Zaniedbanie obowiązków wobec klanu! Sam jesteś zaniedbanie obowiązków wobec klanu. Dureń. Ugh. Czemu ojciec wybrał takiego idiotę na swojego zastępcę, przecież wiedział jak to się skończy... no chyba że Konwaliowy Sen poprzestawiał mu to i owo w głowie. Ugh... jeszcze ten jego tekst o pogrzebie, nie przejmowałem się tym, wiedziałem że to nonsens, ale i tak cały czas o tym myślałem... ale niech mu będzie! Udowodnię że jestem wojownikiem, że noszę to miano nie bez powodu, będę wypełniał swoje obowiązki lepiej, może zauważy i da mi spokój. Ale pewnie zwróciłby uwagę dopiero gdybym przyniósł jakiegoś wilka lub niedźwiedzia do obozu.
Próbując oczyścić umysł i nieco się wyżyć rozglądałem się za jakimś drapieżnikiem stanowiącym niebezpieczeństwo dla terminatorów czy nieuważnych wojowników.

/mg

Szczury. Nie było ich za wiele i nie były jakoś bardzo niebezpieczne w takiej ilości, ale lepiej ubić je teraz niż jak będzie ich cała sfora. Ugiąłem łapy i z ogonem zrównanym z linią grzbietu zacząłem się skradać do gryzoni próbując iść pod wiatr nie robiąc przy tym hałasu poprzez nadepnięcie na jakąś gałąź pod moimi łapami. Przeniosłem też ciężar na tylnie łapy... bo to takie duże myszy? Jeśli udało mi się dokraść dostatecznie blisko skoczyłem w stronę szczura numer 1 chcąc przeciągnąć wzdłuż jego ciała moimi pazurami. Drugą łapą celowałem na oślep w któregoś z jego pobratymców.

Ha! Dobrze wam tak! Na razie zapowiadało się że wszystko wychodzi idealnie, dlatego postanowiłem spróbować dobić szczura numer 1 uderzając go w głowę łapą z wysuniętymi pazurami. Jeśli była taka możliwość zamachnąłem się drugą na któregokolwiek który by mi się napatoczył na pazury.

Ja to nie wiem czemu straszą tak tymi szczurami, przecież one nawet ugryźć nie umieją! A mi się czasem zdarza nie trafi... ale to raz na jakiś czas! Jeszcze raz spróbowałem zamachnąć się w stronę szczura numer 1 z nadzieją ze tym razem uda mi się go zabić. Korzystając z zamieszania spróbowałem też kopnąć tylnią na oślep w któregoś gagatka który chciał podgryzać mnie w tylnie łapy.

- U A U - syknąłem odruchowo odwracając się w szczury które mnie tak dotkliwie pogryzły w łapy. W jednego zamachnąłem się przednią łapą jak i drugą już na oślep chcąc po prostu je od siebie odgonić (a przy odrobinie szczęścia może nawet zabić?)

Dwoje leży skibidi.
To teraz tylko ostatnie dwa i można iść do obozu, elegancko. Zamachnąłem się łapą na mordkę szczura numer dwa i oczywiście spróbowałem zaatakować na oślep tego drugiego, zawsze warto spróbować.

Jeden leży, drugi zdechł, z ostatnim sobie poradzę na luzie. Ale nie rozumiałem dlaczego moje zamachnięcia na oślep totalnie trafiały a te wycelowane już nie... czy szczury zwracają uwagę w którą stronę patrzę? Na to by wychodziło.
Ostatecznie postanowiłem skoczyć w stronę szczura numer 2 i przygnieść go do ziemi by wbić w kły w jego szyję.

Wyplułem krew szczura będącą na moim języku i rozejrzałem się po pobojowisku. Spróbowałem dobić ostatniego ledwo żyjącego szczura wbijając pazury w jego gardło by potem jako tako tu posprzątać aby nie zachęcać drapieżników do odwiedzin w te rejony.
Aż tak źle na szczęście ze zwierzyną nie było żebym musiał brać je na stos, jeszcze by się okazało że ich nieprzyjemna woń to od jakiejś choroby.
W teorii mogłem iść polować dalej... ale może lepiej żeby te pogryzienia zobaczyła Dzięcioł, przy okazji spędzę z nią nieco czasu.

/zt

Pajęcza Sieć siedziała gdzieś na terenach. Nie wiedziała co zrobić, nie chciałą być w obozie. Wiedziała doskonale, że jest w ciązy. Co się robi w takiej sytuacji? Ale jak to była w ciąży? Ona wychowa potomstwo? To takie dziwne, takie.. zaskakujące, a jednak tak naturalne. Nie była bezradna, była przecież z pochodzenia samotnikiem, wiedziała jak sobie poradzić. Mimo wszystko aktualnie stres ją zżerał.

/ Sciuir

Szczur dopiero wracał z terenów niczyich. Śmierdział, a raczej miał woń inną, niż ta gromowa, kiedy ledwo przekroczył granice. Miał farta, że żaden patrol go nie spotkał, bo byłoby to.. uh. Niemiłe. Kocur spędził noc z kotką, którą spotkał poprzedniego popołudnia, więc nie dziwne, że niektórzy mogli go nie dostrzec w legowisku. Nie chcąc, by wyszło, że nie zrobił totalnie nic, kocur polował z rana. Obecnie miał w pysku koszatkę idąc przez hopsasanki. W tym czasie też doszła go realizacja.. a co jeżeli przez ten mały skok w bok, spowodował, że za jakiś czas na świat wstanie nowe życie? Miał szczerą nadzieję, że tak się nie stanie i piękność, o której tu mowa, któregoś dnia nie zobaczy okrągłego brzucha. Choć co prawda, będzie musiał wziąć za to odpowiedzialność i doskonale o tym wiedział. Już się przygotowywał na to mentalnie, nawet nie wiedząc, czy kiedykolwiek jeszcze zobaczy tę kotkę na oczy.
Obecnie jednak dotarła w jego oczy inna sylwetka. Wąska, wysoka, smukła.. a raczej z delikatnie bardziej zaokrąglonym brzuchem. Oh? Szczur momentalnie puścił i zakopał zwierzynę, by wyjść na widok szylkretowej pointce.
-Czemu tak samotnie tu chodzisz, Pajęcza Siecio?- Uśmiechnął się delikatnie, lecz niemrawo w stronę Zroszi posyłając jej uśmiech.

Spojrzała na kocura po czym usiadła dość ciężko. Nie było to do niej podobne, zazwyczaj poruszała się z gracją i wdziękiem, nawet jej najmniejszy ruch. Westchnęła i spojrzała się na kocura.
-Mogę ci powiedzieć.. coś.. szczerze? Uważam cię za dobrego kumpla i.. potrzebuje rady.- mrruknęła spoglądając na pysk kocura.