Leśna Łapa nie mogła powstrzymać się od krótkiego prychnięcia śmiechem gdy malutka kichnęła. Ojej, kichnięcie kociaka to najzabawniejszy i jednocześnie najbardziej uroczy dźwięk na świecie. "Ciu!" trochę jak bardzo krótki gruchot który wydaje suchy listek na którego się nadepnie.
Rosa, Kropelka, Zajączek i.. Popie? No cóż, jakich to imion nie wymyślą dziś rodzice! Jest to pewne wyznanie, jeśli chce się nadać kocięciu imię, którego jeszcze nikt inny w historii klanu nie miał.
- O! Ano mam! Trzech braci, jak nie patrzeć: Pajęczą Łapę, Żytnią Łapę i Nietoperzową Łapę! Jestem jedyną siostrzyczką w miocie! Ale za to mam trzy kuzynki, Sroczą Łapę, Dzięciolą Łapę i Zjeżoną Łapę. No i kuzyna, Wilczą Łapę - wymieniła członków swojej rodziny. Ciekawe czy rosa wie jaka jest różnica między kuzynostwem a rodzeństwem. Oh jak to Leśna Łapa lubiła gadać o swojej rodzinie! Brakowało jej tego.
- Okej okej aa... - Leśna Łapa znów nachyliła się do Rosy, ściszając przy tym swój głos do prawie szeptu - Czy słyszałaś może, żeby ktoś się w kociarni kłócił ze sobą? Wiesz, czy jakieś matki się ze sobą kłóciły, albo jakaś matka z kocięciem.. - ohh! Była podekscytowana samą myślą jakie świeże ploteczki może wyciągnąć od nic nieświadomego kociaka.

Rosa szeroko otwarła ślepia na wieści, że Leśna Łapa była jedyną dziewczynką z całego miotu! Pstrokata nie wyobrażała sobie, że nagle całe jej rodzeństwo to bracia, ona musiała mieć, chociażby jakąś siostrę, a czemu to? Bo siostry są fajniejsze niż bracia. Nie do końca pojęła, o co chodziło z tymi kuzynami, ale na pewno się dowie! Na pewno po powrocie do kociarni opowie Ślimaczemu Śladu o wszystkim, bo już całkowicie zapomniała o tym, że Leśna Łapa jej powiedziała, że nie mogła wchodzić do nie swojego legowiska.
— Oooo, niee, chyba niee. No, mose mama mi dała karę za podsucanie myski, ale no... Chyba niee — oj, ona już nie chciała więcej myszki jeść, przez co chwyciła ją za ogonek i spróbowała mamie podrzucić kiedy jadła, aby to ona ją dokończyła. — No i Zającek zafse jest z mamą i tatą. Bardzo ich lubi, wies? — Oznajmiła, bo w końcu jeszcze trochę i by się wtopił w cień swoich rodziców. — Ooo, a ty nie chces siostry? Siostry fajniejse od braci — mruknęła, radośnie szczerząc ząbki w jej kierunku.

Leśna Łapa pokręciła łepkiem. Ajjj, chyba nic z małej nie wyciągnie. A trudno było jej uwierzyć, że ani razu nikt się ze sobą nie posprzeczał w kociarni! Wiadomo, Mała Mrówka i Żółwia Skorupa to były miękkie kluchy, ale Miodowy Nos? Ciężko było Leśnej Łapie uwierzyć, że ze swoimi tendencjami do żartowania nie zaszła komuś w kociarni za skórę! Rosa pewnie po prostu nie zwracała uwagi na takie sytuacje.
- Kiedyś miałam siostrę! Ale później Żytnia Łapa odkrył że tak naprawdę jest moim bratem, a nie siostrą. Tak to czasem jest, niektóre koty w trakcie życia uświadamiają sobie, że są kimś innym niż im się na początku wydawało. I po tym odkryciu stają się o wiele szczęśliwsi! To super, prawda? - opowiedziała o swoim Kłosie z radością w głosie. Kochała swojego brata, jak i kochała swojego rodzica Płomieniste Ucho, który nie był ani kocurem ani kotką. Wychowywanie się w rodzinie gdzie taki temat jest normą to naprawdę przyjemne doświadczenie.
- Dobrze Rosa, zmykaj z powrotem do kociarni! Ale musisz mi obiecać, że będziesz nastawiać swoje uszka dokładnie! I jak usłyszysz jakąś kłótnie to jak najszybciej mi o niej opowiedz, dobrze? - pogoniła kotkę, wskazując ruchem swojej łapy na wyjście z drzewnej mordki.

