W końcu i zaczął zbliżać się coraz bardziej do granicy, sunąc ostrożnie po trawie, starając się stawiać kroki cicho i rozważnie. Ponownie wciągnął nosem powietrze, wyczuwając intensywny zapach nowej, nieprzyjemnej woni. Po chwili wysunął się z traw, zatrzymując jeszcze w dosyć sporej odległości od czarnego kocura, siedzącego tyłem. Księżyc bez zawahania się usiadł bokiem, energicznie owijając się ogonem i poruszając uszami, wyraźnie zadowolony z faktu, że udało mu się kogoś spotkać. I to z innego klanu!
- Relaksujesz się? - zawołał i liznął futro na jednej ze swoich przednich łap, niby chcąc je poprawić, ale skoro było ono tak krótkie i gładkie - to co tu było do poprawy?

Odrzucenie, zdrada i śmierć! Aż tak dramatycznie nie było, jednak trochę mnie to wysiłku kosztowało, to całe chodzenie. Jak nic będą mnie łapy boleć jutro i pojutrze i może jeszcze dalej, a nawet nie wiem czy to koniec mojej podróży. Co jeśli nie? Co jeśli będę musiała iść i szukać wśród samotników? Dam radę, jak zawsze daję. Najwyżej pogorszenie rany mi wjedzie, potem medyk zepsuje robotę i umrę. Bez sensu, po co się tyle uczą leczenia, żeby nie umieć wyleczyć, czemu wbrew wszystkiemu ich wiedzy i doświadczeniu są jakieś dziwne punkty minusowe i szanse na nie powodzenie? Rozumiem przy poważnych ranach, ale tak? Dziwaczne, bo koniec końców faktycznie od siniaka umrzeć można, co będzie bardzo śmieszne, jak ktoś na pogrzebie poda powód mojej śmierci.
Tak czy inaczej zjawiłam się na granicy Gromu, przekroczyłam ją i ruszyłam dalej. Nie miałam zamiaru czekać na patrol, bo może by się skończyło, jak z Motylem, że będziemy siedzieć i czekać na nie wiadomo co i nie wiadomo kiedy, lepiej brać życie we własne łapy i szukać samodzielnie, a nie czekać, aż nam gwiazdka z nieba spadnie. Dlatego szłam uważnie, z nosem w ziemi szukając zapachów, próbując oddzielać te zwierzęce od kocich, chociaż koty to też zwierzęta. No, ale próbowałam, często się zatrzymując, aby skupić się lepiej na zapachu, który mnie zaintrygował, wyszukać w którą stronę idąc czuję, że jest silniejszy, a w którą słabszy. To skomplikowane, ale wychodziło mi jako tako, takie przynajmniej mam wrażenie.

Szłam i szłam, w pewnym momencie tak się angażując w tropienie, że odcięłam się od otaczającego mnie świata. Dopiero czyjś głos mnie przywołał do rzeczywistości. Poderwałam łeb i wróciłam go w tył, wlepiając spojrzenie w złotą kotkę. Stojące na baczność uszy położyły się nagle w tył, wraz z marszczącymi się brwiami, ale zaraz znowu dumnie stały. Ona do mnie mówi? Spodziewałam się większego czepialstwa jeśli chodzi o moją obecność tutaj, a tu takie cześć i co tam, jak dzionek mija? Na chwilę się zgubiłem w myślach.
-N-nie... Szukam pomocy.-zacząłem nieśmiało i niepewnie, trochę nie wiedząc jak do tego podejść. Tak to jest jak spodziewasz się wrogości i traktowania z góry, a dostajesz troskę. Może przesadzam, ale i tak... Moja ostatnia szansa, no prawie ostatnia.-Mam stłuczenie na głowie i szukam pomocy medyka, bo nie chcę iść do mojego klanowego. Nie ufam po prostu, już raz mnie zawiodła i była niemiła.-jakoś tak od razu się zacząłem tłumaczyć sam nie wiem dlaczego, może dlatego, że wiedziałam, że te pytania przyjdą i chciałem je już z głowy mieć.-Ale skoro mnie znalazłaś to chyba musisz mnie teraz odprowadzić do granicy i poczekać na patrol? Chyba, że ty jesteś patrolem... Nie bardzo wiem, jak to działa.-przekręciłam na bok lekko głowę przypatrując się kotce uważnie, z nadzieją, ale i nieufnie. Mogła postanowić cokolwiek, a ja musiałem się jej posłuchać i średnio miałam jakiś inny wybór.

