Wieszcz postanowił opowiedzieć o zwichnięciach, skręceniach i złamaniach. Mówił o podobieństwach między skręceniami a zwichnięciami, opisując je jako nienaturalne wygięcia łap spowodowane błędnym ustawieniem ciała. Zalecał unieruchomienie łapy patykami, nałożenie maści z języczków polnych, pomornika i żywokostu i stabilizację pajęczyną.
W dalszej części, kocur opowiedział o złamaniach, które definiował jako przemieszczenia kości, najczęściej łap, ogona czy żeber. Podkreślał, że leczenie obejmuje nakładanie maści, unieruchamianie kości i owijanie pajęczyną, a pacjent powinien ograniczyć używanie uszkodzonej części ciała. Ostrzegał, że złamania niewyleczone mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak niedowłady czy ograniczona ruchomość kończyny.
Mysz nie miała więcej pytań, więc kiedy Wieszcz skończył ją uczyć, to pożegnała go kulturalnie i udała się do wykonywania swoich zajęć.




-----


Kolejnego dnia Mysz znów pojawiła się na treningu, tym razem była nieco mniej żwawa niż zwykle, nieco zmęczona można by rzec, jednak to nie przeszkadzało jej w przyjściu i braniu kolejnych lekcji od Wieszcza. Starała się utrwalać wiedzę, którą Wieszcz jej przekazał, tak jak tylko potrafiła w czasie, kiedy ten chorował. Usiadła w tym miejscu, co poprzednio i powitała Wieszcza, czekając na kolejną dawkę wiedzy.

Częste choroby były interesującym tematem o tyle, że w razie potrzeby będzie potrafiła pomóc kotu, w lecznicy, jeśli Wieszcz zachoruje. Z resztą, jeśli były na tyle częste, to zdecydowanie powinna o nich wiedzieć. Przytaknęła kocurowi, gotowa do zdobywania nowej wiedzy. Można powiedzieć, że nawet się podekscytowała, że dowie się czegoś nowego, ciekawego, co pomoże innym kotom.
Pierwsze czego się dowiedziała, to, że gorączka może być albo objawem wielu chorób, albo może występować sama i jest groźna głównie dla kociaków i zwykle sama przechodzi. Pomocne przy gorączce są dziewięćsił i wierzba, które zaraz pokazał jej wieszcz.
Z zafascynowaniem przyglądała się roślinom, najpierw dziewięćsiłowi, który miał bardzo ciekawy wygląd. Musiała zapamiętać, że rośnie na słońcu i używa się z niego korzenia, na zaparcia. Z wierzby zbierało się korę, ciemnoszarą i popękaną. Bazie? Też odnotowała w pamięci. Używana przy różnych dolegliwościach i bardzo uniwersalna. Zaciekawiło ją, że pomaga przy uspokojeniu czy zasypianiu, jednak raczej nie powinna nadużywać swojej wiedzy dla siebie.
Następna była mięta, o przyjemnym zapachu oraz opis bólu gardła, który nieleczony może powodować ból przy mówieniu i przełykaniu, a na koniec całkiem zwalić kota z łap, tak że może stracić głos i mieć problemy z oddychaniem do końca swoich dni. Oprócz mięty taki ból mógł załagodzić też miód, który - ze względu na pszczoły był dość kłopotliwy do zdobycia, Mysz już wyobrażała sobie te ukąszenia, kiedy będzie próbowała go zebrać, aż się skrzywiła na samą myśl.
Wysłuchała też tego, co wieszcz mówił na temat przeziębienia, które potrafiło prowadzić do ciężkich objawów, z czego kotka nie zdawała sobie nawet sprawy. Była zdziwiona, ale zdeterminowana i chłonęła wiedzę, jak tylko mogła, by rozpoznać przeziębienie i pomóc każdemu kotu, jak tylko będzie mogła.
- Może doprowadzić do śmierci - powtórzyła na końcu i przytaknęła wieszczowi, na znak, że wszystko zrozumiała, a przynajmniej starała się tak, jak tylko potrafiła.

