Otoczaki

Kotka uśmiechnęła się na pochwałę Pająk.
- Dzięki! Ale Dzięciole Serce też brzmi fajnie. I to ty je wymyśliłeś, więc widzisz, też umiesz- zapewniła go pocieszającym głosem. - Dzięciole Serce... Na prawdę musiałabym się postarać, żeby zasłużyć na takie imię. Kiedy ktoś ma "serce" w imieniu, wydaje mi się... kimś takim delikatnym, kochającym, dobrym dla innych...- powiedziała, rozmyślając. W sumie, ona sama nie chciała się przechwalać, ale to były cechy dość podobne do niej. Kotka również starała się być dobra i sprawiedliwa dla wszystkich.
Jednak kto wie, co przyniesie przyszłość i jakie imię będzie wtedy miała? Nigdy nie wiadomo.
Koteczka ponownie wzięła kamień i pacnęła go łapą, jednak tym razem delikatnie aby nie rozprysnąć dookoła więcej wody. Powoli zaczynało się robić chłodno.
Rozejrzała się dookoła, nie będąc pewna, co robić dalej. Jej wzrok zatrzymał się na kociarni i uznała, że może najwyższa pora tam wrócić i się przespać. No i umyć oczywiście, bo niektóre fragmenty jej rudego futerka wciąż były mokre.
Spojrzała więc na Pająk z uśmiechem.
- Myślę, że już pójdę, wiesz? Trochę się umyję. Do zobaczenia następnym razem!- powiedziała i szybko liznęła kuzyna po głowie po czym ruszyła w stronę kociarni.

//zt

_________________

Posłał Dzięcioł uśmiech, kiedy usłyszał, że jednak na coś się ten jego móżdżek przydał i podobało się jej imię, na które wpadł. Sam nie przykładał do tego za dużo uwagi, powiedział coś, co wydawało mu się mieć sens. Dzięciole serce chyba po prostu bardzo szybko biło, takie przynajmniej miał wrażenie, w końcu był to dość mały ptak. O ile to miało jakikolwiek sens.
- Jasne, do zobaczenia - w końcu żyją w jednym obozie, nie wątpił w to, że się jeszcze zobaczą. Pająk przyglądał się jeszcze wodzie i swojemu odbiciu w nim, jednak nie został długo. Poszedł porozmawiać ze swoimi rodzicami, jak zaplanował sobie w głowie wcześniej.

z/t

_________________

more than just a boy trying to stay alive,
reaching for the sky,
when they ask about the story of my life

TELL THEM

go figure go figure
i grew up to be gravedigger
my own gravedigger
go figure go figure

Kotka nie czuła się zbyt.. dobrze. Śmierć matki zdecydowanie nie wpłynęła na jeż zbyt.. pozytywnie. Bo w końcu, na kogo by wpłynęło? Kotka siedziała na małych kamieniach, Otoczaki, skrobiąc pazurami pomiędzy nimi i odgarniając z nich mech. Nie miała ochoty jeść, czy rozmawiać z kimkolwiek.. Konwaliowym Snem czy nawet Rozżarzoną Gwiazdą, ojcem. Rodzeństwo też już nie umiało sprawić, że kotka mogłaby choć na chwilę przestać myśleć o martwej matce. O tym, jak mogła poczuć ostatni raz jej zapach, czy zobaczyć jej pyszczek, dotknąć, wsadzić pysk w kryzę.. tak rozmyślając, zatracona w swoim umyśle i nieprawdziwych przekonaniach, do powiedzeniach, parę łez poleciało po poliku niebieskiej koteczki, jednak szybko przetarte zostały przez lape kotki.
'Głupia, głupia! Zbeształa się, wracając do grzebania w małych kamyczkach by odciąć się od nieprzyjemnych wspomnień.

_________________

I might have a pretty face but I'm dangerous to the core

Just look what I did to CaptainSparklez need I say more ?

The boys in the game have no idea the danger they face

Nadal nie docierało do mnie co się stało. Tęczowa Chmura była... i jej nie ma. Ot tak. To wszystko zadziało się tak szybko że nadal w to nie mogę uwierzyć. Chodziłem przybity a tata pozwolił na nietrenowanie przez chociaż kilka dni po pogrzebie. Jedyne co robiłem to chodziłem od stosu do legowiska nawet nie patrząc przed siebie. W sumie to jadłem też mniej, brzuch jakby zapomniał o informowaniu mnie kiedy jestem głodny.
Jeszcze są moje siostry, z którymi wcześniej się wygłupiałem i wyzywałem na przeróżne zawody. Chyba pierwszy raz czułem coś w stylu... chęci obrony ich? Wsparcia ich. Dlatego gdy zobaczyłem Zjeżoną Łapę to podszedłem do niej przygarbiony szturchając ją lekko nosem w bok.
- Cześć. - mruknąłem cicho. - Co lobisz...? - spytałem po chwili nie chcąc poruszać sprawy mamy.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Nawet nie zauważyła, kiedy wilk, jej drogi brat podszedl do niej, a dopiero szturchniecie wybudzilo ją z zamyślenia. Nie odpowiedziała nawet na przywitanie, a spojrzała jedynie zeszklonymi oczami na wilczaka.
-. . .-
Głucha cisza panowała między dwoma kotami, nim kotka w koncu nie westchnela obojetnie.
-Siedze. Co innego moge robic? Trening, jedzenie, sen.. trening, jedzenie, sen. . . trening, jedze-..- Tak mowiac w kolko, kotka znowu uroniła łzy. Pomiędzy tą monotonnością, kotka nie umiała przestać myśleć o Tęczy. O tym, ze jej nie ma, a pysk wilka dodatkowo sprawiał, ze jeż puszczały emocje. Kotka z trudem odwróciła pysk, próbując ukryć łzy i żal przed bratem.. akurat on nie mógł jej zobaczyć w takim stanie. Nie chciała, by zobaczył.
-A ty co, po treningu? Czy dopiero idziesz..?- Burknęła przez zęby chcąc całkowicie zamaskować poprzednie emocje, a jej wzrok pokrótce spoczął na wilczej łapie.

