Wygląd

Puszczyk z etapu małej, puchatej kuleczki na krótkich łapach wyrosła na elegancką i piękną pannę. No, przynajmniej siebie nie uważa za brzydką a babcia z reguły jej powtarza, że piękna dama z niej. Puszczyk zdobi umaszczenie burego, tygrysio pręgowanego pointa z niewielką ilością bieli. Biel zdobi jej pyszczek - więcej po lewej, mniej po prawej. Również jej bródka jest biała. Po prawej stronie, gdzie bieli jest mniej, ciągnie się krótka, mała kreska pod oko kotki. Przednie łapki kocicy również są białe, ale ogranicza się to do krótkich skarpetek pokrywające palce. Tylne łapy są białe do "łokcia". Jej oczy są w bladym, jasnym odcieniu. Jakby za długo były na słońcu i straciły swój blask. Ale poza tym kotka może pochwalić się zgrabnymi, długimi nogami i smukłą sylwetką. Futro jest długie, gęste i puszyste. Z racji, że jest pointem jej ciało ma beżowy kolor z burym kolorem na mordce, uszach, ogonie i łapach. Ma też ciemniejszy odcień na grzbiecie.

Charakter

Puszczyk nie tylko wyrosła ale i dorosła. Od małego kociaka była spokojną istotką. Zawsze grzeczna, usłuchana, cicha, ale uważnie słuchająca. Uwielbiała słuchać opowieści dziadków i wchłaniała je jak mech. Potem zaczęła je opowiadać innym kociakom łapiąc z młodymi bardzo dobry kontakt. Od młodego uczyła się podejścia do różnych kociąt. Z jej stoickim spokojem bardzo dobrze jej to wychodziło i dalej wychodzi. Jest bystra i uważnie słucha tego, co się do niej mówi. Ma bardzo dobrą pamięć do wyglądu, imion, sytuacji. Sprawia wrażenie kocicy nadmiernie poważnej, ale na ogół stara się nie podchodzić do niektórych sytuacji zbyt poważnie. Nie śmieje się z nich jak głupia, ale ich nie komentuje. Jednak Puszczyk nie da sobie wejść na głowę. Delikwenta, nadmiernie aroganckiego i gburowatego, sprowadzi szybko na ziemię.

Historia

Puszczyk urodziła się w pierwszym miocie Sarniego Przesmyku i Wschodzącego Księżyca w Klanie Wichru. Razem z nią na świat przyszła szósta rodzeństwa - Sroka, Płomykówka, Bursztyn, Kos, Pustułka i Szyszka. Puszczyk najlepszy kontakt od młodu łapała z dziadkami. Co nie znaczy, że rodziców nie kocha. Cieszy się, że są tacy, jacy są i może o nich dobrze mówić. Łapała również dobry kontakt z kociakami i jak się okazało - spędzi z nimi więcej czasu. Przed ceremonią na terminatorkę zachorowała, co uziemiło ją w lecznicy na dłużej, kiedy jej rodzeństwo stało się łapami: Sroczą Łapą, Płomykówkową Łapą, Bursztynową Łapą, Burą Łapą, Pustułczą Łapą i Szyszkową Łapą. Ale nie tak dawno wykurowała się z choróbska, więc może w spokoju oczekiwać na swoją ceremonię.