Konwaliowy Sen wciąż przebywał w Gromowej lecznicy i wciąż był ranny - jedno z zadanych przez szczury obrażeń zdawało się goić wolniej niż pozostałe. Ułożył się w niemalże najciemniejszym zakamarku Korzennej Nory uważnie obserwując uważnie wejście do klanowej lecznicy oraz spoczywających nieopodal rannych. On sam posiadał nieznaczące uszkodzenia ciała, za swą powinność uznał zatem obserwację pozostałych lokatorów.

Ciekawość Popieliczki w końcu sprawiła, że ta zaczęła zwiedzać obóz, niepokoić również obce koty swoją obecnością i pytaniami. Wpierw po jednej stronie wodospadu... aby tego dnia w końcu odważyć się i przejść przez chłodną wodę gilgoczącą jej łapki, bo nie zamierzała korzystać z kładeczki!
Z jeszcze wilgotnymi włoskami... weszła do Korzennej Nory, o której trochę słyszała, nie powinna przeszkadzać, dać spokój i ciszę chorym, ale ciekawość wzięła górę. Szła w ciszy, starając się nikogo nie obudzić szuraniem łap, ani ochami i achami gdy oglądała kolejne legowiska, a otaczające ją zapachy dziwnie drażniły nos. W końcu natknęła się na legowisko zajęte! I to nie przez byle kogo bo jakiegoś dużego czarnego kota, który przyglądał się wszystkiemu wokół. Popielica podeszła do niego nieco bliżej.
- Pseplasam, nie pszeszkadzam ci mosze? Bo ja... jestem cietawa co tu się totładniej znajtuje i cieje - mówiła szeptem, rozglądając się wokół czy aby na pewno inni ranni nie mają nic przeciwko obecności kociaka. O lecznicy wiedziała po łebkach, to co powiedział Ślimaczy Ślad, ale... za mało aby usatysfakcjonować koteczkę. Dodała jeszcze po chwili szybko - Jat chcesz spokoju to sopie pójtę... albo jak coś poczepujesz to pomotę, psyniosę mysz se stosu albo mech z wodą!

- Twoja obecność mi nie przeszkadza, nie potrzebuję jednakże pomocy - rzekł zgodnie z prawdą obserwując postać niskiego kocięcia o uszach podobnych do tych posiadanych przez Owcze Runo. - Znajdujesz się w Korzennej Norze, klanowej lecznicy. Możesz ją zwiedzać, nie zakłócaj jednakże spokoju ciężko chorych i nie zbliżaj się do zgromadzonych przez medyczkę ziół.
Ciekawiło go czemu kotka jest tak bardzo uległa w stosunku do jego osoby... faktem było jednak że uznawał tę postawę za właściwą.

Ulga pojawiła się w piersi koteczki, gdy tylko usłyszała, że może zostać przy tajemniczym pacjencie? Bo chyba nim był, skoro przebywał w Korzennej Nory.
- A ty tesz jesteś choly? - spytała cichutko i niepewnie zrobiła kroczek w tył. Co jeśli zarażał? Albo mimo wcześniejszego przyzwolenia Popieliczka go męczyła? Nawet jeśli gdzieś z tyłu głowy koteczka się dalej o to martwiła... tak ciekawość brała górę i nie wytrzymała kolejnych chwil milczeniu - Dlaceto nie powinnam zblisać się do siul? A jesli bym nie dotytala? Albo gdybym nie zaufasyła se to te siola? - przekrzywiła łebek lekko na bok wpatrując się  w zielone ślepia.