Słysząc, że dostał kolejnego ucznia, nie potrafił wyjść ze zdumienia. Oho, Sowia Gwiazda rzucał go na głęboką wodę. Będzie musiał ustalić przebieg treningów dla każdego terminatora, aby miał czas na odsapnięcie pomiędzy nauczaniem. W sumie jeszcze nie wiedział jak bardzo bycie mistrzem było wykańczające, więc nie czuł żadnego ciężaru na barkach.
Widząc jak kocurek, który odtąd miał być pod jego skrzydłami, do niego podchodzi i składa swoją obietnicę, uśmiechnął się pod nosem.
— Mam taką nadzieję — zwrócił się do Gorzkiej Łapy i skinął mu głową. — Nasz trening rozpocznie się po szczytowaniu słońca przy wyjściu z obozu — postanowił powiadomić go odnośnie czasu i miejsca spotkania. Młodszy będzie mógł się wyspać.
Kiedy ceremonia dobiegła końca, odszedł.

Zmarszczyła nos, kiedy Znikająca Łapa ewidentnie ją zignorowała, chciała jej coś powiedzieć i to wygarnąć tak, jak nikomu jeszcze nie wygarnęła - że jej szyszki to są głupie. Kiedy jednak otworzyła pyszczek, by cokolwiek powiedzieć, to Sowia Gwiazda zaczął mówić. Całą swoją uwagę przeniosła na przywódcę.
Wpierw jej matka stała się wojownikiem! Razem z innymi wykrzykiwała jej nowe imię "Przepiórcze Pierze", wydało jej się takie... nieszkodliwe, może nawet nieco nudne, jednak nie wyjawiła tego. Była za to szczęśliwa, że jej matka skończyła trening.
To był ich czas! Podskoczyła w miejscu, gdy usłyszała słowa kota, a następnie razem z rodzeństwem zostali terminatorami. Jej imię się zmieniło na Pnąca Łapa, to chyba najbardziej zaskoczyło kotkę, ale też podekscytowało jeszcze bardziej. Już nie była Bluszcz, teraz była Pnąca... Ciekawe jak szybko się do tego przyzwyczai. Najbardziej też zmieniło się imię Piołunu na Gorzka Łapa? Jakieś takie dziwne. Może mu będzie pasowało.
Kozi Klif została mistrzem jej i Perłowej Łapy! Jak to dumnie brzmiało i wyjdzie z obozu! Nie mogła uwierzyć w to, co słyszy.
- Tak, chciałabym zobaczyć okolice! - niemal pisnęła, ale zaraz postanowiła spróbować się trochę opanować.
- Perłowa Łapo, czy mogę mieć treningi o porze górowania słońca? Prosze, proszee - zwróciła się do brata i nie ukrywała tego, jak bardzo jej zależy. Nie miała zamiaru. Zaraz jednak Kozi Klif zamilkła, więc i Pnąca zrobiła to samo i zbliżyła się do niej, by zetknąć nosami. Zamknęła też oczy, bo dziwnie by było, gdyby się tak w Kozi Klif wgapiała. Po ustaleniu pory i skończonej Ceremonii poszła za nową mistrzynią, by obejrzeć tereny. Uważnie jej przy tym wszystkim słuchała.


z/t

- Hmm? O, to świetnie - odpowiedziała, uśmiechając się lekko do szylkretki, która postanowiła usiąść obok niej... ale chyba powiedziała to zbyt cicho i zbyt szybko wróciła do obserwacji zbierających się kotów, bo Bluszcz zrobiła jakąś kwaśną minę. Myślała, czy powinna coś jeszcze powiedzieć, ale Bluszcz nie odzywała się, więc i Niknąca Łapa ostatecznie zatrzasnęła jadaczkę. Zamrugała, widząc kiwnięcie głową ze strony Piołuna, i uderzenie serca później sama powtórzyła jego gest.
Chwilę później rozpoczęła się ceremonia. Nie wiedziała, że Przepiórcza Łapa skończyła już swój trening; uśmiechnęła się do niej szeroko, dumna z tego, że jej koleżanka w końcu wyrwała się w limbo treningu, ale jednocześnie też czuła lekkie ukłucie zazdrości. Westchnęła cicho, gdy już zamilkła po tym, jak dołączyła do wykrzykiwania nowego imienia Przepiórczego Pierza.
Nie spodziewała się jednak zupełnie tego, że raz: zbliża się zgromadzenie (zapomniała o tym, że w pełnie są zgromadzenia, a przecież umówiła się z Lilią na spotkania co pełnię) oraz dwa: że została wybrana jako reprezentant Klanu Rzeki (PRZECIEŻ UMÓWIŁA SIĘ Z LILIĄ NA SPOTKANIA CO PEŁNIĘ). Serce jej zamarło, a później zaczęło walić niesamowicie mocno, a ona sama poczuła, jak krew odpływa z jej mózgu.
Nie mówiąc nic, wstała i wyszła z obozu.

zt