Wróciliśmy z wyprawy. Gdy tylko weszliśmy do obozu przywitałam się z Czerwonym Kwiatem, pytając się, czy coś mnie ominęło, czy były jakieś problemy. Z zadowoleniem usłyszałam, że nie było żadnych problemów, a więc od razu po tym skierowałam swoje stopy w stronę Zarośniętego Głazu. Pomimo zmęczenia związanego z wyprawa musiałam wybrać zastępcę, zbliżało się też zgromadzenie. W końcu Klan Wichru nie ma zastępcy, który miałby rozdzielać patrole. Przymykając oko mogłabym to ja zrobić, ale nie. Wypielęgnowałam swoje futro, po czym napięłam mięśnie i wskoczyłam prędko na Zarośnięty Głaz. Obserwowałam obóz. Niektóre koty wychodziły z Zielonych Zarośli albo z innych kryjówek, będąc kuszone przez wieści o powrocie kotów z wyprawy. Przymrużyłam delikatnie oczy, wzięłam głęboki wdech. Twoje pierwsze zebranie jako przywódca, Szałwiowe Ży-... Gwiazdo. Szałwiowa Gwiazdo.
— Niech cały Klan Wichru zbierze się pod Zarośniętym Głazem! — zawołałam donośnie, tak, aby być pewną, że cały obóz mnie usłyszy. Jednak nie krzyczałam tak, jak Golcowa Gwiazda podczas ostatnich księżycy jej życia, spokojnie!
Siedziałam w spokoju, obserwując powoli zbierające się koty. Owinęłam swój ogon wokół łap i oczekiwałam.

Tyle oczekiwania. Niby wcale nie tak długo, ale dłużyło się. Nie z powodu tęsknoty, tylko pewnego niepokoju i ciekawości. Źle było zostawiać obóz bez zastępcy i przywódcy w takim czasie, mimo iż było to absolutnie normalne. W każdym razie Gołąb z ożywieniem porzucił swoje zajęcie wylizywania futra i przyszedł słysząc poruszenie, a potem okrzyk Szałwii. Teraz już Szałwiowej Gwiazdy. Spojrzał na nią i z jakiegoś powodu zdziwił się, że to ona, a nie Golcowa Gwiazda tam stoi. Huh. Będzie się musiał przyzwyczaić. Uśmiechnął się do nowej przywódczyni i skinął jej z szacunkiem łbem, nim rozsiadł się wygodnie przed kamieniem. Nic tylko czekać. Miał ochotę się wiercić z niecierpliwości, ale dzielnie się powstrzymywał. Bo jedno, oczywiste pytanie, krążyło mu po głowie - kto zostanie nowym zastępcą? To taki ważny wybór. Nie tylko osoba ta będzie odpowiedzialna za patrole, później zostanie przywódcą. Niby nie jego zadaniem było to rozpatrywać, ale jakże mógłby się powstrzymać? Szałwiowa Gwiazda wybierze, kogo wybierze, ale do tego czasu Gołąb sobie pomyśli. Bo kto byłby najlpeszym kandydatem? Było w końcu tylu kompetentnych wojowników w ich klanie... Problem stanowiła jednak zasada o wytrenowaniu terminatora. Przez nią tak dużo osób odpadało...
Tak sobie siedział i rozmyślał, w oczekiwaniu na rozpoczęcie.

Powoli przeciągnęła się i potrząsneła całym ciałem. Wstając z drzemki zażytej w celu zapomnienia o bólu brzucha skierowała się w stronę Zarośniętego Głazu i usiadła niedaleko swojego mistrza, zajęta myślami o wszystkim i niczym.