Mysz zasłuchiwała się w uważnie wygłaszane przez Wieszczu informacje o różnych rodzajach kaszlu u kociąt i skutecznych medykamentach na każdy z nich. Jej spojrzenie utkwiło w gestach i ruchach Wieszcz, starając się przyswoić sobie każdy detal. Opowieść była bogata w szczegóły, a Mysz skoncentrowała się na procesie przetwarzania nowej wiedzy. Gdy Wieszcz przechodził do opisu poszczególnych medykamentów, Mysz starannie notowała w swoim umyśle, starając się zrozumieć, jak każda roślina działa i w jakich przypadkach powinna być stosowana, oprócz tego przyglądała się im, starając zapamiętać wygląd. Jałowiec, rosnący na torfowiskach, działa na przeziębienie, biały i zielony kaszel. Lipa, drzewo o krótkim pniu, działa uspokajająco, zbieramy kwiaty o intensywnym zapachu, uspokaja i działa na przeziębienie. Mniszek, ze złocistożółtymi kwiatami, rośnie na łąkach i w lasach, ból brzucha i schorzenia układu pokarmowego z zatruciami, biały kaszel i przeziębienie. Nawłoć, lecząca przeziębienie i biały kaszel, to roślina o sztywnej łodydze, jajowatych liściach i żółtych kwiatach. Miodunka, bylina o szczeciniasto owłosionych łodygach, działa na biały i zielony kaszel. Bażyna, medykament na zielony i czarny kaszel, rośnie na torfowiskach, używamy jagód. Tojeść, lecząca czarny kaszel, to niewielka roślina o nagich łodygach i intensywnie żółtych kwiatkach, rosnąca na brzegach wód i wilgotnych polach. W czasie, gdy Wieszcz mówił, Mysz starała się czasem powtarzać po nim, parafrazować, by być pewną, że wszystko zrozumiała.
Gry skończył mówić, to spojrzała na kocura z wyrazem skoncentrowanego zrozumienia, gotowa do dalszej nauki.

---

– Przejdziemy teraz do reszty chorób. Poważną chorobą jest ta związana z kleszczami. Jeżeli kleszczy jest mało, to pojawia się jedynie lekki dyskomfort w miejscach gdzie są przyczepione, ale przy większej ilości kleszczy pojawiają się pierwsze objawy osłabienia organizmu, które stają się coraz gorsze i coraz bardziej niebezpieczne, jeżeli kleszcze nie zostaną usunięte, a objawy wyleczone; w wyniku zaniedbania i powikłań po kleszczach kot może umrzeć. Najpierw pojawia się senność, brak łaknienia, gorączka i powiększenie węzłów chłonnych. Jeżeli choroba postępuje, pojawiają się dodatkowo spontaniczne krwawienia z nosa, obrzęki i bóle stawów, odwodnienie, później: wymioty, biegunka, kaszel, duszności. Wreszcie mogą pojawić się zaburzenia świadomości oraz sepsa – niewydolność oddechowa, światłowstręt, drgawki, postępujące osłabienie organizmu, w tym silne bóle i krwotoki wewnętrzne. Na tym etapie trzeba działać szybko. Do usuwania kleszczy zawsze używa się mysiej żółci, którą pozyskuje się z pęcherzyka żółciowego z brzucha myszy. Trzeba rozciąć jej brzuch, przeciąć ten narząd i zebrać żółć na mech. Kiedy przyciśnie się ją do kleszcza, ten się dusi, i sprawia to, że odpadnie. Jedna porcja wystarczy na usunięcie trzech kleszczy. Jeżeli kleszczy jest więcej, należy także podać medykament przeciwzapalny – wierzbę albo wrzos. Na tym najgorszym etapie, przy sepsie, należy podać wewnętrznie medykament na zakażone rany: bluszczyk ziemny, języczki polne, lilia złotogłów, nagietek albo skrzyp oraz medykament przeciwzapalny i miód dla wzmocnienia.

– Można także mieć pasożyty skórne, jednak jest to o wiele mniej poważna choroba. Zazwyczaj są to pchły albo wszy, które powodują podrażnienia i swędzenie, lekki dyskomfort na skórze, a przy uporczywym drapaniu mogą powstać łyse placki na skórze. Pomaga na to maść z piołunu, która łagodzi świąt i odstrasza pasożyty. Kot może być także ukąszony przez owady, najczęściej komary, kleszcze, pszczoły czy osy. Objawy zależą od liczby ukąszeń i rodzaju owada, ale najczęściej pojawia się uporczywe swędzenie i szczypanie, czasem pieczenie i ból. Jeżeli w ciele kota zostało żądło, należy je delikatnie wyjąć i nałożyć maść – z szałwii, pomornika albo języczków polnych.