Traciłam nadzieje na cokolwiek, wierząc w to, że zaraz naprawdę zostanie mi śmierć lub leczenie się u Ryk, a nie miałam zamiaru robić ani tego, ani tego.
Pokiwałam głową na słowa kotki.
-Według niektórych nie jest to tylko siniak i mogę od niego niedługo umrzeć.-czyli nie tylko dla mnie siniak nie powinien być śmiertelny? Czyżby ktoś jeszcze widział bezsens tego mechanizmu?-I przepraszam za kodeks.-może ktoś mi kiedyś w końcu powie o czym ten kodeks mówi, bo ja dalej nie wiem, a założę się, że jest tam więcej niż jedna zasada o wchodzeniu na tereny innych klanów.
Znowu moja głowa zapracowała góra-dół, kiedy powiedziała o odprowadzaniu mnie, a zaraz ja cała ruszyłam za nią grzecznie, popatrując co chwila na nią.
-Jakie są jeszcze inne zasady kodeksu? Wszyscy nim machają mi przed nosem, ale nikt nie mówi o czym on mówi.-przyglądałam się jej, licząc, że ona powie mi coś przydatnego, nie to co koty z mojego własnego klanu.

Chociaż martwiłam się, że mnie kocica wyśmieje, to nie zrobiła tego i zaczęła opowiadać mi o kodeksie w sposób taki, że nabrałam pewności iż ona traktuje go jako pustą formalność, a zasady w nim są bezsensowne, bo niezwykle intuicyjne i oczywiste, a jednocześnie niektóre z nich są głupie i wymuszają pewien kierunek myślenia, jedyny słuszny. Zaśmiałam się po jej wypowiedzi.
-Bo kiedy wszyscy silni i sprawni umrą z głodu, ratując słabych i niedołężnych, to na pewno klan przetrwa.-to było głupie, nie dbać o siłę napędową klanu o siłę broniącą i zapewniającą przetrwanie. Bo co starszyzna zrobi, jak zabraknie ich żywicieli? Wyruszą sami na polowania, które zakończą się porażką i umrą.
Doszliśmy do granicy, a ja skinąłem jej głową. Problemów jej robić nie chcę, więc faktycznie się swojej strony trzymałam. Nie rozumiem tego rytuału całego. Niby przyjaciele, a jednak ten wysoki poziom nieufności jakiś taki dziwny. Niby cię lubię i niby wspieram, ale trzymaj się swojego trawnika i nawet nie patrz na mój. A co jeśli miałabym przyjaciela w Klanie Gromu, jedyne miejsce na spotkanie to granica? Nie mogę go zaprosić do siebie, pokazać mu jak żyję, nie mogę pobiegać swobodnie po naszych terenach, żeby pokazać co, gdzie i jak?
Szłam za nią, zerkając zaraz na jej złote futerko.
-Ptak. A ty?-zastrzygłem uszkiem, nasłuchując dźwięku pewnie jakiejś wiewiórki uciekającej w górę po drzewie. Niech ucieka, niech żyje, ma szczęście, że nie jesteśmy teraz na polowaniu.-W sumie mówiłaś o kodeksie o tym, żeby być lojalnym i się słuchać. A co jeśli klan nie jest lojalny wobec ciebie, a przywódca się myli i nie powinien w ogóle przywódcą być?-może nie powinienem się jej pytać, bo w końcu to nie moja matka i nie moja mistrzyni, ale od nich się niczego nie dowiem, bo jedno ma mnie gdzieś, a drugie skupia się na czymś innym.

Żar stwierdził, że dobrym pomysłem będzie przejście się po terenach, głównie w celu skontrolowania, czy nic się złego nie dzieje. W okolicach Skrzypiącego Grądu, niedaleko granicy, prócz świeżego zapachu klanowicza wyczuł również... Zapach Klanu Rzeki? Zmarszczył brwi, ruszając tropem dwójki osobników, aż zobaczył Pszczołę wraz z drugą, śnieżnobiałą kotką, które sobie spacerowały. Wyglądało to na nawiązywanie znajomości, ale w takim razie skąd ten zapach Rzeki na ich terenach? Na pysku rudego pojawił się delikatny uśmiech, gdy podszedł do dwóch kotek.
- Hej Pszczeli Pyle, witaj nieznajoma. Czy wszystko w porządku? - zagadał do wojowniczki i drugiej kotki, przenosząc badawczy wzrok to na jedną, to na drugą. Miał nadzieję, że ta woń to jedynie nieporozumienie, które łatwo będzie wyjaśnić.