/zt chyba że rosa coś jeszcze chce:]

Niestety, Rosa o plotkowaniu tyle wiedziała, co nic, szczególnie w jej wieku, gdzie najważnieszje dla niej to bawienie się i zwiedzanie każdego zakamarka w obozie. Też mogło tak być, że najzwyczajniej albo jej nie było w kociarni podczas kłótni, czy tam innych dram, albo matki unikały dyskusji między sobą gdy były świadome, że jakiś kociak może to usłyszeć.
Na słowa na temat siostry, która stała się bratem pstrokata wsłuchiwała się, mocno zafascynowana, choć nie do końca wiedziała, co tak faktycznie czuł Żytnia Łapa. Została w główce, z tym że kotka może czuć się kocurem i się nim stać, a później być bardziej szczęśliwy i tyle, a pewnie na odwrót też mogło tak być! — Oooo, ale siuper! — Mruknęła, zadowolona i z radosnym uśmiechem na pyszczku.
— Dobrze, spróbuję! Do zobacenia! — Mruknęła, na zadanie, jakie dała jej córka Sokolego Skrzydła i które spróbuje jak najlepiej wypełnić. Rosa wyprostowała się, gotowa, aby wyjść skocznym korkiem z legowiska, chwyciła mały kamyczek w pysk i wyszła.

// zt <3

Leśna Łapa była bardzo ciekawa nowej terminatorki. Niestety ceremonie przegapiła, ale szybko doszły ją słuchy, że na ceremonii pojawiło się jedno kocię. Cóż, dwójka chorych kociąt, którzy muszą zaczekać ze swoją ceremonią? Zdarza się, ale gdy ta dwójka należy do miotu składających się z trzech kociąt? Jest to troszkę niefortunne. Była ciekawa jak się czuje z tym Dzicza Łapa, że swoją ceremonie odbyła sama. Była też po prostu ciekawa samej nowej terminatorki, dlatego Leśna Łapa leżała w swoim posłaniu wpatrując się w wejście legowiska terminatorów, czekając aż zobaczy tam nową sylwetkę.

// dzik :D

Dzicza Łapa akurat wracała do legowiska po posiłku dzielonym z Miodowym Nosem. Nie spodziewała się jednak, że ktoś będzie tam na nią czekał. Wparowała do legowiska jak do siebie i zahamowała już na wejściu, przysiadując. Wręcz sprawiała wrażenie zaskoczonej, że w dzielonym przez klan miejscu może być ktoś inny. Chłop w szoku.
- O! Siemka. - Otrząsnęła się z kurzu i spojrzała w stronę szylkretki - Mam nadzieję, że nie przeszkadzam. Czy tak? - Wycofała się o krok i uniosła uszy, patrząc się na kotkę pytająco.

No i tak jak rudawa przewidywała, w legowisku pojawiła się nowa terminatorka. Posłała do niej uśmiech, a końcówka ogona szylkretki zadrżała z ekscytacji. W końcu pozna kogoś nowego. Od kiedy dwójka jej braci zaginęła, a trzeci był tak nieobecny że również równie dobrze mógł zostać uznany za zaginionego, mocno brakowało jej pyszczków z którymi mogłaby gawędzić. Starszych kotów unikała, no bo unikała też swoich obowiązków, a kuzynami ciężko jej było złapać kontakt po śmierci Tęczowej Chmury.
- Hejka! - przywitała się uśmiechnięta, widząc, że młoda koteczka zdawała się być dosyć energiczna i bardziej niż mniej chętna do konfrontacji - Nie przeszkadzasz, w cale! Musisz być Dzicza Łapa tak, córka Miodowego Nosa no i najmłodsza terminatorka w naszym klanie! Jak się czujesz? Ogólnie, ale też w takim sensie, że.. no wiesz! W końcu jesteś terminatorką i w ogóle... tyle nowych obowiązków ale też, no, tyle nowych możliwości! Można wychodzić z obozu i tak dalej... No! Opowiadaj! - zaczęła wypytywać podekscytowana. W końcu, w końcu nowa koleżanka!

