Oczy kotki rozszerzyły się z zaskoczenia, gdy usłyszała zdenerwowany głos kociaka. W żadnym wypadku nie miała na myśli tego, by podważać jego rację. Po prostu wymienili się swoimi uwagami, i tyle. Gdy powiedział o tym, że wolałby nie mieć swojej matki na mistrzynię, to pierwsze co jej przyszło to głowy, to, że po prostu chciałby poznać się przykładowo z innym wojownikiem, zamiast zamykać się na rodzinę, a nie, że nie lubi swojej mamy.
- Spokojnie, nawet nie pomyślałam, że uważasz, że twoja mam jest złą wojowniczką. W takim razie czemu nie chcesz jej na mistrzynię? Możesz mi powiedzieć - powiedziała, nadal z wyraźnym zaskoczeniem, choć chcąc go uspokoić. Nie chciała, by biały kocurek się przy niej stresował, czy w inny sposób czuł się źle.
- No a czemu by nie miał? Przywódca to taki sam mistrz jak inni - stwierdziła z lekkim uśmiechem, wzruszając ramionami.

Wszedłem do lecznicy i czekałem, aż Jałowcowa Łapa skończy wszystkie rozmowy i też do niej przyjdzie. Było to trochę krępujące, że znowu mi coś dolegało. W dodatku nie przechodziło, ale raczej nie robiło się gorsze. Jedyne co to po bieganiu po obozie czułem się gorzej, a potem wracałem do stanu takiego jak przedtem.
Gdy terminatorka medyka zjawiła się w Zielonych Krzewach spojrzałem na nią skrępowany.
- Znowu się źle czuje od jakiegoś czasu. Jest mi duszno, jakoś tak mi świszczy jak oddycham i mam kaszel. Jak biegam i robię coś wymagającego to jest mi gorzej, a potem wraca do tego co było.
Miałem nadzieję, że Jałowcowa Łapa jakoś mi pomoże, bo chciałbym zacząć trening, ale to wszystko było bardzo dziwne.

Jałowcowa Łapa nieco się zdziwiła, gdy po zakończeniu ceremonii Tańcząca Łapa zechciał z nią rozmawiać. Nie wyglądał jej na chorego. W końcu przyszedł na ceremonię. No chyba, że przyszedł na ceremonię źle się czując, ale postanowił iść do niej potem, by być bez problemu mianowanym i w sumie było to dla niej zrozumiałe.
Tak jak się umówili, po ceremonii poszła do lecznicy, gdzie biały kocurek już czekał. Nawet nie zdążyła się odezwać i zapytać o co chodzi, gdy Tańcząca Łapa po prostu zaczął mówić co mu dolega. Duszność i kaszel przy wysiłku? Może to był tylko ból gardła?
- A kaszel masz ciągle czy tylko przy wysiłku? Katar też masz? - zapytała z lekkim zmartwieniem, a jeszcze większym skupieniem. Usiadła przed nim i lekko zbliżyła się do jego pyska. Żadnej wydzieliny z nosa nie widziała.

Jałowcowa Łapa dopytywała się o moje dolegliwości. Pewnie nie była pewna, co mi dolegało. Szczegółowość była ważna w tych sprawach, już o tym dobrze wiedziałem po moim wcześniejszym chorowaniu.
- Kataru nie mam, a kaszel mam ciągle, taki mały, a po wysiłku większy, bo ciężko mi wziąć wdech, trochę jakbym się zaczynał dusić, coś takiego.

Hmm brak kataru, gorączki a jest sam kaszel i duszności. Brzmiało to po prostu jak jakiś chroniczny kaszel, ale za razem nie brzmiało jej to jak zwykły ból gardła.
- Nie słyszę, żebyś miał chrypkę... A ogólnie to swędzi cię gardło albo ciężko ci przełykać? - dopytała jeszcze, starając się przypomnieć sobie wszystkie objawy zwykłego bólu gardła. - Na razie dam ci mięte na ten kaszel i duszności, i różaniec na wzmocnienie. Jak ci nie przejdzie to pomyślimy dalej - stwierdziła ostatecznie, nim zniknęła w składziku by po chwili wrócić z listkiem mięty i korzonkiem różańca. W sumie teraz to niewiele więcej mogła zrobić, przy ilości opisanych przez Tańczącą Łapę. Najwyżej będzie próbować innych medykamentów albo trafi jej zapytać Owcze Runo co może powodować ten przeciągający się kaszel.