Gdybym usłyszała, że zachowuję się jak terminator, to pewnie bym się zaśmiała. Nie umiem nic co terminator powinien umieć, nie znam nawet kodeksu, a tutaj mowa o tym, że zachowuję się jak terminator. Czyli nie tylko mój mistrz jest jaki jest i ma gdzieś tłumaczenie zasad? Nie zdziwiłoby mnie to.
Skinęłam jej głową gdy podała swoje imię. Pasowało jej do futra i oczu, nie mogę powiedzieć, że nie. Razem tworzyły ładną całość.
Zadałam ważne pytanie, a kocica znowu mnie zaskoczyła, bo zamiast mówić mi, że mam siedzieć cicho czy nie pyskować, to zaczęła odpowiadać. Fascynujące, że takie dziwne koty istnieją, a może to cały świat oszalał i jej, jako niewielu ze wszystkich mózg nie wypadł po drodze.
-No nie lubią mnie na przykład i woleliby żeby mnie nie było w klanie.-o jaki brak lojalności mi chodzi.-Ześlą piorun na słabego przywódcę?-spojrzałam w niebo.-Taa... Chyba nie zrobią tego, są zbyt zajęci spaniem, o ile w ogóle istnieją.-ale pomysł z obaleniem był całkiem dobry. Problem z tym, że sama tego nie zrobię. Zabicie wchodzi w grę, ale przywódca ma 10 żyć czy ileś tak, musiałabym go zabić, poczekać aż ożyje i wtedy zabić jeszcze raz i jeszcze raz i jeszcze. Dużo czasu, ale ja czas mam.

Tak czy inaczej nagle pojawił się kolejny kot, a ja odetchnąłem w duchu, że to nie jest ktoś z rzeki, bo zaraz by się spłakali, że mam wracać do obozu, bo mamusia za mną tęskni czy jestem nieodpowiedzialna. Jasne, jasne.
Zatrzymałam się na rozmowę, zaraz słuchając rozmowy kotów i nie mając pojęcia kim obcy kot jest. Nie widziałam go nigdy w życiu, z resztą mało kogo widziałam w życiu, bo siedziałam zamknięta na jakimś zadupiu. Ja to nie wiem jak koty w klanach mogą żyć i istnieć, tyle świata przed nimi, a zamknięty przez zasady dziwne, ale cóż, wezmę co mi dadzą, ucieknę i tyle mnie klan rzeki widział.
Skinęłam głową na przywitanie i siedziałam cicho, popatrując to na Pył do na Gwiazdeczkę, bo w sumie co miało być powiedziane, to zostało powiedziane i nie bardzo miałam coś do dodania? No chyba nie bardzo... Mój problem został podsumowany i przedstawiony.

Z... Siniakiem? Przyszła taki kawał drogi, żeby przyjść do Gromu i powiedzieć, że oberwała i potrzebuje leczenia? Bo... Nie ufa swojemu medykowi? Dość specyficzne zachowanie. Rozumiał, że Ryczący Niedźwiedź jest dość świeżą medyczką, mogła jeszcze nie wzbudzać zaufania, ale czy to powód, żeby bać się przyjść do niej z siniakiem?
- Słuchaj. Jeśli Ryczący Niedźwiedź nie jest niedyspozycja, ja osobiście nie widzę potrzeby, by wołać Owcze Runo. Mieliśmy ostatnio parę chorych kotów, a Owca jest sama w lecznicy, musi się nimi zająć i wyjść uzupełnić zapasy. Szczególnie że... Twój przypadek nie jest nagły, przepraszam za to stwierdzenie - powiedział, na koniec jeszcze lustrując kotkę uważnym wzrokiem. Medykiem nie był, ale skoro mogła sprawnie chodzić i nie pokładała się na ziemi, to nie widział potrzeby zawracac głowy Owcy. Która miała wystarczająco już własnych obowiązków, żeby jeszcze zrzucać na nią leczenie obcej terminatorki. Oczywiście, trzeba sobie w biedzie pomagać i jakby medyczka Klanu Rzeki poprosiła ich o pomoc z ziołami czy leczeniem, to nie odmówiłby pomocy. Ale tutaj... Taka samowolka nie może być akceptowana. I będzie pewno musiał porozmawiać z Krzywą Gwiazdą... Ale to raczej na osobności, nie na zgromadzeniu.

