Wykrzywił pysk w wyrazie niezadowolenia, ostatecznie pozwalając ptakowi odlecieć. Ruszył przed siebie, rozglądając się, nasłuchując i węsząc uważnie w poszukiwaniu zwierzyny. Wędrówkę odbywał pod wiatr i zachowywał ciszę.

Gwiezdni nie sprzyjali mu tego dnia, postanowił jednak wytrwać w swym postanowieniu i nie próbować poszukiwać ziół zamiast zwierzyny. Kontynuował wędrówkę pod wiatr, obserwując, węsząc, nasłuchując I rozglądając się uważnie. Starał się zachować bezwzględną ciszę, żywiąc nadzieję, że wkrótce napotka potencjalną zwierzynę.

Potencjalna zdobycz ponownie znalazła się na wysokiej gałęzi. Zielonooki skrzywił się, jednakże nie zamierzał nie podjąć wyzwania. Ruszył w górę drzewa głowę utrzymując w kierunku jego korony. Używał pazurów niczym haków, wbijając się nimi w korę. Poruszał się pod wiatr - silny i niesprzyjający wspinaczce, toteż starał się zachowywać dużą ostrożność i w wypadku silnego podmuchu wiatru nie ruszać się, przywierając do drzewa. Starał się zachowywać ciszę. Skradając się do grzywacza poruszał się na ugiętych łapach, ogon utrzymywał na poziomie reszty kręgosłupa. Unikał mogących wywołać hałas elementów kory i podłoża. Unikał wzroku ptaka poprzez poruszanie się po łuku, okresowe zastyganie w bezruchu oraz używanie elementów otoczenia jako osłon. Jeśli zdołał podejść do zwierzęcia na odpowiednią odległość spróbował szybko zbliżyć się do niego i go zadusić. Nie zamierzał ryzykować upadku z drzewa spowodowanym niespodziewanym podmuchem wiatru.

Zszedł z drzewa, głowę utrzymując ku koronie i zsuwając się po pniu i używając pazurów by utrzymać się na korze rośliny. Gdy znalazł się bezpiecznie wśród poszycia ruszył pod wiatr, rozglądając się uważnie, węsząc I nasłuchując. Starał się zachowywać ciszę, żywiąc nadzieję na rychłe pojawienie się potencjalnej ofiary.

Niedawno zaledwie walka z psem wykluczyła go z możliwości polowań, teraz zaś napotykał na kolejnego przedstawiciela tego gatunku. Skrzywił się z myślą o konieczności unużenia się w posoce drapieżnika - wiedział wszak, że jego obowiązkiem jest zgładzenie psa; młodsi wojownicy czy terminatorzy mogliby nie podołać temu spotkaniu.
Na ugiętych łapach, poruszając się pod wiatr i utrzymując ogon na tej samej wysokości, co resztę kręgosłupa rozpoczął skradanie się ku drapieżnikowi. Zachowywał ciszę, wyciszył oddech i unikał mogących wywołać hałas elementów podłoża. Unikał wzroku psa, zastygał w bezruchu, gdy było to konieczne, używał również naturalnych osłon. Ciężar ciała przeniósł na tylne łapy. Prawdopodobnie jego starania były większe, niż wymagała tego sytuacja, nie chciał jednakże oddać tamtemu przewagi zaskoczenia.
Jeśli zdołał zbliżyć się do tamtego na wystarczającą odległość wyskoczył w jego kierunku, zamierzając wylądować na grzbiecie psa i rozorać mu grzbiet pazurami przednich łap.