Słysząc wołanie Szałwiowego Życzenia... nie, pewnie Gwiazdy. Słysząc jej wołanie skuliłem się tylko bardziej w swoim legowisku. Bardzo mocno nie chciałem wychodzić ze swojej nory. Nie chciałem nowej przywódczyni. Chciałem moją matkę. Nawet jeśli moja matka robiła kategoryczne błędy w swoim rozumowaniu, bo była starsza, ale... chciałam, aby to ona tam stała, nie jasne futro Szałwiowej Gwiazdy.
Jednak... nie zachowuj się jak kociak, Gradowy Chłodzie.
Prawda była taka, że podczas pogrzebu czułem okropny ból. Okropny ból, bo straciłem większą część swojej rodziny. Miałem tylko brata. Nie miałem nikogo w Klanie. Nie miałem bliższych znajomych prócz Wieczornej Rosy, prócz Sójczej Łapy, która po prostu sobie uciekła. I teraz... czułem pustkę. Przytłaczającą, otępiającą pustkę. Ile będzie ona trwać?
Wyczołgałem się z wielką niechęcią ze swojego legowiska. Otrzepałem niezgrabnie futro, jednak nawet go nie poprawiłem i usiadłem. Nie było nikogo, do kogo chciałbym się przysiąść. Nie miało sensu.

Szybko poszło. Ledwie zakopali Golcową Gwiazdę, a już Szałwiowa Gwiazda pojawiła się w obozie. Oczywiście Mały przyszedł, żeby nie było, że ma gdzieś klanowe sprawy. W sumie to był ciekawy, kto zostanie nowym zastępcą? Po ostatnim wyskoku, myślał, że Orzechowy Cień okazał wystarczającą chęć awansu, jednak sam Maluch miał nadzieję, że jakimś cudem jest ktoś inny kogo Szałwiowa Gwiazda ma na myśli. Na przykład Gołębie Serce, do którego właśnie się dosiadł. Szturchnął go ogonem na przywitanie – Myślisz, że masz szansę zostać zastępcą? – zapytał, próbując ruszyć jakąś konwersacje.

Jak tylko Mały Płomień ukazał się na zebraniu, Gołąb uśmiechnął się do niego delikatnie i zachęcił go ruchem łba, żeby usiadł obok niego. Klan przechodził przez ciężki okres, ale przynajmniej dalej ma przy sobie osoby, na którym mu zależy.
- Dzień dobry Mały - rzucił. Pytanie byłego terminatora go zaskoczyło, bo szczerze jak dotąd o tym nie myślał. Czy chciałby? Oczywiście, że tak. Uważał się za dostatecznie kompetentnego. Dodatkowo był już doświadczonym wojownikiem i wytrenował Małego. Czy zostanie?
- Trudno powiedzieć. Myślę, że mam predyspozycje, pytanie czy Szałwiowa Gwiazda o nich wie - mruknął powoli - Myślisz, że bym się sprawdził? - zapytał z nutką rozbawienia.

Puszczykowa Łapa słyszała o ostatniej ceremonii pogrzebowej, która miała miejsce w Wichrze. Golcowa Gwiazda zasiadła już w szeregach Gwiezdnego Klanu. Pointka tego by się nie spodziewała. Owszem, miała swoje lata, ale kto by pomyślał, że z dnia na dzień przywódczyni opuści ich strony. Puszczykowa Łapa wygrzebała się z legowiska. Miała usiąść sama, kiedy dostrzegła w oddali Płomykówkową Łapę. A tak się martwiła, że nikt z jej rodzeństwa nie ostał się w klanie. Spotkała już Srokę, teraz Płomykówka. Podeszła do siostry i delikatnie trącnęła ją nosem w policzek.
— Cześć - tym razem przywitała się "normalnie", jakby to Sroka określił. Nie wie czy by siostra też na to zwróciła uwagę.

Wyrwana z przemyśleń przez nagłe trącenie siostry miauknęła zdziwiona, lecz szybko odwzajemniła gest.
- Oh, witaj! - Rzekła, uśmiechając się delikatnie.
- Jak się miewasz? Jak twój um... trening? - spytała nerwowo. Czy to normalne pytanie? Chyba powinna się tym zainteresować, no nie?

Słysząc wołanie Szałwiowej Gwiazdy wzdrygnąłem się. Dałbym wiele żeby móc spędzić jeszcze jeden dzień z mamą. Wiem że to tylko głupie marzenie... Jednak wiedziałem że jest jej dobrze w Gwiezdnym Klanie. Wszystko bardzo dobrze pamięta, nic ją nie boli... jest jej dobrze. Niestety nawet takie myślenie nie poprawiało mojego samopoczucia. Widziałem to również po moim bracie - do którego się dosiadłem po tym jak wygramoliłem się z Zielonych Zarośli. Nic nie mówiłem, ale usiadłem na tyle blisko by nasze boki dotykały się wzajemnie. Nie wiedzieć czemu czułem się jak nie w moim klanie. Pomimo tego że miałem tu brata i bardzo starającą się mnie wesprzeć Puch.