Słuchałam tego co mówił obcy kot i wniosek nasuwał mi się jeden, nie dostanę i tutaj pomocy. Czy naprawdę ta międzyklanowa przyjaźń i gadanie o pomocy to kłamstwa? Miałam jeszcze głupią nadzieję, ale widać, że koniec końców każdy dba tylko o swój własny zad.
-Dla kotów z mojego kanu wydawał się nagły, dlatego za kark zawlekli mnie szybko do medyka, przygnietli do ziemi i wysmarowali maścią, która nie podziałała.-zatrzepałem głową.-Ale rozumiem jeśli dla was to jest problem. Myślę jednak, że to decyzja medyka kogo będzie leczyć, a kogo nie i jestem pewna, że się z nim dogadam w sprawie ewentualnej zapłaty za pomoc. Dlatego zanim odeślecie mnie do mojego obozu, chciałabym najpierw z porozmawiać z waszym medykiem.-powiedziałam spokojnie czego pragnę. Raczej audiencji mi nie odmówią, chociaż kto ich tam wie, przecież mogą mnie przegonić i nic medykowi nie powiedzieć o tym i sprawa będzie załatwiona.

- Obecnie nie jest to decyzja medyka. To moja decyzja, czy pójdę po Owcze Runo, żeby zajęła się twoim siniakiem, a ja nie widzę potrzeby ściągania medyka na granicę. Nie widzę, żeby to był nagły stan zagrożenia życia - powiedział, słowa wypowiadając dość twardo przy poważnym wyrazie twarzy. Jakby sam był medykiem, nie mógłby odmówić pomocy. Medyków wiąże ich specjalny kodeks, a jedyne, co było Zarowi z niego wiadomo, to to, że medycy nie mogli odmówić udzielenia pomocy.
- Wiesz... Nawet, jakby teraz Owcze Runo do nas przyszła i cię wyleczyła, nadal byłaby szansa, że siniak nie będzie się goił. Podobnie jest z chorobami, gdy pomimo użycia ziół, kot nie zdrowieje albo jego stan się pogarsza. W przypadku leczen, dużo zależy od umiejętności medyka, ale też od szczęścia i gdyby leczenie się nie powiodło, to czasami nie jest to wina medyka ani tego, że... Nie wiem, mógł ci zrobić na złość. Tak po prostu bywa - powiedział, starając się wyjaśnić białej kotce, jak to bywa z leczeniami. Czasami Gwiazdy się nie składają i stan kota się nie poprawia. Taka była rzeczywistość, w której żyli i nie warto się na to obrażać.
- Poczekajmy na rzeczny patrol, który odbierze cię z granicy. Przekażę im informację o twoim stanie - zadecydował, nie chcąc po prostu pozwolić młodej kotce samotnie błąkać się po rzecznych terenach. Szczególnie że wyglądała młodo, pewno stosunkowo niedawno zaczęła swój trening, a pewno ostatnie, co chciał Klan Rzeki, to ciało rozszarpanej przez drapieżniki terminatorki, która jeszcze nie wiedziała, jak się odpowiednio zachowywać na terenach.