Widząc energię kotki przed nią, na mordce Dzik szybko pojawił się uśmiech a całe ciało rozluźniło. - Dzicza Łapa, córka Miodowego Nosa i najmłodsza terminatorka w naszym klanie. Tak, we własnej osobie. - Odpowiedziała drżąc wąsami rozbawiona i podchodząc bliżej do nieznajomej. Usiadła kawałek przed nią i machnęła ogonem. - A ty jesteś??.. ... - Skrzywiła mordkę i uniosła brew. Kojarzyła z klanu niektóre imiona i twarze, jednak łączenie ich ze sobą sprawiało delikatny problem. Tak czy siak, wolała spytać chociażby z grzeczności.
- E. No wiesz.. Pff... .. - Zaczęła niezgrabnie, układając zdania w głowie. - Strasznie byłam zajarana na ceremonię i nadal trochę nie dochodzi do głowy, że.. no wiesz, już po wszystkim. Jeszcze pierwszego spacerku poza obozem nie miałam bo totalnie wypadło mi z czaszki, a tylko o tym ciągle myślałam jako kociak. - Zaśmiała się i westchnęła. - A tak między nami to obowiązków trochę unikam. - Dopowiedziała szeptem, może gwiezdny klan nie usłyszy i przebaczy lenistwo. - Cieszę się wolnością. Na obowiązki przyjdzie czas później, hihigihihihehhe.. - Zachichotała chrypliwym głosem i machnęła łapą.
- Tsk. - Cmoknęła. - No, a ty? Ile czasu już się możesz nazywać Łapą??.. Jak idzie trening i wogóle. - Zaczepiła kotkę pytaniem. Rozmowa działa w dwie strony i jak już miała okazję kogoś poznać, trzeba to było wykorzsytać.

Gdzieś z tyłu głowy Leśna odetchnęła z ulgą, że nie pomyliła faktów i nie nazwała kotki jakimś losowym imieniem i nie dobrała jej losowej matki.
- Oh! No tak tak, ja jestem Leśna Łapa! Córka Sokolego Skrzydła, ale i też kuzynka kociąt Rozżarzonej Gwiazdy i od niedawna kuzynka kociąt Konwaliowego Snu! Jestem też siostrzenicą Zaćmionej Łapy, kiedyś Zaćmionego Słońca, dawnej zastępczyni klanu! - wymieniła dumnie swój jakże szlachecki rodowód. Wiele pewnie uznałoby takie przechwalajstwo za pyche, nie potrzebną dumę bo w końcu Ściółka nie ma żadnych zasług w tym, że jej ciocie powiązały się z głowami klanu a jedna z nich nawet ów taką była przez jakiś czas. Ale Ściółka to co innego, ona czuła się wyjątkowa, że dzieli krew z takimi rodzinami.
Wysłuchała z zainteresowaniem Dziczej Łapy, ciesząc się jak małe kocie w środeczku, że w końcu trafiła na taką gadułę jak ona sama. Jak dobrze pójdzie, to w przeciągu księżyca Dzicza Łapa będzie na bieżąco z każdą ploteczką w klanie! Uśmiechnęła się jeszcze szerzej, gdy dosłyszała w wypowiedzi pięknej pointki, że mają kilka wspólnych cech. Uszy jednak lekko jej się położyły, a wzrok uciekł w bok gdy rozmówczyni spytała o to jak długo Leśna Łapa jest terminatorem.
- Oh! Ojej... No.. JA.. - zaczęła swoją wypowiedź plączącym się językiem - No, zostałam Łapą dwie pory temu, ale podobnie jak ty, no, mam w zwyczaju unikać obowiązki wiesz? No, i tak się składa, że normalnie w moim wieku to się jest blisko skończenia treningu, ale ja się rozleniwiłam i wiele jeszcze nauki przede mną. Teraz to w ogóle, moja mistrzyni i ciocia Pszczeli Pył urodziła kocięta to tym bardziej trening mi się opóźni... ale wiadomo, co się odwlecze to nie uciecze! Nie? - im więcej mówiła tym więcej pewności nabierała. W końcu Dzicza Łapa chyba podziela podobny temperament.
- No, ale nie bież ze mnie przykładu! Chodź na treningi póki ładna pogoda, a zostaniesz wojownikiem przede mną, fajna sprawa, nie? - szturchnęła ją delikatnie łapą.

