Trening medyczny Chabrowego Powiewu

Podróż na miejsce nie zajęła im długo, bo nie szli daleko. Kiedy tylko dotarli na Mechowisko, Motyli Blask uśmiechnął się lekko.
– Mów, jak znajdziesz coś, czego zastosowań, miejsc występowania i innych takich nie omawialiśmy na treningu, to od razu sobie o nich powiemy – rzucił jeszcze, a potem dał jej znak, że mogła się już śmiało rozglądać za roślinami, sam natomiast oddalił się na pewien dystans, żeby jej nie przeszkadzać, ale wciąż móc ją obserwować i w razie czego podejść szybko, gdyby coś wypatrzyła.
I wyglądało na to, że Chabrowy Powiew miała tego dnia szczęście, bo dość szybko wypatrzyła pierwszą roślinkę. Była niezbyt wielka, odrastając nad ziemię może na wysokość kociego kroku, ale za to była w bardzo dobrym stanie mimo mrozów, praktycznie przez nie nienaruszona. Jej łodyga była pojedyncza i owłosiona, a na jej szczycie znajdowały się drobne listki, jajowate do podłużnych, z widocznymi ogonkami i nerwami. Do tego aromatycznie pachniała. No, chyba miała swój pierwszy medykament!

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Kiwnęła głową, czując delikatną ekscytację z okazji kolejnego szukania ziół.
Poruszyła nieznacznie uszyma, gdy zauważyła niewielką roślinę o pojedynczej łodydze i małych liściach, natomiast po podejściu do niej poczuła bardzo konkretny zapach. Nie omawiała tego medykamentu z Motylem, ale aromat bardzo podpowiadał jej, czym to mogło faktycznie być. Po krótkiej obserwacji uniosła głowę i zerknęła przez ramię w poszukiwaniu wzrokiem mistrza, po czym poprosiła go, by podszedł.

_________________

los nas stworzył 彡
✧˚ · . z nici gwiazd
atomowe puzzle drżą
rozsypując się jak sól
to tu, to tu

Widząc, jak Chaber zerka w jego stronę, był już od razu gotowy podejść. Medykament, który znalazła, nie był zbyt wielki, więc musiał podejść bliżej, żeby go zobaczyć przez ten śnieg i wszystko inne, ale kiedy już go dojrzał, uśmiechnął się lekko. No proszę, znowu się spotykamy, heh.
– Mięta! Ta tutaj jest niewielka, ale może dorastać nawet do prawie długości zająca. Rośnie na podmokłych łąkach i na polach, w pełnym słońcu i w cieniu. Do tego porą Zielonych Liści kwitnie, ma wtedy kwiaty zebrane w kłosy lub główki, fioletowe albo różowe – powiedział. – Zbiera się tylko liście. Poza tym, że pomagają na ból brzucha i zapalenie dziąseł, działają na ból gardła i nerwobóle, a dodatkowo odświeżają oddech – dodał jeszcze po chwili przerwy, a potem dał jej znak, że może się zabrać za zbieranie i odsunął się trochę, żeby jej nie przeszkadzać.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Mięta. Aha! Czyli jej podejrzenia były bardzo trafne, jednak bez tego zapachu pewnie nie miałaby pojęcia, co to mogłoby być. Tylko liście.
Chabrowy Powiew kiwnęła łebkiem i schyliła się w stronę drobnej rośliny, uchylając pyszczek, po czym zaczęła powoli, delikatnie i ostrożnie zbierać liście mięty. W końcu los się do niej uśmiechnął, że cokolwiek znalazła. Jednak na ten moment skupiła się na tym, by zebrać jak najwięcej lub po prostu nie rozerwać niechcący listków. Tak czy siak, roślinka była dość mała, więc nie spodziewała się fajerwerków.

_________________

los nas stworzył 彡
✧˚ · . z nici gwiazd
atomowe puzzle drżą
rozsypując się jak sól
to tu, to tu

Roślinka faktycznie była niewielka, więc i zbiory nie zachwycały, ale tak czy siak Chabrowy Powiew mogła być z siebie zadowolona – nie dość, że faktycznie coś znalazła porą Nagich Drzew (i to dość szybko!), to jeszcze zebrała trzy liście mięty. Lepsze to niż nic, a szczególnie w takie mrozy! Pozostawało tylko starannie je zapakować i mogła ruszyć dalej.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Chabrowy Powiew uśmiechnęła się pod nosem, gdy jednak cokolwiek zebrała. A dokładniej trzy liście mięty, które jednak się pewnie przydadzą. Spakowała znaleziska w większy liść, po czym zaczęła ponownie rozglądać się za kolejnymi roślinami.

