Ha! Uda- oh. Odskoczyła z szeroko otwartymi oczami, rezygnując z kolejnego ataku. Oczy powędrowały z łapy Księżyc na jej pysk i znów na łapę. W panice przełknęła ślinę.
- Przepraszam! - zachłysnęła się powietrzem, czując jak dusza powoli opuszcza jej ciało. Niby rana nie była jakoś szczególnie groźna i zdawała się nie być jakaś głęboka, ale co jeśli odgryzłaby jej łapę? Była taka możliwość!
- Nie chciałam, naprawdę nie chciałam! Chodź - d-do taty trzeba iść - Wydudkała, strosząc sierść.

W odpowiedzi na syknięcie strażniczki uszy Żywicy powędrowały w tył, a sama kotka dopiero po chwili spuściła wzrok, czując jak futro ją piecze od środka. Już się nawet nie odzywała, a jedynie ze spuszczonym ogonem powędrowała jakoś tak niemrawo za ranną strażniczką, co jakiś czas bijąc się ze sobą, czy by nie zaoferować pomocy, jednak za każdym razem jedyne co robiła to przygryzała wargi i płynęła dalej, czując jak zostawia swoją świadomość gdzieś za sobą, na miejscu wypadku.

[zt]

Łabędź może i był leniwy ale co by o nim nie mówić polować, a więc wykonywać swoją pracę, lubił. Tego dnia zachciało mu się właśnie iść na polowanie a towarzyszyć miała mu Jeż. Czemu by nie spędzić chwili z matką i nie pokazać jej swoich umiejętności w łowiectwie? No i jednak, nie żeby się bał czy coś, ale ze strażniczką było trochę bezpieczniej.
Dotarli więc do Ślimaczych Drzew, na brzeg lasu, gdzie kocur rozpoczął swoje poszukiwania. Zaczął węszyć i rozglądać się dookoła, szukając zwierzyny a matce dał dyskretnie znać, by była cicho, choć zapewne sama się domyśliła.

//mg

Kocur zatrzymał się na chwilę i uniósł nieco nos do góry, otwierając pyszczek by więcej zapachu osiadło na jego podniebieniu. Niestety, w leśnej mieszaninie nie wyczuł żadnego piszczka. Nie pozostawało więc nic innego jak węszyć i rozglądać się dalej.

Łowca zawęszył, gdy wiatr zawiał mocniej, jednak znów nic nie wyczuł. No nic, nie pierwszy raz mu się zdarzyło, że zwierzyny trzeba było poszukać dłużej. Szukał więc dalej, trzymając się leśnego brzegu.

Dlaczego? - zapytał sam siebie w myślach, spoglądając ze zmrużonymi oczami jak wiewiór wspina się na pień drzewa. Brzuch bolał go na samą myśl, że ma tam wleźć. Nie ma bata, że to zrobi.
- Ma szczęście, że nie lubię polować na drzewach - miauknął do matki. Jeż na pewno nie od dziś wiedziała, że jej syn jest dość leniwy więc Łabędź miał nadzieję, że nie wzbudzi to w kotce żadnych podejrzeń. Nie czekając na jej ewentualną odpowiedź point ruszył w stronę wyjścia z lasu, chcąc poszukać potencjalnej zdobyczy w bardziej łąkowej okolicy Ślimaczych Drzew. Im mniej drzew, tym mniejsza szansa, że trafi na piszczkę, która będzie na drzewie.

Łabędź skrzywił pysk czując ohydny zapach psiska. Przeniósł wzrok na resztę śladów wielkich łap, które biegły w stronę Żabiego Stawu. Sierść mu się zjeżyła na karku, a zielenice zwęziły do szparek. Psa nigdzie nie widział, ale mógł sobie wyobrazić wielką bestie kręcącą się w okolicy.
- Pies - powiedział, gdy matka się do niego zbliżyła. - Wracamy do obozu dać znać innym? - zapytał z pewnym zaniepokojeniem. Musiał przyznać, że w tej sytuacji sam nie wiedział co robić. Raz czy dwa widział lisa z bardzo daleka, albo poczuł zwietrzały zapach jakiegoś innego drapieżnika. Ale te ślady wydawały się dość świeże. Co jeśli jakieś inne koty wybierały się teraz w stronę Żabiego Stawu?

- Ehh, no to tyle z polowania - westchnął. Mógł jednak wleźć na to drzewo i spróbować złapać tego wiewióra, zanim znaleźli te ślady. Teraz pewnie w najbliższym czasie na żadne spokojnie polowanie nie pójdzie przez to psisko. - No to chodźmy - dodał, zanim razem z matką ruszyli w drogę powrotną do obozu, Żabi Staw omijając oczywiście szerokim łukiem.

//zt cri