Pewnego dnia zaszedł do legowiska terminatorów, odnajdując Pszczółkę i powiadamiając ją, że spotkają się o zachodzie słońca przy stosie zwierzyny. Była to pora, w której część kotów kładła się spać, ale Żara często rozsadzała energia, głównie ze względu na to, że udaje mu się chwilę drzemki złapać w ciągu dnia. O wyznaczonej porze usiadł przy pełnym stosie zwierzyny, kierując wzrok na cudowny zachód słońca, lekko poruszając białą końcówką ogona. Ciekaw był, jaka Pszczółka się okaże. Miał nadzieję, że się dogadają i wkrótce szeregi wojowników zasili ich nowy członek!

Pszczela Łapa zjawiła się punktualnie, co było świetne! Rudy posłał uśmiech do koteczki, która skierowała swoje kroki w jego stronę, z oczami błyszczącymi entuzjazmem i ciekawością obserwując swoją nową podopieczną.
- Cześć, Pszczela Łapo! Mam nadzieję, że trochę sobie pospałaś w dzień, bo szykuje się intensywna noc! Może chciałabyś ją zacząć od posiłku? - zaproponował, bo w gruncie rzeczy sam nie był do końca głodny... Ale jak mają całą noc zwiedzać tereny czy ćwiczyć inne rzeczy, to lepiej się na to przygotować! Jeśli koteczka jednak nie chciała niczego jeść, to przejdą od razu do rzeczy, czyli do wyjścia z obozu!

- To ruszamy! – odpowiedział z entuzjazmem, po czym ruszył w kierunku wyjścia z obozu, zapraszając koteczkę do marszu ruchem ogona. Nie zamierzał się dzisiaj spieszyć, mieli w końcu dużo czasu! Wiadomo, warto by było skończyć o sensownej porze, by rudy mógł się wyrobić na kolejny trening o świcie, ale najwyżej sobie utnie drzemkę w środku dnia!
- Przejdziemy sobie na ziemie treningowe, Ciemną Głuszę. Tam mniej więcej będziemy się spotykać. Droga nie jest trudna, szybko się tam idzie i jest całkiem przyjemnie – powiedział, kierując swoje kroki na południe, przechodząc przez jaśniejsze pole w lesie aż do gęstszego zagajnika.
- Od czego wolałabyś rozpocząć? Polowanie, walka, może trochę teorii?

- Hoho, trudne pytanie! Wszystko jest ważne dla wojownika. Znajomość kodeksu pozwoli ci na postępowaniu zgodnie z nim i głębsze zrozumienie swojego sensu w klanie, dzięki polowaniu pomożesz zaopatrzyć klanowy stos zwierzyny, a dzięki walce obronisz się przed większością ataków. No i walka pomoże ci w patrolu, przy którym niezbędna jest znajomość granic! Ale skoro mam wybierać... To hm. Możemy się przejść po granicach, terenach, a w tym czasie sobie pogadamy. O rangach, Gwiezdnych, kodeksie i innych takich rzeczach - opowiedział, lekko poruszając końcówką ogona. Nie spodziewał się takiej odpowiedzi. Gdyby nie to, że to wszystko było najważniejsze, to pewno by nie były to obowiązkowe punkty programu treningowego!
- Dzisiaj nie zdążymy pewno wszystkiego, a przynajmniej nie obejść wszystko. Z jednej strony nasze tereny otoczone są przez góry, przejdziemy się nimi kiedy indziej, dzisiaj pójdziemy sobie w kierunku wyjścia z doliny, przejdziemy się przez granicę z klanem Rzeki i Okiem Gór. Polecam nad jezioro wybrać się za dnia, jest naprawdę wspaniałe! - odpowiedział, w końcu decydując się na jakiś konkretny plan. Zawsze obejście granic było dobrym pomysłem. A dzięki ciemności, potem koteczce łatwiej będzie je przemierzać za dnia! Z Ciemnej Głuszy ruszył w stronę Ostrych Grzbietów, przechodząc pomiędzy nimi a Sarnimi Kopytkami.
- Coś wiesz o rangach? Kodeksie, Gwiezdnych? Może rodzice opowiadali ci o jakiś historiach klanowych? - zadał pytanie, kątem oka spoglądając na swoją podopieczną i lekko się uśmiechając. Dobrze będzie wiedzieć, na czym może bazować!