_________________

los nas stworzył 彡
✧˚ · . z nici gwiazd
atomowe puzzle drżą
rozsypując się jak sól
to tu, to tu

Minęło trochę czasu, zanim znalazła kolejny medykament, ale to chyba nic dziwnego: nie można było oczekiwać, że na takim Mechowisku w porę Nagich Drzew będzie rosło zioło na ziele! Choć to, co znalazła tym razem, tak właściwie nie do końca było ziołem. Nieopodal rósł krzak, który był co prawda zwykłym, niemedycznym krzewem, ale coś, co mogło przykuć jej uwagę, to srebrzyste niteczki rozciągające się między jego gałęziami, niewątpliwie zaplecione przez pająka.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Była tym razem dość cierpliwa, głównie przez to, że jednak byli na Mechowisku podczas Pory Nagich Drzew. Jej uwagę przykuł krzaczek, który sam nie miał w sobie niczego interesującego, oprócz niteczek zaplecionych między gałęziami.
Pajęczyna. Na pewno, no bo co innego. Ponownie poprosiła Motyla, by ten podszedł, a następnie wskazała łebkiem na ledwo widoczne, srebrzyste niteczki. Pamiętała, jak medyk wspominał jej o pajęczynie podczas omawiania ran i tym podobnych.

_________________

los nas stworzył 彡
✧˚ · . z nici gwiazd
atomowe puzzle drżą
rozsypując się jak sól
to tu, to tu

Na początku już chciał mówić, że ten krzew to się im akurat nie przyda, ale zanim zdążył chociażby otworzyć pyszczek, dostrzegł na nim srebrne nitki pajęczyny. O! To dopiero znalezisko.
– Z pajęczyną jest prosta sprawa, każdy wie, jak wygląda, a można ją znaleźć wszędzie tam, gdzie pająki... czyli, no, wszędzie. Poza tym, że owija się nią różnego rodzaju rany, to jeszcze można nią tamować krwawienie, działa skuteczniej od mchu. Trochę bardziej skomplikowane jest zbieranie, bo trzeba w nim nabrać wprawy i łatwo ją zniszczyć... Musisz znaleźć sobie jakąś gałązkę i ostrożnie ją na nią nawinąć – wyjaśnił, a jeśli Chabrowy Powiew nie miała żadnych pytań, to dał jej po prostu przestrzeń do działania.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Wysłuchała opisu pajęczyny i na koniec powiedziała, że wszystko rozumie, po czym rozejrzała się, szukając pierwszej-lepszej gałązki. Gdy taką znalazła, wróciła do krzaczka i przełknęła nerwowo ślinę. No dobra, damy rade. Delikatnie nachyliła głowę, następnie zaczęła nawijać srebrne niteczki na patyk. Kurcze, oby się udało!

_________________

los nas stworzył 彡
✧˚ · . z nici gwiazd
atomowe puzzle drżą
rozsypując się jak sól
to tu, to tu

No, no, jak na pierwsze zbieranie pajęczyny i to w dodatku porą Nagich Drzew, poszło jej wręcz wyśmienicie! Co prawda nawijanie srebrnych nitek na patyk wymagało nieco więcej gimnastykowania się niż zrywanie liści, ale udało jej się nawinąć całe cztery motki. Zdecydowanie mogła więc być z siebie zadowolona i wyruszać na dalsze poszukiwania!

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Czarno-biała poczuła szczerą dumę, gdy nawinęła aż cztery motki pajęczyny! Uśmiechnęła się wesoło do samej siebie, po czym zerknęła jeszcze na Motyla, jednak skupiła się na dalszych poszukiwaniach. Odetchnęła głęboko i rozejrzała się za czymś przydatnym.

_________________

los nas stworzył 彡
✧˚ · . z nici gwiazd
atomowe puzzle drżą
rozsypując się jak sól
to tu, to tu

Kiedy Chaber spojrzała w stronę Motyla, mogła dostrzec, że ten uśmiechał się do niej z dumą, ale nie przeszkadzał jej i nie podchodził. Póki dobrze sobie radziła, nie chciał jej przerywać i miał nadzieję, że da radę wkrótce znaleźć coś jeszcze.
I tak też się niedługo stało. Roślina wielkości mniej więcej kociego ogona wystawała lekko sponad śniegu nieopodal. Gdyby Chabrowy Powiew się jej przyjrzała, dostrzegłaby, że jej łodyga była bardzo charakterystyczna – żółtozielona, a do tego prześwitująca! Na samym dole nie posiadała ona liści, ale w górnej części rośliny już tak. Miały one długi ogonek, były jajowato-eliptyczne lub lancetowate, u nasady ucięte bądź słabo sercowate, a ich brzegi były piłowane. Co to takiego mogło być?