Oczy Dzicz się wyglądały jak dwa spodki słuchając kwiecistego rodowodu Leśnej Łapy. Błękitna krew, królewska wręcz. Ma się dziewczyna czym pochwalić. - Nie wiedziałam, że gadam z kotem tak szlachetnym.. Wybacz waćpani!!.. - Powiedziała wręcz teatralnie, z przerwami na śmiech między słowami. - A tak serio. miło poznać, Leśna Łapo. - Skinęła łebkiem, kulturalnie i z uśmiechem. Pełna profeska.
Wysłuchała odpowiedzi szylkretki, pokiwując głową i poszerzając uśmiech co jakiś czas. No co, była aktywnym słuchaczem, tak? To dobra cecha. Wyczuła speszenie rozmówczyni, kiedy ta została spytana o wiek. - Pfft.. Kim ja jestem, żeby cię oceniać, co nie?? Jak się mocno zepnę to może nawet uda się nam ukończyć trening w podobnym czasie. Kto wie?? Tak czy siak, dla mnie nawet lepiej że jeszcze ci trochę do wojowniczki. - Odwzajemniła przyjacielskie szturchnięcie. - Może nawet się kiedyś ugadamy na wspólny sparing, ha?? Praktyka nigdy nikomu nie zaszkodziła, a z kumpelą zawsze fajnie potrenować. - Puściła oczko rzucając propozycję. Aż sama sobie imponowała jak płynnie idzie rozmowa, ale fart trafić na taką dobrą mordkę już podczas pierwszych dni bycia terminatorem.

Leśna Łapa sama się trochę zakłopotała jak Dzicza Łapa tak podkreśliła niby szlachetność Leśnej Łapy.
- Nie no... chodzi o to, że tak fajnie po prostu... Każdy się czymś wyróżnia, ja swoimi krewnymi a ty... - zastanowiła się na chwilę - Ty na pewno wyróżniasz się tym swoim pięknym futerkiem, koleżanko! - wskazała na kotkę łapą - To jak twoje pręgi są w różnych kolorach wygląda przepięknie! Chyba nie ma w klanie kogoś kto miałby też takie... - powiedziała przyglądając się dokładniej bokom Dziczej Łapy.
Leśna Łapa pokręciła uśmiechnięta łepkiem uśmiechnięta.
- Oj nie nie, nie bierz ze mnie przykładu. Wiesz, żeby nie było, że mam na ciebie zły wpływ... Bo mi Miodowy Nos spokoju nie da! - miauknęła lekko zakłopotana, ale dosyć rozweselona samym faktem, że od razu znalazła z nową terminatorką wspólny język. Jej pyszczek jednak po chwili lekko spoważniał - Nie ale serio, chodź na treningi póki taka ładna pogoda i tak ciepło jest. Chodzenie na treningi w śniegu to taka męczarnia... jak się wyrobisz przed Porą Nagich Drzew to możesz dziękować Gwiezdnemu Klanowi za szczęście niepojęte! - im dłużej gadała tym powaga znikała z twarzy Leśnej Łapy.
- Hmm... jakoś nigdy mnie nie ciągnęło do walk, takich udawanych a na pewno do prawdziwych wcale... ale no, może dzięki tobie się przekonam? - odpowiedziała po chwili zastanowienia na propozycje koleżanki.

Dzik wiedziała, że Leśna Łapa swoimi słowami nie miała w zamiarze się wywyższyć — tak samo jak point swoim komentarzem nie chciał wprowadzić kotki w zakłopotanie. Oczywiście, zawsze jest lepiej mieć dobre kontakty z kotami wyższej rangi w klanie, a o to raczej łatwo kiedy jest się spokrewnionym. Mimo to, kotce by się miło rozmawiało z szylkretką nawet gdyby była spokrewniona z lisem z lasu!! Nie przykuwała uwagi do jej statusu czy rodziny. Nie chciała jednak Ściółce przerywać, więc tylko się uśmiechnęła i machnęła ogonem.
Podążyła za wzrokiem rozmówczyni i zerknęła na swój bok. Podniosła uszy i rozszerzyła delikatnie oczka, zaskoczona komplementem. - Oh!! Ojej.j..... .. e. ddziękuję!! ! - Sama była zdziwiona jak została ruszona tak małym spostrzeżeniem ze strony szylkretki. Nigdy nawet nie brała pod uwagi, że coś w niej może być 'ładne'. Za kociaka jedynie fascynowała się tym, jak jej mleczne futerko służyło za idealny kamuflaż w śniegu... zachwycenie szybko minęło z wiekiem, kiedy jej futerko zaczęło ciemnieć, a śnieg topnieć. - Hm. Rzeczywiście jestem kolorowa. Mhihehe... - Zażartowała, nadal wpatrzona we własne futro. - Nigdy się jakoś specjalnie sobie nie przyglądałam.... ale skoro mówisz, że jest ładnie to ufam na słowo!! i dzięki za komplement, szczerze doceniam. - Powtórzyła się, teraz już bardziej opanowana. Temat futra sprowokował Dzik by się przyjrzeć Leśnej Łapie. Mimo, że ich umaszczenia drastycznie się różniły, point uważał że pojedyncze kępki czarnego futra na mordce rudej dodawały jej uroku i charakteru, a czarne obwódki wokół zielonych oczu je bardzo ładnie podkreślały... nic z tego jednak nie ośmieliła się powiedzieć na głos. Może jest pewna siebie, ale chyba musi jeszcze nabrać odwagi i podrosnąć by móc komplementować inne koty otwarcie oraz zgrabnie takowe komplementy przyjmować. Eh, ciężka rzecz.