- Wiesz, mam pod opieką nie tylko ciebie, ale też Tęczową, Koźlą i Babkową Łapę. Najchętniej to bym się ze wszystkimi spotykał o porze górowania słońca lub nawet wcześniej, ale tak to byście mieli trening raz na cztery dni. Jeśli ci nie pasuje wieczór, to postaram się zamienić cię na przykład z Kozłem, żebyś ty miała treningi, gdy jeszcze jest jasno, a Kozioł będzie trenował ze mną w nocy. On już tyle czasu jest na tych terenach, że na pewno zna je na pamięć! - powiedział, proponując takie rozwiązanie złotej kotce. Jak jej nie pasowała pora, to nie było problemu, na pewno któryś z trzech pozostałych terminatorów Żara się z nią zamieni. A jak nie... To będzie po prostu jednego dnia trenował z dwójką, a drugiego - z pozostałą dwójką. Lub jak Babkowa Łapa jednak nie będzie gotów, to będzie cały jeden dzień przeznaczał na któregoś z nich.
- Tak! To Sarnie Kopytka. Niezwykłe, co natura potrafi zrobić, nie? - zadał pytanie retoryczne, również spoglądając w tamtą stronę. Ten teren zawsze go ciekawił, był naprawdę niezwykły!
- A po twojej lewej są Ostre Grzbiety, też są charakterystyczne. Za niedługo dojdziemy do gór, a potem odbijemy w lewo do Orłowa. I będziemy mogli sprawdzić granicę z Klanem Rzeki - odpowiedział, po czym po dotarciu do Sokolich Gór, zakręcił w lewo, kierując się w stronę terenu granicznego, za którym był Młodnik. Na wspomnienie o rangach mruknął potwierdzająco, bo rzeczywiście się zgadzało wszystko. Podobnie jak opis Gwiezdnych.
- O, a wiesz, że kiedyś cały Młodnik, Malinowe Chaszcze i tereny praktycznie do Gładkiej Tafli należały kiedyś do nas? Po przybyciu na te tereny były tylko dwa klany, Klan Gromu i Wichru. Cudem ocaleńcy odbudowali Klan Rzeki. Był jeszcze Klan Cienia... Ale on znacznie bardziej ucierpiał - zaczął, wykorzystując ciekawsze informacje, które mogą zainteresować Pszczółkę. Słyszał jej niechęć i chciał ją jakoś zachęcić i zaciekawić do słuchania.

- Ahh, gdybym o tym wiedział, to na pewno nie wybralibyśmy się wieczorem. Ale następne treningi będą się odbywać, jak będzie już jasno, o to się nie martw! – odpowiedział z lekkim uśmiechem, jednocześnie zapamiętując, by Pszczołę dopasowywać do dziennych patroli. Skoro niezbyt dobrze czuła się w ciemności, nie ma sensu kotki zmuszać. Pewno jak poza lepiej tereny, to problem z poruszaniem się po nich po zmroku może zmaleć.
- Nie, nie. Jest jeszcze parę kotów z Klanu Cienia, jednymi z nich są Żabia Łapa i Mewi Krzyk. Nie wiem, jak z innymi kotami, które kiedyś należały do tego klanu. Część mogła również umknąć i zostać samotnikami, mogli nie trafić na te ziemie, na które my doszliśmy – powiedział, jednocześnie dzieląc się pochodzeniem dwóch kotek. Uważał, że nie była to żadna tajemnica, Trzmiela Gwiazda w końcu je przyjął do siebie, a we dwójkę by nie dały radę odbudować klanu, szczególnie że wtedy były młodymi terminatorkami.
- Tu graniczymy z Klanem Rzeki. Zapoznaj się z ich zapachem na granicy. O, wiesz może, jak się odnawia ślad zapachowy?

- Ponieważ trzeba pomagać innym kotom. Te koty z Klanu Cienia straciły nagle wszystko, swój dom, rodzinę i cały klan. Nikt nic nie mógł zrobić, by pomóc wszystkim kotom z Cienia czy Rzeki, ale nawet kodeks mówi, że klany mają pomagać sobie nawzajem, by żaden z nich nie upadł. Gdyby któreś z nich chciało odbudować własny klan, to myślę, że każdy obecny klan by im pomógł. A całość brzmienia tego punktu brzmi: każdy klan ma prawo być dumnym i niezależnym, jednak w ciężkich czasach należy zjednoczyć się i walczyć ramię w ramię przeciwko niebezpieczeństwu. Każdy klan ma pomagać innym, by żaden z nich nie upadł. Jest to związane z historią o upadku Klanu Nieba, chcesz może posłuchać? Tylko ostrzegam, nie jest to zbyt miła opowieść - odpowiedział, nieco się rozwlekając na ten temat. Według niego, Trzmiela Gwiazda postąpił słusznie przyjmując koty z Klanu Cienia. Klan Wichru również się zadeklarował, że przyjmie tych, co przeżyli z innych klanów, dając im nowy klan i schronienie. Ale na pewno dla nikogo to nie było łatwe.
- Ocierać się o gałązki czy trawy lub nasikać. Ocieranie się jest najlepsze, gdy to któryś patrol z kolei w dany dzień, wtedy granica jest mocno oznaczona i tylko odnawia się jej zapach, by był trwalszy. A sikanie daje bardzo mocny zapach, starczający na dużo dłużej - odpowiedział, pozostawiając do wyboru Pszczole, jaką metodę wybierze. Dla niego to było wszystko jedno, to był tylko trening. Jak kotka nie czuła się z jakiegoś powodu komfortowo, by sikać (a przecież to jest wszystko naturalne!) to nie musiała tego robić i mogła się jedynie otrzeć o gałązki.

