Nie zwróciłam uwagi na słowa Krowiej Łapy. Sama sobie taki los zgotowała, było myśleć! W końcu już nie była kociakiem, który się tylko bawi, rozrabia i śpi. Miała swoje obowiązki, no i cóż.
— W takim razie ruszajmy — mruknęłam, zaczynając iść w stronę Rysiego Gąszczu. Postanowiłam, że to właśnie tutaj będzie najlepiej terminatorce polować. Gdy już dotarłyśmy na miejsce, cicho odchrząknęłam.
— Dzisiaj chcę zobaczyć od ciebie coś więcej, niż nieudane podejście do ptaszyska. Dlatego rozszerzę twoje zadanie, chciałabym, abyś upolowała mi czwórkę zwierząt. Cokolwiek co znajdziesz, się nada. Jeśli jesteś gotowa, ruszaj. I powodzenia.

Krówka

Kotka ruszyła koło swej mentorki na jej znak. Spojrzała przed siebie, zobaczyła las, w którym z tego co słyszała już owiele łatwiej było złapać zwierzynę. Kotka usiadła gdy jej mentorki również posadziła swój zad na ziemi. Spojrzała na swoje słowa, a następnie, słysząc jej słowa. Odrazu odpowiedziała
-4 ? To jest bardzo duzo! Przeciez ja nie dam sobie rady ! - Odpowiedziała przestraszona. Była to dla niej duzola liczba, zwłaszcza że polowanie bardzo źle jej wychodziło... Każdy co prawda myślał ze z tego będzie najlepsza. A jednak nie

Na sprzeciw Krowiej Łapy spojrzałam na nią z podniesioną brwią. Drgnęłam delikatnie wibrysami, zaraz jednak krzywiąc się przez nagły ból głowy. Po momencie w końcu odchrząknęłam.
— Jeśli się mnie uważnie słuchałaś, nie powinnaś się tego bać. Masz za sobą porażkę, więc już będziesz wiedziała, co robić, aby kolejnej porażki nie osiągnąć. Trening jest po to, aby siebie testować i przekraczać granice, których myślałaś, że nigdy nie przekroczysz — mówiłam spokojnym głosem, spoglądając na Rysi Gąszcz. Końcówka mojego ogona delikatnie przesunęła się po ziemi.
— Nie powinnaś wątpić w swoje umiejętności.

Krówka

Kotka nadal nie ważyła się podnieść wzroku na nauczycielkę, lecz czuła jak ona się na nią patrzy. Przeszedł po niej dreszcz, czuła się dziwnie, z świadomością obserwuwania przez mentorke Szalwieowe życzenie
- słuchałam... Chyba - odpowiedziała, choć swoją starszej kocich wcale nie pomogły krówce. Młodociana kotka nie mogła w siebie uwierzyć, po Wczorajszej akcji, przez słowa swojej mentorki w gniewie. I jej samego zachowania. Czuła się źle, lecz nic nie mówiła
- łatwo mówić, trudniej zrobić. Dobra, już idę - odpowiedziała kotka, ruszając przed siebie. Szła i szła, aż nagle się zatrzymała i stanęła pod wiatr, by wyczuć jakieś zapachy

Obserwowałam dokładnie Krowią Łapę z delikatnie zmarszczonymi brwiami. Musiała po pierwsze udowodnić, że się czegoś nauczyła z wczorajszej rozmowy, że coś do niej tam dotarło. Nie mniej jednak teraz rozpoczęła swoje polowanie, a ja dokładnie córkę Gronostajowej Mordki obserwowałam. Tyle mogłam zrobić.

Niestety, terminatorka na razie nic nie mogła znaleźć. Nic nie mogło przykuć jej uwagi czy też nic nie dotarło do jej nosa. Cóż, nie mogła oczekiwać, że za pierwszym razem coś się znajdzie, prawda? Musiała próbować dalej.

