- To też jest ciekawa historia. Klan Rzeki oraz Klan Cienia były dwoma klanami, którym nie udało się przeżyć pożaru. Przynajmniej nie w większości. Do Gromu oraz Wichru dołączyły koty, które przeżyły, jednak część widocznie postanowiła spróbować życia na własną łapę. Na drugim zgromadzeniu, które odbyło się na tych ziemiach, na miejsce zgromadzeń weszła odbudowana grupa Klanu Rzeki pod przewodnictwem Porannej Zorzy, ich medyczki, która do dzisiaj zajmuje się leczeniem klanu. Nie było mnie na tym zgromadzeniu akurat, ale sporo słyszałem od innych. Klan Gromu pod przywództwem Kruczej Gwiazdy nie zaakceptował początkowo odbudowanego Klanu Rzeki, wskazując na brak przywódcy i brak błogosławieństwa Gwiezdnych, Klan Wichru powitał ich ciepło. Klan Rzeki zamieszkiwał wtedy tereny Żwirowej Ścieżki, które nie były zbyt bezpieczne dla nich, ale chcieli być blisko klanów. Grom i Wicher zgodzili się pomóc Rzece pod warunkiem, że wybiorą przywódcę, stając się prawdziwym klanem. Wybrali Krzywowąsego, starszego kocura, który później dołączył do sporej już grupki kotów, został mianowany Krzywą Gwiazdą, wybrał na zastępcę Mknący Nurt i... Taka trójka kotów rządzi Klanem Rzeki do dzisiaj. Jedynie pewien czas temu zostali wybrani terminatorzy Porannej Zorzy, Rycząca Łapa i Psia Łapa - opowiedział historię z tego, co on wiedział, a nie wiedział za dużo o przeszłości Klanu Rzeki. Wiedział jedynie tyle, ile zasłyszał z plotek po zgromadzeniu i tak żałował, że go tam nie było! To było pewno niezapomniane przeżycie dla każdego, gdy nagle pojawia się klan, który został tak brutalnie zniszczony.
- Ogólnie to Klan Rzeki nie miał łatwo. Część kotów, która przeżyła, musiała nauczyć żyć z samotnikami, którzy zdecydowali się dołączyć do nich, a także kotów z upadłego Klanu Cienia. Musieli samodzielnie wstać na nogi, jedynie z niewielką pomocą innych klanów, które udostępniły im część terenów, by mogli godnie zamieszkać obok nad. Niestety nic nie słyszałem o tym, by Klan Cienia chciał się odbudować. Najprawdopodobniej już na zawsze w dolinie pozostaną jedynie trzy klany - odpowiedział na pytanie, cicho wzdychając na koniec. Szkoda, że Klanowi Cienia się tak nie poszczęściło. Ale tak naprawdę duża część kotów dołączyła do klanów i pewno nie chcieli ich opuszczać, by podjąć się tak dużego trudu odbudowania klanu.
- No dobra, chciałabyś nauczyć się wspinać? - zadał pytanie po dłuższej chwili przerwy, gdy weszli w głębie lasu. Tutaj rosły potężne drzewa, część z nich miało trochę pochyły pień i chropowatą korę. Idealne były do nauki.

Być może gdzieś daleko, na terenach niczyich, były koty, które należały do Klanu Cienia i trzymały się razem. Jednak księżyce od pożaru mijały, a nikt nie słyszał o tym, że chcą się odbudować. A szkoda. Dolina na pewno pomieściłaby jeszcze jeden klan, bez problemu wykarmiając wszystkie grupy, ale widocznie... No, tak musiało być. Taki był nowy porządek rzeczy. Początkowo ciężko mu się było przyzwyczaić do obecności jedynie dwóch, a potem trzech grup, ale teraz było to codziennością.
- Dobra. Podczas wspinaczki trzeba objąć przednimi łapami pień i zaczepić się pazurami. Posuwistymi ruchami poruszasz się w wyznaczoną stronę aż na gałąź. Przy schodzeniu jest praktycznie tak samo, tylko poruszasz się w dół i musisz pamiętać, żeby trzymać zawsze głowę w górę. Pokaże ci - powiedział, po czym podszedł do jednego z drzew, które będą dobre do nauki. Wiele miejsc na stabilne wbicie pazurów, pień nie znajdował się całkowicie pionowo do ziemi i miało pierwsze grubsze gałęzie dość nisko. Objął przednimi łapami pień, po czym podciągnął się na nich, zaczepiając również tylne łapy o korę. Po czym rozpoczął wspinaczkę na gałęziowe rozwidlenie, usadawiając się na wyższej gałęzi i pozostawiając Pszczole tą niższą. Posłał terminatorce delikatny uśmiech i kiwnięciem głową zachęcił do spróbowania.

Obserwował kotkę, by w razie czego jej coś doradzić, ale dobrze sobie radziła, jak na pierwszy raz. Nie musiał nawet nic mówić, a Pszczoła już się pojawiła na jednej z niższych gałęzi. Widocznie nie miała problemów z wysokościami czy samą wspinaczką, dlatego gdy już ukończyła swoje wyczyny, mruknął potwierdzająco.
- Dobrze.teraz schodzimy - powiedział, po czym się pierwszy zaczął schodzić. Złapał się pnia łapami tak, by głowa była skierowana w górę, po czym zaczął schodzić w dół. Wyglądało to podobnie, jak wchodzenie, tylko zamiast podciągać się do góry, schodził w dół. Aż w końcu znalazł się na tyle blisko ziemi, by zeskoczyć lekko na ziemię. Usiadł w pobliżu drzewa, zadzierając głowę do góry i obserwując, czy złota terminatorka dobrze go naśladuje.