- EEeeee tam. Mama raczej nie jest jakaś cięta na mój szybki rozwój. Chociaż, co ja tam wiem.. tak czy siak, wole moim starszym nie podpadać. - Machnęła łapą zbywająco. Po następnych słowach Ściółki, Dzik przybrała sztucznie poważną minę, usiadła prosto i przyłożyła prawą łapę do piersi, jakby składała przysięgę. - Będę wzorowym terminatorem. Przysięgam na moje lewe ucho. - Przy ostatnich słowach odetchnęła i rozluźniła ciało, śmiejąc się pod nosem. Teraz musi dotrzymać słowa i ukończyć trening przed porą nagich drzew, bo jej ubędzie kawałek ucha... i kawałek dumy.
- Aaa... No może i się przekonasz~ - Na jej mordkę się wkradł zadziorny uśmieszek. - Ja od małego się zapatrywałam na bitki i teraz podchodzę do tego z podobną głową jak do zabaw za malucha. W SENSie.. No, wiadomo. To dwie inne BARDZO różne rzeczy, ale to całe skakanie i siłowanie wzbudza podobną adrenalinę... wiesz, o co chodzi?? - Spojrzała na kotkę z łebkiem przechylonym w bok i uderzyła ogonem o ziemię. - Chyba po prostu lubię ekscytację, jaką to za sobą niesie. Co prawda, każde bójki jakie ja toczyłam to albo kocie zabawy albo udawanki na treningu.. więc chyba nie mam za dużo do gadania. - Podsumowała szybko.

Ściółka natomiast nigdy nie błyszczała zbyt dużym intelektem, zdarzało jej się brać słowa innych bardzo dosłownie. Ale niech nikt nigdy nie spróbuje jej tego wypomnieć, bo Leśna Łapa strzeli focha na kilka księżycy! A się na dodatek będziesz mógł spodziewać lisiego fajna w swoim legowisku! Nie warto, naprawdę nie warto.
Uśmiechnęła się bardzo szczerze na to jak miło zrobiło się Dziczej Łapie na jej komplement. Oh, wywoływanie radości u innych jest prawie tak samo przyjemne jak dostawanie pochwał i komplementów samemu! Prawie.
- Jesteś pewnie jednym z tych kociąt któremu kolor futerka zmienia się z wiekiem, bo mam jakieś mgliste wspomnienie jak odwiedziłam kiedyś kociarnie i widziałam cię bardziej... bialutką! Ale to jest super, ja na ten przykład jestem taka od urodzenia, żadnej plamki mi nie przybyło ani nie odbyło! Nawet pręgi mi się nie zrobiły bardziej widoczne niż miałam za kociaka... No ale za to nie miałabym żadnej przykrej niespodzianki... ale takiej dobrej też nie... ot co! Taki rudy kotek z czarnymi smugami ze mnie! - wymiauczała, a słychać było, że rozmowa o urodzie i futerku bardzo Leśną Łapę rajcowała, nawet końcówka ogonka lekko jej zaczęła dygotać z ekscytacji. Była najprawdziwszą, zadbaną koteczką! Brakowało jej za to znalezienia ukochanego... Szkoda, że nikt taki się Ściółką nie interesuje. Zanim się zrobi zdesperowana i sama zacznie robić ruchy w tym kierunku to poczeka z utęsknieniem, aż ktoś zrobi to za nią.
Świsnęła noskiem tylko na zapewnienia Dziczej Łapy o jej planach na trening. Wysłuchała za to z zainteresowaniem tego jak jej rozmówczyni opowiada o walkach.
- Będziesz najlepszym wojownikiem w Klanie Gromu z takim nastawieniem! - zapewniła wesoło - No, ja zawsze wolałam słuchać o innych kotach w klanie niż ganiać się z braćmi czy tam bawić się w bójki. O wiele bardziej mnie interesują kto się z kim kłóci! To są dopiero prawdziwe emocje, prawdziwe dramaty! Hehe... Ale kto wie, może sparing z tobą mnie przekona!

