Zamieszanie. Tak określiłby to, co się działo. Ciekawe, czy tak wygląda każde spotkanie, bo jeśli tak, to wcale nie dziwił się zdenerwowaniu ich nowej przywódczyni. Niedługo po tym, jak zajął swoje miejsce, ktoś do niego podszedł.
— Ja Wschodząca Łapa — odparł, a końcówka jego ogona radośnie drgnęła. Kocurek wydawał się miły i sam fakt, że ktoś go zaczepił, rozpromienił pointa. Już prawie zaczął sobie wyobrażać, jak z tego spotkania rozkwita piękna, koleżeńska relacja, ale nie zdążył; usłyszał bowiem pytanie. — Tak, znam ich. A co? — zapytał. W sumie to znał bardziej Orzeszka, ale ze Słodką mieszkał teraz w jednym legowisku i myślał, że mógł pomóc terminatorowi z Gromu. Niestety ich rozmowa nie potrwała długo, ponieważ atmosfera na Zgromadzeniu stawała się coraz bardziej gęsta, a choć Księżyc nie był zainteresowany kłótnią dorosłych, to jego chwilowy rozmówca tak. Brak towarzystwa zmusił go, by też trochę posłuchać, co przywódcy mają do powiedzenia. Z tego co rozumiał, utworzyły się dwa obozy: jeden uznawał samotników jako przyszłych członków klanu Rzeki i chciał pomóc, zaś drugi był wrogo nastawiony. I to nie tak, że wszyscy przedstawiciele dwóch pozostałych klanów posiadali solidarnie jedną opinię… nie, to było znacznie bardziej skomplikowane. Jeśli o niego chodziło, zdecydowanie był za tym, by pozwolić im zająć miejsce w dolinie. Przecież nie zrobili nic złego, po prostu mieli mniej szczęścia! A ta gadka o Gwiezdnym Klanie mało dla niego znaczyła, nawet nie znał do końca Kodeksu, więc nie łapał nawiązań do niego. Z innych obserwacji, to zauważył, że Pliszkowy Dziób ma jak na medyczkę mało empatii, a Krucza Gwiazda myślał, że Golec jest jej mamą, heh! W każdym razie, gdy przywódczyni zarządziła odwrót, syn Czerwonego Kwiatu powoli się podniósł i rzucił długie spojrzenie za siebie. Niby było ciekawie, ale wolałby poświęcić ten czas na poznawanie nowych kotów, czego nie udało się zrobić.

Na szczęście Golcowa Gwiazda również zarządziła powrót, na co Motyla Łapa zareagował – ponownie – ulgą. Od tych kłótni i komentarzy Pliszkowego Dziobu było mu niedobrze, czuł wielką niechęć od samego przebywania na terenie Zgromadzenia i chciał już po prostu wrócić do domu, zastanowić się, co robić dalej. Widział, że przywódczyni podeszła do jego mistrzyni i coś tam jej powiedziała... ale nie słyszał, co to takiego było. Może to nawet lepiej. Był tym wszystkim zmęczony, niekoniecznie chciał wiedzieć. Odwrócił więc wzrok od medyczki i po prostu ruszył za Golcową Gwiazdą w stronę terenów klanu Wichru i dalej obozu, tym razem nie patrząc nawet w niebo, a głównie pod własne łapy. Jeśli ktokolwiek go zaczepiał, nie odpowiadał.

/zt