Trening Żuczej Łapy

Unik Żuczej Łapy: udany
Próba oślepienia Żuczej Łapy przez Orzechowego Cienia: nieudana
Atak Orzechowego Cienia: udany

Żucza Łapa uciekł spod łap Orzecha – i całe szczęście, bo cios w brzuch bolałby bardziej, niż cokolwiek innego! Z tym jednak wojownik odskoczył i się rozluźnił, ogłaszając koniec walki na dzisiaj; jeżeli terminator nie miał żadnych pytań, to wrócili do obozu.

_________________

Och, na szczęście udaje mu się uciec spod Orzecha, bo byłby trochę przypał. Wzdycha z ulgą na informację o końcu walki i kiwa prędko głową, po czym wraca z wojownikiem do obozu.

***

Iii kolejny dzień! Jednak tym razem nie w normalnym, hm, miejscu na trening, a w lecznicy. Cholerna choroba. No ale przynajmniej dalej może słuchać mistrza i nauczyć się jakiejś teorii, ot co.
— Cześ — wita się krótko, dość luźno, gdy Orzech zjawia się w lecznicy, a następnie zerka pytająco na złocistego. Za co dzisiaj się zabiorą?

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

Szło całkiem gładko; polowanie i walkę już omówili, a to były bez wątpienia najważniejsze treningowe kwestie… po których można było przejść do czegoś lżejszego. To znaczy: teoretycznego, bo w sumie nie dla każdego Kodeks Wojownika był takim lekkim i przyjemnym tematem. Na dodatek Orzech i tak musiał na razie zostać w lecznicy, podobnie jak zresztą Żucza Łapa, chociaż z innego powodu, więc to nie tak, że mogli robić jakiekolwiek praktyczne ćwiczenia.
– Hej. Skoro jesteśmy tutaj… to pogadamy o Kodeksie Wojownika. Coś o nim już wiesz?

_________________

Och. Kodeks wojownika. Zawsze trochę się o nim słyszy - w formie jakichś przestróg za kociaka, czy tam po prostu podczas rozmów. Żuk zastanawia się krótko.
— Hm, coś było z jedzeniem... O, że kocięta i starsi jedzą najpierw. A, no i że nie można wkraczać na tereny innych klanów — mówi, po czym wzrusza barkami. Spogląda na mistrza, czekając, aż odpowie.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

Tylko tyle? Kocur milczał przez chwilę, licząc na to, że Żucza Łapa wspomni coś więcej… niektóre zasady były przekazywane już kociakom, więc był zdziwiony i nieco rozczarowany, że terminator w takim wieku wyłuskał z pamięci tylko te dwie kwestie. No ale nic; nie dał po sobie poznać, że się rozczarował.
– No dobra, to polecimy po prostu od początku. Pierwszy punkt brzmi: broń swojego Klanu, nawet kosztem swojego życia. Możesz zawierać przyjaźnie z kotami spoza Klanu, ale musisz pozostać lojalny wobec swojego Klanu, gdy spotkasz się w bitwie z przyjacielem. Drugi: nie poluj i nie wkraczaj na tereny innego Klanu, tak jak mówiłeś. Co do kolejności jedzenia, to określa to trzeci punkt: starszyzna, kocięta, chorzy i ranni muszą zostać nakarmieni przed terminatorami i wojownikami. Terminatorzy nie mogą jeść bez pozwolenia, dopóki nie zapolują, by nakarmić starszyznę.

_________________

Powoli kiwa głową, słuchając słów Orzechowego Cienia. Broń swojego klanu, bądź lojalny, bla bla bla... Za to Żuczek zastanawia się chwilę.
— Czyli wojownicy i terminatorzy mają codzienny obowiązek patroli i polowań? Bo pamiętam, że też coś z granicami było, by je oznaczać i tak dalej — wspomina. Zgaduje, że jeśli dany terminator jest chory albo dopóki nie nauczy się polować, to nie musi się głodzić, bo to byłoby idiotyczne! Spogląda na Orzecha.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

– Tak, chociaż za organizację tego odpowiada w klanie Zastępca, więc niekoniecznie będzie tak, że każdego dnia pójdziesz i na patrol, i na polowanie – wojownicy w końcu mają także treningi i inne obowiązki – odpowiedział na pytanie Żuczej Łapy. – Dalej mamy: zwierzyna jest zabijana tylko po to, by się nią pożywić. Podziękuj Gwiezdnemu Klanowi za jej życie. Oczywiście to też nie tak, że masz krzyczeć na cały las albo w ogóle cokolwiek mówić; bardziej chodzi tu o docenianie zwierzyny i szanowanie jej – omówił kolejny punkt, który co prawda był dosyć prosty, ale w jego odczuciu warto było dodać, że nie chodzi o jakieś składanie ogromnych podziękowań Gwiezdnym i tak dalej. – Kolejny punkt na pewno sam znasz: kocię musi mieć co najmniej sześć księżyców, by mogło zostać terminatorem. A wiesz, co robi nowo mianowany wojownik, albo co trzeba zrobić, aby zostać Zastępcą?