- Raczej tak to nie działa. Zwykle koty czują się jakoś zobowiązane do tego, by się odwdzięczyć. Na przykład pomogliśmy ten Klanowi Rzeki, który nie miał własnych terenów zamieszkać obok nas i jeszcze nic się nie stało takiego, żebyśmy tego pożałowali. Podobnie jest z kotami z Klanu Cienia. Żadne z nich nam krzywdy nie wyrządziło, a pomagają swoimi umiejętnościami klanowi - odpowiedział, nie bardzo rozumiejąc to, dlaczego mieliby pożałować przyjęcia kotów do klanu. Tak samo z Klanem Rzeki. Mieli ich zostawić na pastwę losu? To nie było zbyt moralne, szczególnie że gdy był pożar, Żaba i Mewa były jeszcze terminatorkami. Jedna z nich nadal jest, ale druga została pełnoprawną wojowniczką Klanu Gromu.
- Kiedyś na terenach klanów żyły nie cztery, a pięć klanów. Klan Nieba zasiedlał tereny najmniej bogate w zwierzynę, często przymierali głodem, a kocięta rodziły się bardzo słabe. Przez to, że byli osłabieni, klany wykorzystywały to i zabierały coraz więcej ich terenów. Ich przywódca, Pochmurna Gwiazda, prosił pozostałych przywódców o udzielenie kawałka terenów, by mogli zapolować oraz o zwrot tych ziem, które sobie zawłaszczyły albo o możliwość przeniesienia się na drugą stronę. Sąsiadowali z Klanem Rzeki i Cienia, a prosili o przeniesienie na tereny blisko terytorium Klanu Gromu i Wichru. Niestety, żaden przywódca się nie zgodził. Klan Nieba miał być wygnany z ziem, jakby nie było dla niego miejsca. Niestety, w nocy przed dniem przenosin, Klan Rzeki i Cienia zaatakował Klan Nieba, zabijając wszystkich, których spotkali w obozie. Przeżyły jedynie nieliczne kocięta, które zdołały uciec lub zostały przyjęte do innych klanów. Parę księżyców później, każdy przywódca pozostałego klanu otrzymał sen od Gwiezdnych, w którym rozgniewani przodkowie zesłali nową zasadę kodeksu. Gwiezdni z jakiegoś powodu nie zainterweniowali - powiedział, przybierając poważny wyraz pyska. Historia upadku Klanu Nieba była poważna i dość smutna. Tyle kotów straciło w niej niepotrzebnie życie. Przez co? Przez zachłanność pozostałych klanów. Gdyby przywódca Gromu i Wichru się zgodzili, być może na terenach nadal by żyło pięć klanów.