Miała spytać siostrę w sumie o ich rodzeństwo i ogólne samopoczucie, ale ta przeszła do tematu treningu. Może być też i tak.
— Dobrze. Skowronkowy Trel jest przyjemnym mistrzem. Na treningach czuje się komfortowo bez presji, więc jest dobrze. A ciebie kto w ogóle szkoli? - nie kojarzyła jakiego mistrza miała by jej siostra. W końcu, była mianowana wcześniej od Puszczyk.

- Na początku był to Gęsia Lotka, ale zachorowała. Teraz jest to Błyszczący Żuk. - Mruknęła. Wzruszyła ramionami.
- Oboje są w porządku. Cieszę się, że twój mistrz również Ci odpowiada. - skinęła głową.

Czekałam, aż koty się pojawiam. Każdemu, kto dygał mi głową odpowiadałam tym samym, kiwając w odpowiedzi z delikatnym uśmiechem. I oczekiwałam, dopóki nie uznałam, że to wystarczający czas oczekiwania. Kto chciał, mógł przyjść. Kto nie, jego strata. Wzięłam głęboki wdech.
— Koty Klanu Wichru! Wraz z Orzechowym Cieniem oraz Chabrowym Powiewem wróciliśmy z wyprawy do miejsca spotkania z Gwiezdnym Klanem. Otrzymałam dar dziewięciu żyć i zostałam przywódcą. Możecie mi wierzyć, że ze wszystkich swoich sił będę chronić nasz Klan i nim sprawiedliwie zarządzać — zaczęłam, od najbardziej oczywistej rzeczy. Mimo wszystko myślałam, że... jest potrzeba na te słowa. Chciałam być najlepszym przywódcą, jakim tylko mogłam być i chciałam, aby mój Klan o tym wiedział. Zaraz jednak się delikatnie uśmiechnęłam.
— Jednak Klan nie może długo pociągnąć bez zastępcy w swoich szeregach. Wypowiadam te słowa przed Gwiezdnym Klanem, aby duchy naszych szlachetnych przodków mogły je usłyszeć i zaakceptować mój wybór. Nowym zastępcą Klanu Wichru będzie Orzechowy Cień. Gratuluję — przemówiłam, zerkając na złotego kocura. Wiedziałam, że wojownik się sprawdzi w swojej roli i ufałam mu z tym. Kiedyś zostanie przywódcą. Sądziłam, że takim samym jak jego ojciec, lub podobnym. Mimo wszystko uważałam, że moja decyzja była... sprawiedliwa i logiczna. Dałam chwilę na gratulacje w stronę kocura, zaraz jednak odchrząknęłam. Jeszcze nie skończyłam.
— Zbliża się zgromadzenie. Na zgromadzenie udam się ja, Orzechowy Cień, oraz medycy, oczywiście. Zabierzemy ze sobą dodatkowo Gradowy Chłód, Pokrzywowy Liść, Ropuszy Skrzek, Wierzbowy Puch, Gołębie Serce oraz Małego Płomienia. Z terminatorów uda się Kalinowa Łapa wraz z Wilczą Łapą. Zebranie zakończone, możecie się rozejść — zakończyłam swoje przemówienie, po czym zeskoczyłam z Zarośniętego Głazu. Podeszłam spokojnym krokiem do Orzechowego Cienia, delikatnie się uśmiechając do kotów wokół.
— Jestem pewna, że nie będziesz potrzebował pomocy ze wdrożeniem się w nowe obowiązki zastępcy, jednak w razie czego mogę ci w czymś doradzić. Nie chcę ciebie niańczyć, spokojnie — uśmiechnęłam się delikatnie do wojownika, kiwnęłam mu głową, po czym uciekłam w swoją stronę. Prawdopodobnie w stronę legowiska, aby się chociaż na moment przespać i odpocząć po podróży.

zt, chyba że coś ktoś