Trening Żuczej Łapy

Cóż, nie chciała zwlekać z treningiem, zresztą nie miała nic innego do roboty. Szczerze mówiąc, czuła się pewnie równie podekscytowana co sam terminator... Co nie do końca jej wypadało, dlatego zachowała neutralny wyraz pyska. Ruszyła od razu w kierunku Rysiego Gąszczu - pierwsze miejsce, które zamierzała pokazać terminatorowi.
- Teraz idziemy w stronę Rysiego Gąszczu. Od następnego razu to tam będziemy od razu spotykać się na treningach - poinformowała, patrząc prosto przed siebie. Po chwili zadała pytanie:
- Wolisz zacząć od walki, czy od polowania? - szczerze mówiąc, Jastrząb było to zupełnie obojętne, dlatego dała kocurowi wybór.

_________________

raging wind,
while your visage fades away
where _._ the _._ w o r l d
lies in pieces at my feet
***
the fire and the storm
and the snow and the mist
struggle inside, help me gain insight

Wesoło podąża za szylkretową kocicą, wodząc wzrokiem tu i tam. Tak ładnie! Znaczy, heh, trochę biało, bo jednak ostatnio pada sporo śniegu, jednak totalnie inaczej niż w obozie. Obóz sam w sobie nie jest zły, oczywiście, ale Żuczek chciał od jakiegoś czasu zobaczyć coś... nowego. Na informację na temat Rysiego Gąszczu kiwa głową. Na pytanie chwilowo się zamyśla, jednak uchyla pyszczek, by odpowiedzieć;
— Hmm, możemy od polowania! — następnie czeka, aż Jastrzębi Wrzask zapozna go z jakimiś... rzeczami. W sumie to nie wie. Spogląda na pyszczek wojowniczki z lekkim uśmiechem.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

- Wspaniale - rzuciła krótko, aprobując wybór terminatora. Polowanie zdecydowanie by mu się przydało, by już mógł zacząć dorzucać się do stosu zwierzyny, tak jak każdy wojownik i większość terminatorów.
- Czy wiesz już coś na ten temat? Może jakaś teoria, przemyślenia? - zapytała na początek. Była gotowa od razu wygłosić całą swoją wiedzę na ten temat, ale jeśli terminator już miał jakąś wiedzę, to być może mógł jej oszczędzić paru słów.
Nadal kierowała się do terenów treningowych, prawdopodobnie zamierzając się tam na chwilę zatrzymać.

_________________

raging wind,
while your visage fades away
where _._ the _._ w o r l d
lies in pieces at my feet
***
the fire and the storm
and the snow and the mist
struggle inside, help me gain insight

Marszczy brwi w zastanowieniu, próbując sobie przypomnieć jakiekolwiek informacje, które może znać z wcześniejszych rozmów. Ach, Szałwiowe Życzenie mu coś mówiła o skradaniu!
— Wiem jedynie, że przy skradaniu trzeba zgiąć łapy, yy... zrównać ogon z grzbietem. Uważać na kierunek wiatru. Mmm — zastanawia się jeszcze chwilę, jednak po chwili wzrusza ramionami. — Reszty nie zapamiętałem — mówi krótko, uśmiechając się lekko do Jastrzębiego Wrzasku. No, przynajmniej coś wie! Idzie blisko szylkretki, oglądając jednocześnie okolicę.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

Zaginięcie dwóch wojowniczek i podstarzałej terminatorki w jednym czasie było… dziwnym, niepokojącym zbiegiem okoliczności i w ogóle średnio mu się to podobało, bo osłabiało to Klan Wichru. O ile zniknięcie Jastrzębiego Wrzasku dało mu niezdrową nutkę satysfakcji przez to, że Puch się przyznała, że to ona jako terminatorka gadała do niej głupoty, to szybko skarcił się za tę myśl; na temat Sójczej Łapy przemyśleń nie miał w ogóle, bo właściwie ledwo kojarzył, kto to taki, a Zawilcowa Łąka… cóż, to już była większa strata. Nawet nie to, że byli jakoś szczególnie blisko, po prostu była w podobnym wieku, co on, lubił z nią rozmawiać, uważał ją za taką… w porządku, nawet jeśli była dość sztywna i taka… pozbawiona emocji. Ale cóż, chcąc nie chcąc: życie w klanie toczy się dalej.
I nawet tak się stało, że dostał terminatora. Niesamowite.
Dzień przed złapał Żuczą Łapę, poinformował, że jest jego nowym mistrzem, i poprosił go o zjawienie się przy wyjściu z obozu w porze górowania słońca, gdzie na niego zamierzał czekać.