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Uśmiech Motyla sprawił, że sama się... bardziej ucieszyła? No, ale wracając do poszukiwań!
Roślina o żółtozielonej, prześwitującej łodydze dość mocno zaintrygowała Chaber. Zmrużyła ślepia, obserwując medykament, po czym ustała prosto i ponownie poszukała wzrokiem mistrza i poprosiła, by ten podszedł, wskazując głową na roślinę przed nią. Nie miała pojęcia, co to mogłoby być!

_________________

los nas stworzył 彡
✧˚ · . z nici gwiazd
atomowe puzzle drżą
rozsypując się jak sól
to tu, to tu

Podszedł od razu, kiedy tylko Chaber go poprosiła, a kiedy zauważył roślinę, od razu ją rozpoznał, szczególnie po charakterystycznej łodydze. Ach, to było jedno z pierwszych ziół, jakie kiedykolwiek zbierał!
– To niecierpek. Ten tu jest niski, ale ogólnie mogą dorastać nawet do ponad dwóch długości zająca. Zbiera się z niego same liście, nie ma innych zastosowań niż te, które już znasz i rośnie na każdym rodzaju terenu. Kwitnie porą Zielonych Liści, jego kwiaty są zebrane w grona, niewielkie i żółte albo żółto-zielone. Niecierpek może zamierać porą Opadających Liści... albo pozostać zielony na całą porę Nagich Drzew, jak ten tu – powiedział, wskazując na jej znalezisko podbródkiem. Nie dość, że znalazła niecierpek, to jeszcze w takim dobrym stanie – nic tylko zbierać!

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Niecierpek! Ciekawie wyglądał. Chaber pokiwała głową, po czym chętnie zabrała się za zbieranie liści, mając nadzieję, że trochę uda się jej zebrać. No, dość ładne znalezisko jak na takie warunki pogodowe. I ogółem, miejsce.

_________________

los nas stworzył 彡
✧˚ · . z nici gwiazd
atomowe puzzle drżą
rozsypując się jak sól
to tu, to tu

Nawet jeśli roślina była zielona, to, niestety, niewielka, więc nie udało jej się zebrać zbyt wielu liści, bo tylko trzy. Reszta była albo porwana, albo, no, w ogóle jej nie było. Wciąż lepsze to jednak niż brak zbiorów, bo w takich warunkach tak naprawdę każda ilość medykamentów była cenna i imponująca. Mogła pakować swoją zdobycz i ruszać dalej. Póki co Motyli Blask jej nie przywoływał; najwyraźniej miała dobrą passę, więc nie zamierzał przeszkadzać.

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Trzy listki. Cóż, lepsze to niż nic, oczywiście, więc Chaber nie zamierzała jakoś mocno narzekać! (to wcale nie tak, że ich składzik tak czy siak był dość... bardzo zapełniony, co zdążyła zauważyć). Spakowała znalezisko i otrzepała futro ze śniegu. Rozejrzała się ponownie za medykamentami, robiąc parę kroków w inną stronę. Akurat tym razem dość dobrze jej szło!

_________________

los nas stworzył 彡
✧˚ · . z nici gwiazd
atomowe puzzle drżą
rozsypując się jak sól
to tu, to tu

Po jakimś czasie chodzenia i rozglądania się po Mechowisku, Chabrowy Powiew mogła dostrzec następny medykament: była to przyziemna rozeta długich, równowąskich i lancetowatych liści, zwężonych trochę u nasady. Poza tym jednak roślina nie wyróżniała się absolutnie niczym, ot... po prostu kupa liści skupionych przy ziemi. Czy wystarczyło to, żeby zainteresować Chaber?

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Kolejna roślina. Chaber przyglądała się jej przez dłuższą chwilę, nie widząc niczego ciekawego przed sobą, jednak po krótkim westchnięciu ponownie poprosiła Motyla do siebie. Nie wiedziała, co to jest i czy jest przydatne. Uniosła delikatnie brwi w zaciekawieniu.

_________________

los nas stworzył 彡
✧˚ · . z nici gwiazd
atomowe puzzle drżą
rozsypując się jak sól
to tu, to tu

Starlight