_________________

I might have a pretty face but I'm dangerous to the core

Just look what I did to CaptainSparklez need I say more ?

The boys in the game have no idea the danger they face

Kiwnąłem głową.
- Umówiłem się z tatą na pserwę dzień czy dwa... ale potem wlacamy ze zdwojoną siłą. Mówił że siedzenie i nic nie lobienie nie pomaga w powlocie do nolmalności. - odpowiedziałem cichszym tonem niż robiłem to zazwyczaj. Nie miałem ochoty na bycie głośnym jak wcześniej. W sensie nie robiłem tego specjalnie, po prostu taki byłem.
- Może chciałabyś pójść na wspólne polowanie jakiegoś dnia... wiesz poćwiczymy i w ogóle. No i jak jest golsza pogoda to zasilenie stosu zawsze się psyda... - zaproponowałem jakąkolwiek aktywność.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Spojrzała, może trochę spod byka na Wilczą Łapę. Bez słowa pomyślała o treningu z Konwaliowym Snem. A może i on się na to zgodzi? Nie, nie. Nie mogła spoczywać na laurach. Konwalia to nie ich ojciec. To nie Rozżarzona Gwiazda, on się z pewnością nie zgodzi, a zwłaszcza jeż nie chciała pytać.
Cichy ton brata niezmiernie ją zdziwił, jednak nie chciała tego kwestionować.
Propozycja brata była kusząca. Jej uszy nawet drgnęły ciekawskie, jednak czy mogła? Choć jak raz wyjdzie z obozu i to z bratem, nic się w końcu nie stanie, prawda? Prędzej czy później, któregoś dnia i tak by się to stało.
Niebieska terminatorka po krótce kiwnęła głową.
-Jasne, z chęcią Wilku- Odpowiedziała z cichym westchnieniem. Podeszła bliżej do brata, przysiadając na wprost. Jeszcze raz otarła łapą oczy, jednak teraz te były weselsze. Takie, które ten mógł zapamiętać przed pogrzebem.
-No, ten.. opowiadaj. Czego nauczyłeś się od taty? Jak idą treningi z Dzięcioł? Radzi sobie?- Zapytała. No, jeż, dobre posunięcie, czas wyjść z dołka!

_________________

I might have a pretty face but I'm dangerous to the core

Just look what I did to CaptainSparklez need I say more ?

The boys in the game have no idea the danger they face

Spojrzałem w ziemię czując wzrok siostry. Chyba nie była w humorze... w sensie ja też w sumie nie do końca byłem, ale starałem się robić dobrą minę do złej gry. Czułem że muszę próbować wrócić do normalności jak najszybciej. Mama by nie chciała żebyśmy byli smutni... znaczy nie chce. Chyba. Czy jej naprawdę nie ma już? To było dziwne.
Wyprostowałem się gdy niebieska odpowiedziała, bez złości, a na pewno tak to brzmiało. Uśmiechnąłem się nieco na siłę spoglądając w bok.
- Ja polowałem, walczyłem z jakimś tam gawlonem czy klukiem... ale blizny jeszcze nie mam. - dotknąłem się łapą na czole próbując wyczuć czy na pewno nic nie pozostało z tamtej walki. - A Dzięcioł z tego co mi mówiła pselabiała glanice i kodeks, nudy... ale w sumie możemy się wymienić wiedzą, zawsze będziemy tlochę do psodu. A ty? Konwaliowy Sen jest tak samo powasny na tleningach jak na co dzień?

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Gdy brat opowiadał o swoich dokonaniach, koteczka mimowolnie się uśmiechnęła. Lubiła słuchać o bracie i o tym, co takiego robi. Wcześniej sądziła, że to opieszale czy zuchwale zachowanie, jednak teraz? Sama chciała się tego dowiedzieć.
-To dobrze, Wilku. Cieszę się, że tata uczy was czegoś innego. W sumie, to będziecie mogli więcej rozmawiać, no nie?- Zauważyła, gdy zwrocila wzrok na brata.
-Cóż.. wiesz, dla mnie, nie jest taki sam, jak zawsze- zaczęła. Wydawało jej się, że gdy się dłużej z nim porozmawia, umie być inny. Nawet jeżeli tego nie widziała, nawet jeżeli ten może być cały czas taki oschły podczas treningów.
-Wiesz.. twardy orzech do zgryzienia! Ale co to dla mnie? Co to dla Jeż! A nawet jeśli by wciąż był taki poważny i pasywnie agresywny, to zobaczy potęgę wielkiej córki przywódcy!- zasmiala sie, posypakac bratu dziarski uśmieszek, zrywając sie na proste łapy. Odważny wzrok obdarzył Wilczą Łapę, w momencie, gdy Jeż znowu pokazywała cząstkę hardej siebie. No jeż, byleby się już nie dąsać.

_________________

I might have a pretty face but I'm dangerous to the core

Just look what I did to CaptainSparklez need I say more ?

The boys in the game have no idea the danger they face

Starlight