_________________

Na odpowiedź wojownika mruczy tylko ciche "mhm" na znak zrozumienia. Szkoda tylko, że i przywódca, i zastępca są niezbyt obecni ostatnio. No ale cóż, każdy może zachorować, czy coś. Uszy młodzika poruszają się lekko na pytanie kocura.
— Hm. Nowo mianowani wojownicy muuuszą... odbyć czuwanie. I trzeba chyba wytrenować jakiegoś terminatora, żeby zostać zastępcą — odpowiada dość... bezproblemowo, mimo to, że wcześniej nie powiedział wiele zasad. Jakoś bez kontekstu o nich zapomina, ale jednak dużo się o nim słyszy.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

– Aha, dokładnie tak – pochwalił entuzjastycznie Żuka. Jednak jak się go pociągnęło nieco za język, to już więcej kojarzył. – Tak, mh, oficjalnie brzmi to: nowo mianowany wojownik musi odbyć milczące czuwanie przez jedną noc po otrzymaniu swojego imienia wojownika. Wojownik nie może zostać Zastępcą, dopóki nie wytrenował choć jednego terminatora – przedstawił faktycznie brzmienie punktów Kodeksu Wojownika. – Zastępcy dotyczą także dwie kolejne reguły: Zastępca zostaje Przywódcą Klanu, gdy ten umiera lub rezygnuje z rangi. Po śmierci lub rezygnacji Zastępcy, nowy Zastępca musi zostać wybrany przed górowaniem księżyca. Chodzi o to, żeby klan jak najkrótszy czas był bez Zastępcy, by w razie czego nie został również bez Przywódcy. O Zgromadzeniach też zapewne wiesz – Zgromadzenie wszystkich Klanów odbywa się w czasie pełni księżyca co 6 księżyców i w jego noc trwa rozejm. W tym czasie klany nie mogą ze sobą walczyć. – Rzucił parę punktów naraz, praktycznie bez przerw, więc zaraz zamilkł, czekając na ewentualne pytania ze strony terminatora.

_________________

Uśmiecha się wesoło na pochwałę, a następnie słucha i próbuje zapamiętać kolejne zasady kodeksu. Jeden scenariusz pojawia się w jego głowie, gdy Orzech kończy mówić.
— A jeśli przywódca i zastępca, uznajmy, umierają w tej samej walce? Wtedy koty wybierają kogoś, może Gwiezdny Klan...? — drugie zdanie wypowiada troszkę ciszej, jakby zastanowiony. Możliwe, że nie było jeszcze takiej sytuacji i trochę trudno powiedzieć, no ale lepiej wiedzieć na przyszłość. No, na wszelki.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

– Wtedy jest przypał – odpowiedział wprost. – Nie wiem, jak by to wyglądało. Klan Rzeki na przykład, a przynajmniej tak mi się wydaje, samodzielnie wybrał Przywódcę… i w moim odczuciu ta opcja ma najwięcej sensu w takiej sytuacji. Co z tego, że Gwiezdni kogoś wybiorą, jak w klanie są żywe koty, a nie przodkowie, no nie? To członkowie klanu powinni chcieć, by ktoś był Przywódcą – podzielił się z Żukiem swoją perspektywą na ten temat. Może się okazać, że nawet najbardziej wychuchany kandydat w oczach Gwiezdnych nie będzie wcale najlepszy dla kotów żyjących aktualnie w klanie. – Dalej mamy: granice klanu muszą być sprawdzane i oznaczane każdego dnia. Przegoń każdego przekraczającego je kota. Wojownik nie może opuścić kocięcia w bólu lub niebezpieczeństwie, nawet jeśli jest to kocię z innego Klanu.