Krowia Łapa:
• P: 2 | S: 18 | Z: 14 | Sz: 15 | O: 9 | HP: 115 | W: 105
• Króliczy słuch, psi węch, wątłe zdrowie, wrażliwa skóra
• Skradanie: poziom 1, tropienie: poziom 1

Krówka

Nic nie wyczuła. No nic, to tylko przeciesz początek, kotka nie mogła sie odrazu poddać, czyż nie? Choć wątpili w swoje umiejętności, chciała dać z siebie wszytsko co mogła. Może tym razem sie jej uda, może tym razem złapie co kolwiek, bądź nawet więcej niż mentorki chciała. Kotka teraz myślała, jakby to było wspaniale uczucie, złapać 4 różne dla niej zwierzyny. Kotkę na te myśl poprawił sie chumore, i poszła szukać dalej

Krówka

Krówka łapa nadal nic nie wyczuła, ale sie nie poddawała. Zrozumiała po chwili, że za głośno chodziła. Teraz próbowała ostrożnie i powoli chodzić, tak by było bardziej cicho. Kotka szła delikatnie

Krówka

Szła powoli delikatnie, aż nagle wyczuła, a po chwili zobaczyła małego kolorowego ptaszka. Wyglądał jakby czekał na swoją śmierć z lap jakiegoś drapieżnika. Krówka ucieszyła sie na jego widok, lecz nagle schowała sie za krzakiem, obserwując Małe stworzenie i zaczynając myśleć nad słowami swojej mentorki, po chwili sobie przypomniała. Nie minela sekunda, a kotce już ugięła łapy. A ogon wyprostowała z linią grzbietową. Zaczęła powoli iść pod wiatr w stronę drzewa, które było bliżej ptaszyska niż krzak. Patrzyła również pod swoje łapy, by na nic nie nadepnąc. Po chwili znajdowała już sie za drzewem, szykując sie do kolejnego ruchu. Krówka powoli podchodziła do ptaszyska co jakiś czas chowając sie za drzewem, bądź jakaś większą rośliną. Ostrożnie tak by ptak nawet nie usłyszał jej ruchu. Nagl2 krówka była już tak blisko niego, że postanowiła, iż jest to odpowiedni moment. Rzuciła sie  w stronę ptaszyska

Proszę bardzo, to była bezbłędna pozycja! Czarno-biała terminatorka podchodziła w ciszy do jarząbka, skupiając całą swoją uwagę na ptaszku. W końcu jednak rzuciła się na ptaszka, zabijając go szybkim ugryzieniem w krtań. Kolorowe ptaszysko nawet nie wydobyło z siebie żadnego dźwięku. Krowia Łapa mogła poczuć metaliczny posmak krwi, ale również smaczny aromat mięsa. Pierwsza zdobycz!

Krowia Łapa:
• P: 2 | S: 18 | Z: 14 | Sz: 15 | O: 9 | HP: 115 | W: 105-5=100/105
• Króliczy słuch, psi węch, wątłe zdrowie, wrażliwa skóra
• Skradanie: poziom 1, tropienie: poziom 1

Uśmiechnęłam się delikatnie pod nosem, zauważając, jak terminatorka rzuca się na ptaka, a zaraz widząc, że ptaszysko nie odlatuje ani się nie trzepocze, wstałam, aby podejść do córki Gronostajowej Mordki.
— Poszło ci wspaniale. Gratulacje, jednak pamiętaj, aby nie osiadać na laurach. Jednak zanim ruszysz na dalsze polowanie — miauknęłam spokojnym głosem, spoglądając na Krowią Łapę. — Teraz musisz jakoś schować zwierzynę. Wiesz jak to zrobić?