– Teraz przejdziemy do chorób związanych z układem pokarmowym. W większości są one niegroźne – na przykład wzdęcia, które są związane przede wszystkim z niewłaściwą dietą danego kota, stresem albo jedzeniem w pośpiechu. Objawiają się uczuciem napompowanego brzucha oraz przelewania się pokarmu w brzuchu, czasami bólem brzucha. Zazwyczaj mijają same, ale dla załagodzenia objawów można podać dzięgiel i nagietek. Podobnie jest z samym bólem brzucha, na który podajemy dziewięćsił, dzięgiel, mięta polna, mniszek pospolity albo nagietek. Mogą się także zdarzyć zaparcia, czyli wydalanie kału z trudnościami, na co pomaga dziewięćsił, oraz biegunka, której towarzyszy lekkie osłabienie i odwodnienie, a na którą działa bodziszek i kuklik.

– Następnie mamy zatrucia. Mogą one wystąpić na skutek spożycia nieświeżego pokarmu, ale i ukąszeń węży czy spożycia trujących roślin. W tym pierwszym przypadku objawy są niegroźne; lekki ból brzucha, nudności, gorączka, które mijają same po paru dniach, czasami przyjmuje to lekko poważniejszą formę, kot ma ból brzucha, nudności, wymiotuje i ma gorączkę. Jeżeli chodzi o trujące rośliny, to omówimy je innym razem, każda daje nieco inne objawy. Ogólnie na zatrucia podajemy dzięgiel, krwawnik, mniszek i szczaw. Możliwe są także zatrucia jadem żmii. Większość ukąszeń żmii jest sucha, bez wstrzyknięcia jadu. Część objawów pojawia się od razu, inne – po czasie i mogą mieć różną intensywność w zależności od ilości jadu. Główne objawy, które pojawiają się od razu, to ból, obrzęk, mrowienie i pieczenie skóry. Po czasie pojawia się także gorączka, ból brzucha, nudności, ogólne osłabienie, zdezorientowanie i zwiększone pragnienie. W bardziej poważnych przypadkach może pojawić się rozległy obrzęk oraz biegunka, wymioty, mocne osłabienie, silne zawroty głowy, senność, przyspieszone bicie serca. Gdy jadu jest bardzo dużo, a rana poważna, po czasie jest to obrzęk prawie całego ciała, silna dezorientacja, duszności i trudności w oddychaniu, oraz krwawienie z dziąseł. Jad należy w miarę możliwości delikatnie wycisnąć z rany, oczyścić ją, a także podać medykamenty – zewnętrznie na ranę, jak i wewnętrznie dla usunięcia zatrucia z ciała i wzmocnienia

– Z innych chorób mamy różne bóle, które mogą towarzyszyć innym chorobom, ale często występują też same – na przykład ból głowy. Zazwyczaj jest niegroźny i przechodzi sam, ale czasem utrzymuje się dłużej, powoduje zawroty głowy, trudności z koncentracją, rozdrażnienie i senność. Na ból głowy podajemy dzięgiel, wierzbę albo zimoziół.

– Ból stawów jest już poważniejszą sprawą. Najczęściej dotyka on starsze koty, zwłaszcza te, które śpią na wilgotnym albo twardym podłożu, lub przeciążają nadmiernie stawy. Najczęściej cechuje się bólem w okolicy danego stawu, czasami przy więcej niż jednym, towarzyszy mu ograniczenie ruchomości stawu, problemy z poruszaniem się i opuchlizna w okolicach bolącego stawu. Czasem jest to ból krótkotrwały i nieznaczny, z lekkim ograniczeniem ruchomości stawu, wtedy przechodzi sam. Czasem będą to już bardziej uciążliwe bóle, które nie mijają same z siebie, do tego pojawiają się problemy z poruszaniem się i spora opuchlizna; to już wymaga leczenia. Zaniedbany ból stawów będzie się pogarszał, trudności w poruszaniu się będą coraz większe – kot może być na przykład niezdolny do biegania i skakania. Jeśli na tym etapie nie zostanie to wyleczone, kot nie będzie mógł w ogóle się ruszać, a po wyleczeniu możliwe są trwałe konsekwencje – obniżona sprawność do końca życia czy trwała deformacja stawów. Na ból stawów podajemy pomornik, rozchodnik, wierzbę, wrzos albo zimoziół.