_________________

Perspektywa, którą dzieli się z terminatorem Orzech, ma sporo sensu. Więc Żuk kiwa energicznie głową, po czym dalej słucha zasad kodeksu.
— A jeśli znajdziemy jakiegoś, nie wiem, bawiącego się kociaka? Już pomijając ten ból i niebezpieczeństwo. Chyba odprowadzić je do rodziców, by nie pałętało się po terenach klanu? — pyta, przechylając delikatnie głowę.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

„To członkowie klanu powinni chcieć, by ktoś był Przywódcą”, powiedział, a jego myśli zupełnie przypadkiem powędrowały w stronę Niedźwiedziej Gwiazdy i tego, jak blado wypadała w porównaniu z nim zarówno Golcowa Gwiazda, jak i Szałwiowe Życzenie. Ech.
– No… no raczej, że nie porwać do klanu – odparł z rozbawieniem w głosie. – Tak, generalnie zawsze należy wypytać kociaka, co tu robi sam, gdzie są jego rodzice; jeżeli się zgubił z innego klanu, trzeba poczekać na patrol. Jeżeli jego rodzice nie żyją i nie ma innego opiekuna, i dojdziesz do wniosku, że warto spróbować z wcieleniem takiego dzieciaka do klanu, najlepiej poczekać na nasz patrol i wysłać kogoś po Przywódcę. Jak kocię jest poważnie ranne, to inna sprawa, wtedy nie ma co się bawić w czekanie, po prostu zabierasz je do medyka – doprecyzował zaraz. – A skoro o Przywódcy: jego słowo jest prawem. Kolejny punkt Kodeksu brzmi honorowy wojownik nie musi zabijać innych, by wygrać swoje bitwy, chyba że jest to konieczne dla obrony własnej lub jeśli są to koty wyjęte spod Kodeksu Wojownika. Co w ogóle wiesz o kotach wyjętych spod Kodeksu? Słyszałeś kiedyś o pieszczoszkach?

_________________

Wywraca rozbawiony oczyma na wzmiankę o "porwaniu do klanu". Nawet o tym nie pomyślał! Przytakuje Orzechowi, gdy ten kończy odpowiadać na jego pytanie, a zagadnienie o kotach wyjętych spod Kodeksu zamyśla się.
— Są to um. Samotnicy. Nie słyszałem o nich wiele, oprócz krótkich wspominek, że ktoś jakiegoś spotkał przy granicy i trzeba było przeganiać. Pieszczochy chyba trzymają się blisko dwunogów, czy jak im tam było — odpowiada, marszcząc lekko brwi.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

– Mhm, dokładnie. Pieszczochy rzadko polują, a jedzą głównie to, co dadzą im dwunogi, siedzą w ich gniazdach z własnej woli… mało to ma wspólnego z byciem wojownikiem, co też precyzuje sam Kodeks: wojownik odrzuca wygodne życie pieszczoszka. Poza tym spod Kodeksu są wyjęci ogólnie samotnicy i zdrajcy klanu. Nie znaczy to, że Kodeks zachęca do zabijania ich, czy coś w tym stylu… ale sytuacje zdarzają się różne – rzekł. Teoretycznie gdyby ktoś został wygnany z klanu za jakieś, dajmy na to, morderstwo, to na tej podstawie również można by pozbawić tego kota życia, by on nie sprawiał już zagrożenia dla innych… no, ale to już nieco ekstremalny przykład i nie czuł potrzeby tego dodawać. – Wreszcie, ostatni punkt brzmi: każdy Klan ma prawo być dumnym i niezależnym, ale w ciężkich czasach klany muszą zapomnieć o granicach i walczyć ramię w ramię, aby chronić siebie nawzajem. Każdy klan musi pomagać innym, aby żaden z nich nie upadł. To punkt dodany po upadku Klanu Nieba i na jego podstawie zarówno my, jak i Klan Gromu, podzieliliśmy się terenami z Rzeczniakami.

_________________

Trochę... nie wyobraża sobie życia jako samotnika. Nawet pomijając fakt umiejętności - dopóki nie miałby z kim rozmawiać, jakiegoś towarzysza, to byłoby strasznie, hm, nudno? Nie znałby swojego miejsca - może niektórym się to podoba. Kiwa na koniec głową, ponieważ wszystko rozumie. Nie ma już pytań.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

Żucza Łapa nie miał już żadnych pytań, natomiast zasady Kodeksu Wojownika do omówienia się im już po prostu skończyły. Mógł więc tylko dodać ostatnie kilka rzeczy i zakończyć na dzisiaj.
– Oczywiście poza Kodeksem są też inne zasady, często takie po prostu… zdroworozsądkowe, jak to, że kocięta nie mogą wychodzić z obozu. Są też takie, które wynikają z Kodeksu Medyka, ale tego akurat nie znam – wiem głównie to, że medyk nie może odmówić pomocy i nie może mieć partnera i kociąt. A, i jedyna okazja, kiedy można ewentualnie przekroczyć granice innego klanu, to gdy podróżuje się do Spienionych Wodogrzmotów, czyli miejsca spotkań z Gwiezdnym Klanem – dorzucił więc jeszcze kilka dodatkowych „zasad”, a następnie pożegnał się z terminatorem. Następne dni spędzali na powtarzaniu Kodeksu.