Krowa

Rzuciła się w stronę ptaszyska, szybko pozbawiając go życia, szybkim ugryzieniem w krtań. Młoda kotka zamknęła oczy, myślała ze ptak odleci od niej, szybciej niż ona go złapie. Ale nagle poczuła w swoim pysku smak krwi.. Czyli jednak udało jej się? Otworzyła powoli oczy, i zobaczyła w swoich łapach, kolorowego ptaka. Uśmiechneła się szeroko na jego widok, czyli jednak jej się udało! Kotka szczęśliwa podniosła się, a później ptaka, lecz szybko go opuściła widać za sobą mentorke. Spojrzała na nią zadowolona
- Och bardzo dziękuję, nie myślałam ,że mi się tym razem uda! I nie bede o tym długo myślała, jeszcze długa droga czeka mnie. Właśnie by zacząć dalsze polowanie -odpowiedziała, choć nadal będąca z siebie bardzo dumna. Spojrzała na zwierzynę
- tak myślę, ze napewno trzeba ją zakopać. Racja?

Skinęłam delikatnie łbem na słowa Krowiej Łapy. To dobrze, że nie zamierzała spoczywać na laurach ani się poddawać.
— Mówiłam, abyś w siebie nie wątpiła — mruknęłam spokojnym głosem, przymrużając delikatnie ślepia. Na odpowiedź łaciatej jeszcze raz skinęłam łbem.
— Bardzo dobrze. Świeża krew pozostawiona na ziemi mogłaby ściągnąć drapieżników, a i tak mamy czasami z nimi problemy. Kiedy jednak wykopiesz dziurę w ziemi, aby tam wsadzić zwierzynę i później ją zakopać, zapach krwi zelżeje. Pamiętaj też, aby jakoś miejsce pozostawienia zwierzyny oznaczyć, albo zakopać w charakterystycznym miejscu. Możesz na przykład wbić w rozkopaną ziemię patyk, aby pamiętać na później. Dobrze, nie przeszkadzam ci już, bierz się dalej do roboty — wytłumaczyłam, dlaczego trzeba zakopywać zwierzynę, po czym odwróciłam się na pięcie, aby przysiąść gdzieś niedaleko przy drzewie, gdzie będę mogła dokładnie obserwować moją terminatorkę.

Krówka

-och dobrze szalwio! - odpowiedziała młoda laciata kotka, po czym odrazu wzięła się za kopanie dołku, na zwierzynę. A gdy wykopała, odrazu rzuciła tam swoją pierwszą zwierzynę. Zakopała ją, i położyła na to mały kolorowy kamyczek, przeciskając go do ziemi, być nic nie mogło go z tamtąd porwać. Kotka spojrzała na kamyczek, i odrazu poszła przed siebie dalej. Szukając ponownie zapachu jakieś zwierzyny, hm może tym razem uda się złapać coś innego? Krówka szła polowanie delikatnie, uważając na wszelkie szeleszczące rzeczy

Krówka

Szła nadal przed siebie, szukając nosem zapachu zwierzyny, lecz nie kibla nadal żadnej znaleźć. No nic, krówka ruszyła dalej

Krówka

Szła nadal przed siebie, ale nagle coś przykuło jej wzrok. Zobaczyła w oddali kolorowe futro. Nie przypominam on jej koło go z klanu, nagle zaczął uciekać. Krówka chciała za nim pobiec, lecz nie mogła. Wiedziała , że sobie nie da rady w walce. Opowie o tym później swoje mentorce, bądź kiedy indziej spierze mu futro. Krówka szła nadal przed siebie, przeszkadza już spory kawałek. Może teraz los znowu się do niej uśmiechnię?

Krowa łapa

Los do młodej łaciaty kotki ponownie się uśmiechnął, po odrazu po tym, zauważyła przed sobą rudą kite wiewiórki, która była teraz bardzo zajęta, przez co nie zauważyła postaci krówki. Kocica odrazu przyjęła pozycję Łowiecką, ugięła łapy. A że był to gryzoń, według młodej samiczki, przeniosła ciężar na tylne łapy. Zrównała ogon ponownie z linią grzbiet po czym ruszyła dalej przed siebie pod wiatr, zerkają pod swoje łapy i omijając wszelkie rzeczy, które mogły zacząć jakoś hałasować. Kocica, nie dała obejrzeć się nawet wiewiorce, odrazu rzucając się w jej stronę