– Nieco podobne są nerwobóle, ale te nie mają takich poważnych konsekwencji. Jest to już wynik stresu czy napięcia, ciągłego pośpiechu; czasem pomaga po prostu relaks, ale zazwyczaj trzeba podać medykamenty: jałowiec, miętę albo wierzbę. Są to nagłe, kłujące bóle o dużym stopniu nasilenia - najczęściej w okolicach pyska, klatki piersiowej, barków i ramion. Jeżeli się to zaniedba, to ból się nasila i trwa dłużej, a do tego trwa tak długo, jak nie zostanie wyleczony.

– Kolejne są choroby związane z zębami. Najpierw ból zębów, który zazwyczaj nie jest zbyt uciążliwy; czasem nawet przechodzi sam, ale w poważniejszych przypadkach powoduje wrażliwość zębów przy jedzeniu. Zazwyczaj ma to związek ze stresem, nieodpowiednią dietą albo po jakimś uderzeniu. W tym ostatnim przypadku może się też zdarzyć ukruszenie lub złamanie zęba, jednak zazwyczaj nie jest to bardzo niebezpieczne. Na bóle zębów podajemy kuklik i nagietek. Natomiast zapalenie dziąseł jest już poważniejsze, pojawia się przy nim ból, zaczerwienienie i lekkie krwawienie dziąseł. Jeżeli nie zostanie wyleczone, to się tylko pogarsza, ból jest coraz większy, a kot ma trudności w jedzeniu. Wreszcie może to przejść do silnego krwawienia i trudności w mówieniu, a jeśli zapalenie nie zostanie wyleczone, to kotu wypada od jednego do kilku zębów. Na tę dolegliwość podajemy miętę i szałwię.

***

Któregoś dnia Wieszcz polecił Myszy, by ten zaczekał na niego w Ślimaczych Drzewach, tak dla odmiany. Stamtąd dwójka kotów udała się na poszukiwanie ziół.
– Zioła należy zbierać delikatnie i z wyjątkową ostrożnością. Jeżeli nie znasz rośliny, nie zbieraj jej przy użyciu pyska; wykop ją delikatnie, zawiń w liść, cokolwiek, by uniknąć bezpośredniego kontaktu na wypadek gdyby była to roślina trująca. Zawinięcie w liście to ogólnie dobry sposób na przenoszenie medykamentów w bezpieczny sposób, a przechowywać je należy w suchym miejscu, niedostępnym dla reszty Plemienia, a szczególnie kociąt – przedstawił teorię związaną ze zbieraniem medykamentów, po czym jego uwagę przykuł medykament, którego nie omawiali jeszcze na treningu. – Spójrz, to wrzos. To dość pospolita roślina, krzewinki nieco wyższe od kota, czasem jednak mogą być sporo wyższe. Pędy cienkie, pokładające się na ziemi, pąki drobniutkie, młode pędy są owłosione lub nagie. Kora ciemnopomarańczowa do czerwonawej. Liście są barwy zimozielonej, drobne i igiełkowate, na pobocznych pędach rosnące bardzo gęsto, nagie. Kwiaty drobne, dzwonkowate o kolorach różowoliliowych, rzadziej białych. Zebrane są w luźnych gronach położonych na wierzchołku rośliny. Czasami niedaleko można ujrzeć pszczele ule. Kwitnie późną Porą Ciepłych Wichrów i na początku Pory Złotych Liści, występuje na, cóż, wrzosowiskach. Używamy liści i kwiatów. Same liście uśmierzają ból stawów, natomiast obie części działają przeciwzapalnie, moczopędnie, uspokajająco i usypiająco. Spróbuj zebrać obie części.

Mysz słuchała wszystkiego uważnie, choć wszystkie te informacje były nie lada wyzwaniem. Dzisiaj mimo tego, że była bardzo chętna do przyswajania wiedzy, to z każdą kolejną chorobą ciężej było jej się skupić. Nie potrafiła dokładnie określić dlaczego, słuchała jednak wytrwale i nie miała zamiaru z powodu gorszego samopoczucia pomijać jakichś kluczowych informacji. W końcu miała być następnym wieszczem, kimś, kim chciała zostać, odkąd pamiętała. Nie zaprzepaści tego, choćby nie wiadomo co się działo.
Wieszcz kontynuował wykład, Mysz nie przerywała, tylko starannie notowała w swojej głowie kolejne informacje na temat chorób zębów, bólów stawów czy nerwobólach. Zrozumienie, jak różne schorzenia mogą wpływać na zdrowie kotów, budziło w niej pragnienie pomagania kotom z Plemienia. Chciała być dobrym wieszczem, musiała nim być. Po skończonej lekcji podziękowała za przekazane informacje, a następnie poszła poukładać je sobie wszystkie w głowie.

