"Śmiech" kotki szybko udzielił się zastępcy i również zachichotał krótko.
- Pewnie mają rację. Kotu który stracił ogon byłoby pewnie ciężko normalnie chodzić a co dopiero wspinać się na drzewa i polować - odparł z lekkim zamyśleniem. Ugh, nie chciałby by kiedykolwiek by coś takiego go spotkało. A teraz jak nad tym pomyślał, to gdyby coś miało mu odgryźć ogon to w pierwszej kolejce były drapieżne ryby. Może jednak przydałoby się przyzwyczaić do robienia przynęty z łapy?
Ponownie zaśmiał się krótko na żart rudej, na kilka chwil spoglądając na jej bąbelek, zanim znów przeniósł złote ślepia na jej pysk.
- Możemy się kiedyś wybrać na mały trening, jeśli byś chciała - odparł na jej pytanie. W zasadzie z przyjemnością wybrałby się z kotką na trening. Ostatnio trenował tylko w czasie treningów z własnymi terminatorami. A taka nauka po przyjacielsku zawsze była przyjemniejsza.

-Mmhm... - Odparłam w lekkim zamyśleniu, lecz zauważyłam równie zamyśloną mimikę dymnego - lecz ja jednak...-Ja nie lubie kraczeć. Jeszcze palne, a tu ktoś do obozu wróci bez ogona... byłaby heca. - Kolejny świst śmiechu wydał się z mojego nakrapianego nosa.
Mogłam mieć nadzieje, że żadna z moich głupich myśli i słów się nie spełni.
Przekręciłam łbem na obydwie strony, by rozruszać troche kark.
Na słowa, dość pozytywne na prospekt wspólnej wspinaczki, zadrgałam kikutem.
-Żal byłoby nie skorzystać z takiej oferty. Chętnie. - Uśmiechnęłam się lekko.
-Mam czas za jakieś dwa wschody słońca, więc jeśli nie będziesz zajęty, to...no. Chyba, że masz dziś popołudniu wolny moment?

Zaśmiał się cicho ponownie na jej słowa. Musiał jednak przyznać, że rzeczywiście było by niefortunnie, gdyby po ich rozmowie niedługo rzeczywiście wrócił ktoś do obozu bez ogona. Lepiej było nie krakać.
- Dziś niestety nie dam rady. Mam jeszcze parę spraw - odparł, kręcąc delikatnie łbem. Miał już na dziś rozplanowane obowiązki, no i poza tym wolał mieć takie rzeczy zaplanowane w wyprzedzeniem. - Ale za dwa dni oczywiście - dodał z uśmiechem.
Zerknął w górę na słońce. Trochę się zasiedział. Trzeba by już wracać do obowiązków. W końcu piszczki same się nie upolują.
- A propo paru spraw. Muszę już wracać do pracy - stwierdził nieco przepraszającym tonem, wstając z kamienia. - Miło było porozmawiać.
Po tych słowa, jeśli Truskawkowa Łapa go nie zatrzymywała, oddalił się w swoją stronę. Trzeba było się trochę przygotować do polowania.

//zt