Dzicza słuchała zahipnotyzowana słów kotki. Energia i fascynacja z jakimi Leśna Łapa się wypowiadała były wręcz zaraźliwe. Na pierwszy rzut oka, szylkretka się wydawała przypominać promyczek słońca zarówno z charakteru jak i wyglądu, jak jest naprawdę Dzik jeszcze nie jest w stanie ocenić. Liczmy, iż kiedyś się poznają na tyle, że będzie.
- Ahaś!! Za dzieciaka byłam małą kulką śniegu, a kiedy się chowałam w zaspach byłam niewidzialna. Cud, że nikt mnie nigdy nie zdeptał. Bhahhehheh.. - Ruszyła wąsami rozbawiona. Może i ktoś zdeptał.. ale jeśli tak się stało, to nawet lepiej, że tego nie pamięta. - Wogóle jakie ty masz sokole oko, dziewczyno!! Spostrzegawcza jesteś... albo to ja po prostu jestem we własny nos zapatrzona, hihhehe. - Spostrzegawcza albo wścibska. Niezależnie, który z tych przymiotników lepiej opisuje Ściółkę, Dzik uważała to za dobrą cechę. W końcu kot obserwator, to kot zorientowany, a zawsze dobrze wiedzieć co się dzieje w klanie. No, i z takim okiem można wyłapać małe szczegóły w kotach dookoła, a przecież każdy lubi czuć się zauważony czy doceniony.
Hm. Ta myśl skłoniła Dzik do zebrania się na odwagę. - Poza tym, ja uważam, że twoje futro też jest niczego sobie. Nie musi zmieniać kolorów, żeby było ładne. Takie nieregularne smugi zmieszane z rudawymi pręgami ślicznie razem wyglądają. Jak. .. . liście zmieniające się z pory opadających liści na porę nagich drzew. Dodają ci uroku. - Z każdym słowem zniżała ton głosu, a zorientowawszy jak wpatrzona była w rozmówczynię obserwując jej umaszczenie, uciekła wzrokiem. Jeśli chce nabyć przyjaciół to wypadałoby się oswoić z tą całą kulturą komplementów i szczerości. Było jej aż dziwnie, mówiąc zdanie którego nie da się zakończyć żartem. Zdecydowanie za bardzo to przeżywa, eughhhhrrhr.h.h..... ... . ..
Mimo wszystko, każde słowo było szczere. Nie wspomniała co prawda oczach, które były równie urokliwe co futro kotki. No cóż, będzie o czym gadać następnym razem. Poza tym, tekst 'ładne masz oczy' dla Dzicz brzmiał bardziej jak żałosna próba podrywu, niż autentyczny komplement. - ... ..i mówię szczerze. Nie tylko, żeby odwzajemnić komplement z uprzejmości. - Dodała krótko, wracając wzrokiem do Ściółki.

Wróciła do swojej regularnej, wesołej i charyzmatycznej postawy. - Ha! O to właśnie aspiruję!! - Napuszyła się jak paw. - Pfftt.. . Plotkara. - Powiedziała prześmiewczo i machnęła łapą. - Żarcik. Tak serio, to popieram twój entuzjazm. Między treningami i wymienianiem mchu trzeb się jakoś rozerwać, hahaeghii.. Chętnie powęszę i posłucham co się dzieje ciekawego między kotami. - Puściła do rudej oczko, a na jej mordkę wkradł się zadziorny uśmiech. Nie chciała oczywiście całego swojego czasu spędzać na wpieprzaniu się innym w życie, ale okazjonalne plotki między dwoma terminatorami jeszcze nikogo nie zabiły. Poza tym, kręgosłup moralny Dzik potrafił być o wiele słabszy niż mogło się wydawać.