_________________

Jest świadomy o zniknięciu paru kotów, w sumie to nie byle jakich, a Zawilcowej Łąki, jego mistrzyni i terminatorki. Został powiadomiony o zmianie, czyli że zostaje przygarnięty pod skrzydła Orzechowego Cienia... Nie zna go zbytnio. Nie wie, czego oczekiwać, jednak myśli pozytywnie.
Drepta na umówione miejsce treningu z nutką stresu, która przypomina o sobie co jakiś czas. Uśmiecha się szeroko, gdy widzi kocura przy wyjściu. Zauważa w myślach, że w sumie to niczego nie umie, więc... ta zmiana może się przydać.
— Dzień dobry, Orzechowy Cieniu — wita się sympatycznie, zaś jego ogon wędruje do góry i porusza uszami ciekawsko, czekając na polecenia wojownika.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

– Cze – odpowiedział krótko, prosto, na kulturalne i miłe powitanie ze strony Żuczej Łapy. Luźne powitanie pasowało do tego, że Orzech mimo wszystko nie lubił tego niepotrzebnego dystansu i oficjalnej, poważnej otoczki na treningach, nawet jeśli oczekiwał jakiegoś tam szacunku ze strony terminatorów. – Pójdziemy do Rysiego Gąszczu, a w międzyczasie – umiesz już coś, czy niekoniecznie? I od czego chciałbyś zacząć, o ile masz jakiś konkretny typ?

_________________

Ma być luźno? No spoko! Żuczek nie reaguje już na krótkie przywitanie Orzechowego Cienia, oprócz przyjęcia, że nie musi jakoś bardzo się oficjalnie zachowywać. Drepta przy kocurze, skinąwszy łebkiem na informację, że pójdą do Rysiego Gąszczu. Na pytanie marszczy lekko brwi, a na myśl przychodzi... puska. Nic w sumie nie umie, ot co.
— Niekoniecznie. Z Jastrzębim Wrzaskiem mieliśmy zacząć polowanie, ale no, wróciliśmy szybciej do obozu i średnio to wyszło — wyjaśnia, po czym wzrusza barkami. — Możemy zacząć od polowania — żeby w końcu się nauczyć, mówi cicho rozbawiony głosik z tyłu głowy Żuka. Przeczesuje wzrokiem okolice.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

– Mhm, no dobra. Trochę lipa, ale nadrobimy to sobie – odparł szczerze zaraz po krótkim pomruku pełnym zastanowienia, ale w jego głosie nie było słychać jakiejś złości czy rozczarowania; ot, taki specyficzny sposób stwierdzenia faktu. – W porządku. W polowaniu ważne jest kilka rzeczy, przede wszystkim poruszanie się pod wiatr, na ugiętych łapach, zrównanie ogona z grzbietem i zerkanie pod łapy, żeby na nic nie nadepnąć. Te zasady musisz zachować podczas skradania się do zwierzyny – w czasie szukania wystarczy iść pod wiatr, węszyć, nasłuchiwać i się rozglądać. Poza tym mamy reguły stosujące się do różnych rodzajów zwierzyny. Tak nawet patrząc po tym, co zazwyczaj znajduje się na stosie, wyróżniłbyś jakieś typy?

_________________

No, lipa. Żuk kiwa głową, zgadzając się z tym faktem. Słucha Orzecha, wodząc wzrokiem po okolicach, starając się równocześnie zapamiętać te różne informacje na temat polowania. Pod wiatr, równy ogon z grzbietem, zerkanie pod łapy... A nagle pytanie w stronę pointa. Czy może wyróżnić jakieś typy? No, on nie potrafiłby? Chwilowo się zastanawia, po czym otwiera pyszczek w celu udzielenia odpowiedzi;
— Ptaki, yyy gryzonie, rybę chyba nawet na stosie kiedyś widziałem — odpowiada szczerze, po czym zerka na Orzecha. Nie jest pewien, czy te określenia dobrze opisują całą grupę zwierząt, o które pyta mistrz.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

– Ano. Jak coś to rybami nie będziemy się zajmować, bo nie umiem ich łowić i nie jest to jakaś… obowiązkowa rzecz w naszym klanie. A osobną grupą są jeszcze zające i króliki – odpowiedział i kiwnął lekko głową. – Gryzonie i inne małe stworzenia, takie jak płazy i gady – wieszcz, jaszczurki, żaby i te inne – wyczuwają drgania ziemi przy naszych krokach, więc aby je zminimalizować przenosimy ciężar ciała na tylne łapy. Zające mają dobry słuch, tak że skradając się do nich należy wyciszyć oddech, a ptaki mają dobry wzrok, więc…? – odezwał się pytająco, zerkając zachęcająco na Żuczą Łapę.