Chłodny wiatr próbował przedrzeć się przez moje futro, ale na szczęście te przygotowywało już się na nadchodzącą Porę Nagich Drzew. Wzdrygnęłam się czując zimną bryzę ale nadal czujnie idąc przed siebie próbując wyłapać jakiś zapach lub szmer mogący wykarmić nasz klan... ale zamiast tego do moich nozdrzy dotarł nieprzyjemny smród psa, i mniej intensywny smród Konwaliowego Snu. Ruszyłam prędko przed siebie z nadzieją że nie wyczuję dużej ilości kociej krwi.
Gdy byłam dostatecznie blisko zaczęłam skradać się pod wiatr uważając aby nie narobić hałasu z ugiętymi łapami, ogonem zrównanym z linią grzbietu, i gdy byłam dostatecznie blisko zaatakowałam zaraz po wojowniku celując w kark swoimi pazurami i kłami.

Powstrzymał się od skrzywienia pyska, gdy posoką wypływająca z zadrapania na grzbiecie psa - mniejszego niż to, na które liczył - zbrukała poduszki jego łap. Wszelkie rozsądne ataki, które mogłyby ułatwić przyszłą walkę blokowała mu jego niegdysiejsza terminatorka.
- Jeżynowy Cierniu! Rad jestem, że cię widzę - rzekł zgodnie z prawdą. - Jeśli jesteś w stanie zrobić to bez narażania siebie, możesz spróbować zaatakować jego oczy, ucho lub bok głowy, o ile oczywiście nie masz innego planu.
Tamta była już wszak wojowniczką, nie zaś terminatorką... i zamierzał to respektować. Czy jednakże była wystarczająco silna, by stawić czoła drapieżnikowi miotającemu się pod nimi?
Ponowił próbę ataku, tym razem jednak decydując się na przeoranie pazurami prawej przedniej kończyny - lewą trzymał się grzbietu psa, nie chcąc z niego spaść - prawego boku zwierzęcia.
Oby Gwiezdni sprzyjali im również i tym razem.

Adrenalina uderzyła mi do głowy dopiero gdy wylądowałam na kundlu słysząc jego pisk.
- RAD SRAD, SKUP SIĘ. - warknęłam zirytowana nadmiernym gadaniem czarnego. Ten mi jeszcze dawał jakieś kazania jakbym była malutką terminatorką która wpadła w tarapaty - a to ja przyszłam pomóc mu, nie on mi.
Próbując utrzymać się przy głowie psa machnęłam łapą w kierunku jego oczu chcąc go oślepić.

- Rozmowa, jak widać, nie przeszkadza mi w koncentracji - rzekł, walkę, jak zazwyczaj, tocząc w sposób pragmatyczny. Posoka lejąca się z boków psa ponownie miała styczność z jego łapą oraz z futrem pod nią - pozostało mu jedynie powstrzymać się od wykrzywienia pyska i wytoczyć kolejny atak, tym razem zamierzając prawą przednią kończyną uzbrojoną w wysunięte pazury zaatakować brzuch psa. Posiadał długie łapy, powinno być to zatem możliwe... jeśli zaś nie, to zdecydował się na próbę stworzenia kolejnej rany na jego boku.
Fakt, że jego terminatorka pozostawała ranna nie napawał go zadowoleniem, tą kwestią zamierzał jednakże zająć się już po pokonaniu psa.

Zignorowałam dalszą paplaninę kocura skupiając się na ugryzieniu psa. Syknęłam odruchowo wyrywając łapę z jego pyska i wbijając pazury w grzbiet chcąc się dalej utrzymać na jego plecach. Tylnymi łapami starałam się kopać jego bok, wiedziałam jak nieprzyjemne były ciosy między żebra!

Ugryzienie przebijające skórę było bolesne, zwłaszcza, że dotyczyło niedawno zagojonego areału. Zielonooki wykrzywił pysk - zarówno z bólu, jak i obrzydzenia do sklejającej jego futro posoki - i odruchowo próbując zadać zwierzęciu cios w prawe oko, chcąc wydrapać mu je pazurami.

Sapnęłam lądując obok psa. - Leży! - mruknęłam usatysfakcjonowana widząc że ten ledwo żyje.
Pomimo wielkości ofiary spróbowałam wgryźć się w szyję chcąc już mieć tą walkę za sobą. Nie było to jakieś trudne!