- Wiesz... Każdego kota w klanie łączy kodeks wojownika. Jeśli któryś z kotów działa na szkodę klanu, spotykają go konsekwencje nie tylko w życiu. Wiesz, może to być degradacja, najpierw z wojownika na terminatora, a potem nawet do kociaka. Potem może być to wyrzucenie z klanu, co się dawno nie zdarzyło. Ale też może być to zesłanie po śmierci do Ciemnego Lasu. Wiesz, takiego miejsca, gdzie dusze się pałętają samotnie we mgle, pogrążając się w wiecznym zatraceniu i swoim własnym szaleństwie - powiedział, cicho wzdychając. Pszczoła była dość specyficzna. Rozumiał po części jej nieufność, ale nie było ku niej powodów. Żaden klan jeszcze drugiego nie skrzywdził, pomagali sobie nawzajem i pozostawali w przyjaznych relacjach. Przywódcy klanów dobrze się dogadywali, przynajmniej z tego, co Żar obserwował. Cofnął uszy, gdy usłyszał słowa kotki po opowiedzeniu jej historii. Która mówiła o bratobójstwie i nieuzasadnionych morderstwach. I że niby klany postąpiły słusznie?
- No nie wiem. Na koniec Klan Nieba i tak chciał ruszyć w swoją własną podróż, by znaleźć lepsze tereny. To było nieuzasadniona rzeź ze strony Klanu Rzeki i Cienia - odpowiedział, nie bardzo wiedząc, jak przemówić kotce do... Rozsądku. Wydawała się pozbawiona jakiejkolwiek empatii w stosunku do innych kotów, przynajmniej tych z innych klanów. Nie wiedział, jaki był jej stosunek do kotów z klanu, ale... No, nie wróżyło to dobrze jej przyszłości. Ale być może z wiekiem wyrośnie ze swoich poglądów i zacznie postrzegać świat w inny sposób.
- Trzeba sobie pomagać nawzajem. Klany od zawsze pomagały innym, nawet samotnikom. I to była indywidualna decyzja przywódców, by przyjąć koty z innych klanów do swojego klanu.

- Kodeks wojownika został nam zesłany przez Gwiezdnych, podobnie jak dar dziewięciu żyć dla przywódców. To on sprawia, że klany są… No wiesz, klanami, nie zwykłymi grupami samotników. Opisuje zasady życia, hierarchię oraz przekazuje wartości, takie jak lojalność klanowi, wiara w Gwiezdnych oraz szacunek dla innych kotów z klanu. Bez niego… No, prawdopodobnie skończyłoby się to krwawą rzezią, która się odbyła przed tym, jak do kotów zeszli Gwiezdni – odpowiedział na jej pytanie, które było zasadne. Gdy bardziej zagłębią się w temat kodeksu, to kotka zrozumie, o co mu chodziło. Przynajmniej taką miał nadzieję, bo na razie praktycznie wszystko rozumiała na opak. Jej obsesja na temat zasadności ataku Klanu Cienia i Rzeki na Klan Nieba była… Niepokojąca.
- Nie zawsze tak było. Gdy odebrano im część ziem łowieckich, nie byli w stanie porządnie wykarmić kotów w klanie, w tym matek. To sprawiało, że kocięta rodziły się słabe. A słabe kocięta oznaczają słabych wojowników, którzy nie mają szans z dobrze odżywionymi i rosłymi kotami z innych klanów. Prawdopodobnie też najsłabsze kocięta często umierały, a przeżywały jedynie najsilniejsze, ale przez brak jedzenia nie miały możliwości rozwinąć swojego pełnego potencjału. Klan Nieba został wrzucony w wir, z którego nie mogli się wydostać. Im mniej ziem łowieckich im pozostawało, tym mniejsze szanse mieli na przeżycie. Aż w końcu zaczęli prosić o pomoc, która nie została wysłuchana. A przez to, że przeżywali najsilniejsi… Być może gdyby mieli co jeść, to by byli silniejsi, niż większa część wojowników, która mieszkała na żyźniejszych ziemiach – odpowiedział, równocześnie analizując sytuację Klanu Nieba tak bardziej dogłębnie. Koty owszem, czasami rodziły się słabe, ale przy tak spartańskich warunkach, jakie mieli członkowie Klanu Nieba, to zwykle umierały. Brakowało im więc wrodzonej słabości, która w klanach lepiej zaopatrzonych w jedzenie przeżywała.
- Ja wiem… Że się boisz. Podświadomie każdy czuje strach przed innymi, obcymi kotami, ale zwykle nie ma on uzasadnienia. Klany łączy kodeks wojownika oraz wiara w Gwiezdnych, bardzo duża ilość spraw rozwiązywana jest pokojowo. Czasy, w których rządził Borsucza Gwiazda, minęły, nie grozi nam już wojna – mruknął, próbując zrozumieć, skąd u Pszczoły tak wielka obawa przed byciem zdradzoną czy walkami. Może to kwestia wychowania? Dzika Róża i Puszczykowy Lot nigdy nie zagwarantowali swoim kociętom ciepła i nie pokazali, jak powinna wyglądać rodzina… I pomimo tego, że Żarowi również to nie było za bardzo dane, to nigdy nie chciałby takiej atmosfery dla swoich kociąt.
- Pszczoło… Jeśli się boisz, to jest to zrozumiałe. Ja nie jestem tutaj po to, by cię oceniać za twój światopogląd, ale nim krzywdzisz przede wszystkim siebie.