No tak, bo może decydować za medyka nawet nie znając kodeksu i nie wiedząc na czym to polega. Ale co jak co mówił dobrze, siniak to siniak, nic wielkiego, a jednak ma stopień drugi, zaraz trzeci i mogę umrzeć z tego powodu, ale to tylko siniak! No chyba, że mam poczekać aż wejdzie mi stopień 4 i wtedy mam się dopiero zacząć martwić. Jednak rozumiem go, nie należę do jego klanu, więc po co ma się przejmować. W końcu kociak mojego dobrego sąsiada choćby płakał, to wybacz, ale jednak nie.
-Nie mówię o tym, żeby ona przychodziła tutaj, tylko żebym ja poszła pod obóz i z nią porozmawiała. I tak wy do obozu musicie kiedyś wrócić, więc mogłabym pójść z wami, z kolei do granicy mógłby mnie odprowadzić patrol, bo to ich robota i i tak do granicy będą iść.-cóż co nie był zbyt duży problem logistyczny. A ta cała gadanina, rozumiem jak działa leczenie, nie jestem głupia, jednak i tak wolałam szukać pomocy u kogoś innego kto nie uważa mnie za skończoną idiotkę.
Wywód żaru się skończyń, a ja otrzepałam się i ruszyłam przed siebie, w stronę terenów samotników, tak mniej więcej w ich stronę.
-Zatem widać, że to całe gadanie o przyjaźni klanów jest nic niewarte, a na zgromadzeniach liżecie sobie tyłki udając, że wszędzie wszystko jest w porządku.-ogon zabujał się w powietrzu, ale ja nie mam czasu na dalsze dyskusje. Nie chcą mnie tutaj, to proszę, znajdę kogoś innego lub umrę, ich to i tak nie ruszy, bo kot z rzeki nie jest ich problemem.

z/t

- To nie jest możliwe. Obowiązuje zasada kodeksu, w której koty nie mogą przekraczać klanowych granic. To nasze tereny, a obóz to bezpieczne miejsce dla wszystkich, najbardziej strzeżone. Nie mogę pozwolić, by obcy kot naruszał spokój matek z kociętami, starszych i chorych, szczególnie w sprawie... Siniaka - odpowiedział, wcześniej cofając uszy i nie wierząc w to, co słyszał. Czy dla kotki nie istniały żadne granice i nie szanowała zasad? Jeszcze jakoś mógł to wytłumaczyć sobie tak, że nie znała jeszcze kodeksu, po prostu... Działała według własnych zasad. Ale każdy kot żyjący w klanie kiedyś na pewno słyszał o granicach, własnych terenach i tego, że inne klany też żyły u siebie. Na ostatnie słowa Żar miał ochotę ciężko westchnąć. Nie zamierzał kotki gonić, szczególnie że poruszała się na własnych terenach, ale... Na szczęście pojawił się dość szybko rzeczny patrol z kulawym przywódcą na czele. Kocur się wyprostował, obserwując, w jaki sposób Krzywa Gwiazda reaguje na problem i... Raczej to nie był pierwszy wybryk białej kotki. Nigdy nie widział kocura tak wzburzonego i zdenerwowanego. Cóż... Sam się nie dziwił.
- Nie byłem na samym początku, to Pszczeli Pył znalazła kotkę. Przechodziłem niedaleko i wyczułem na naszych terenach zapach Ptasiej Łapy, ale tutaj musiałaby Pszczeli Pył potwierdzić, czy kotka rzeczywiście przekroczyła granicę. Powiedziała, że potrzebuje opieki medycznej, bo nie ufała swojej medyczce i nie chciała od niej przyjąć pomocy, opowiadając, że jej poprzednia wizyta u Ryczącego Niedźwiedzia skończyła się doświadczeniem brutalności i brakiem postępu w leczeniu siniaka. Po odmowie przyprowadzenia Owczego Runa na granicę, zaczęła mówić o tym, że ona by podeszła do obozu, by ją wyleczyć - opowiedział rzecznemu przywódcy skrótowy przebieg sprawy. Nie mógł się wypowiadać o tym, w jakich okolicznościach doszło do spotkania Ptak z Pszczołą, bo go przy tym nie było. Tutaj złota kotka musiała potwierdzić lub zaprzeczyć i opowiedzieć własną historię.
- I nie zrozum mnie źle, jakbyście byli w potrzebie to oczywiście byśmy wam pomogli. Ale... Stan Ptasiej Łapy nie wydawał mi się zagrożeniem życia, a zwykłą nieufnością wobec własnego medyka, dlatego nie posłałem po Owcze Runo... Uznałem, że to sprawa do wyjaśnienia między wami - powiedział, przekazując jeszcze informacje wyjaśniające decyzję gromowego przywódcy. Gdyby Klan Rzeki był w potrzebie, brakowałoby im ziół do leczenia takiej przypadłości czy Ryczący Niedźwiedź nie byłaby w stanie wyleczyć takiego obrażenia, to by bez zastanowienia pogadał z Owcą i oboje by pomogli. Tylko że... Zachowanie Ptasiej Łapy wyglądało na samowolkę. Wywołaną jedynie tym, że nie ufała własnej medyczce.