***

Mysz zgodnie z poleceniem wieszcza przyszła w wyznaczone miejsce i czekała cierpliwie, dopóki ten się nie pojawił. Ruszyli wspólnie na zbieranie ziół, była to nowość dla kotki, z resztą - jak cała wiedza. Wsłuchała się w polecenie i przy okazji rozejrzała się za jakimś nieco większym liściem, kiedy takowy znalazła, to położyła go przy wrzosie. Zdecydowanie nie miała bladego pojęcia jak zebrać roślinę, jednak dopóki nie spróbuje, to nigdy się nie dowie. Zaczęła delikatnie chwytać pędy, starając się nie uszkodzić rośliny. Nie było to proste zadanie i nie wyszło dokładnie, jak chciała. Po pierwszym pędzie, z którego wiele kwiatów zwyczajnie spadło od nieostrożności, zabrała się za kolejny - wcześniej odkładając pierwszy na liść, który sobie przyniosła. Zebrała jeszcze kilka, starając się być dokładną i delikatną w tym wszystkim. Po wszystkim zawinęła wrzos w liść. Zdecydowanie było to trudne zadanie, miała nadzieję, że następnym razem pójdzie jej lepiej.

Wieszcz nic nie mówił, co wprowadziło Mysz w niezłe zakłopotanie, ponieważ nie była pewna, gdzie popełniła błąd. Liczyła może też na jakąś wskazówkę, jednak takiej nie dostała.
- Czy to przychodzi z praktyką, czy masz może jeszcze jakieś wskazówki? - spytała, zanim wzięła liść do pyszczka i ruszyła za Wieszczem. Było jej źle, że zmarnowała tyle ziół, bo przecież mogło jej pójść lepiej. Gdy zbliżyli się do krwawnika, Mysz wysłuchała słów Wieszcza i opuściła delikatnie liść z wrzosem na ziemię. Zbliżyła się do rośliny, starając skoncentrować na zadaniu. Pamiętają o delikatności i ostrożności, zabrała się za zadanie. Sięgnęła pyskiem w kierunku krwawnika, zdecydowanie poczuła różnice w strukturze między wrzosem a tym ziołem. Zaczęła zbierać liście, starając się unikać uszkodzenia ich struktury. Jak z wrzosem, oczywiście nie udało się wykonać zadania idealnie i niektóre liście uległy uszkodzeniu, jednak Myszy wydawało się, że poszło jej znacznie lepiej. Skupiła się na zadaniu do końca, a zebrane liście położyła przy wrzosach.

Nie miała za złe Wieszczowi, że nic wcześniej nie powiedział, ona po prostu musiała się upewnić, czy nie robi czegoś źle, albo mogłaby zrobić inaczej, żeby udało jej się zerwać więcej ziela. Na szczęście musiała po prostu ćwiczyć, co też nie było aż tak łatwe, jednak teraz nie będzie się karciła w myślach aż tak bardzo, że marnuje medykamenty. Mruknęła na znak zrozumienia kolejnych słów mentora, była wdzięczna za rozwinięcie myśli. Przyglądała się kolejnej roślinie z zainteresowaniem, kiedy słuchała opisu Wieszcza.
Wcześniej odkładając liść z zebranymi medykamentami, zbliżyła się do rośliny, starając znaleźć odpowiednią pozycję i zrozumieć jak się za to zabrać. W końcu jednak zaczęła podkopywać ziemię przy kłączu rośliny. Starała się to robić pewnie, ale delikatnie, by nie naruszyć korzenia. Starała się przypominać o tym, co mówił jej Wieszcz. Była skoncentrowana, gdy roślina, jak jej się wydawało, była wystarczająco podkopana, to chwyciła zębami za miejsce, które wydawało jej się najbardziej odpowiednie. Pamiętając o ostrożności, starała się wyciągnąć roślinę z ziemi wraz z korzeniem. Gdy już jej się to udało, to zgodnie z poleceniem odgryzła łodygę, co do najtrudniejszych nie należało, jednak nie było zbyt przyjemne. Zmarszczyła nos, czując nowy smak na języku. Odrzuciła łodygę w bok i starannie zapakowała korzeń do reszty zebranych roślin.