— Jasne z wielką chęcią. — rzekła ożywionym tonem. Była ciekawa jak to wyglądało, a wspólna podróż do Krzywej Gwiazdy, by się o tym przekonać, naprawdę jej się podobała! Posłała mu równie ciepły uśmiech i powoli kończyła drozda, pozostawiając z niego resztki, których już zjeść nie mogła. Poczekała również, aż i on dokończy swój posiłek i dopiero wówczas, gdyż zaczęło się robić coraz zimniej, wzięła pozostałości po ptaszku, zakopała je niedaleko obozu i pożegnała się z nim udając się do Trawiastej Nory na odpoczynek.

Choć z reguły w ostatnim czasie unika siadania gdziekolwiek blisko centrum obozu, tego dnia pogoda jest na tyle dobra, że głupio jest jej zaszywać się w legowisku wojowników, a akurat niespecjalnie ma ochotę na to, żeby wynosić się z obozu. Postanawia więc nagiąć nieco swoją własną regułę i decyduje się usiąść przy Grzybkach, na zboczu. Zawsze miała jakąś słabość do tego miejsca i w zasadzie się to nie zmieniło. Z tym tylko, że niegdyś traktowała to miejsce jako przestrzeń do rozmów i socjalizacji, a teraz siedzi w nim sama, licząc na to, że nikt się do niej nie dosiądzie i wręcz modląc się, żeby tylko nie zauważyć nigdzie w obozie swoich braci albo Płotkowego Potoku. Och, jakże to ironiczne, że koty, na których zależy jej najbardziej, są teraz w jej życiu tak niemile widziane. Wie jednak, że skoro nie może już liczyć na żadną z tych relacji, to musi przyzwyczaić się do rzeczywistości, w której ich nie ma.
Czy jest w niej szczęśliwa? Nie. Ale zachowuje się, jakby była, a to starczy. Ze zrelaksowanym wyrazem pyszczka siada więc na wcześniej upatrzonym miejscu i mruży oczy, wygrzewając się na słońcu.

rusałk

Złota terminatorka nie miała takich problemów, ani głębszych przemyśleń co Połyskująca Tafla. Jej największym utrapieniem była pogoda. I o ile wiele kotów złapałoby się za łeb z niedowierzania, że taka ciepła pora zielonych liści jest dla kogoś problemem, to dla Słonecznej Łapy była to istna katastrofa! Fajnie że jest ciepło, nawet jej imię jest związane z taką radosną pogodą, ale zaczęło się robić zbyt ciepło.
Chlipała energetycznie wodę z kawałku mchu, rozglądając się po obozie. Nie miała pojęcia co robić bo miała wrażenie że kolejny kontakt ze słońcem ją zabije. Lub coś w ten deseń. Zaczęła przyglądać się Połyskującej Tafli, która zdawała się czerpać dużą przyjemność z upalnego słońca. Huh! Z trudnością podeszła do wojowniczki i zmrużyła oczy bo słońce raziło ją w oczy.
- Jak masz krótkie futro to nigdy ni jest ci za gorąco? Czy też ci za gorąco czasem? - spytała bez żadnej kąśliwości w tonie głosu. Po prostu z ciekawością.