_________________

Słucha Orzechowego Cienia, wodząc wzrokiem po terenach, zawieszając go na jakimś losowym kwiatku, a tu nagle pytanie. Y. Ptaki. Mają dobry wzrok. Żuczek mruga kilka razy, zerkając w stronę mistrza.
— To pewnie trzeba jakoś unikać ich wzroku — wnioskuje, wzruszając delikatnie barkami, ale nie kończąc swojej wypowiedzi. — Yy... może się chować za jakimiś rzeczami? — pytająco unosi brwi. Ma to trochę sensu. Wtedy ptak nie zauważa kota i ziup! złapany.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

– Aha, zgadza się. Najłatwiej się chować, ale możesz też iść po łuku albo od tyłu i przystawać w bezruchu – to też działa, głównie dostrzegają ruch. Dobra, jak nie masz pytań, to do dzieła, możesz szuk-… a, złapaną zwierzynę się zakopuje, jak coś. Musisz zapamiętać miejsce i potem do niego wrócić – odpowiedział. Jeżeli Żuk nie miał pytań i faktycznie wyruszył na polowanie, kocur zamierzał chwilę odczekać, a po chwili ruszyć za nim w sporej odległości, na ugiętych łapach, kryjąc się za elementami otoczenia.

_________________

Zgadza się. Żucza Łapa uśmiecha się delikatnie, gdy Orzech potwierdza jego słowa. A tu nagle do dzieła!, więc point zgina łapy i rusza przed siebie, chwilę myśląc o tym, co jeszcze mistrz mu mówił... Aha, pod wiatr, yy, patrzeć pod łapy... Co tam jeszcze? O, zrównać ogon z grzbietem! Kocur, zerkając pod łapy co jakiś czas, rozgląda się, węszy, nasłuchuje, ciekawym będąc, co znajdzie.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

Żucza Łapa musi się oddalić spory kawałek – Rysi Gąszcz jest miejscem tak często uczęszczanym przez koty, że zwierzyna raczej się trzyma od niego na odległość. W końcu jednak jakieś dwie długości drzewa przed kocurkiem ląduje niewielki wróbelek.

_________________

Wróbelek! Uch, co tam Orzech mówił przed chwilą... a nie, to bardziej sam Żuk mówił. Że się chować, iść po łuku. Tak więc Żucza Łapa, nie zmieniając pozycji i zerkając pod łapy i sprawdzając kierunek wiatru, porusza się dość powoli, korzystając z otoczenia, by unikać wzroku małego ptaszka. Gdy jest wystarczająco blisko, rzuca się na zwierzynę, by następnie, uh... Zakończyć jej życie.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

Wróbelek poderwał się nagle do lotu i… odleciał, nieprzejęty próbami Żuczej Łapy. Cóż, pierwsza zwierzyna wciąż musiała zostać złapana przez terminatora!

_________________

Żuk marszczy brwi, gdy wróbelek sobie w najlepsze, po prostu, odlatuje. Wywraca oczyma i wraca do poszukiwań, w końcu nic się nie uda od razu, prawda? Zgina ponownie łapy, wyrównuje ogon z grzbietem i idzie pod wiatr, rozglądając się, węsząc... Czasami zerka pod łapy, żeby przypadkiem nie odstraszyć potencjalnej zwierzyny!

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

Po pewnym czasie poszukiwań pojawia się kolejna szansa upolowania zwierzyny. Jest to… całkiem okazały zając, jedzący coś jakieś półtorej długości drzewa od Żuka.

_________________

Uuu, zając! No, ciekawa zwierzyna. Żuk ponownie przyjmuje pozycję łowiecką - zgina łapy, wyrównuje ogon z linią grzbietu, do tego wycisza oddech. Upewnia się, że idzie pod wiatr, po czym rusza w stronę zwierzaka, zerkając co jakiś czas pod łapy. Gdy jest wystarczająco blisko - rzuca się na niego z zamiarem odebrania mu życia.

_________________

-ˋ₊˚. wróciło lato i noce są jasne

chcę znowu spotkać cię po raz pierwszy
chodźmy nad wodę, na twoich kolanach zasnę
wymyślę więcej dobrych wierszy

Starlight