Zawsze najlepiej słucha się osoby, która mówi o czymś z pasją. Dlatego najlepszymi mistrzami będą koty które kochają rzeczy których nauczają.
Leśna Łapa kiwała zadowolna łebkiem gdy jej podejrzenie okazało się prawdą.
- Zawsze mnie ciekawiło czemu tak jest, czemu niektóre koty zmieniają kolor futerka a niektóre nie. Może ma to związek z charakterem? Że jak Gwiezdny Klan uzna że jakiś kolor futra nie pasuje kociakowi to postanawiają je zmienić? Skoro mogą dać dziewięć żyć to czemu i kolor futra zmienić, nie? - podzieliła się swoją teorią - A no, mam talent do obserwacji, chyba, tak mi się zdaję. Każdy ma jakiś talent, ja mam właśnie taki! - odpowiedziała na komentarz Dzikiej o jej spostrzegawczości. Bardzo przyjemnie jej się zrobiło gdy to Dzicza Łapa zaczęła komplementować futerko Leśnej. Och! Gdyby tylko jakiś kocur raczył ją opisać w podobnych słowach... Ile by Leśna Łapa dała by takiego kawalera spotkać! Tak jej się miło zrobiło, że nawet nie zwróciła uwagi na zmieniający się ton głosu Dzik. Kiwnęła potwierdzająco gdy młoda terminstorka postanowiła utwierdzić szczerość swoich słów
- Dziękuję! Wiesz, chyba coś w tym twoim porównaniu jest. Bo no, moi rodzice chyba też mają takie skojarzenie. Tak mi się zdaję, bo jak byłam kociakiem to nazwali mnie Ściółka. Taki właśnie kolor futerka mam. Rozżarzona Gwiazda za to chyba ma inną wizję bo no, nadał mi imię Leśna Łapa. Ale to też pasuje, bo ja lubię szukać różnych rzeczy w lesie! Szperać, myszkować - odpowiedziała wesolutko, uciekając wzrokiem gdzieś w nieokreślone miejsce gdy zaczęła opowiadać o swoim imieniu.
- O tak! Nie mogę się doczekać aż mi coś super przekażesz! Może nawet to będzie coś do czego jeszcze sama nie doszłam! - powiedziała bardzo podrajcowana na myśl o przyszłych plotkach - Chociaż, no.. o to trudno, ja o wszystkim wiem jako pierwsza! - zaśmiała się przechwalając się lekko.

- ..Ah. Myślisz, że Gwiezdny Klan ma aż taką kontrolę nad naszymi życiami? Nasze futro to też ich widzimisię?? - Przymrużyła oczy w zastanowieniu. Mimo, że teoria Ściółki była niegroźna, dziwnie się Dzik myślało o tym że ich przodkowie mogą mieć taki wpływ na ich los. Wcześniej nie główkowała nad swoją wiarą i nie planowała się tym zamęczać, ale jeśli gwiezdny klan byłby tak wpływowy, to czy wtedy żywe koty miałyby jakiekolwiek panowanie nad swoim życiem? Otrzepała się, odpychając od siebie te myśli. Nie musi i nie chce się teraz nad tym zastanawiać. - Skoro z wiekiem mi futro ciemnieje, to może za jakiś czas cała będe czarna!! MHahah!!.. Chociaż, jeśli według twojej teorii futro kota jest zależne od charakteru, co by to wtedy znaczyło o mnie?? - Spytała żartobliwie i szturchnęła ją łapą.

- Ściółka! - Powtórzyła po kotce, kiedy ta skończyła swoją wypowiedź. - Fajne imię, ciekawe. Oryginalne, a takie są najfajniejsze.. Moim zdaniem bynajmniej. Poza tym, skoro tak lubisz myszkować może skończysz z imieniem Leśna Myszka. Tsk. - Cmoknęła. - Wracając, też zbieram różne fikuśne rzeczy. Od małego planowałam sobie przyozdabiać legowisko skorupkami ślimaków, szyszkami.. no, i kwiatkami oczywiście. W zasadzie to wszystkim co las mi podaruje!! - Co prawda, najbardziej ją fascynowały zrzucone rogi i pozostałości szkieletów zwierząt, ale to postanowiła sobie na razie zatrzymać dla siebie. Wolała się obecnie nacieszyć dzielonymi pasjami i nie zrazić do siebie Ściółki. Kto wie, może ich przyjaźń rozkwitnie i nie będzie się kiedyś musiała wstrzymywać.
- Ano, może. Chociaż wątpie, że w tym przypadku uczeń przerośnie mistrza. Pfftthiihihi. - Zachichotała w odpowiedzi. - Ha!! Twojemu nosowi nic nie umknie, co?. - Poparła rudą w jej przekonaniu. Jeśli pointka kiedyś miałaby sięgnąć poziomu ekspertyzy Leśnej Łapy w plotkowaniu to będzie musiała się spiąć, bo na razie ledwo zna imiona kotów we własnym klanie.