---

Czas mijał, zarówno Orzechowy Cień jak i jego terminator już dawno opuścili lecznicę, ale głównie powtarzali rzeczy, które zrobili wcześniej. Właściwie materiału zostawało coraz mniej i tego dnia złocisty wojownik zarządził spotkanie nie w Rysim Gąszczu, a przy wyjściu z obozu, po przywitaniu z kocurkiem, zapowiedział mu, że tego dnia zajmą się wspinaczką i patrolem po granicach.
– Wspinaczka polega przede wszystkim na mocnym trzymaniu się pazurami kory – zaczął, kiedy wyszli z obozu w stronę najbliższej granicy przy Sokolich Górach. – Podchodzisz do pnia, obejmujesz go szeroko łapami, wbijasz mocno pazury i zaczynasz się podciągać w górę. Do tego schodzisz z drzewa tak, jak wchodzisz, w sensie w tę samą stronę kierując głowę – do korony drzewa. Inaczej nie będziesz w stanie się utrzymać, twoje pazury będą się po prostu ześlizgiwać z kory. Najpierw ci pokażę, potem wejdziesz za mną na trochę niższą gałąź, i wtedy zejdziemy w takiej samej kolejności – dopowiedział całą resztę teorii, którą musiał znać. Następnie zaprezentował terminatorowi sposób wchodzenia na drzewo; sam podszedł do pnia, objął go przednimi łapami, podskoczył lekko, by dołączyć też tylne łapy, i zaczął się podciągać w górę, dopóki nie dotarł do gałęzi – nie takiej najniższej, tylko nieco wyżej.

_________________

Uśmiecha się wesoło na powitanie, gdy staje przy Orzechowym Cieniu i kołysa delikatnie ogonem na boki. Wspinaczka, hm? No i granice. Luzik. Słucha uważnie mistrza, idąc obok niego i rozgląda się wokół.
Prędki wydech pyskiem, po czym głęboki wdech i Żuk zabiera się do pracy - podchodzi do pnia, obejmuje go łapami i wbija mocno pazury, a gdy czuje się pewien - zaczyna się podciągać w górę. Wykonuje mały podskok, by dołączyć do tego i tylne łapy. Dociera do gałęzi i siada na niej, uparcie, mocno trzymając się kory, jakby... nieufnie.
— H-huh. Śmiesznie — rzuca wraz z wydechem, obserwując krajobraz z, cóż, wyższego punktu. Uśmiecha się pod nosem, odrobinę się wyłączając.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

Obserwował z gałęzi, na której przycupnął, poczynania Żuczej Łapy. Ten, jak to każdy kot na początku nauki wspinaczki, wszedł na drzewo nieco chwiejnie i niepewnie, ale jednak dotarł na gałąź pod nim. Uśmiechnął się do terminatora z góry, po czym po chwili zaczął schodzić w dół. Z gałęzi odwrócił się znowu w stronę pnia i przyczepił się do niego pazurami, jakby chciał wchodzić wyżej, ale zamiast tego zaczął powoli się opuszczać w dół. Kiedy zszedł, dał znać synowi Czerwonego Kwiatu, by również spróbował.

_________________

Korzysta z chwili - rozkojarzony rozgląda się, wręcz wchłaniając przyrodę wokół. Zerka na schodzącego z drzewa Orzecha, zaś na znak kiwa krótko głową. No dobra - przecież to nie ostatni raz, podczas którego będzie na drzewie!
Pozytywnie nastawiony odwraca się w stronę pnia, ponownie go obejmuje, mocno trzymając się kory. Zaczyna powoli się obniżać i finalnie czuje ziemię pod tylnymi łapkami. Staje przed złotym, uśmiechając się do niego wesoło. Powstrzymuje energiczne "ja chcę jeszcze raz!!!!", więc spogląda tylko na kocura i czeka na dalsze informacje z jego strony.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

Starlight