Nie tak dawno, stał się terminatorem. Przy okazji, jak dobrze pamiętał, właśnie wtedy widział obcego kota, który - jakimś cudem - teraz był też terminatorem ich Klanu. I nie było w tym nic złego, ale nowy kot był zwyczajnie dla Mroku ciekawy. Nie mógł jednak zagadać wcześniej, bo nie dość że tłum go spłoszył, a potem jakoś... wszystko poszło nie po drodze. Ale teraz było po drodze!
Wszedł do legowiska, nawet nie z zamiarem by zagadać, ale skoro nadarzyła się okazja - bo akurat uwidział kotkę - to dobrze wykorzystać sytuację. Odchrząknął cichutko, do samego siebie.
- Cześć! Nie znamy się jeszcze, ale widziałem cię parę razy - start. Nijaki, ale start. - Jestem Mrok. To jest, Zapadająca Łapa, ale Mrok mi odpowiada.

[zroszona!!]

Orientalka położyła po sobie długie uszyska gdy usłyszała podniesiony głos, czyściła swe futro i nie skupiałą się na otoczeniu. Zapadająca Łapa, oh, mieli chyba razem mianowanie.
- Zroszona Łapa, i czy my czasem nie byliśmy razem mianowani? - przedstawiła się i zapytała. Było to... dziwne, jak małe niektóre koty są. Oczywiście nie ma co się dziwić, Pajęczyca na swoim karku miała już 12 księżyców i osiągnęła swój pełen wzrost, lecz dalej czuła się niczym wysokie drzewo spośród krzewów. Spojrzała na Zapadającą Łapę który był dużo mniejszy od szylkretki.
- Jak się czujesz? - zapytała chcąc jakoś nawiązać rozmowę. Oczywiście postawiła na nowo swe uszy, a końcówka ogona koteczki lekko drżała, dalej czuła się nerwowo pośród tylu obcych.

Jemu, szczerze, nigdy nie przeszkadzało jaki kto jest duży. Nie myślał o tym, nie było po co o tym myśleć. Szczególnie, że niemal w każdym wypadku, jego wysokość byłaby na minusie! A przejmowanie się tym, bez powodu, nie miało żadnego celu. No, chyba że ktoś zacząłby go szczerze wyśmiewać. Wtedy byłoby mu trochę przykro.
- Chyba tak było! Wiesz, ja nie mam dobrej pamięci. Widziałem ciebie, a potem jak wszyscy chyba z całego Klanu cię otoczyli i uznałem, że jak ja też się przykleję, to może być za dużo. Więc uznałem, że wolę cię poznać jak nie będzie przy tobie dosłownie, no, każdego! - uśmiechnął się. Nie miał w końcu zamiaru jej przebodźcować, czy jakkolwiek by tego nie nazwać. Wiedział chyba najlepiej jak to jest, jak nagle jest za dużo, za głośno czy coś, po co miałby kogokolwiek wpychać w niewygodny scenariusz? - Całkiem dobrze, dziękuję że pytasz. Nie miałem dziś wiele do roboty, a przynajmniej nie pamiętam żebym miał trening, więc rozkoszuję się chwilą słodkiego nieróbstwa! A ty, Zroszona Łapo? Wszystko u ciebie w porządku?
Kontynuował i ciągnął, teraz zauważając, że jej ogon się rusza. Aha. Aha!! Nie wiedział co z tym zrobić. Usiadł, oblizał pyszczek, odchrząknął znów.
- Mam nadzieję, w ogóle, że ci nie przeszkodziłem w niczym? Pojawiłem się nagle i zostałem jak jakaś upierdliwa osa!

Orientalka zaśmiała się i skinęła głową, miał rację, na ceremonii była osaczona wieloma kotami.
- Ma to sens - przyznała i zachichotała cicho. Taka prawda! I tak była przerażona w tamtym momencie przez pewne kocięta i kotkę, które to postanowiły kłocić się akurat przy szylkretce. Ah chwila relaksu i spokoju, zrozumiałe. Koteczka skinęła głową.
- Nie narzekam - odparła jedynie, nie chciała tłumaczyć co i jak myśli o życiu klanowym, nie bez pytania.
- Oh w niczym nie przeszkadzasz! Czyściłam po prostu futro - wyjaśniła z uśmiechem na pysku.
- Kto jest twym mistrzem, chyba zapomniałam -